Καμιά φορά οι προκλήσεις, οι αναποδιές, όλα όσα μας συμβαίνουν, μας φαίνονται τεράστια. Κατασπαράζουν το μέσα μας και κατακλύζουν με αρνητικές σκέψεις το μυαλό μας.
Αγχωνόμαστε, πέφτουμε στην παγίδα να αναλύουμε το ίδιο θέμα ξανά και ξανά. Το επαναλαμβάνουμε στο μυαλό μας και τελικά ξεχνάμε πως ξεκίνησε δίνοντας του τεράστιες διαστάσεις. Δημιουργούμε στο κεφάλι μας κάτι καινούριο που ξεφεύγει εντελώς από την αλήθεια.
Ζούμε μόνο μια φορά. Όσο δύσκολο κι αν είναι κάτι, πιθανότατα, να μην είναι το τέλος του κόσμου. Συνήθως υπάρχει ελπίδα (άλλωστε όπως ξέρουμε αυτή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία) και η αυριανή μέρα που θα ξημερώσει να είναι καλύτερη. Από την εμπειρία μας, είδαμε τόσες και τόσες φορές πως, τα όμορφα, όσο και τα άσχημα, κάποια στιγμή όντως τελειώνουν.
Κακίες, ίντριγκες, στενοχώριες, κακεντρέχιες. Όλα αυτά πιθανότατα να ειχαν λιγότερη βαρύτητα εάν ξέραμε πώς κάποια πράγματα δεν είναι για πάντα. Ούτε κι εμείς.
Αγχωνόμαστε, παρεξηγούμαστε, τσακωνόμαστε. Και στο τέλος της μέρας μας μένει πίκρα. Για μια φιλία που τέλειωσε, για οποιαδήποτε σχέση που είχε άδοξο τέλος. Σίγουρα, δεν μπορούν να είναι όλα ρόδινα γιατί μετά όντως δεν θα παίρναμε το μάθημα μας, όμως εάν εκτιμούσαμε περισσότερο τις επιλογές που έχουμε μπροστά μας χωρίς να αναλονώμαστε σε παράπλευρες καταστάσεις, σίγουρα τα πράγματα στη ζωή μας θα ήταν καλύτερα.
Μην αφήνεις ποτέ ανείπωτα λόγια. Μην κρατάς κακίες. Και μην πικραίνεις κόσμο τριγύρω σου. Βρες τη δύναμη να συγχωρέσεις και ζήτα κι εσύ συγγνώμη. Δεν είναι ντροπή. Αν νιώσεις πως αδικήθηκες, εκφράστου, συζήτησε το με τον άλλο ιδιαίτερα εάν είναι ένας σημαντικός άνθρωπος για σένα. Σκόρπισε χαμόγελα, σκόρπισε χαρά και αισιοδοξία. Στο κάτω κάτω δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβει μέσα του ο κάθε ένας. Δεν ξέρεις τι ζόρια τραβά. Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα δεν κοστίζει απολύτως τίποτα. Και όταν νιώθεις εσύ πρώτα καλά με τον εαυτό σου, κοιμάσαι και ήσυχος τα βράδια.
Της Μαρίνας Αβραάμ.
Πηγή
Πηγή
