Tο όνομά του ήρθε ξανά στην επικαιρότητα λόγω του mega deal για πώληση της Chipita στη Mondelez International. Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Chipita, γεννήθηκε το 1957 και μεγάλωσε ανάμεσα στα Εξάρχεια, στον Λυκαβηττό και στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ξεκίνημα από την εταιρεία του... παππού του
Ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα το 1976, απασχολούμενος με μια μικρή οικογενειακή εταιρεία παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων, τη Recor A.E. Πρόκειται για την εταιρεία που είχε δημιουργήσει ο παππούς του, την οποία κληρονόμησε ο πατέρας του.
Όμως το 1973 ο πατέρας του πεθαίνει ξαφνικά και σε μικρή ηλικία παίρνει τα ηνία της οικογένειας. Στα 18 του περνάει στην ΑΣΟΕΕ, ενώ κατά την περίοδο των σπουδών του απασχολείται στη Recor αλλά και σε άλλες δουλειές για να βγάλει τα προς το ζην.
Από τα ζαχαρώδη στα... σπίρτα
Το 1981 αναλαμβάνει τη Γενική Διεύθυνση της Aligel, μιας εισαγωγικής εταιρείας ζαχαρωδών προϊόντων και παγωτών. Η συγκεκριμένη δουλειά ήταν ένα σχολείο για τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο, καθώς εκεί θα μάθει πώς λειτουργεί ο χώρος των τροφίμων. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1986, αναλαμβάνει διευθύνων σύμβουλος στην Ιnteria, εταιρεία παραγωγής και εμπορίας πραλίνας φουντουκιού, με σοβαρή εξαγωγική δραστηριότητα, ωστόσο την ίδια χρονιά αποφασίζει να κάνει ένα νέο βήμα εκτός του κλάδου των τροφίμων: να ασχοληθεί με τις εισαγωγές σπίρτων από την Ιταλία.
Σημειώνεται ότι δεν πρόκειται για μια…τυχαία κίνηση, καθώς εκείνη την περίοδο είχε καταργηθεί το μονοπώλιο του ελληνικού Δημοσίου στο συγκεκριμένο προϊόν. Έτσι αρχίζει να εισάγει από την Ιταλία σπίρτα τα οποία είχαν εύκολη χρήση και άναβαν πολύ εύκολα.
Η αγορά μιας μικρής βιοτεχνίας ονόματι... Chipita
Τα χρήματα που βγάζει ο νεαρός επιχειρηματίας είναι αρκετά καλά και μαζί με ένα μικρό δάνειο που παίρνει από την τότε Τράπεζα Εργασίας αγοράζει το 50% μιας μικρής βιοτεχνίας στο Μοσχάτο που έφτιαχνε γαριδάκια -το υπόλοιπο 50% το αγόρασε το 1989. Το όνομα αυτής… Chipita. Η εταιρεία στεγαζόταν στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Μοσχάτο. Έκανε τζίρο 400.000 ευρώ (με τα σημερινά δεδομένα) και είχε 45 εργαζόμενους.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος είχε το όραμα να κάνει την Chipita μια πολύ μεγαλύτερη εταιρεία από μια μικρή βιοτεχνία. Και τότε παίρνει μια απόφαση η οποία, όπως αποδείχθηκε στο μέλλον, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα: να παράγει και να συσκευάσει κρουασάν.
Το 1981 αναλαμβάνει τη Γενική Διεύθυνση της Aligel, μιας εισαγωγικής εταιρείας ζαχαρωδών προϊόντων και παγωτών. Η συγκεκριμένη δουλειά ήταν ένα σχολείο για τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο, καθώς εκεί θα μάθει πώς λειτουργεί ο χώρος των τροφίμων. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1986, αναλαμβάνει διευθύνων σύμβουλος στην Ιnteria, εταιρεία παραγωγής και εμπορίας πραλίνας φουντουκιού, με σοβαρή εξαγωγική δραστηριότητα, ωστόσο την ίδια χρονιά αποφασίζει να κάνει ένα νέο βήμα εκτός του κλάδου των τροφίμων: να ασχοληθεί με τις εισαγωγές σπίρτων από την Ιταλία.
Σημειώνεται ότι δεν πρόκειται για μια…τυχαία κίνηση, καθώς εκείνη την περίοδο είχε καταργηθεί το μονοπώλιο του ελληνικού Δημοσίου στο συγκεκριμένο προϊόν. Έτσι αρχίζει να εισάγει από την Ιταλία σπίρτα τα οποία είχαν εύκολη χρήση και άναβαν πολύ εύκολα.
Η αγορά μιας μικρής βιοτεχνίας ονόματι... Chipita
Τα χρήματα που βγάζει ο νεαρός επιχειρηματίας είναι αρκετά καλά και μαζί με ένα μικρό δάνειο που παίρνει από την τότε Τράπεζα Εργασίας αγοράζει το 50% μιας μικρής βιοτεχνίας στο Μοσχάτο που έφτιαχνε γαριδάκια -το υπόλοιπο 50% το αγόρασε το 1989. Το όνομα αυτής… Chipita. Η εταιρεία στεγαζόταν στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Μοσχάτο. Έκανε τζίρο 400.000 ευρώ (με τα σημερινά δεδομένα) και είχε 45 εργαζόμενους.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος είχε το όραμα να κάνει την Chipita μια πολύ μεγαλύτερη εταιρεία από μια μικρή βιοτεχνία. Και τότε παίρνει μια απόφαση η οποία, όπως αποδείχθηκε στο μέλλον, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα: να παράγει και να συσκευάσει κρουασάν.
Μόνο ένα fund πίστεψε στην ιδέα του
Αυτή η ιδέα τού ήρθε από έναν πελάτη του, μια κρουασαντερί στην Πατησίων, δίπλα στην ΑΣΟΕΕ, η οποία έβαζε την πραλίνα μέσα στα κρουασάν και τα πούλαγε. Τότε σκέφτηκε ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να βιομηχανοποιήσει το κρουασάν με πραλίνα. Ιδέα την οποία και αρχίζει να προτείνει σε επιχειρηματίες για να επενδύσουν στο σχέδιό του.
Έκανε 21 παρουσιάσεις, όμως κανένας επενδυτής δεν ήθελε να χρηματοδοτήσει το business plan του, πιστεύοντας ότι δεν θα απέδιδε. Στο τέλος βρέθηκε ένα fund, το οποίο είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από κάποιους Ιταλούς επιχειρηματίες, οι οποίοι αγόρασαν το 50% της εταιρείας μέσω αύξησης κεφαλαίου.
Αυτή η ιδέα τού ήρθε από έναν πελάτη του, μια κρουασαντερί στην Πατησίων, δίπλα στην ΑΣΟΕΕ, η οποία έβαζε την πραλίνα μέσα στα κρουασάν και τα πούλαγε. Τότε σκέφτηκε ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να βιομηχανοποιήσει το κρουασάν με πραλίνα. Ιδέα την οποία και αρχίζει να προτείνει σε επιχειρηματίες για να επενδύσουν στο σχέδιό του.
Έκανε 21 παρουσιάσεις, όμως κανένας επενδυτής δεν ήθελε να χρηματοδοτήσει το business plan του, πιστεύοντας ότι δεν θα απέδιδε. Στο τέλος βρέθηκε ένα fund, το οποίο είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από κάποιους Ιταλούς επιχειρηματίες, οι οποίοι αγόρασαν το 50% της εταιρείας μέσω αύξησης κεφαλαίου.
Olayan και ανάπτυξη εντός και εκτός συνόρων
Το 1990 μπαίνουν στην Chipita επενδυτικά κεφάλαια μέσω του Eurohellenic Fund (Olayan, De Benedetti, Alpha Finance και Τιτάν) και η εταιρεία αρχίζει την παραγωγή κρουασάν. Το 1994 η εταιρεία εισάγεται στο Ελληνικό Χρηματιστήριο.
Τα επόμενα χρόνια η Chipita αναπτύσσει πολλά νέα προϊόντα και διεθνοποιείται με εξαγωγές σε πολλές χώρες. Για να ενισχύσει το δίκτυο διανομής αναπτύσσει συνεργασία με την Pepsico, η οποία ήταν δικτυωμένη σε περισσότερες από 25 χώρες στην Ευρώπη και στην Αφρική.
Το 1990 μπαίνουν στην Chipita επενδυτικά κεφάλαια μέσω του Eurohellenic Fund (Olayan, De Benedetti, Alpha Finance και Τιτάν) και η εταιρεία αρχίζει την παραγωγή κρουασάν. Το 1994 η εταιρεία εισάγεται στο Ελληνικό Χρηματιστήριο.
Τα επόμενα χρόνια η Chipita αναπτύσσει πολλά νέα προϊόντα και διεθνοποιείται με εξαγωγές σε πολλές χώρες. Για να ενισχύσει το δίκτυο διανομής αναπτύσσει συνεργασία με την Pepsico, η οποία ήταν δικτυωμένη σε περισσότερες από 25 χώρες στην Ευρώπη και στην Αφρική.
Αυτό όμως που μεγαλώνει περισσότερο την εταιρεία είναι η δημιουργία μονάδων σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, ΗΠΑ και Νιγηρία, καθώς και με joint ventures σε Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Μεξικό.
Η ισχυρή συμμαχία και η εξαγορά από την MIG
Πλέον η Chipita περιλαμβάνεται στις κορυφαίες ελληνικές βιομηχανίες και το 2006 συγχωνεύεται με τη Δέλτα, την Goody’s και την Μπάρμπα Στάθης, δημιουργώντας τη Vivartia, η οποία έναν χρόνο αργότερα εξαγοράζεται από την MIG. Από την 1η Σεπτεμβρίου του 2006 μέχρι τις 15 Απριλίου 2020 βρίσκεται στο τιμόνι, ως CEO, της Vivartia.
Το καλοκαίρι του 2010 ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος μαζί με τον όμιλο Olayan, αλλά και με άλλους Έλληνες επιχειρηματίες (Φώλια, Φρέρη, Αραμπατζή και Νένδο), εξαγοράζει εκ νέου την Chipita καταβάλλοντας 400 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα ανέλαβε χρέη 327 εκατ. ευρώ.
Το φθινόπωρο του 2014 κάνει γνωστά τα σχέδιά του για την εξαγορά της Νίκας, διαδικασία η οποία και ολοκληρώθηκε μέσα στο 2017, με στόχο να επαναφέρει τη γνωστή αλλαντοβιομηχανία στην κερδοφορία και γενικότερη σε πιο υγιή οικονομική θέση.
Η πρώτη κρούση από τη Mondelez
Τον επόμενο χρόνο η Mondelez θέλει να πάρει την Chipita, ωστόσο ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος μαζί με τον όμιλο Olayan δεν θέλουν να την πουλήσουν, παρότι και τότε η τιμή ήταν πολύ καλή. Τότε πλήρωναν 22 φορές το EBITDA της Chipita (σ.σ.: 68,4 εκατ. ευρώ το 2017), δηλαδή 1,5 δισ. ευρώ. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα η πολυεθνική επανέρχεται με νέα εφάμιλλη δελεαστική πρόταση που ανέρχεται σε 2 δισ. δολάρια, η οποία αυτή τη φορά γίνεται δεκτή…
Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα;
Πλέον ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, ένα από τα πλέον διακεκριμένα μέλη του ΣΕΒ, για την προεδρία του οποίου το όνομά του έχει παίξει πολλάκις, και φανατικός Παναθηναϊκός -φθάνοντας κάποια στιγμή μια ανάσα από την ανάληψη της προεδρίας της ποδοσφαιρικής ομάδας- ετοιμάζει τα επόμενα επιχειρηματικά του σχέδια. Γιατί όσοι τον γνωρίζουν θεωρούν ότι δύσκολα θα μείνει μακριά από τον επιχειρηματικό στίβο.
Πλέον η Chipita περιλαμβάνεται στις κορυφαίες ελληνικές βιομηχανίες και το 2006 συγχωνεύεται με τη Δέλτα, την Goody’s και την Μπάρμπα Στάθης, δημιουργώντας τη Vivartia, η οποία έναν χρόνο αργότερα εξαγοράζεται από την MIG. Από την 1η Σεπτεμβρίου του 2006 μέχρι τις 15 Απριλίου 2020 βρίσκεται στο τιμόνι, ως CEO, της Vivartia.
Το καλοκαίρι του 2010 ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος μαζί με τον όμιλο Olayan, αλλά και με άλλους Έλληνες επιχειρηματίες (Φώλια, Φρέρη, Αραμπατζή και Νένδο), εξαγοράζει εκ νέου την Chipita καταβάλλοντας 400 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα ανέλαβε χρέη 327 εκατ. ευρώ.
Το φθινόπωρο του 2014 κάνει γνωστά τα σχέδιά του για την εξαγορά της Νίκας, διαδικασία η οποία και ολοκληρώθηκε μέσα στο 2017, με στόχο να επαναφέρει τη γνωστή αλλαντοβιομηχανία στην κερδοφορία και γενικότερη σε πιο υγιή οικονομική θέση.
Η πρώτη κρούση από τη Mondelez
Τον επόμενο χρόνο η Mondelez θέλει να πάρει την Chipita, ωστόσο ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος μαζί με τον όμιλο Olayan δεν θέλουν να την πουλήσουν, παρότι και τότε η τιμή ήταν πολύ καλή. Τότε πλήρωναν 22 φορές το EBITDA της Chipita (σ.σ.: 68,4 εκατ. ευρώ το 2017), δηλαδή 1,5 δισ. ευρώ. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα η πολυεθνική επανέρχεται με νέα εφάμιλλη δελεαστική πρόταση που ανέρχεται σε 2 δισ. δολάρια, η οποία αυτή τη φορά γίνεται δεκτή…
Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα;
Πλέον ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, ένα από τα πλέον διακεκριμένα μέλη του ΣΕΒ, για την προεδρία του οποίου το όνομά του έχει παίξει πολλάκις, και φανατικός Παναθηναϊκός -φθάνοντας κάποια στιγμή μια ανάσα από την ανάληψη της προεδρίας της ποδοσφαιρικής ομάδας- ετοιμάζει τα επόμενα επιχειρηματικά του σχέδια. Γιατί όσοι τον γνωρίζουν θεωρούν ότι δύσκολα θα μείνει μακριά από τον επιχειρηματικό στίβο.
Άλλωστε παραμένει στη Νίκας, στη Wonderplant και στο joint venture που είχε η Chipita στην Ινδία...
