Σε ηλικία 71 ετών έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Νίκη Τριανταφυλλίδη, γνωστή από τους ρόλους της στο θέατρο καθώς και από την τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» το 1975.
Γεννημένη στην Αθήνα το 1942, ήταν κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και του Π. Κατσέλη, ενώ έκανε το πρώτο της επαγγελματικό βήμα στο σανίδι με τον θίασο Αλέκας Κατσέλη (1963-64) στην παράσταση του έργου «Το σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Το 1988 ίδρυσε τον θίασο «Γκραγκάντα» μαζί με τη δραματική σχολή στην οποία και δίδαξε.
Από την αρχή της σταδιοδρομίας της καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και το 1971 το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου της απένειμε το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη ως την καλύτερη ηθοποιό της περιόδου 1970-71.
Εγραψε επίσης τα έργα «Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π.», «Ηχώ και νάρκισσος», «Τρελλή Ελένη», τα οποία παρουσιάστηκαν σε δική της σκηνοθεσία
Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο».
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. «Στον δάσκαλό μας με αγάπη» του Ομηρου Ευστρατιάδη, «Σε ικετεύω, αγάπη μου» και «Το όνειρο της Κυριακής» του Οδυσσέα Κωστελέτου, στον «Αστραπόγιαννο» στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη «Μοίρα ενός αθώου» με τον Πέτρο Φυσσούν, στο «Αντίο Βερολίνο» του Δημήτρη Αθανίτη και σε πολλές ακόμα.
Το 1976 ερμήνευσε τον ρόλο της «Στέλλας Βιολάντη» στην τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου έργου του Γρ. Ξενόπουλου που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1. Δίδαξε ακόμη στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Π. Κατσέλη.
Ηταν σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Μεσσάρη με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.
Γεννημένη στην Αθήνα το 1942, ήταν κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και του Π. Κατσέλη, ενώ έκανε το πρώτο της επαγγελματικό βήμα στο σανίδι με τον θίασο Αλέκας Κατσέλη (1963-64) στην παράσταση του έργου «Το σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Το 1988 ίδρυσε τον θίασο «Γκραγκάντα» μαζί με τη δραματική σχολή στην οποία και δίδαξε.
Από την αρχή της σταδιοδρομίας της καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και το 1971 το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου της απένειμε το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη ως την καλύτερη ηθοποιό της περιόδου 1970-71.
Εγραψε επίσης τα έργα «Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π.», «Ηχώ και νάρκισσος», «Τρελλή Ελένη», τα οποία παρουσιάστηκαν σε δική της σκηνοθεσία
Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο».
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. «Στον δάσκαλό μας με αγάπη» του Ομηρου Ευστρατιάδη, «Σε ικετεύω, αγάπη μου» και «Το όνειρο της Κυριακής» του Οδυσσέα Κωστελέτου, στον «Αστραπόγιαννο» στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη «Μοίρα ενός αθώου» με τον Πέτρο Φυσσούν, στο «Αντίο Βερολίνο» του Δημήτρη Αθανίτη και σε πολλές ακόμα.
Το 1976 ερμήνευσε τον ρόλο της «Στέλλας Βιολάντη» στην τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου έργου του Γρ. Ξενόπουλου που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1. Δίδαξε ακόμη στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Π. Κατσέλη.
Ηταν σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Μεσσάρη με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.