Του Κυριάκου Δ. Μαντούβαλου
«Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή»
Ο εκπληκτικός στίχος του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, με τη φωνή της σημαντικότερης ερμηνεύτριας του νεότερου ελληνικού ρεπερτορίου, Νατάσας Μποφίλιου, μου έρχεται συνεχώς στο μυαλό μετά την πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας.
Παρακολούθησα την όλη διαδικασία από τη ΝΕΡΙΤ, εντυπωσιασμένος από την πρωτότυπη ιδέα να έχουν πάνω δεξιά στην οθόνη το σκορ «Σταύρος Δήμας – Παρών». Σα να λέμε, «Απόλλων Πατρών – Ηλυσιακός». Το ότι μπερδεύτηκαν κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και έβαζαν τις ψήφους άλλα ντ’ άλλων δεν το σχολιάζω, ούτε όταν τελείωσε ο αγώνας το σκορ που έβγαζαν ήταν 159-135. Δεν θα σχολιάσω επίσης την προσπάθεια της ξανθομαλλούσας παρουσιάστριας με το λευκό σακάκι (τύπου λευκός καπνός;!;) που πριν προλάβουν να διορθώσουν το λάθος στο φωτεινό πίνακα του σκορ -από 159 που έβγαλαν, σε 160 που ήταν ο πραγματικός αριθμός- έσπευσε να πει ότι υπάρχουν δύο ακόμη ψηφοφορίες που μπορούν να διορθωθούν τα πράγματα… Δηλαδή ήταν λανθασμένη η πρώτη απόπειρα, αλλά Δόξα να έχει ο πανάγαθος, έχουμε ακόμα δύο ευκαιρίες μπροστά μας…
Αφήνοντας την παρουσιάστρια με την –όποια- προσέγγιση της, αρχίζει το άλλο μέτρημα. «Σταύρος Δήμας» 160 (καταμετρήθηκε εν τέλει και το Παρών του Στύλιου) έναντι «Παρών» 135. Η πρώτη κι εντυπωσιακότερη ποσοτική προσέγγιση είναι το 20%, το οποίο εξάντλησε ο Παναγιώτης Μελάς για να είναι αρνητικός. Αλλά επειδή είναι Πειραιώτης, Μανιάτης και θετικός άνθρωπος θα ισχύσει το 80% στις επόμενες δύο ψηφοφορίες θα είναι «Δήμας». Να σημειωθεί ότι το «Πειραιώτης και Μανιάτης» είναι οι μόνες ως τώρα αιτιολογίες που μπορούν να υποτεθούν για την ψήφο του, καθώς ο ίδιος δεν έχει δώσει κάποια πιο απτή εξήγηση…
Συνεχίζουμε με τους απόντες Γιώργο Κασαπίδη και Κώστα Γιοβανόπουλο. Θερμά συλλυπητήρια για την αιφνίδια απώλεια του πατέρα του ανεξάρτητου βουλευτή Κοζάνης. Ο καλός του φίλος, επίσης ανεξάρτητος, Γιοβανόπουλος, τον στήριξε δίνοντας το παρών στην Κηδεία. Να είναι δυνατός και με νηφαλιότητα να ασκήσει τα καθήκοντά του το συντομότερο δυνατό, μαζί με τον κολλητό του.
Οι δύο πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής απουσίαζαν συνειδητά από τη διαδικασία. Το ίδιο αναμένεται να γίνει και στις επόμενες δύο ψηφοφορίες αν το αποτέλεσμα είναι σαφές. Αν παρ’ όλα αυτά χρειαστεί θα λειτουργήσουν ως «μαξιλαράκια» για τη συγκέντρωση 180 θετικών ψήφων για τον Δήμα. Εδώ θα μου επιτραπεί να είμαι λίγο προβληματισμένος από το ενδεχόμενο η υποψηφιότητα του πρώην Επιτρόπου στην Ε.Ε. να έχει 178 θετικές γνώμες και να εκλεγεί με τις δύο ψήφους των ανθρώπων που προέρχονται από την Χρυσή Αυγή. Αν προκύψουν βέβαια «καλοΡίζικες» να είναι, αλλά ο προβληματισμός εμμένει.
Πάμε παρακάτω, το μέτρημα ως τώρα λέει 160+1+4 άρα 165. Να προστεθούν σε αυτούς και οι: Γιάννης Κουράκος, Βασίλης Οικονόμου, Νίκη Φούντα, Μίκα Ιατρίδη, Πάρις Μουτσινάς; 165+=170. Να παρακαλέσουμε και το γητευτή του «στρατηγού Άνεμου» Βύρωνα Πολύδωρα, να στηρίξει την προσπάθεια, μαζί με τον «τραχύ» Βασίλη Καπερνάρο; Να παρακαλέσουμε και τον «Ποταμίσιο» Πέτρο Τατσόπουλο; Να βάλουμε ρεφενέ να πάρουμε κι όλοι μαζί το καινούριο (εκπληκτικό) βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Αλλέγκρα» και να τον «ψήσουμε» να μας δώσει χρόνο να το διαβάσουμε; Με αυτά τα ιδανικά σενάρια (πολύ ιδανικά όμως, στα όρια των ανυπόστατων) πάμε στους 174. Όσο και να το ζορίζουμε, όπως και να το μετράμε από εκεί και πέρα τα νούμερα Δ Ε Ν βγαίνουν.
Το σενάριο που υπάρχει -για όποιον θέλει πραγματικά να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο.
Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με προκαθορισμένο βίο και πρόγραμμα.
Συμμετοχή όλων όσων θα συμφωνήσουν στην ομάδα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, για το τί μέλλει γενέσθαι μετά την 28η Φεβρουαρίου που λήγει η δίμηνη παράταση του προγράμματος.
Συμφωνία για Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.
Εκκίνηση αλλαγών στο Σύνταγμα που θα ολοκληρωθεί από την επόμενη Βουλή.
Καθορισμός ημερομηνίας εκλογών
Αλλαγή προσώπων και συσχετισμών ώστε να βρεθεί κοινός τόπος στην κυβέρνηση.
Αν στην αλλαγή προσώπων υπάγεται η αλλαγή και του προσώπου του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας να αλλάξει κι αυτό (Πιστεύω ότι θα είναι ένας ανούσιος χειρισμός καθώς για τον «διακοσμητικό» ρόλο που έχει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας η επιλογή του Σταύρου Δήμα είναι υπερπολυτελής).
Κάπου εδώ θα ήθελα να προσεγγίσω τους τελευταίους στίχους του ρεφρέν… «Ένα μέτρημα που ανοίγει την παλιά μου την πληγή»: Με το φτωχό μου το μυαλό λέω λοιπόν, πως αν υπάρχει ένα εναλλακτικό σενάριο που να είναι ελκυστικό και δεν το έχω σκεφτεί θα χαρώ να το ακούσω.
Αν δεν υπάρχει και συνεχιστεί η εμμονή στις επιλογές που ακολουθήθηκαν μέχρι την 17η Δεκεμβρίου, τότε καταλήγω στο εξής απλό συμπέρασμα. Οι εκλογές είναι επιλογή της κυβέρνησης και πιο συγκεκριμένα του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι επιλογή διαφυγής από το ακανθώδες και δύσβατο μονοπάτι των διαπραγματεύσεων μετά την 28η Φεβρουαρίου 2015. Είναι ακριβώς το ίδιο μονοπάτι που ακολουθήθηκε και μας έφτασε στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009… Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τότε επέλεξε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, γιατί τα νούμερα δεν έβγαιναν κι έπρεπε να ληφθούν –ουσιαστικά- σκληρά μέτρα. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, για τον ίδιο λόγο κάνει ακριβώς το ίδιο σήμερα.
Φυσικά η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε ήταν ανεδαφική, το ίδιο φαντάζει και σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ «εκβίαζε» ότι με αφορμή την εκλογή Προέδρου θα έριχνε την κυβέρνηση Καραμανλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ακολουθεί ακριβώς την ίδια τακτική. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Το ΠΑΣΟΚ είχε τα στελέχη, είχε το know how, που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Το πεδίο που ερχόταν ήταν αχαρτογράφητο οπότε υπήρχε λίγος χρόνος προσαρμογής (εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι πήγε χαμένος, όμως υπήρχε). Οι πολίτες ήταν απροετοίμαστοι, οπότε μέχρι να συνειδητοποιήσουν τί είχε συμβεί τα μέτρα είχαν ληφθεί. Εν συνεχεία μέχρι να συνέλθουμε από το «χαστούκι» ο Παπανδρέου παραχώρησε την πρωθυπουργική καρέκλα που είχε καταλάβει με ποσοστό 44% στο βωμό της εύνοιας Θεών-Αγορών κι ανθρώπων. Κι αυτός ο χρόνος όμως αντί να λειτουργήσει ωφέλιμα, κατασπαταλήθηκε από «Ζάππεια» και Ισοδύναμα. Το 2012 πιάσαμε το «νήμα» κι από «συρματόσχοινο» έγινε «ιμάντας» του Success Story… και μετά κάτι από «αθάνατα κεντήματα ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ».
Τώρα όμως… η παλιά πληγή πονάει το ίδιο και συνεχίζει να αιμορραγεί. Πλέον δεν υπάρχει χρόνος. Κανείς δεν έχει χρόνο και το κυριότερο, κανείς δεν παραχωρεί χρόνο. Όλα και όλοι θα κριθούν άμεσα. Όποιος σηκώσει το βάρος της διακυβέρνησης της χώρας από το νέο έτος θα πρέπει να έχει έτοιμες απαντήσεις. Απαντήσεις προς τους πολίτες, προς τις αγορές, προς τους δανειστές, προς όλους. Απαντήσεις, όχι διαπιστώσεις, όχι σκέψεις, όχι γνώμες… Το μονοπάτι της εξόδου είναι χαραγμένο από το 2009 κι όπως όλα δείχνουν θα το ακολουθήσουν με την ίδια κατεύθυνση οι κάτοικοι του Μεγάρου Μαξίμου.
Αυτό που είναι πραγματικά μεγάλο ερωτηματικό είναι πόσο έτοιμοι είναι αυτοί που θα ακολουθήσουν αντίστροφα την ίδια διαδρομή και θα κατοικοεδρεύσουν εκεί… To ΠΑΣΟΚ με τα ποσοστά του και το μέγεθος που του δίνει ο κόσμος, δε δύναται πλέον να φταίει, ούτε να «θυσιαστεί» ως ο πολιτικός Ισαάκ των τελευταίων χρόνων. Οι ιαχές του κόσμου «Μη μας σώζετε άλλο» είναι ακριβείς. Ο κυρίαρχος Λαός άσκησε τα κυριαρχικά του δικαιώματα με σαφήνεια. Όλοι βρισκόνται προ των ευθυνών τους, εκτός από το επανερχόμενο –μετά από ένα διάλειμα ως Ελιά-Δη.Παρ.- ΠΑΣΟΚ. Το Κίνημα βρίσκεται υπό αυτών των ευθυνών που ανέλαβε από το 2009 και συνεχίζει ως σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το άλλο κάθισμα της ίδιας τραμπάλας, καλείται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να περάσει από τη μετεφηβεία στην ανάληψη ευθυνών που δεν του αναλογούν. Δικαιούται να μην είναι έτοιμος κι ο Τσίπρας κι ο Λαφαζάνης κι ο Μηλιός και ο Σταθάκης. Δικαιούται να ζητεί χρόνο. Μπορεί αδίκως, όμως δεν τον έχει… Κι έτσι, ενώ στο μέτρημα θα βγαίνουν πολλοί, το να κλείσει η πληγή είναι πολύ επώδυνη διαδικασία. Πιο επώδυνη (διαφαίνεται) κι από το να στέκεις καρτερικά βλέποντας την ανεπάρκεια του προηγούμενου που δεν μπόρεσε να μας ανακουφίσει όπως θα όφειλε…
Οι Επιλογές μας δημιουργούν τις Ευθύνες μας. Όποιος προσπαθήσει να λειτουργήσει με την αντίστροφη λογική, δεν θα προλάβει ούτε καν να ακούσει ολόκληρο το τραγούδι…
Μέχρι τότε όμως, ας το απολαύσουμε…
