Είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολύ έχετε πιάσει το ότι θα υπάρξουν πολλές απολύσεις στο Δημόσιο. Θέλω όμως να καταγράψω την άποψη μου και να σας θυμίσω μερικά πράγματα.
Πρίν χρόνια, όταν ο Μανιτάκης δεν είχε γίνει υπουργός παρά ήταν ένας ακόμη ασήμαντος
επιστημονικά συνταγματολόγος που ήταν γνωστός σαν “δάσκαλος” του Βενιζέλου, είχε κάνει τη δήλωση ότι “στο σύνταγμα δεν προβλέπονται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων”. Σε εκείνο το σημείο τότε, είχα καταλάβει ότι η δήλωση αυτή θα εξαργυρωνόταν αργότερα σε κάποια θέση. Ετσι και έγινε… και τσούπ ο Μανιτάκης έγινε υπουργός της τριμερούς κυβέρνησης. Αυτό που επίσης μου έκανε εντύπωση τότε, ήταν ότι κανένας Ελληνας συνταγματολόγος δεν του είπε ότι έλεγε βλακείες. Mερικοί από αυτούς, ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι Ελληνικά μπορούν να διαβάζουν μόνο αυτοί… Κρίμα. Αυτό, με ανάγκασε τότε - πρίν δύο χρόνια περίπου - να γράψω ανώνυμα ένα άρθρο σε ένα ιστολόγιο ευρείας κυκλοφορίας, την ίδια μέρα που έκανε την δήλωση ο φοβερός αυτός Ελληνας συνταγματολόγος. Προειδοποίησα λοιπόν τότε ότι “απολύσεις μπορούν να γίνουν στο δημόσιο μέσω νέων οργανογραμμάτων”.
Για όσους δεν γνωρίζουν, το οργανόγραμμα είναι ένα είδος διαγράμματος οργάνωσης μιάς διοίκησης και των υπηρεσιών της. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, μπορεί να απολυθεί ένας δημόσιος υπάλληλος όταν καταργείται η θέση την οποία κατέχει.
Η δημιουργία νέων οργανογραμμάτων με αιτία την ανάγκη επανοργάνωσης του δημοσίου θα είναι το μέσον για να γίνουν οι απολύσεις στο δημόσιο αφού θα καταργηθούν οι παλαιές θέσεις και θα υπάρξουν νέες. Είχα άμεσα αντιληφθεί αυτό που ερχόταν πίσω απο την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης του ΓΑΠ. Τότε όλοι καμάρωναν ακόμη το ΓΑΠ…
Μετά λίγες ημέρες που έγραψα το άρθρο αυτό και ευτυχώς, η Σχολή Δημόσιας Διοίκησης των ΑΕΙ με επιβεβαίωσε. Επανέλαβε το ίδιο. Τότε, ο Μανιτάκης δεν ξαναμίλησε. Ομως, ως εκ θαύματος στη νέα τριμελή κυβέρνηση έγινε υπουργός και “τί σύμπτωση” ασχολείται με τα οργανογράμματα, γιατί τα τεχνάσματα του Βενιζέλου με τα οποία απολύθηκαν λίγοι υπάλληλοι απο το Δημόσιο αλλά και ο αριθμός των “κακών” υπαλλήλων δεν φαίνεται ότι είναι ικανός να καλύψει τον αριθμό των υπαλλήλων, που επιθυμεί να απολυθεί η τρόικα. Aργά ή γρήγορα αυτές οι απολύσεις θα γίνουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα ο Μανιτάκης απολογούμενος, η χώρα θα έχει στο τέλος του 2012 σχεδόν 200.000 λιγότερους. Οπως είπε, «σύμφωνα με τις ενδείξεις που έχουμε και τα στοιχεία, ως το τέλος του 2012, οι συνταξιοδοτήσεις εκτιμώνται στις 30.000. Το 2009, το συνολικό προσωπικό, τακτικό, έκτακτο, μαζί με τους υπάλληλους των ΔΕΚΟ ήταν σχεδόν 1.000.000 άτομα. Το 2012 η αντίστοιχη εκτίμηση είναι σχεδόν 768.000 υπάλληλοι. Το 2015, η εκτίμηση είναι πως οι υπάλληλοι θα είναι 695.000. Συνεπώς στο σύνολο του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, τακτικό και έκτακτο προσωπικό θα έχει μειωθεί κατά 200.000 το 2012 και 273.000 το 2015. Αρα, η ορθή διατύπωση της μείωσης της απασχόλησης στη Γενική Κυβέρνηση ως το τέλος του 2015, ξεπερνά τον αριθμό των 150.000. Γι' αυτό και λέω και στη Βουλή πως η συζήτηση περί απολύσεων 150.000 υπαλλήλων είναι περιττή και αβάσιμη».
Εγώ δεν τον πιστεύω, διότι τα οργανογράμματα είναι ένα νόμιμο εργαλείο στα χέρια κάθε φιλομνημονιακής κυβέρνησης για να απολύσει όσους δημοσίους υπαλλήλους θέλει και όποια ώρα θέλει.
Προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα του δημοσίου και να αυξηθούν τα έσοδα του υπάρχουν διάφοροι τρόποι, όπως:
μείωση μισθών και συντάξεων
αύξηση των φόρων
απολύσεις
μείωση δημοσίων επνδύσεων
μείωση κοινωνικών παροχών
αύξηση της παραγωγής (ενίσχυση γεωργίας, κτηνοτροφίας, αλιείας, βιομηχανικής παραγωγής κλπ)
Σε όλες αυτές τις μεταβολές που θα πρέπει να γίνουν θεωρητικά υπάρχουν κάποια όρια. Οταν δεν λύεται η εξίσωση όμως, τότε προκύπτει χρεοκοπία όπως και άλλα δεινά. Μέχρι στιγμής πάντως έχουν εφαρμόσει όλους τους τρόπους αύξησης εσόδων εκτός απο ένα, την αύξηση της παραγωγής. Αυτό γίνεται γιατί επιθυμία είναι η χώρα να έχει χαμηλά μεροκάματα, να υπάρξει μιζέρια και ανοχή σε κάθε τι άλλο που επιθυμούν να επιβάλλουν, όπως τη δημιουργία ΕΟΖ με φτηνά εργατικά χέρια και τη μελλοντική αυτονόμισή τους λόγω κοινωνικών και πολιτιστικών διαφορών. Η ανοχή και η νομιμοποίηση τόσων παρανόμων μεταναστανών κρύβει πολλά ενώ η εξασθένηση της φύλαξης των συνόρων και της Εθνικής Αμυνας μεγιστοποιεί το πρόβλημα.
Ποιός είναι τελικά πιό κουτός, ο υπολογιστής ή ο άνθρωπος;
Την περίοδο αυτή προέκυψαν απο τα δάνεια της χώρας, που της δίνονται έναντι των επερχομένων τιτλοποιήσεων των κοιτασμάτων και του ορυκτού της πλούτου, κάποια χρήματα όπως και ενισχύσεις από προγράμματα (πχ. ΕΣΠΑ). Η διασπάθιση του χρήματος σε άνευ ουσίας δραστηριότητες χάριν ψηφοθηρίας και όχι σε δημιουργικές θέσεις, που θα παραμείνουν και θα αυξήσουν τις εξαγωγές και τον πλούτο της χώρας παρέχοντας εργασία σε όσους μπορούν ξανάρχισε.
Το πλιάτσικο δεν σταμάτησε ποτέ, παρότι ο λαός υποφέρει.
Δεν ενδιαφέρει το σύστημα πλέον ποιό κόμμα στηρίζει ο καθένας. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ο έλεγχος και ο προγραμματισμός της κοινωνίας σύμφωνα με τις επιθυμίες του.
Ο προγραμματισμός του ανθρώπινου δυναμικού δεν είναι κάτι νέο αλλά υπάρχει. Αυτό γίνεται μέσω της παιδείας, των ΜΜΕ, της θρησκείας, των κομματικών μηχανισμών, των κοινωνικών παροχών κλπ. Ναί φίλοι μου είσαστε σαν υπολογιστές…! Προγραμματίζεστε και πολύ εύκολα! Δεν είναι συνωμοσιολογία, είναι πραγματικότητα.
Λέτε “κουτούς” τους υπολογιστές επειδή προγραμματίζονται αλλά στην πραγματικότητα είσαστε και οι ίδιοι μια πολλαπλότητα της παγκόσμιας κουταμάρας. Η ελευθερία είναι ένα ιδανικό, ένα όριο, μόνο που δεν υπάρχει ή είναι περιορισμένη. Ολοι υπακούετε στο σύστημα. Σας προγραμματίζουν απο τότε που γεννηθήκατε. Νομίζετε ότι είστε ελεύθεροι, Ελεύθεροι δεν υπήρξατε ποτέ. Βοήθησε και ο Θεός σε αυτό λιγάκι...
