Την έζησα στο μεγαλείο της όταν, αν και στο "ψυγείο" της ΔΑΠ κλπ, προσπάθησα να αναδείξω το τεράστιο πρόβλημα των Εργατικών Ατυχημάτων και των Επαγγελματικών Ασθενειών μέσα από τη διαδικασία του χαρακτηρισμού.
Οργάνωσα, συγκρούστηκα, υπονομεύτηκα!!!!
Παρά την υπονόμευση, έγιναν πολλά. Και μόνο τα σεμινάρια, έδωσαν νέα διάσταση κυρίως για αυτούς που πρώτη φορά άκουγαν.
Οι... υπονομευτές όμως "φρόντισαν" να "σταματήσουν" αυτή τη δυναμική που αναδείκνυε και άλλαζε: εγκληματική αδιαφορία έως σκοπιμότητες!
Ξέρετε ποιοι πρωτοστάτησαν; Άθλιες συνδικαλιστικές εκφάνσεις από ΓΕΝΟΠ έως Πρωτοβάθμια, ΚΕΣ και παράγοντες της... ΔΕΚΠ/Πρόληψη!!!
Ταυτόχρονα, κλάματα και βαρύγδουπες υποσχέσεις στις οικογένειες. Σε χήρες-ορφανά, ενώπιον του νεκρού.
Μετά; Εγκατάλειψη, αδιαφορία, "εκμετάλλευση" χήρας και ορφανών.
Τα ίδια... δάκρυα και... κραυγές βλέπω να συνεχίζονται πάνω στα κουφάρια των αδικοχαμένων!
Στιγμιαίες αντιδράσεις-κινητοποιήσεις για εντυπωσιασμό όπως κάνουν οι άθλιοι πολιτικοί που εκμεταλλεύονται.
Είναι τόσο βαριά "άρρωστο" το ΣΚ ( και) στη ΔΕΗ πυραμιδικά και τόσο αναξιόπιστο που η συνενοχή θεωρείται απλώς επιδερμικός χαρακτηρισμός!
