Ανατριχιάζουμε κάθε φορά που ακούμε για τον τεράστιο αναξιοποίητο πλούτο της πατρίδας μας και τις προοπτικές ανάπτυξης που διανοίγονται. Ακούσαμε χθες από τον καθηγητή ορυκτών πόρων του πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνη Φώσκολο για ορυκτό πλούτο 600 δις, επάρκεια φυσικού αερίου για 120 χρόνια πλήρους προμήθειας ολόκληρης της Ευρώπης, 500.000 θέσεις εργασίας κλπ κλπ. Και ότι τα μηνύματα είναι αισιόδοξα και ότι “σύντομα θα χαρούμε”! Αλλά αμείλικτο ορθώνεται αμέσως (και κάθε φορά) το ερώτημα: Ποιος θα διαχειριστεί αυτόν τον πλούτο;
Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, αποκλείεται να μας αφήσουν να αποπληρώσουμε το χρέος μας και να ανεξαρτητοποιηθούμε οικονομικώς, τότε συμπεραίνεται φυσιολογικά ότι ούτε με την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα κερδίσουμε τίποτα. Απλώς κάποιοι θα μας αρπάξουν τον πλούτο της γης μας και θα απαιτούν να τους ευγνωμονούμε κιόλας.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν αυτήν την στιγμή στο προσκήνιο άνθρωποι που θα διαχειριστούν την κατάσταση προς όφελός μας. Άρα το καλύτερο είναι να μην βγει τίποτα από όλα αυτά στην επιφάνεια και να ελπίζουμε (αλλά και να παλεύουμε) για προσφορότερες συνθήκες.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν αυτήν την στιγμή στο προσκήνιο άνθρωποι που θα διαχειριστούν την κατάσταση προς όφελός μας. Άρα το καλύτερο είναι να μην βγει τίποτα από όλα αυτά στην επιφάνεια και να ελπίζουμε (αλλά και να παλεύουμε) για προσφορότερες συνθήκες.
Να σταματήσουν λοιπόν όλες οι έρευνες και να πάψουν οι παραπλανητικές εξαγγελίες για νέες θέσεις εργασίας. Καλύτερα μεροκαματιάρης βιοπαλαιστής, παρά εξευτελισμένος υπάλληλος των λίγων κυρίαρχων της παγκόσμιας οικονομίας!
