EΧΟΥΝ ΥΠΕΡΒΕΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΟΡΙΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΠΛΑΣΙΟ
«Μπορεί να θρηνήσουμε ακόμη και θύματα!», «βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά, δεν ξέρουμε πώς θα συμπεριφερθεί η μπαταρία», «δεν υπάρχει προηγούμενο…» κ.ά., είναι μερικές από τις «κραυγές αγωνίας» που έμπειροι αξιωματικοί και ανθυπασπιστές των υποβρυχίων μετέφεραν στη στήλη, σε μια προσπάθεια να αναδείξουν το εύρος του προβλήματος, της κωλυσιεργίας δηλαδή της προμήθειας των ειδικών συστοιχιών (μπαταριών) των υποβρυχίων τ. 209 του Πολεμικού Ναυτικού.
Παρότι ο υπηρεσιακός υπουργός Άμυνας στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος, με την πίεση του πρ. Α/ΓΕΝ ναύαρχου Κοσμά Χρηστίδη, είχε υπογράψει προ έτους την αγορά τριών μπαταριών υποβρυχίων, η νέα κυβέρνηση δεν προχώρησε στην προμήθεια.
Σκληρή κριτική δέχεται ο γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Δημήτρης Γεωργιόπουλος, ο οποίος –η αλήθεια είναι– δεν υπογράφει τίποτε. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση η έγκριση πρέπει να έλθει από πιο ψηλά και το γεγονός ότι δεν έρχεται σημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι μπαταρίες των υποβρυχίων τ. 209, οι συστοιχίες δηλαδή, αποτελούν όχι μόνο το βασικότερο εξάρτημα της πρόωσης του υποβρυχίου, αλλά και την πηγή ενέργειας που εξασφαλίζει όλες τις λειτουργίες εντός του σκάφους και κατά συνέπεια την εργασία και τη διαβίωση του πληρώματός του. Οι συστοιχίες λοιπόν των υποβρυχίων μας έχουν όχι απλώς υπερβεί το όριο ζωής τους, αλλά το διπλάσιο από το όριο ζωής τους. Θυμίζουμε εδώ ότι η εγγυημένη ζωή των συστοιχιών είναι 60 μήνες και υπάρχουν υποβρύχια που έχουν ξεπεράσει τους 130 μήνες!
Επειδή λοιπόν αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, εγκυμονεί κινδύνους, διότι κανείς δεν γνωρίζει πώς θα συμπεριφερθεί μια τέτοια ληγμένη συστοιχία (μπαταρία). Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν σημειωθεί κάποιο βραχυκύκλωμα στοιχείου και υπάρξει έκλυση υδρογόνου μέσα στο υποβρύχιο, που επηρεάζει άμεσα την υγεία του πληρώματος; Γιατί πρέπει να προκαλούμε την τύχη μας; Μάλιστα, καλά πληροφορημένες πηγές έλεγαν ότι...
«Μπορεί να θρηνήσουμε ακόμη και θύματα!», «βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά, δεν ξέρουμε πώς θα συμπεριφερθεί η μπαταρία», «δεν υπάρχει προηγούμενο…» κ.ά., είναι μερικές από τις «κραυγές αγωνίας» που έμπειροι αξιωματικοί και ανθυπασπιστές των υποβρυχίων μετέφεραν στη στήλη, σε μια προσπάθεια να αναδείξουν το εύρος του προβλήματος, της κωλυσιεργίας δηλαδή της προμήθειας των ειδικών συστοιχιών (μπαταριών) των υποβρυχίων τ. 209 του Πολεμικού Ναυτικού.
Παρότι ο υπηρεσιακός υπουργός Άμυνας στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος, με την πίεση του πρ. Α/ΓΕΝ ναύαρχου Κοσμά Χρηστίδη, είχε υπογράψει προ έτους την αγορά τριών μπαταριών υποβρυχίων, η νέα κυβέρνηση δεν προχώρησε στην προμήθεια.
Σκληρή κριτική δέχεται ο γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Δημήτρης Γεωργιόπουλος, ο οποίος –η αλήθεια είναι– δεν υπογράφει τίποτε. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση η έγκριση πρέπει να έλθει από πιο ψηλά και το γεγονός ότι δεν έρχεται σημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι μπαταρίες των υποβρυχίων τ. 209, οι συστοιχίες δηλαδή, αποτελούν όχι μόνο το βασικότερο εξάρτημα της πρόωσης του υποβρυχίου, αλλά και την πηγή ενέργειας που εξασφαλίζει όλες τις λειτουργίες εντός του σκάφους και κατά συνέπεια την εργασία και τη διαβίωση του πληρώματός του. Οι συστοιχίες λοιπόν των υποβρυχίων μας έχουν όχι απλώς υπερβεί το όριο ζωής τους, αλλά το διπλάσιο από το όριο ζωής τους. Θυμίζουμε εδώ ότι η εγγυημένη ζωή των συστοιχιών είναι 60 μήνες και υπάρχουν υποβρύχια που έχουν ξεπεράσει τους 130 μήνες!
Επειδή λοιπόν αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, εγκυμονεί κινδύνους, διότι κανείς δεν γνωρίζει πώς θα συμπεριφερθεί μια τέτοια ληγμένη συστοιχία (μπαταρία). Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν σημειωθεί κάποιο βραχυκύκλωμα στοιχείου και υπάρξει έκλυση υδρογόνου μέσα στο υποβρύχιο, που επηρεάζει άμεσα την υγεία του πληρώματος; Γιατί πρέπει να προκαλούμε την τύχη μας; Μάλιστα, καλά πληροφορημένες πηγές έλεγαν ότι...
σε πρόσφατους ελέγχους, που εκτελέστηκαν σε τυχαία στοιχεία αντίστοιχων συστοιχιών, παρουσιάστηκαν απαρχές διαβρώσεων στους πόλους, καθώς και οριακή μηχανική λειτουργία σε επιμέρους εξαρτήματα των στοιχείων, όπως στις πλάκες. Και να φανταστεί κανείς ότι η συγκεκριμένη προμήθεια είναι από κάθε άποψη άρτια, αφού το κονδύλι –που δεν ξεπερνά τα 11 εκατομμύρια ευρώ– έχει προβλεφθεί στον προϋπολογισμό, η προμηθεύτρια εταιρεία είναι ελληνική, η τιμή θεωρείται απολύτως συμφέρουσα και μάλιστα στην τιμή των τριών παίρνουμε τέσσερεις και λύνουμε το πρόβλημα! Ας μη μιλήσουμε για το επιχειρησιακό κενό, το οποίο ούτως ή άλλως επιδεινώθηκε με την τροπή που πήρε το πρόγραμμα των νέων υποβρυχίων τ. 214, που «σαπίζουν» επί χρόνια στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αν δεν έχουμε πλήρως επιχειρησιακά και τα τ. 209, τότε ας το κλείσουμε το μαγαζί…
Το Παρόν
