H ανεργία αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου κατά 50% στους πάσχοντες από καρδιακή ανεπάρκεια αποκαλύπτει μελέτη που παρουσιάστηκε σήμερα στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Καρδιακή Ανεπάρκεια που πραγματοποιείται στο Παρίσι.Η μελέτη παρατήρησης που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα περισσότερων από 20.000 ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια, έδειξε ότι η ανεργία συνδέεται με μεγαλύτερες πιθανότητες θανάτου σε αυτούς τους ασθενείς, σε σχέση με το ιστορικό διαβήτη ή εγκεφαλικού.
Η μελέτη συνέκρινε τον κίνδυνο θανάτου από όλες τις αιτίες και τον κίνδυνο νοσηλείας σε υποτροπιάζουσα καρδιακή ανεπάρκεια σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, ανάλογα με το εάν στην αρχή εργάζονταν ή όχι. Η μελέτη συμπεριέλαβε όλους τους ασθενείς που βρίσκονταν σε ηλικία εργασίας (18 - 60 ετών) που νοσηλεύθηκαν για πρώτη φορά για καρδιακή ανεπάρκεια στη Δανία το διάστημα μεταξύ 1997 και 2012. Από τους 21.455 ασθενείς με πρώτη νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια, οι 11.880 (55%) δούλευαν όταν ξεκίνησε η μελέτη. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, διάρκειας 1005 ημερών, το 16% των απασχολουμένων και το 31% των ανέργων απεβίωσαν, ενώ το 40% των απασχολουμένων και το 42% των ανέργων επανανοσηλεύθηκαν για καρδιακή ανεπάρκεια. Μετά την προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο και τις συννοσηρότητες, οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια που ήταν άνεργοι κατά την έναρξη της θεραπείας είχαν 50% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου και 12% μεγαλύτερο κίνδυνο επανανοσηλείας για καρδιακή ανεπάρκεια σε σύγκριση με αυτούς που απασχολούνταν. Η μη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό συνδέθηκε με υψηλότερη πιθανότητα θανάτου από ό,τι το ιστορικό διαβήτη ή εγκεφαλικού επεισοδίου.
"Η ικανότητα εργασίας ενός ατόμου, δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την ευημερία του ατόμου", σημείωσε ο επικεφαλής της μελέτης Dr Rasmus Roerth, ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κοπεγχάγης. "Ο αποκλεισμός από την εργασία έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, προβλήματα ψυχικής υγείας ακόμη και μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονίας". «Σε νεότερους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, το καθεστώς απασχόλησης μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πρόβλεψης της νοσηρότητας και της θνησιμότητας», συνέχισε. "Αν συνέβαινε αυτό, το καθεστώς απασχόλησης θα μπορούσε να συμβάλει στον κίνδυνο διαστρωμάτωσης των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια και στον εντοπισμό εκείνων που χρειάζονται πιο εντατική αποκατάσταση".
Ο Δρ Roerth είπε ότι δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το καθεστώς απασχόλησης έχει σημασία στην πρόγνωση της νόσου. "Ωστόσο, η παρατήρηση ότι το εργασιακό καθεστώς συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου, συγκρίσιμο με αυτό πολλών άλλων παραγόντων συννοσηρότητας, όπως ο διαβήτης και το εγκεφαλικό επεισόδιο, είναι αξιοσημείωτη", ανέφερε.
Όσον αφορά τις συνέπειες των ευρημάτων του, ο Δρ Roerth δήλωσε ότι ο αποκλεισμός του εργατικού δυναμικού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια που κινδυνεύουν από κακές εκβάσεις και ότι οι προσπάθειες επαναφοράς των ασθενών στην εργασία θα ήταν επωφελείς.
stogiatro.gr
