Ούτε ένα μήνα δεν έμεινε στη θέση του το χάλκινο γλυπτό που αναπαριστά τη θρυλική κεφαλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2006. Οι Αρχές του Κατάρ φιλοδοξούσαν να το μετατρέψουν σε τουριστική ατραξιόν για το Μουντιάλ του 2022, αλλά η συντηρητική κοινωνία της πάμπλουτης χώρας του Κόλπου δεν το άντεξε παραπάνω από τρεις εβδομάδες.
Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Βλέπετε, στις μουσουλμανικές χώρες η καλλιτεχνική απεικόνιση προσώπων και ζώων απαγορεύεται ως «ειδωλολατρική». Κι αν στο Ιράκ ή στην Αίγυπτο υπήρχαν αγάλματα του Σαντάμ και του Νάσερ, στην Αραβική Χερσόνησο όλα αυτά θεωρούνται ταμπού. Δε πάει πολύς καιρός που οι σαουδαραβικές Αρχές διέταξαν να καταστραφούν ως «αμαρτωλά» κάποια γλυπτά αλόγων στη νοτιοδυτική επαρχία Τζάνάν. Σε τέτοιο περιβάλλον ήταν αδύνατον να μακροημερεύσει το ποδοσφαιρικό σύμπλεγμα ύψους 5 μέτρων με τον εύγλωτο τίτλο «Η κεφαλιά», σμιλεμένο από τον γαλλό-αλγερινό καλλιτέχνη Αμπντέλ Αμπντελσεμέν. Αποκαθηλώθηκε άρον – άρον τη Δευτέρα από το κέντρο της Ντόχα για να επιστρέψει σε έκθεση αραβικής τέχνης στη Γαλλία. Προηγουμένως είχε εκτεθεί στο παρισινό Κέντρο Πομπιντού και στην Ιταλία και ο Οργανισμός Μουσείων του Κατάρτο παρομοίαζε με τα... ελληνικά αριστουργήματα της κλασικής αρχαιότητας. Πέρα από το θρησκευτικό ζήτημα της «ειδωλολατρίας», προβλήθηκαν και αντιρρήσεις για το ηθικό πρότυπο που προβάλλει το άγαλμα στους μουσουλμάνους. «Είναι θλιβερό να βλέπει η νεολαία μας σαν μοντέρνα τέχνη αυτό το πράγμα. Πώς θα μάθουν να ξεχωρίζουν τα παιδιά μας το χαράμ (επιτρεπόμενο) από το χαλάλ (απαγορευμένο); έγραψε κάποιος στο twitter. Η αλήθεια είναι πως η ενέργεια του Ζιντάν δεν είναι προς μίμηση, αφού με το να επιτραπεί σε αντίπαλο άφησε την ομάδα του με δέκα παίκτες και «χάρισε» το τρόπαιο στην Ιταλία.
Κάποιοι παλαίμαχοι Γάλλοι ποδοσφαιριστές ζήτησαν με ανοιχτή επιστολή από τον Ζιντάν να παρέμβει ώστε να καταχωνιαστεί ο... άθλιος του στις αποθήκες και να μην ξαναδεί το φως. Δεν ξέρουμε τι τους απάντησε.
Το διαβάσαμε στον Ελεύθερο Τύπο
