Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας μάστορας που λεγόταν Μπέντζαμιν! Ήταν συντηρητής σε μια φάρμα στο Κεντάκι του Τενεσί. Το ράντζο στο οποίο δούλευε συνόρευε με του αδερφού του αφεντικού! Ομως… τα χώριζε ένα ρυάκι. Τα δυo αδέλφια που είχανε μεγαλουργήσει στο παρελθόν, τώρα δεν αντάλλασσαν ούτε καλημέρα.
Κάποια μέρα το αφεντικό του Μπέντζαμιν, του ζήτησε να φτιάξει έναν φράκτη τρία μέτρα ύψους γιατί… δεν ήθελε ούτε να βλέπει τον αδερφό του George! Το αφεντικό θα έλειπε για μερικές ημέρες. Τότε ο Μπέντζαμιν, βρήκε την ευκαιρία και έφτιαξε αυτό που ήθελε…
Γυρνώντας το αφεντικό μένει εμβρόντητο με αυτό που είδε και απέλυσε τον Μπέντζαμιν ο οποίος αντί για τοίχο, είχε φτιάξει… μία γέφυρα. Ο Μάστορας μάζεψε δακρύζοντας τα λιγοστά πράγματα του και έφυγε. Από τότε δεν τον ξανάδε ποτέ κανείς. Κάποιο βράδυ μετά απο μία δυνατή καταιγίδα, ένας δυνατός χείμαρρος παρέσυρε και κατέστρεψε τις περιουσίες και των δύο αδερφών.
Έτρεξαν να σωθούν και το μόνο πράγμα που στάθηκε όρθιο, ήταν η γέφυρα του Μπέντζαμιν. Εκεί συναντήθηκαν τα δύο αδέρφια κ έμειναν μέχρι να περάσει η μπόρα. Όταν ξημέρωσε τα ξαναβρήκανε και αγκαλιασμένοι αποφάσισαν να τα ξαναφτιάξουν όλα από την αρχή… Τώρα που ο Μπέντζαμιν θα διαβάσει τούτη την ιστορία, σίγουρα θα δακρύσει από χαρά!
Έτσι πρέπει να λειτουργεί ο κοινωνικά σωστός άνθρωπος, ό,τι τίμημα και να χρειαστεί να πληρώσει. Μόνο μέσα από μια καλή αλυσίδα ανθρώπινων σχέσεων μπορεί να υπάρξει μια ουσιαστική κοινωνική αλλαγή.
Απόσπασμα απο Maktoub: The Last Voyage – Photo: Author/Depositphotos
πηγη
