Άρθρο του Δημήτρη Λιντζέρη στην εφημερίδα "ΝΕΑ" με τίτλο "Αυθύπαρκτη παρουσία"
Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ο ευρύτερος κεντροαριστερός χώρος αντιμετωπίζουν σήμερα ένα υπαρκτό και διακριτό δίλημμα: Ή θα υπερασπιστούν την πολιτική και ιδεολογική αυτονομία και αυθυπαρξία τους ή θα παρακολουθούν τους ψηφοφόρους να διολισθαίνουν στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ όπως άλλωστε συνέβη στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Απέναντι στο δίλημμα αυτό οφείλουν να πάρουν σαφή και καθαρή θέση, χωρίς υπεκφυγές και ταλαντεύσεις.
Πεποίθησή μου είναι ότι καθίσταται απαραίτητη η καθαρή οριοθέτηση του ΠΑΣΟΚ έναντι μιας ανερμάτιστης και ψευδεπίγραφης Αριστεράς, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά και την εμπειρία της τραγικής διακυβέρνησής του, η πλήρης απομάκρυνση από όποιες σκέψεις συμπαράταξης μαζί του, καθίσταται αναγκαία για τη στρατηγική του χώρου μας. Συγγενικές σχέσεις δεν μπορεί να υπάρχουν.
Το κυβερνόν κόμμα, μπορεί να εξέφρασε -και σε κάποιο βαθμό ακόμη εκφράζει-ένα ισχυρό πολιτικό ρεύμα, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί συνονθύλευμα ιδεοληπτικών, κρατικιστικών, κινηματικών, λαϊκίστικων, ακόμη και αφελών πολιτικά δυνάμεων, εντέλει ανίκανων και επικίνδυνων για τη διακυβέρνηση του τόπου, με συνδετικό κρίκο μεταξύ τους τη λατρεία τους για την εξουσία. Με τις δυνάμεις αυτές δεν μπορεί να υπάρξει σύγκλιση ή συμπόρευση, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υπάρξει κυβερνητική συνεργασία.
Κάτι τέτοιο το αποτρέπει η ανάγκη εξόδου της χώρας από την κρίση. Και βεβαίως το αποτρέπει η επιδίωξή μας να ανασυγκροτήσουμε -στην πραγματικότητα εκ του μηδενός- τον προοδευτικό χώρο, τον οποίο επί πολλά χρόνια εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ.
Το εγχείρημα αυτό αν δεν θεμελιώνεται εξ αρχής σε μια αυτοτελή πολιτική πρόταση, δεν θα αποκτήσει την απαιτούμενη εμβέλεια και θα είναι θνησιγενές.
Συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να δείξει ότι συνιστά μια υπαρκτή -μικρή σήμερα, αλλά μεγάλη αύριο- πολιτική δύναμη του Κέντρου και της Αριστεράς, αμιγώς ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική. Κυρίως οφείλει να συγχρονίσει τα βήματά του με τη μεγάλη δεξαμενή των ανένταχτων πολιτών που βρίσκονται εκτός κομματικών τειχών. Να απευθυνθεί σε όλους εκείνους που στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές απείχαν σε ποσοστό σχεδόν 50% και οι οποίοι στερούνται πολιτικής έκφρασης και την αναζητούν. Αν το ΠΑΣΟΚ δεν επικεντρώσει το ενδιαφέρον του σ’ αυτές τις δυνάμεις θα τις καταστήσει ευήκοες στον λόγο και την επαγγελία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος είναι ο ενδιάμεσος πολιτικός χώρος που θέλουμε να δημιουργηθεί, να στηρίζεται σε νέες δυνάμεις και σε νέες ιδέες. Δε νοείται να επιχειρούμε την ανασύνθεση της προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης με όσους αποπνέουν παρελθόν και κουβαλούν στις αποσκευές τους παρωχημένες απόψεις και θέσεις, πολύ δε περισσότερο με όσους δοκιμάστηκαν δυσμενώς στην πράξη.
Αυτή είναι η αλήθεια: Αν πράγματι όλοι μας θέλουμε να συνδράμουμε στην ανάδειξη μιας ισχυρής, διακριτής, μεταρρυθμιστικής δύναμης, πρωτίστως οφείλουμε να ανοίξουμε τον δρόμο στα πρόσωπα εκείνα που διαθέτουν την απαιτούμενη πολιτική και διαχειριστική επάρκεια και το αναγκαίο ήθος ώστε να καταστούν φορείς νέων ιδεών και νέων αξιόπιστων προτάσεων.
