Από μικρή ηλικία, ενδόμυχα, οι γονείς μας δίδαξαν πως το κλάμα είναι στοιχείο του αδυνάτου, ντροπή και ένας περιττός τρόπος έκφρασης.
Λίγα χρόνια μετά, η επιστήμη έρχεται να μας πει κάτι άλλο, πιο ανακουφιστικό και απενοχοποιητικό, προτρέποντας μας να κλαίμε όποτε το έχουμε ανάγκη. Κλάμα από στεναχώρια, από ένταση, άγχος ή νεύρα, κλάψτε ελεύθερα.
Ίσως σας έχει τύχει κάποια στιγμή να σας πιάσει πονοκέφαλος καθώς καταπιέζατε τα δάκρυα που σας προκάλεσε ο σύντροφος, ο εργοδότης ή ακόμα και η καλύτερή σας φίλη.
Αυτό συμβαίνει γιατί η ένταση όλων των αρνητικών συναισθημάτων μαζεύονται στην περιοχή του κεφαλιού. Αν εκείνη την ώρα που αισθάνεστε την ανάγκη να κλάψετε, δεν καταπιεστείτε, μαζί με τα δάκρυα θα απελευθερώσετε ενδορφίνες και έτσι θα χαλαρώσει ολόκληρο το νευρικό σας σύστημα.
Το κλάμα είναι επίσης αντίδοτο του στρες καθώς απελευθερώνει όλη την αρνητική ενέργεια που βιώνετε στις στρεσογόνες καταστάσεις.
Αν ντρέπεστε να κλάψετε μπροστά σε κόσμο, πιστεύοντας πως θα γίνετε ρεζίλι χρησιμοποιήστε το πείραμα του καθρέφτη. Αναρωτηθείτε δηλαδή αν έτυχε ποτέ να πέσει στα μάτια σας κάποιος που έκλαψε για οποιονδήποτε λόγο μπροστά σας.
Όταν σταματήσουμε να είμαστε τόσο αυστηρές με τον εαυτό μας, τότε θα είναι η ώρα που θα νιώσουμε πιο απελευθερωμένες από ποτέ.
Ως τότε προσπαθήστε να κλάψετε, όποτε ακριβώς νιώσετε την ανάγκη…
Της Γεωργίας Τζαγκαράκη
