Όταν κάποιος είναι θλιμμένος δεν ελπίζει, δεν χαίρεται, απογοητεύεται εύκολα και κάποιες φορές αποθαρρύνεται να προσπαθήσει να αναζητήσει το φως και την ελπίδα.
Όσο περισσότερο πιέζει τον εαυτό του να βγει από την θλίψη του, νιώθει ενοχές που δεν μπορεί να το καταφέρει, θυμώνει με τον εαυτό του και αυτός ο θυμός ανακυκλώνει τη θλίψη.
Όταν κάποιος νιώθει έτσι, το μυαλό και η καρδιά του κολλά σε ένα σημείο και δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα, να βρει ένα καινούργιο ρυθμό.
Αυτό που φοβάσαι ανακυκλώνεται συνεχώς, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις ενοχές ή ντροπή γυρίζει γύρω από το μυαλό σου και σε καθιστά ευάλωτο. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα για να αποτραπεί ένα γεγονός στη ζωή σου, θλίβεσαι γιατί θεωρείς ένοχο τον εαυτό σου για αυτό.
Αυτές οι σκέψεις σε ρίχνουν ξανά και ξανά και σε κάνουν να νιώθεις άχρηστος και ένοχος, μέχρι που νιώθεις πως δεν αξίζεις για κανένα και για τίποτε.
Αισθάνεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλός για αυτό το πρόσωπο, για αυτό το συναίσθημα, για αυτή τη δουλειά, μέχρι που νιώθεις τόσο κουρασμένος που με δυσκολία αναπνέεις.
Πιστεύεις πως δεν αξίζεις να σε αγαπούν, για αυτό και δεν ζητάς εύκολα και βοήθεια από τους άλλους.
Από τη μια σκέφτεσαι ότι δεν αντέχεις άλλο και από την άλλη επικρίνεις τον εαυτό σου για τις σκέψεις σου.
Όσο όμως αποδέχεσαι την θλίψη σου, όχι σαν ένα μελανό σημείο στη ζωή σου, αλλά σαν μια κατάσταση που σου συμβαίνει, χωρίς να την επικρίνεις ή να απορρίπτεις τον εαυτό σου, αλλά και χωρίς να την επικαλείσαι με αδιέξοδο τρόπο, τόσο και εκείνη μπορεί να γίνει ένας φίλος και όχι ένας εχθρός σου.
Αν την αγκαλιάσεις σαν ένα φίλο που ήρθε να σε βρει για να σου χαρίσει το μήνυμά της, για να σε προστατέψει από κάτι σοβαρότερο, θα ακούσεις το μήνυμά της.
Αν την αντιμετωπίσεις με σεβασμό, θα την αισθανθείς διαφορετικά, δεν θα προσπαθήσεις να την αλλάξεις, να την ελέγξεις, να της επιβληθείς.
Η θλίψη έρχεται για να σου πει ότι κάτι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου. Κάτι στην αλήθεια σου δεν έχει φανερωθεί ακόμα. Κάποια πλευρά του εαυτού σου παραμένει στο σκοτάδι και σε καλεί να τη φωτίσεις, να την αναδείξεις, να την υποστηρίξεις, ν’ αντικρίσεις τη θέα της και να μαγευτείς από αυτήν.
Κάθε σύμπτωμα σου, που μπορεί να το θεωρείς ως άχρηστο, είναι χρήσιμο τελικά, αν δεις την ωφέλειά του. Αν δηλαδή νιώθεις αδύναμος, η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να φαντασιώνεσαι τον εαυτό σου ως παντοδύναμο και χρειάζεται να δεχτείς και την αδυναμία σου. Αν τρίζεις τα δόντια σου, σημαίνει ότι χρειάζεται να μάθεις να εκφράζεις τα αρνητικά σου συναισθήματα και να μην τα καταπιέζεις. Αν παίρνεις κιλά, χρειάζεται να ασχοληθείς με το ψυχικό βάρος που σε απασχολεί και το οποίο ζητά από σένα να μην το καταπίνεις, αλλά να το βοηθήσεις να απελευθερωθεί.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι κάτι χρειάζεται να αλλάξεις στη ζωή σου. Ότι πρέπει να ακούς εσένα περισσότερο, να εμπιστεύεσαι τις αλήθειες σου, να περνάς όμορφα μόνος σου, να κάνεις απλά καθημερινά πράγματα, στα οποία θα αισθάνεσαι ο εαυτός σου σε αυτά. Ότι χρειάζεται να πάψεις να συγκρίνεσαι με άλλους και να κάνεις αυτό που ευχαριστεί εσένα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου και να μην σκέφτεσαι τις απώλειες που μπορεί να ακολουθήσουν. Αν έχεις τον εαυτό σου μαζί, θα έχεις αυτό που αληθινά χρειάζεσαι. Αν έχεις εσένα σύμμαχο, θα έχεις κι εκείνους που προσπαθούν με τον ίδιο τρόπο για την ζωή τους.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να ανέχεσαι, αλλά να κάνεις αυτά που σε κάνουν να εκτιμάς τον εαυτό σου, να δέχεσαι τα αντάξιά σου, να τα σέβεσαι και να τα τιμάς όπως τους αρμόζει.
Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου, να είσαι καλά εσύ σε ό,τι κάνεις, να σε σέβεσαι, να μην προσπαθείς να σε αλλάξεις για τους άλλους. Οι αλλαγές επέρχονται, επειδή εσύ τις θέλεις και από αγάπη για σένα, για αυτόν τον πολύτιμο και σημαντικό εαυτό σου.
Η θλίψη είναι φίλος σου και σαν φίλο περιμένει να την αγκαλιάσεις.
Κείμενο: Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας
thessalonikiartsandculture.gr
