Σε ένα κόσμο σαν και αυτό που ζούμε, εσύ κοίτα να ξεχωρίζεις! Κοίτα να μην αλλοιώνεις το χαρακτήρα σου και ακολουθείς τη μάζα, αλλά να κάνεις αυτό που πιστεύεις, αυτό που θέλεις και μπορείς. Κοίτα να αγαπάς με τη ψυχή σου. Να είσαι καλός με τους γύρους σου και να μοιράζεις αγάπη δεξιά και αριστερά, ακόμη και σε αυτούς που δε πιστεύουν στο θεσμό της.
Το ξέρω. Αλλάξανε οι εποχές και μαζί τους αλλάξαμε και εμείς. Αλλά εσύ, μείνε αυτό που ήσουν για να δείξεις ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα. Μείνε αυτό που ήσουν πάντα: Άνθρωπος. Άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους που ψάχνουν από κάπου να πιαστούν και μια φωλιά για να φωλιάσουν.
Μείνε αυτός που δε χρειάζεται να δειχθεί για να φανεί. Αυτός που είναι εκεί πριν τον φωνάξουν και γίνε παρηγοριά και στήριγμα σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, σα να βρίσκεσαι εσύ εκεί που αυτοί είναι. Μοίρασε γέλιο σα να έχεις απόθεμα από καζάνια και δώρα άυλα γιατί από υλικά μπουχτίσαν όλοι.
Να δείχνεις τα ελαττώματα σου, τις ανασφάλειες, ακόμα και τα σημάδια των πληγών σου. Μη φοβάσαι. Τέλειοι πάντα θα υπάρχουν, ενώ άνθρωποι με καρδιά ελάχιστοι. Να ψάχνεις ανθρώπους που η παρουσία σου θα τους γεμίζει χαρά και το δάκρυ σου ελπίδα για ένα αύριο που παρακαλούν να ξημερώσει. Να πολεμάς για τα θέλω σου και να διεκδικείς αυτό που σου αξίζει. Αγρίμι να γίνεσαι και να επιβιώνεις σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Πολλές μοίρες διαφορετικές έχει αυτή η ανθρωπότητα, αλλά εσύ επέλεξε τη δική σου και πορεύσου μαζί της μέχρι το τέλος. Γίνε άνθρωπος και συνάνθρωπος μαζί και μη φοβάσαι να ρισκάρεις στο φόβο μη χάσεις τη ζωή που ονειρεύτηκες, γιατί από κάποια στιγμή και μετά θα χάσεις τη ζωή που έχεις ήδη. Τα άπιαστα να κυνηγάς, τα υπόλοιπα τα έχει αγγίξει όλη η γη!
Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
