Οι άνθρωποί μου που πήγαν μέχρι το Κλειστό Γυμναστήριο του Φαλήρου (του Tae Kwon Do) για να πάρουν μια γεύση από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, μου μετέφεραν μια εικόνα που δεν μπορούσαν και οι ίδιοι να πιστέψουν!
Παρά το πανηγυρικό κλίμα που δημιουργήθηκε στην έναρξη του συνεδρίου με την ομιλία του Τσίπρα, προκειμένου να το καταγράψουν οι τηλεοπτικές κάμερες, η πραγματικότητα είναι από προχθές το απόγευμα έως και τη χθεσινή ημέρα πολύ διαφορετική. Επικρατεί μια ατμόσφαιρα «νεκρική» όχι μόνο στο... χώρο του συνεδρίου αλλά και έξω από αυτόν. Όποιος κυκλοφορεί στην περιοχή ούτε που καταλαβαίνει ότι εκεί πραγματοποιείται το συνέδριο του κόμματος που κυβερνά τη χώρα. Το σκηνικό αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την ατμόσφαιρα που θα έπρεπε να επικρατεί σε ένα μεγάλο κυβερνητικό κόμμα εξουσίας. Δεν έχει επίσης καμία σχέση με το κλίμα που επικρατούσε παλαιότερα στα συνέδρια του Συνασπισμού και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν ακόμη μικρό κόμμα. Μπορεί τότε να μην είχε μεγάλη εκλογική επιρροή και να κυμαινόταν στο 3 – 4 % αλλά είχε ζωντάνια, είχε έντονη εσωκομματική ζωή, είχε εσωτερικές αντιπαραθέσεις, πλειοψηφίες και μειοψηφίες, συγκλίσεις και ανατροπές. Με όλα αυτά μπόρεσε αν και μικρό κόμμα να επιβιώσει επί δεκαετίες και να παίζει ρόλο στα πολιτικά πράγματα ακόμη κι όταν δεν κατάφερνε να πιάσει το εκλογικό όριο και να μπει στη Βουλή.
Τίποτε από όλα αυτά όμως δεν υπάρχει αυτές τις ημέρες στο Κλειστό Γυμναστήριο του Φαλήρου. Μπορεί να μαζεύτηκαν γύρω στους 2.300 συνέδρους αλλά μια βόλτα ανάμεσά τους αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για ανθρώπους βολεμένους στη νέα εξουσία της αριστεράς που ούτε καν τους ενδιαφέρει το συνέδριο αυτό καθ' αυτό. Εκείνο που καταλαβαίνει όποιος συμμετέχει στις συζητήσεις είναι πάνω απ' όλα η αγωνία για το αν και πότε θα γίνουν εκλογές και πόσο κινδυνεύει να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία. Με άλλα λόγια ο μεγάλος καημός των περισσοτέρων, αν όχι όλων, είναι να μην χάσουν τις θεσούλες τους και τα προνόμια που έχουν αποκτήσει. Μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη πλειονότητα των συνέδρων είναι συνεργάτες υπουργών και βουλευτών, αξιωματούχοι που πήραν θέσεις, διορισμένοι σύμβουλοι και μετακλητοί στο κράτος και στελέχη του κομματικού σωλήνα. Όλοι αυτοί είναι έτοιμοι να ψηφίσουν και με τα ...δύο χέρια οποιοδήποτε μνημονιακό μέτρο, ακόμη και το πιο σκληρό, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία.
Την ίδια ώρα που εκδηλώνεται αυτή η αγωνία όμως είναι διάχυτη, όπως μου λένε, στα πρόσωπά τους και η ψυχολογική κατάρρευση. Εκτός δηλαδή από το ηθικό πλεονέκτημα, τα στελέχη της αριστεράς έχουν χάσει πια και το ηθικό τους. Δεν δείχνουν καμιά διάθεση να δώσουν μάχες. Απλώς ορισμένοι από αυτούς βολεύονταν να λένε στα πηγαδάκια του συνεδρίου ότι «να δείτε που ο Τσίπρας θα το γυρίσει και θα κερδίσει τις εκλογές». Μιλάμε για τέτοιους εγκεφάλους...
Από αυτή την περιγραφή που σας έκανα προκύπτει καθαρά για μένα το συμπέρασμα ότι εσωτερικά ο ΣΥΡΙΖΑ πνέει τα λοίσθια. «Αντέχει», όσο βρίσκεται στην κυβέρνηση και την εξουσία. Μόλις τη χάσει, θα πάει ολοταχώς για διάλυση...
Τίποτε από όλα αυτά όμως δεν υπάρχει αυτές τις ημέρες στο Κλειστό Γυμναστήριο του Φαλήρου. Μπορεί να μαζεύτηκαν γύρω στους 2.300 συνέδρους αλλά μια βόλτα ανάμεσά τους αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για ανθρώπους βολεμένους στη νέα εξουσία της αριστεράς που ούτε καν τους ενδιαφέρει το συνέδριο αυτό καθ' αυτό. Εκείνο που καταλαβαίνει όποιος συμμετέχει στις συζητήσεις είναι πάνω απ' όλα η αγωνία για το αν και πότε θα γίνουν εκλογές και πόσο κινδυνεύει να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία. Με άλλα λόγια ο μεγάλος καημός των περισσοτέρων, αν όχι όλων, είναι να μην χάσουν τις θεσούλες τους και τα προνόμια που έχουν αποκτήσει. Μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη πλειονότητα των συνέδρων είναι συνεργάτες υπουργών και βουλευτών, αξιωματούχοι που πήραν θέσεις, διορισμένοι σύμβουλοι και μετακλητοί στο κράτος και στελέχη του κομματικού σωλήνα. Όλοι αυτοί είναι έτοιμοι να ψηφίσουν και με τα ...δύο χέρια οποιοδήποτε μνημονιακό μέτρο, ακόμη και το πιο σκληρό, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία.
Την ίδια ώρα που εκδηλώνεται αυτή η αγωνία όμως είναι διάχυτη, όπως μου λένε, στα πρόσωπά τους και η ψυχολογική κατάρρευση. Εκτός δηλαδή από το ηθικό πλεονέκτημα, τα στελέχη της αριστεράς έχουν χάσει πια και το ηθικό τους. Δεν δείχνουν καμιά διάθεση να δώσουν μάχες. Απλώς ορισμένοι από αυτούς βολεύονταν να λένε στα πηγαδάκια του συνεδρίου ότι «να δείτε που ο Τσίπρας θα το γυρίσει και θα κερδίσει τις εκλογές». Μιλάμε για τέτοιους εγκεφάλους...
Από αυτή την περιγραφή που σας έκανα προκύπτει καθαρά για μένα το συμπέρασμα ότι εσωτερικά ο ΣΥΡΙΖΑ πνέει τα λοίσθια. «Αντέχει», όσο βρίσκεται στην κυβέρνηση και την εξουσία. Μόλις τη χάσει, θα πάει ολοταχώς για διάλυση...
