Όλοι οι ζώντες οργανισμοί εξελίχθηκαν σταδιακά από τον κοινό μας πρόγονο. Η εξέλιξη διενεργήθηκε μέσω μεταλλάξεων του DNA, τόσο με μικρές ‒όταν μόνο μερικές μεμονωμένες βάσεις άλλαξαν‒ όσο και με μεγάλες ‒όταν μεγαλύτερα τμήματα αντιγράφηκαν αλλάζοντας γονιδιακή θέση.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας αποτυπώνεται στη βιοποικιλότητα που απαντά σήμερα.
Οι οργανισμοί δεν διαθέτουν τον ίδιο αριθμό γονιδίων και χρωμοσωμάτων. Ακριβώς λοιπόν επειδή το γονιδίωμά τους διαφέρει τόσο πολύ, τέτοιου τύπου ερωτήματα δεν έχουν πολύ νόημα. Έτσι, όταν θέλουμε να συγκρίνουμε πολύ απομακρυσμένους εξελικτικά οργανισμούς, επιλέγουμε ορισμένο αριθμό γονιδίων που έχουν κοινή προέλευση. Στη συνέχεια οι πληροφορίες από τα γονίδια αυτά συνδυάζονται προκειμένου να εκτιμηθεί ο βαθμός συγγένειάς τους.
Το 2008 διενεργήθηκαν νέες αναλύσεις για την καταγωγή των ζώντων οργανισμών στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν αλληλουχίες 150 γονιδίων. Τα πιο απομακρυσμένα ζώα από τον άνθρωπο είναι οι σπόγγοι, οι οποίοι έχουν και τις περισσότερες εξελικτικές διαφορές στο DNA τους. Από τα πιο περίπλοκα ζώα, τα πρώτα που φαίνεται ότι διαφοροποιήθηκαν είναι τα κτενοφόρα, θαλάσσιοι οργανισμοί που μοιάζουν κάπως με μέδουσες ή, κατά άλλους, τα κνιδόζωα (οι μέδουσες, τα κοράλλια και οι θαλάσσιες ανεμώνες).
ΠΗΓΗ: scienceillustrated.gr
