Το καλοκαίρι πλησιάζει και όσοι θα γυρίσουν στα εξοχικά τους έχουν να θυμούνται πολλά καλοκαιριά πίσω.
Καλοκαίρια, που δεν ήταν τόσο ωραία, καλοκαίρια που ήταν κάτι περισσότερο από υπέροχα, καλοκαιριά, που τα είχαν όλα.
Μα κυρίως έχουν να θυμηθούν αυτά τα καλοκαίρια που η ζωή τους απέκτησε έτσι ξαφνικά λίγη μαγεία, κάτι σαν να βγήκε από παραμύθι.
Είναι αυτή η μοναδική στιγμή που το καλοκαίρι από ανιαρό ίσως και αδιάφορο γίνεται τόσο μα τόσο ενδιαφέρον απλά και μόνο με ένα βλέμμα.
Ένα βλέμμα πολλά υποσχόμενο, ένα βλέμμα που λέει “ήρθα για να μείνω αξέχαστο”.
Είναι αυτός ο καλοκαιρινός ερωτάς, αν μπορούμε να τον πούμε έτσι, που μένει ανεξίτηλα γραμμένος στην ιστορία των καλοκαιριών, αυτός που όσα καλοκαιριά και αν προσπαθήσουμε να ανακαλέσουμε θα είναι το μοναδικό καλοκαίρι που θα θυμόμαστε.
Αυτές όμως οι καλοκαιρινές περιπέτειες τελειώνουν μαζί με το καλοκαίρι και ενώ ξεκίνησαν με μια γεύση από καρπούζι, αλμύρα, ήλιο και θάλασσα καταλήγουν να έχουν μια γεύση από βροχή, συννεφιά και τσιμέντο.
Η επιστροφή στην Αθήνα ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος μετά το καλοκαίρι φέρνει μαζί της μια θλίψη.
Θλίψη που τελείωσαν οι ξέγνοιαστες αυτές μέρες, θλίψη που αυτή η βγαλμένη σαν από ταινία ιστορία έληξε έτσι απότομα μα κυρίως θλίψη που ξέρεις πως το επόμενο καλοκαίρι δεν θα μοιάζει σε τίποτα με αυτό που πέρασε. Ευχεσαι να μην αλλάξουν τα πράγματα, εύχεσαι να γυρίσεις στο μέρος των καλοκαιρινών σου διακοπών το επόμενο καλοκαίρι και η ιστορία να συνεχίσει από το σημείο που την άφησες, μόνο που αυτό είναι αδύνατο και για τους λίγο πιο αισιόδοξους αν όχι αδύνατο τότε πολύ δύσκολο.
Δυστυχώς αυτές οι καλοκαιρινές ιστορίες είναι φτιαγμένες έτσι ούτως ώστε η μαγεία τους να διαρκεί ένα και μόνο καλοκαίρι.
Και έπειτα…έπειτα μπορεί να υπάρξει κάποια στιγμή ένα παρόμοιο καλοκαίρι, όμως δεν θα μοιάζει σε τίποτα με αυτό το πρώτο καλοκαίρι που η ζωή έγινε έτσι ξαφνικά λίγο πιο γλυκιά, που κάθε κοπέλα ένιωσε λίγο σαν πριγκίπισσα και κάθε αγόρι ένιωσε λίγο σαν πριγκιπόπουλο που βρέθηκαν για να χαθούν τόσο απρόσμενα και τόσο άδικα.
Και φυσικά τι είναι ένα παραμύθι χωρίς την κάκια μάγισσα;
Αυτόν τον ρόλο έχει πάντοτε η μοίρα, η οποία πλέκει έτσι την ιστορία ώστε οι πρωταγωνιστές της να μένουν χιλιόμετρα μακριά και φυσικά το παραμύθι τους να μην μπορεί να λάβει το πρέπον “happy end”, αρκείται στο “έζησαν αυτοί καλά….αλλά χώρια”.
Όποιος δεν έχει ζήσει μια καλοκαιρινή περιπέτεια…. υπομονή… οσονούπω έρχεται…που ξέρεις το φετινό καλοκαίρι μπορεί να έχει κάτι μαγικό!
Της Άντζελας Καμπέρου
αναπνοές
