Τις τελευταίες εβδομάδες ο Juan Reinaldo Sanchez κυκλοφορεί στο Μαϊάμι με συνοδεία. Όταν ήσουν 17 χρόνια σωματοφύλακας του Κάστρο και μιλάς πολύ, καλό είναι να φυλάγεσαι. Σταυρωτό σακάκι, βαμμένα μαλλιά, μέτωπο λείο από το μπότοξ και χαμόγελο Λατίνου εραστή. Ο 65χρονος αντισυνταγματάρχης Juan Reinaldo Sanchez μοιάζει με τον Ινγκλέσιας στα 50 του.
Ζει μόνιμα στο Μαϊάμι, τη μεγαλύτερη κοινότητα εξόριστων Κουβανών και στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε στο TV5, είχε δίπλα του δυο άντρες που έλεγχαν τα πάντα. Δεν φοβάται αλλά δεν έχει καμία διάθεση να τελειώσει άδοξα τη ζωή του. Την πρώτη φορά που γνώρισε τον Κάστρο ήταν 18 χρόνων.
Ενθουσιασμένος από την επανάσταση, πραγματικός μαχητής, τελείωσε την στρατιωτική ακαδημία και εντάχτηκε γρήγορα στην πραιτοριανή φρουρά και στη συνέχεια, στον κλειστό κύκλο των πέντε που τον ακολουθούσαν παντού. Ό,τι ερχόταν στο γραφείο του, από έγραφα μέχρι δώρα, περνούσε πρώτα από έλεγχο ραδιενέργειας και βιολογικών όπλων. Κάθε πρωί έπαιρνε την αναφορά από την ομάδα της αντικατασκοπείας, ενώ συνοδευόταν πάντα από δυο άντρες που είχαν τον ίδιο τύπο αίματος, Α αρνητικό, για γρήγορη μετάγγιση σε περίπτωση απόπειρας δολοφονίας. Κάθε φορά, μάλιστα, που κυκλοφορούσε η φήμη για την υγεία του, ο σωσίας του, Silvino Alvarez, έκανε βόλτα με το αυτοκίνητο στους δρόμους της πόλης για να καθησυχάσει τα πλήθη.
Η πρώτη ρωγμή στο είδωλο έγινε όταν ο αδελφός του Juan αυτομόλησε το 1994 στο Μαϊάμι. Ο Κάστρο τον έστειλε δυο χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας με την υποψία διαρροής κρατικών μυστικών. Σε τρεις μήνες από 85 κιλά έφτασε σε 51. Το 2008 κατάφερε να διαφύγει στο Μεξικό με ένα σκάφος και από εκεί, Μαϊάμι.
Τον πρώτο καιρό προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος. Όχι και εύκολο όταν ξέρεις πολλά. Κάποια στιγμή αποφάσισε ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση ξεκινώντας τις εμφανίσεις στα ισπανόφωνα τοπικά δίκτυα. Κάπως έτσι ήρθε και το 325 σελίδων βιβλίο «Τhe Secret Life of Fidel Castro (La vie cachée de Fidel Castro, εκδόσεις Michel Lafon)» που έγραψε με τον Γάλλο δημοσιογράφο Alex Gylden του περιοδικού L' Express και κυκλοφόρησε στις 22 Μαΐου στο Παρίσι.
Εκεί τα γράφει όλα: για τα παράνομα ερωτικά ραντεβού του Κάστρο σε ειδικό κτίριο της μονάδας 160, το σκάνδαλο των ναρκωτικών που οδήγησε το 1989 στην εκτέλεση του Κουβανού στρατηγού Arnaldo Ochoa, τρίτος στην ιεραρχία, τους λογαριασμούς σε διάφορες τράπεζες του εξωτερικού, το ορυχείο χρυσού στο νησί της Νεότητας, τους δυο ελέφαντες και το κουτί πούρα Cohiba γεμάτο με διαμάντια που του έστειλαν από την Αγκόλα, την συμφωνία με τον Τσάβες για το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, το σπαθί του Μπολιβάρ που είχε πάντα στο γραφείο του, «δώρο» των κολομβιανών κομάντος από επιχείρηση στο Μουσείο της Μπογκοτά, και την εμμονή να πίνει γάλα μόνο από την αγελάδα Νο 5 (σαν το Chanel Νο 5) που κρατούσε σε προσωπικό στάβλο.
«Ο Κομαντάντε ήταν ευφυής, αλλά δύσπιστος», εξηγεί ο Sanchez. «Υποπτευόταν και τη σκιά του για αυτό και κατέγραφε τα πάντα. Στο Palacio de la Revolucion, δίπλα στο προεδρικό γραφείο, είχε ειδικό χώρο όπου έκρυβε τις κασέτες. Και όλες τις υποθέσεις τις διαχειριζόταν μόνος του. Όταν το Forbes δημοσίευσε το 2006 ότι είναι στους 10 πιο πλούσιους αρχηγούς κρατών στον κόσμο ο Κάστρο το διέψευσε λέγοντας ότι ζει με 900 πέσος το μήνα, 36 δολάρια.
Η Μπάρμπαρα Γουόλτερς που τον είχε επισκεφτεί στην κατοικία του έξω από την Αβάνα, είπε ότι συμπεριφερόταν πιο μετρημένα και από μεσοαστό Αμερικάνο. Τα Σαββατοκύριακα, όμως, έφευγε για κυνήγι πάπιας στο Πινάρ ντελ Ρίο και ένα μήνα κάθε χρόνο παραθέριζε στο προσωπικό του ησυχαστήριο στο Cayo Piedra, νότια του Κόλπου των Χοίρων, με μαρίνα για τα τρία γιοτ, ανάμεσα και το Aquarama II, και τα τέσσερα αντιτορπιλικά που του είχε στείλει ο Μπρέζνιεφ, πλωτό εστιατόριο όπου από κάτω μπορούσες να δεις θαλάσσιες χελώνες -πολλές από τις οποίες κατέληγαν στον πιάτο του- και θαλάσσιο πάρκο με δελφίνια, όπου δεχόταν μόνο καλούς φίλους όπως τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τον Τεντ Τέρνερ του CNN και τον Ερικ Χόνεκερ, της Πρώην Ανατολικής Γερμανίας».
Αν και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επίσημη απάντηση -όπως συμβαίνει συνήθως στις δεκάδες βιογραφίες του Κάστρο- η πλευρά της Κούβας δεν έκρυψε την ενόχλησή της. «Ο Κομαντάντε», επανέλαβαν, «σε όλη τη ζωή του ήθελε μόνο να είναι καλός ψαράς»...
hommemagazine.gr
