Παρακολουθούμε να εξελίσσεται καθημερινά ένα καλοστημένο επικοινωνιακό παιχνίδι των μηχανισμών της κυβερνητικής τροικας προκειμένου η τρομοϋστερία «περί χρεοκοπίας» να κατευνάσει την συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας και να μεταθέσει τις ευθύνες απο το πολιτικό προσωπικό των τελευταίων δεκαετιών που διαχειρίστηκε τα δημόσια οικονομικά χαρίζοντας αμύθητα πλούτη σε τραπεζίτες και εργολάβους, στις «μαιμού» συντάξεις και τους επίορκους, δήθεν, δημόσιους υπάλληλους.
Στη πρώτη περίπτωση ακούμε καθημερινά γιαεκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις που τελικά είναι οι εξής 13 (!) και έχουν παραπεμθεί στα δικαστήρια. ΄Εχοντας ξεπεράσει κάθε όριο άθλιας προπαγάνδας και παραπληροφόρησης αναφέρουν π.χ. στον ΟΑΕΕ μερικές χιλιάδες επιταγές συντάξεων που δεν έχουν παραληφθεί, ούτε βεβαίως εισπραχθεί και εγκαλούν τους πιθανότατα νεκρούς να επιστέψουν τα ανείσπρακτα!!!
Στη δεύτερη ανακάλυψαν ένα δημόσιο υπάλληλο στα δικαστήρια με καταθέσεις μερικών εκ. Ευρώ και στη συνέχεια ανακοινώνουν και τις άλλες περιπτώσεις απο 300 έως 700 χιλιάδες ευρώ…
Εν των μεταξύ τα απίστευτα ποσά που διακινήθηκαν στους Ολυμπιακούς της αρπαχτής, το βατοπαίδι, οι μίζες των πολεμικών εξοπλισμών, οι εκατοντάδες συμβάσεις και αναθέσεις έργων σε ιδιώτες απο ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, δημόσιους οργανισμούς δεν πρόκειται ποτέ να ελεγθούν και δεν είχαμε και οποιαδήποτε αυταπάτη περί αυτού.
Οπωσδήποτε υπάρχει διαφθορά στο δημόσιο. Υπάρχει και θα συνεχίζεται επειδή αυτή μπορεί να χρησιμοποιείται ώς άλλοθι προκειμένου να συνεχίζεται η μεγάλη απάτη σε βαρος της κοινωνίας απο την κεντρική κυβέρνηση που ξεπουλάει εδώ και χρόνια στο ιδιωτικό κεφάλαιο το σύνολο του δημόσιου πλούτου.
Αλήθεια τι απέγινε η έρευνα που είχε ξεκινήσει η εισαγγελία εφετών (εισαγγελέας Γ. Χαλιάτσος) πέρυσι, «για το τίμημα κατασκευής της Αττικής Οδού και τα προβλεπόμενα στις σχετικές συμβάσεις με το Ελληνικό Δημόσιο»
«Την τήρηση των όρων της σύμβασης και αν έχει καλυφθεί, με βάση τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν την Αττική Οδό, το προβλεπόμενο από τη σύμβαση ποσό για την κατασκευάστρια εταιρεία», «πότε και αν πρέπει να παραδοθεί η Αττική Οδός στο Ελληνικό Δημόσιο» την «Την τυχόν ζημία που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από την εκμετάλλευση και τη συνέχιση της εκμετάλλευσης της Αττικής Οδού από την κατασκευάστρια εταιρεία» κ.λ.π.;
Ποια δημόσια αρχή διερεύνησε τις καταγγελίες της οικονομικής επιτροπής της ΕΕ περί μεγάλης υπερτιμολόγησης των έργων απο την κατασκευάστρια εταιρία; Στην Αττική οδό περνάνε κάθε μέρα 350.000 οχήματα. Επί 2,8 ευρώ μας κάνουν 980.000 ευρώ, επί ένα έτος 357 εκ. Ευρώ. Επί 5 έτη 2 δις…
Ποιά χρήματα θα εξοικονομήσει η κυβερνητική τρόικα απο τις συντάξεις; Μόνο η ληστρική εκμετάλλευση του δημόσιου οδικού δίκτυου απο τους εργολάβους αθροίζεται σε περισσότερα απο 11,5 δις.ευρώ. Εάν προσθέσουμε κι όλα τα προηγούμενα, (Ολυμπιακά έργα, ΣΔΙΤ, αμυντικές δαπάνες, βατοπέδια, δομημένα ομόλογα, αποθεματικά ταμείων, αναθέσεις ΔΕΚΟ και ΟΤΑ, εξευτελιστικό και σκανδαλώδες ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και , και, και…) έχουμε προσδιορίσει την αιτία του «δημοσιονομικού ζητήματος».
Εάν προσθέσουμε μαζί την τερατώδη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφάλαιου, τα τεράστια χρέη των ιδιωτών στα ασφαλιστικά ταμεία, τα απίστευτα κέρδη τοκογλυφίας των τραπεζιτών τα προηγούμενα χρόνια κ.α. τότε έχουμε εξασφαλίσει πλεόνασμα για τις επόμενες δύο γεννιές, δηλ. για τα επόμενα 50 χρόνια τουλάχιστον. Γιατί τελικά λεφτά υπάρχουν, καλά φυλαγμένα στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας και των υπόλοιπων φορολογικών παράδεισων. Τα δικά μας λεφτά. Η δημόσια περιουσία. Αλλά αυτή η δημόσια περιουσία για να γίνει κτήμα της κοινωνίας και των εργαζόμενων που παράγουν καθημερινά αυτό τον πλούτο, πρέπει οι τελευταίοι να έχουν τον έλεγχο της παραγωγής και της οργάνωσης της κοινωνίας.
Για να τον αποκτήσουμε πρέπει πρώτιστα να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας μας. Πρέπει να αρνηθούμε την ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, τους κάθε λογής σωτήρες και επίδοξους θαυματοποιούς, πρέπει να τους πετάξουμε στη θάλασσα κυριολεκτικά. Να ανατρέψουμε το σάπιο πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο και να οργανώσουμε απο τα κάτω και απο την αρχή μια νέα κοινωνία αυτάρκειας, αυτοδιαχείρισης, συνεταιριστικής λειτουργίας και αλληλεγγύης, από τους εργαζόμενους για τους εργαζόμενους, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο, χωρίς εμπορεύματα και κέρδος για τους λίγους, αλλά για μια αξιοπρεπή και αξιοβίωτη ζωή όλης της κοινωνίας.
Μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε θα αποτελούμε αγέλη τρομοκρατημένων τηλεθεατών,φοβισμένα ανθρωπάκια εύκολα διαχειρίσιμα, καταναλωτές του προσφερόμενου διατροφικού και πολιτιστικού σκουπιδαριού, εμπόρευμα και καύσιμο για τις μυλόπετρες τουκαπιταλιστικού συστήματος, «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, που θα προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα»
