Μάταια προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ότι αποτελούν κάτι διαφορετικό από την κυβέρνηση Σαμαρά. Ότι έχουν βρε αδερφέ ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Προσπάθησαν με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο να κάνουν τη δική τους «επανάσταση» αλλά έφαγαν πόρτα. Στη συνέχεια...
η ΔΗΜΑΡ κατέθεσε πρόταση νόμου για να ανασταλούν οι πλειστηριασμοί των σπιτιών των δύστυχων πολιτών για δύο χρόνια, αλλά εισέπραξε την άρνηση Χατζηδάκη. Ούτε καν του Σαμαρά. Τώρα πληροφορούμαστε ότι τα κόμματα αυτά φέρονται λέει ενοχλημένα από το κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και τις απολύσεις των εργαζομένων (σοσιαλιστικά και αριστερά γαρ), αλλά και πάλι μένουν μόνο στην ενόχληση και στη θλίψη.
Τι πιο απλούστερο από το να πουν μια μόνο φράση; «Αποσύρουμε την εμπιστοσύνη μας προς την κυβέρνηση». Αυτόματα την ίδια στιγμή ο μεν Σαμαράς θα πάει σπίτι του, η δε ΝΔ θα περάσει στην ιστορία, εκεί όπου την περιμένει το ΠΑΣΟΚ.
Δεν το κάνουν όμως, όσο και αν "θλίβονται". Και δεν το κάνουν γιατί γνωρίζουν ότι θα χάσουν και τα ίδια αυτά κόμματα το λίγο μερίδιο της εξουσίας που τους αναλογεί και φυσικά θα περάσουν και αυτά στην ιστορία, μετά τις καταιγιστικές εκλογές που θα επακολουθήσουν. Προτιμούν λοιπόν να παίζουν το ρόλο της θλιμμένης «πολιτικής γλάστρας» με το σκεπτικό ό,τι ήθελε προκύψει.
Φυσικά ο Σαμαράς το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, γι’ αυτό και δεν τους λαμβάνει καθόλου υπόψη, κυβερνώντας στην ουσία αυτοδύναμα και εκτελώντας κατά γράμμα τις εντολές των πραγματικών αφεντικών της χώρας, εκμεταλλευόμενος τον πολιτικό φόβο τους.
