Ακόμη κι αν έρθει πρώτη στις εκλογές της 21ης Μαϊου η ΝΔ, κάτι που ειδικά μετά τα Τέμπη τείνει να γίνει ολοένα και δυσκολότερο, υπάρχουν κι άλλες σοβαρές προϋποθέσεις που θεωρούνται πλέον απαραίτητες για να μπορέσει ο Κ. Μητσοτάκης να επιβάλλει νέες κάλπες τον Ιούλιο και -πολύ περισσότερο- να διασφαλίσει την αυτοδυναμία. Ήδη η στρατηγική του “δεύτερου γύρου”, όπως την είχε χαράξει, αντιμετωπίζει πολλά κενά και προβλήματα με κίνδυνο να τιναχτεί ολοσχερώς στον αέρα. Γι' αυτό και υποχρεώθηκε να αναπροσαρμόσει τη ρητορική του επαναφέροντας τις προηγούμενες ημέρες τη θεωρία περί κυβέρνησης των ηττημένων και “πολιτικής τερατογένεσης”...
Επί επτά σχεδόν μήνες ο πρωθυπουργός είχε βάλει στο ντουλάπι αυτόν τον μπαμπούλα, χτίζοντας τη γραμμή του πάνω στη λογική ότι η ΝΔ προπορεύεται με άνεση και ποντάροντας ως εκ τούτου στην εκλογική υπεραξία από τη μεγάλη “παράσταση νίκης” που κατέγραφαν όλες οι δημοσκοπήσεις. Ακόμη και αυτά τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει άρδην τις τελευταίες εβδομάδες και ουκ ολίγες (συστημικές μάλιστα) μετρήσεις δείχνουν ότι όχι μόνο μικραίνει η ψαλίδα αλλά και ότι η διαφορά αγγίζει μέχρι και τα όρια του στατιστικού λάθους.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι εκτός από αυτό το κλείσιμο η πτώση των ποσοστών της ΝΔ σε απόλυτους αριθμούς είναι τέτοια που απειλεί να την βγάλει νοκ άουτ, από το πολιτικό παιχνίδι, από τον πρώτο κιόλας γύρο.
Για να μπορεί να επηρεάσει και να καθορίσει τις εξελίξεις από την 22α Μαϊου ο κ. Μητσοτάκης, ο πήχης της πρωτιάς κυμαίνεται τουλάχιστον γύρω στο 32% για την κάλπη της απλής αναλογικής. Ανάλογα και με τη δύναμη των εκτός Βουλής κομμάτων, το ποσοστό αυτό είναι κατ' αρχάς απαραίτητο για να έχει η ΝΔ ένα όριο ασφαλείας 100 βουλευτών με τους οποίους θα μπορεί να μπλοκάρει οποιαδήποτε “τερατογένεση” -κατά το δικό της χαρακτηρισμό- από τα υπόλοιπα κόμματα αναφορικά με τον εκλογικό νόμο και όχι μόνο. Επιπλέον, όπως επισημαίνουν όλοι οι εκλογικοί αναλυτές, το 32% είναι η ελάχιστη βάση που χρειάζεται το πρώτο κόμμα για να έχει πιθανότητες να φτάσει στο 37,5% και να κερδίσει έστω και οριακά την αυτοδυναμία στις δεύτερες κάλπες με την ενισχυμένη αναλογική. Αν μάλιστα η νέα Βουλή είναι επτακομματική, τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Από τους στόχους αυτούς, η ΝΔ έχει βρεθεί πλέον αρκετά μακριά. Με τις φυγόκεντρες τάσεις που μετά τα Τέμπη έχουν δυναμώσει προς όφελος των “αναποφάσιστων” και της αντισυστημικής ψήφου, όσο χαμηλότερα πέσει στις 21 Μαΐου τόσο πιο απομονωμένος και στριμωγμένος θα είναι ο κ. Μητσοτάκης. Την ίδια ώρα τα περιθώρια διεργασιών και συγκλίσεων στην “απέναντι όχθη” θα είναι εξ αντικειμένου περισσότερα και πιο ελαστικά. Κι αν η ΝΔ, που σήμερα κινείται αισθητά κάτω από το 30%, έχει αποκοπεί από εν δυνάμει συμμαχίες και συνεργασίες για την επόμενη ημέρα, δεν ισχύει το ίδιο για τα ...τέρατα που με ένα άθροισμα 44-45% μπορεί να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας με 151 βουλευτές -έστω και μεταβατική- από την πρώτη Κυριακή.
Αυτή δεν είναι η μόνη αυτοπαγίδευση του κ. Μητσοτάκη με τη στρατηγική του δεύτερου γύρου. Αν μέχρι τα Τέμπη η υπερβολική αυτοπεποίθηση τού έδινε και τον απαραίτητο ψυχολογικό αέρα, από τις αρχές Μαρτίου μεγάλα τμήματα δυσαρεστημένων έως και θυμωμένων ψηφοφόρων της ΝΔ μπορεί να μην μετακινούνται προς άλλες επιλογές αλλά ωθούνται στο να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα (πιθανότατα μέσω της αποχής) στις πρώτες κάλπες αναμένοντας τις δεύτερες τις οποίες ο κ. Μητσοτάκης έχει εμμονικά προεξοφλήσει, χωρίς να έχει κρατήσει καμία πισινή. Αυτό έχει καταστήσει ορατό τον κίνδυνο της χαλαρής ψήφου και κατ' επέκταση μιας ακατάσχετης εσωτερικής αιμορραγίας για το κυβερνών κόμμα μέχρι τις 21 Μαΐου ενώ αντιθέτως οι περισσότεροι από τους νέους -αλλά και από τους σχεδόν 500.000 17άρηδες που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά- αναμένεται να προσέλθουν, τουλάχιστον τώρα, μαζικά στις κάλπες.
Υπό τον πανικό αυτό, ο πρωθυπουργός έκανε τις τελευταίες ημέρες τη θεαματική στροφή ανασύροντας τα περί “πολιτικής τερατογένεσης” και βάζοντας στο κάδρο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25. Γνωρίζει βέβαια ότι η τρίτη συνιστώσα, ακόμη κι αν συναινούσε, δεν θα είναι πιθανόν απαραίτητη αλλά το εντάσσει μέσα στο πλάνο κινδυνολογίας και εκφοβισμού των γαλάζιων ψηφοφόρων προκειμένου να ανασύρει μνήμες του 2015. Αυτό επιβεβαιώνει όμως και την έντονη ανησυχία που υπάρχει πλέον στο Μέγαρο Μαξίμου για τη σταδιακή μεταβολή των γενικότερων συσχετισμών και την ενδυνάμωση του “αντι-ΝΔ” ρεύματος (που έχει αντικαταστήσει το παλαιότερο “αντί-ΣΥΡΙΖΑ”) στο εκλογικό σώμα. Και μαζί με την ανησυχία έρχεται σταδιακά στις τάξεις του εκλογικού στρατεύματος και η ηττοπάθεια...
Υπάρχει πάντως και κάτι χειρότερο για τον κ. Μητσοτάκη το οποίο, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές, μπορεί να αποδειχθεί σε κυριολεκτικά σε πραγματικό εφιάλτη. Αν δεν είναι “καθαρή” η πρωτιά της ΝΔ στις κάλπες του Μαΐου και το προβάδισμά της αποδειχθεί οριακό στα επίπεδα της μιας έως τριών ποσοστιαίων μονάδων, θεωρείται λίαν πιθανό -αν όχι το πιθανότερο- στις δεύτερες κάλπες να σημειωθεί η μεγάλη ανατροπή και ο “αέρας της νίκης” να συνοδεύει για τις επόμενες 40 ημέρες, μέχρι τον Ιούλιο, την “προοδευτική διακυβέρνηση”. Κι αυτό θα είναι όντως ο,τι πιο εφιαλτικό για τον κ. Μητσοτάκη αφενός διότι θα πρόκειται για πολιτική ήττα που θα πάρει δυναμική εκλογικής συντριβής και αφετέρου επειδή δεν θα μπορεί πια να μιλά για πολιτική τερατογένεση αφού ο ηττημένος, πολιτικά και προσωπικά, θα είναι ο ίδιος. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτό θα το έχει προκαλέσει μόνος του επιμένοντας στο “όλα ή τίποτα” για το δεύτερο γύρο και κόβοντας προκαταβολικά -στο όνομα της διεκδίκησης της αυτοδυναμίας- κάθε γέφυρα συνεργασίας μετά τις πρώτες εκλογές. Ήδη μάλιστα προεξοφλεί ότι δεν θα κάνει καμία προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης από τις 22 Μαΐου και στο πλαίσιο αυτό θα επιστρέψει ίσως και αυθημερόν τη διερευνητική εντολή που θα λάβει από την πρόεδρο της Δημοκρατίας...
Ανδρέας Καψαμπέλης
