Ρόλο σωτήρα διεκδικεί ο (δημοσιογράφος του Mega και του ΔΟΛ) Σταύρος Θεοδωράκης με τη δημιουργία του νέου κόμματος υπό τον τίτλο Το Ποτάμι και τις βαρύγδουπες διακηρύξεις του. Ο κ. Θεοδωράκης εμφανίζει εαυτόν ως προερχόμενο από πολιτική παρθενογένεση αλλά το (όχι πολύ μακρινό) παρελθόν του είναι αρκετά βεβαρυμένο και αναδεικνύει, αν μη τι άλλο, αφενός τις ανακολουθίες του και αφετέρου τα ερωτήματα για τις σημερινές σκοπιμότητές του.
Ο κ. Θεοδωράκης -που είναι ταυτόχρονα και επιχειρηματίας ως ιδιοκτήτης του πανάκριβου εστιατορίου "Αλάτσι" στις παρυφές του Κολωνακίου- μπορεί στην προσπάθειά του να αλιεύσει ψήφους να παρουσιάζεται σήμερα ως εκφραστής της οργής και του θυμού όλων των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, αλλά δεν πάει πολύς καιρός που έκανε το εντελώς αντίθετο!
Ηταν καλοκαίρι του 2011 όταν οι «Αγανακτισμένοι» πλημμύριζαν κατά χιλιάδες την πλατεία Συντάγματος διαδηλώνοντας κατά της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και των μνημονιακών μέτρων της. Από την ιστοσελίδα που διατηρεί όμως ο σημερινός φέρελπις πολιτικός, όχι μόνο δεν έβρισκε τότε μια θετική κουβέντα να γράψει, αλλά προκλητικά και χυδαία τους «μούντζωνε» κιόλας. Λοιδορώντας τους διαμαρτυρόμενους πολίτες και τις οικογένειές τους, ανάρτησε (στις 30 Μαΐου 2011) ένα κατάπτυστο άρθρο υπό τον τίτλο «Στα μούτρα σας», στο οποίο μιλούσε για «πέντε δέκα γελοίους» που «τραβολογούν τα παιδιά τους», για τη μετατροπή των συγκεντρώσεων των «Αγανακτισμένων» σε «σουβλακοφραπεχαβαλέ ριάλιτι» και για «νόσο μολυσματική», υπερασπιζόμενος με έντεχνο τρόπο -και με μια θεωρία ανάλογη του «μαζί τα φάγαμε» του κ. Πάγκαλου- τους πολιτικούς.
Τότε, βέβαια, στην εξουσία βρισκόταν ο Γ. Παπανδρέου και καθώς είχε αρχίσει να κλυδωνίζεται, ο κ. Θεοδωράκης -όπως και άλλοι του μιντιακού συστήματος- έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αμφισβητήσουν και να λασπώσουν την κοινωνία που έβραζε και ξεσηκωνόταν. Αλλωστε, ο δημοσιογράφος καμάρωνε, πολύ πριν από το 2009, ότι ανήκε στους έμπιστους συνομιλητές και τους άτυπους συμβούλους του κ. Παπανδρέου και ότι με τις επικοινωνιακές συμβουλές του τον βοήθησε να κερδίσει τον Κ. Καραμανλή και να αποκτήσει την εξουσία.
Κατά τρόπο ανάλογο, ο κ. Θεοδωράκης ανήκε στους «παρακοιμώμενους» του Κ. Σημίτη, όταν βρισκόταν και εκείνος στις δόξες του. Στις εποχές του εκσυγχρονισμού, ο κ. Θεοδωράκης διέπρεψε και επαγγελματικά στην κρατική ΝΕΤ προτού «υιοθετηθεί» από το συγκρότημα Λαμπράκη και το Mega του κ. Μπόμπολα. Νωρίτερα, ως διευθυντής του «ΚΛΙΚ», είχε συμβάλει και αυτός (ως μικρός Πέτρος Κωστόπουλος) στη μόδα του lifestyle κλίματος ψεύτικης ευμάρειας και ευδαιμονίας μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας και δη της νεολαίας, έστω και αν σήμερα τα έχει «σβήσει» αυτά από τη μνήμη του...
Με άνεση, αντιθέτως, κατηγορεί τώρα «όλους όσοι οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο» αποφεύγοντας όμως να γίνει (εύκολο θα ήταν;) συγκεκριμένος. Τον Φεβρουάριο του 2014 ανακαλύπτει λοιπόν ό,τι για χρόνια δεν έβλεπε και ενίοτε κατακεραύνωνε. Οπως επίσης αποφεύγει, παρά τον ποταμό των διαπιστώσεων και εξαγγελιών του, να αναφερθεί στα συστήματα διαπλοκής και στα μίντια που στήριξαν και ανέθρεψαν τους (μέχρι πρότινος;) πολιτικούς φίλους του και μετέτρεψαν σε «φίρμα» τον ίδιο.
Για δεκαετίες ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν ο απόλυτα συστημικός δημοσιογράφος, βοηθώντας και προπαγανδίζοντας όσα σήμερα εμφανίζει ότι τον «ενοχλούν». Ακόμη και η επιτυχία του εστιατορίου του οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην προσωπική «επωνυμία» του. Σε αυτό άλλωστε σύχναζε η πολιτική και μιντιακή ελίτ του εκσυγχρονισμού με τις γεμάτες τσέπες. Σε αυτό, κατά τον ίδιο (για όποιον τον πιστέψει), επωάστηκε και η ιδέα του νέου εγχειρήματος. Σε αυτό όμως, όπως τον «κάρφωσε» ο Νίκος Μπίστης, γίνονταν από το καλοκαίρι του 2013 οι διαπραγματεύσεις για τη συνεργασία του με τη (σημιτικού αρώματος) «Ελιά» των 58, ακόμη και για να τεθεί επικεφαλής της!
Για πολλούς μάλιστα δεν είναι καθόλου τυχαία η χρονική στιγμή που το Ποτάμι έκανε την εμφάνισή του. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του (ούτως ή αλλιώς θνησιγενούς) μορφώματος της «Ελιάς», ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι εδώ και καιρό οι ολιγάρχες των μίντια, βλέποντας ότι οι έως τώρα υποτακτικοί τους έχουν τελειώσει, αναζητούν νέες πολιτικές μαριονέτες, ποντάροντας στην πολιτική αστάθεια, ρευστότητα και ακυβερνησία.
Κατά πάσα πιθανότητα ο όψιμος αμφισβητίας του συστήματος, με το σακίδιο στον ώμο, θα είχε την ευκαιρία να κάνει αυτή την ανάλυση και πολλά πρωινά παίζοντας τένις με τον (εργοδότη) του κ. Φώτη Μπόμπολα. Οσο για την κοσμογονική προβολή της δημιουργίας του νέου κόμματος από το Mega (του κ. Μπόμπολα), αυτή μάλλον οφείλεται στην προσήλωση της αντικειμενικής παρουσίασης των ειδήσεων, όπως συμβαίνει και για τόσες άλλες...
Δημοκρατία
