Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που κάθε αυγή ξυπνούν για να ανταμώσουν με φωτιές και για ζήσουν δυνατά κι όχι για να σιμώσουνε σε πρόωρους θανάτους, εγώ θα παίρνω ανάσες. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που σου μιλάνε κοιτώντας σε ευθεία μες στα μάτια, εγώ θα παίρνω ανάσες. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χαϊδεύουνε ψυχές και θα τις βγάζουν βόλτες σε στράτες όμορφες κι απλές, εγώ θα παίρνω ανάσες.
Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν στην θάλασσα όταν τους φουρτουνιάζει, τραγούδια όλο παράπονα για έναν χωρισμό, εγώ θα μπορώ να πάρω ανάσες. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που στην βροχή ανέμελα χορέψανε και μείνανε παιδιά παντοτινά, εγώ θα μπορώ να πάρω ανάσες. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που πλαγιάζουνε γυμνοί κατάχαμα στο χώμα κι έχουνε για σεντόνι τους όλον τον ουρανό, εγώ θα μπορώ, σας λέω, να πάρω ανάσες.
Όσο θα υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που γλύφουν τις πληγές τους και παραμένουν όρθιοι σε πείσμα των καιρών, εγώ ο τρελός, θα παίρνω ανάσες. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που στο “μαζί” πιστεύουνε και φτιάχνουν αγκαλιές, εγώ ο αδιόρθωτος, θα παίρνω τις πιο βαθιές ανάσες μου. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που σε φιλούν στα μάτια λέγοντας σ΄ αγαπώ, εγώ ο σαλεμένος, πάντα θα παίρνω ανάσες.
Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που ανθρώπους θα λατρεύουνε κι όχι τους εαυτούς τους, εγώ, θα τους δίνω με τις λέξεις μου, λόγους για να το ξανά κάνουν. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που κοινωνάνε έρωτα δίχως αναβολές, εγώ, θα αφήνω σκόρπιες λέξεις μου, έτσι για να “καυλώνουν”. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να αγαπάνε βαθιά από τις ψυχές τους, εγώ, θα λέω στις λέξεις μου, “φωνάξτε δυνατά”!
Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι, που τα λιμάνια τα έχουνε για να αρχινούν ταξίδια κι όχι για να σαπίζουνε σε βολεμένους κάβους. Που με την καρδία τους σκέφτονται κι όχι με το μυαλό. Που λένε ευχαριστώ και τον Θεό κοιτάζουνε. Που τις συγγνώμες τις τιμούν και κάνουν τέλεια λάθη. Που σου χαρίζουνε ζωή και δεν στην ξεπουλάνε. Που τα “για πάντα” που είπανε, ήταν μεγάλη αλήθεια. Που κράτησαν το χέρι σου και πήγαν ως το τέρμα… Θα παίρνω ανάσες δύναμης απ΄ αυτούς κι εκείνοι από εμένα, για να αντέχουμε μαζί του κόσμου την σκληράδα και θα είμαι ο άνθρωπος τους κι εκείνοι οι άνθρωποι μου!
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
