Θεραπείες, που υπόσχονται να σε δείξουν 10 χρόνια νεότερη σ’ ένα βράδυ. Κρέμες ανάπλασης. Επανορθωτικοί οροί. Χρώματα μαλλιών και κουρέματα, που κουρεύουν χρόνια απ’ το πρόσωπό μας. Super τροφές, που σκοτώνουν τις ελεύθερες ρίζες… Γιατί όμως; Γιατί κάνουμε το παν, να μην φαίνονται τα χρόνια που περνούν από πάνω μας;
Κάθε χρόνο και ένα παραπάνω κεράκι στην τούρτα και σύντομα αποφασίζουμε πως είναι πολύ πιο εύκολο να σβήσουμε ένα… ερωτηματικό. Γιατί όμως; Γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ το χρόνο που περνάει;
Αλήθεια, γιατί μας νοιάζει περισσότερο το “φαίνεσθαι” απ’ το “είσαι”; Γιατί προσπαθούμε να δείχνουμε 10 χρόνια νεότεροι και δεν κοιτάζουμε να ζούμε πραγματικά τα χρόνια που περνάνε;
Γιατί φοβόμαστε το χρόνο; Μήπως γιατί κυλά αμείλικτα κι εμείς ξέρουμε πως δεν έχουμε προλάβει να κάνουμε όσα θα θέλαμε; Μήπως το κεράκι που προστίθεται κάθε χρόνο πάνω στην black forest μας, μας γεμίζει περισσό άγχος ότι το τέλος πλησιάζει κι ακόμη δεν έχουμε κατακτήσει αυτά που ονειρευόμασταν;
Τι σημασία έχει αν περνούν τα χρόνια; Τι σημασία έχει αν δεν είσαι πια 25; Τι σημασία έχει, αν δίπλα στα μάτια σου, σχηματίζονται μικρές ρυτίδες όταν γελάς; Να γελάς, δεν είναι αυτό που έχει σημασία; Να γελάς και να χαίρεσαι που σου έχει δοθεί το δώρο του να μεγαλώνεις. Ένα δώρο που δεν δίνεται σε όλους!
Ο χρόνος κυλά, αλλά αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο. Ο τρόπος που το βλέπεις όλο αυτό, είναι αυτός που διαχωρίζει τους ευτυχισμένους από τους δυστυχισμένους ανθρώπους.
Θέμα οπτικής είναι όλα. Τι είναι αυτό που έχει σημασία; Να επιβιώνεις απλά και κάθε χρόνος που περνάει να σε μελαγχολεί για όλα τα άπιαστα που άφησες στο ντουλάπι ή να ζεις κάθε σου στιγμή με τον τρόπο που επιθυμείς; Θέλεις έναν χρόνο, στον οποίο θα μετράς βαριεστημένα τα άδεια δευτερόλεπτα ή έναν χρόνο γεμάτο στιγμές;
Τι νόημα έχει να φαίνεσαι 30, αν ζεις σαν 60; Μακάρι να φτάσουμε όλοι 60 και να έχουμε μια γεμάτη, ευτυχισμένη ζωή να διηγηθούμε.
Μη φοβάσαι τα χρόνια που περνάνε. Τα χρόνια που δεν ζεις να φοβάσαι.
Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου
