Το μωράκι από τη Σητεία είχε πεθάνει από βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις...
Μόλις εννέα μήνες μετά τον θάνατο που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, ο Νίκος και η Μαρία περιμένουν το δεύτερο παιδί τους
Ιανουάριος 2017, Σητεία Κρήτης. Ένας 52χρονος άνδρας, ο Νίκος, επιστρέφει στο σπίτι του τύφλα στο μεθύσι. Η συμβία του, η 30χρονη Μαρία -«αρραβωνιαστικιά» για την κλειστή κοινωνία της Σητείας- τον υποδέχεται με τη φράση «Ρε Νίκο, πάλι έχεις πιει;» ....κρατώντας στην αγκαλιά της τον μόλις πεντέμισι μηνών γιο τους, Άγγελο. Την ίδια στιγμή, ο ερειπωμένος από το αλκοόλ Νίκος μετατρέπεται σε θεριό. Σ' ένα θεριό ανήμερο που βρίζει, σπάει, πετάει αντικείμενα και χτυπάει με μανιασμένες γροθιές και κλωτσιές τη συμβία του και το βρέφος που εκείνη «υψώνει» σαν ασπίδα απέναντί του.
Λίγη ώρα αργότερα οι δύο «γονείς» κατευθύνονται προς το νοσοκομείο της Σητείας κρατώντας στα χέρια τους ένα αναίσθητο μωρό. Οι γιατροί αδυνατούν να πιστέψουν στα μάτια τους. «Το μωρό», λένε, «μοιάζει σαν να έχει πέσει από τον όγδοο όροφο πολυκατοικίας. Η δήλωση του διοικητή του νοσοκομείου Σητείας κ. Μανόλη Μιχαλέκη ανακόπτει κάθε ελπίδα σωτηρίας, κάθε πιθανό θαύμα. Λίγο μετά, το μόλις πεντέμισι μηνών αγγελούδι αφήνει την τελευταία του πνοή μαζί με το μακάβριο ιατρικό ανακοινωθέν των βαρύτατων κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων.
Οι ώρες που ακολουθούν σοκάρουν το Πανελλήνιο όχι μόνο για το απάνθρωπο τέλος του βρέφους αλλά και για την στήριξη που παρέχουν στο πρόσωπο του δράστη η μάνα του μωρού και η οικογένειά της. Ενώ όλοι όσοι τον γνωρίζουν κάνουν λόγο για έναν «αμετανόητο πότη με εκρηκτικές συμπεριφορές», η συμβία του -η μάνα που μόλις είχε χάσει το ίδιο της το παιδί- και το σόι της μιλούν για έναν «άνθρωπο με χρυσή καρδιά που ήπιε δυό ποτηράκια παρά πάνω, τσαντίστηκε, πέταξε το κινητό, το μωρό βρισκόταν σε λάθος θέση τη λάθος στιγμή, κι έτσι σκοτώθηκε!. Κρίμα... αλλά ήταν ατύχημα».
Ένας παραμυθένιος γάμος, ένα μωρό σε... λάθος θέση τη λάθος στιγμή κι ένας άνδρας που δεν έπινε ποτέ. Πόσα ψέματα χωρούν σε μία μόνο πρόταση; Πόση διαστρέβλωση της αλήθειας; Πόση μικροψυχία; Πόσος κυνισμός; Το θέατρο του παραλόγου δεν τελειώνει εδώ. Τις μέρες που ακολουθούν, η «μάνα» στέκεται κρεμασμένη έξω από τα κάγκελα που «κρατούν» τον υπεύθυνο για τον θάνατο του παιδιού της και παρέα με το σόι της ικετεύει για τη λευτεριά του. Κερί αναμμένο δίπλα του. Δίπλα στον άνδρα που ξυλοφόρτωσε την ίδια και στέρησε τη ζωή στο δικό της παιδί και δικό τους σπλάχνο. Λέει ξανά πως ήταν... ατύχημα. Πώς δεν φταίει ο Νίκος. Πως ο ένοχος ήταν το κινητό του τηλέφωνο που έπεσε στο πάτωμα και «αναπήδησε» χτυπώντας θανάσιμα το άτυχο βρέφος. Όπως ακριβώς μπορεί να αναπηδήσει ο καναπές και να σου ρίξει μια σφαλιάρα, να σε πλακώσει στις μάπες το πλυντήριο, να σε χαστουκίσει το ψυγείο και να σε σαπίσει στο ξύλο το ντουλάπι της κουζίνας...
Οι ικεσίες της «μάνας» εισακούονται και ο πα-τέρας αφήνεται...ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της καταβολής εγγύησης 20.000 ευρώ και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Σήμερα, μόλις εννέα μήνες μετά το φονικό, ο Νίκος και η Μαρία περιμένουν το δεύτερο παιδί τους πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας...
«Σα δε ντρέπονται...»Η είδηση της εγκυμοσύνης της Μαρίας από τον άνθρωπο που στέρησε τόσο άδικα και τόσο βάναυσα τη ζωή του πρώτου τους παιδιού δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητη από τα μέλη της κλειστής κοινωνίας όπου ζουν: «Σα δεν ντρέπονται!», λέει μία γειτόνισσά τους και συνεχίζει: «Αμέσως μετά το χαμό του παιδιού τους, για τον οποίο ευθύνονταν αποκλειστικά και μόνον οι ίδιοι, περπατούσαν στην περιοχή χεράκι-χεράκι λες και δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Ήρεμοι, αγκαλιασμένοι, σχεδόν ανέγγιχτοι από το τραγικό αυτό γεγονός. Γονείς να σου πετύχουν! Και μόλις τέσσερις μήνες μετά το φευγιό του μωρού από τα χέρια του ίδιου του του πατέρα, εκείνη πάει και μένει πάλι έγκυος από αυτόν τον άνδρα. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους. Σήμερα, η Μαρία είναι πέντε μηνών και περιμένει απ' όσο γνωρίζω κοριτσάκι. Τι να πω; Εμένα, σαν μάνα, το μόνο που μου προκαλεί η είδηση αυτή είναι ανατριχίλα! Εύχομαι το παιδάκι να είναι καλά και να μην τραβήξει τίποτε απ' όσα τράβηξε το καημένο το μωρό. Ποιος να' χει κόψει το πιοτό; Ο Νίκος; Αστεία λέτε τώρα! Αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη...»
Όσο περνάει ο καιρός οι ψίθυροι, τα λόγια και τα κουτσομπολιά γύρω από το Νίκο και τη Μαρία μεγαλώνουν με τα περισσότερα από αυτά να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από κολακευτικά. Μακάρι κάποια στιγμή οι φωνές να χαμηλώσουν, όχι για τους ίδιους αλλά για το μωρό που θα φέρουν στη ζωή. Μακάρι ο Νίκος να μην ξαναβάλει γουλιά στο στόμα του και η Μαρία να γίνει αυτή τη φορά ασπίδα για το παιδί τους. Μακάρι να μην ξεχάσουν ποτέ για να χαρίσουν στη νέο μέλος της οικογένειάς τους όσα στέρησαν από εκείνο που δεν άφησαν να ζήσει...
Λίγη ώρα αργότερα οι δύο «γονείς» κατευθύνονται προς το νοσοκομείο της Σητείας κρατώντας στα χέρια τους ένα αναίσθητο μωρό. Οι γιατροί αδυνατούν να πιστέψουν στα μάτια τους. «Το μωρό», λένε, «μοιάζει σαν να έχει πέσει από τον όγδοο όροφο πολυκατοικίας. Η δήλωση του διοικητή του νοσοκομείου Σητείας κ. Μανόλη Μιχαλέκη ανακόπτει κάθε ελπίδα σωτηρίας, κάθε πιθανό θαύμα. Λίγο μετά, το μόλις πεντέμισι μηνών αγγελούδι αφήνει την τελευταία του πνοή μαζί με το μακάβριο ιατρικό ανακοινωθέν των βαρύτατων κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων.
Οι ώρες που ακολουθούν σοκάρουν το Πανελλήνιο όχι μόνο για το απάνθρωπο τέλος του βρέφους αλλά και για την στήριξη που παρέχουν στο πρόσωπο του δράστη η μάνα του μωρού και η οικογένειά της. Ενώ όλοι όσοι τον γνωρίζουν κάνουν λόγο για έναν «αμετανόητο πότη με εκρηκτικές συμπεριφορές», η συμβία του -η μάνα που μόλις είχε χάσει το ίδιο της το παιδί- και το σόι της μιλούν για έναν «άνθρωπο με χρυσή καρδιά που ήπιε δυό ποτηράκια παρά πάνω, τσαντίστηκε, πέταξε το κινητό, το μωρό βρισκόταν σε λάθος θέση τη λάθος στιγμή, κι έτσι σκοτώθηκε!. Κρίμα... αλλά ήταν ατύχημα».
Ένας παραμυθένιος γάμος, ένα μωρό σε... λάθος θέση τη λάθος στιγμή κι ένας άνδρας που δεν έπινε ποτέ. Πόσα ψέματα χωρούν σε μία μόνο πρόταση; Πόση διαστρέβλωση της αλήθειας; Πόση μικροψυχία; Πόσος κυνισμός; Το θέατρο του παραλόγου δεν τελειώνει εδώ. Τις μέρες που ακολουθούν, η «μάνα» στέκεται κρεμασμένη έξω από τα κάγκελα που «κρατούν» τον υπεύθυνο για τον θάνατο του παιδιού της και παρέα με το σόι της ικετεύει για τη λευτεριά του. Κερί αναμμένο δίπλα του. Δίπλα στον άνδρα που ξυλοφόρτωσε την ίδια και στέρησε τη ζωή στο δικό της παιδί και δικό τους σπλάχνο. Λέει ξανά πως ήταν... ατύχημα. Πώς δεν φταίει ο Νίκος. Πως ο ένοχος ήταν το κινητό του τηλέφωνο που έπεσε στο πάτωμα και «αναπήδησε» χτυπώντας θανάσιμα το άτυχο βρέφος. Όπως ακριβώς μπορεί να αναπηδήσει ο καναπές και να σου ρίξει μια σφαλιάρα, να σε πλακώσει στις μάπες το πλυντήριο, να σε χαστουκίσει το ψυγείο και να σε σαπίσει στο ξύλο το ντουλάπι της κουζίνας...
Οι ικεσίες της «μάνας» εισακούονται και ο πα-τέρας αφήνεται...ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της καταβολής εγγύησης 20.000 ευρώ και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Σήμερα, μόλις εννέα μήνες μετά το φονικό, ο Νίκος και η Μαρία περιμένουν το δεύτερο παιδί τους πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας...
«Σα δε ντρέπονται...»Η είδηση της εγκυμοσύνης της Μαρίας από τον άνθρωπο που στέρησε τόσο άδικα και τόσο βάναυσα τη ζωή του πρώτου τους παιδιού δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητη από τα μέλη της κλειστής κοινωνίας όπου ζουν: «Σα δεν ντρέπονται!», λέει μία γειτόνισσά τους και συνεχίζει: «Αμέσως μετά το χαμό του παιδιού τους, για τον οποίο ευθύνονταν αποκλειστικά και μόνον οι ίδιοι, περπατούσαν στην περιοχή χεράκι-χεράκι λες και δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Ήρεμοι, αγκαλιασμένοι, σχεδόν ανέγγιχτοι από το τραγικό αυτό γεγονός. Γονείς να σου πετύχουν! Και μόλις τέσσερις μήνες μετά το φευγιό του μωρού από τα χέρια του ίδιου του του πατέρα, εκείνη πάει και μένει πάλι έγκυος από αυτόν τον άνδρα. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους. Σήμερα, η Μαρία είναι πέντε μηνών και περιμένει απ' όσο γνωρίζω κοριτσάκι. Τι να πω; Εμένα, σαν μάνα, το μόνο που μου προκαλεί η είδηση αυτή είναι ανατριχίλα! Εύχομαι το παιδάκι να είναι καλά και να μην τραβήξει τίποτε απ' όσα τράβηξε το καημένο το μωρό. Ποιος να' χει κόψει το πιοτό; Ο Νίκος; Αστεία λέτε τώρα! Αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη...»
Όσο περνάει ο καιρός οι ψίθυροι, τα λόγια και τα κουτσομπολιά γύρω από το Νίκο και τη Μαρία μεγαλώνουν με τα περισσότερα από αυτά να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από κολακευτικά. Μακάρι κάποια στιγμή οι φωνές να χαμηλώσουν, όχι για τους ίδιους αλλά για το μωρό που θα φέρουν στη ζωή. Μακάρι ο Νίκος να μην ξαναβάλει γουλιά στο στόμα του και η Μαρία να γίνει αυτή τη φορά ασπίδα για το παιδί τους. Μακάρι να μην ξεχάσουν ποτέ για να χαρίσουν στη νέο μέλος της οικογένειάς τους όσα στέρησαν από εκείνο που δεν άφησαν να ζήσει...
