Γάμος με ημερομηνία λήξης είναι η συνεργασία που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες ανάμεσα στον πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά και την πρόεδρο της ΔΗΣΥ Ντόρα Μπακογιάννη. Με την ξινίλα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, οι δυο αρχηγοί των κομμάτων έδωσαν τα χέρια χωρίς καν να κοιτάζονται και χωρίς στην πραγματικότητα να ‘χουν συνειδητοποιήσει το πώς έφτασαν μέχρι εκεί. Αντώνης και Ντόρα έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία, ο ένας για να καθίσει στην πρωθυπουργική καρέκλα και η άλλη για να μπει στη Βουλή.
Μόνο που, όπως φαίνεται, δεν αρκεί να θέλουν η νύφη κι ο γαμπρός, αλλά και οι… υποψήφιοι βουλευτές και οι συνεργάτες των προέδρων που χάνουν την αίγλη τους, αφού από την επομένη της ανακοίνωσης της συνεργασίας των δύο κομμάτων άρχισαν οι μουρμούρες και τα προβλήματα. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται εάν αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός, προκειμένου η χώρα να αποκτήσει κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς, θα φέρει τα αποτελέσματα που κάποιοι πιστεύουν.
Οι δηλώσεις που έγιναν σε ουδέτερο έδαφος – στο Ίδρυμα Κακογιάννη – και με τις οποίες τόσο ο Σαμαράς όσο και η Μπακογιάννη εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους αποφάσισαν να αφήσουν κατά μέρος την έχθρα τους και να συστρατευθούν για να αντιμετωπίσουν τη… «λαίλαπα» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν στάθηκαν ικανές να πείσουν ούτε τους λίγους παρευρεθέντες συνεργάτες τους.
«Πώς λοιπόν θα έπειθαν τους ακραιφνείς δεξιούς και τους εκλεγμένους πολιτευτές να παραμερίσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες;» αναρωτιούνται πολλοί και στα δυο κόμματα.
Είναι πια αργά…
«Πολύ αργά για πολύ λίγα» ήταν το σχόλιο κορυφαίου στελέχους της Ν.Δ., ο οποίος μάλιστα σημείωνε με νόημα την απουσία των δύο αντιπροέδρων από την τελετή παράδοσης των όπλων των δύο αντιμαχόμενων ομάδων. Την άποψη αυτήν έχουν υιοθετήσει αρκετά στελέχη της Ν.Δ., τα οποία μάλιστα υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη κίνηση θα έπρεπε να είχε γίνει πριν από τις εκλογές του Μαΐου, όταν ο Σαμαράς είχε μιλήσει για συστράτευση όλων των παραγόντων που κινούνται στην Κεντροδεξιά.
Όμως – όπως σημείωναν – ούτε ο Σαμαράς απευθύνθηκε στην Μπακογιάννη ούτε αυτή θέλησε να ανοίξει την πόρτα. Τώρα κανείς δεν πιστεύει ότι αυτή η συνεργασία θα έχει διάρκεια και στόχο. Αντιθέτως, η κοινή γνώμη βλέπει μόνο τη σκοπιμότητα πίσω από αυτήν την κίνηση.
Τα μεγάλα ερωτήματα που έχουν προκύψει από αυτήν τη συνεργασία – στα οποία κανείς δεν μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση – είναι:
♦ Ποια γραμμή θα ακολουθηθεί τελικά. Η αντιμνημονιακή, την οποία επανέφερε σε υψηλούς τόνους ο Σαμαράς, ή η μνημονιακή και άκριτα φιλοευρωπαϊκή, την οποία προτείνει η πλευρά Μπακογιάννη;
♦ Πώς θα συγκυβερνήσουν – αν κερδίσουν τις εκλογές… – όταν ο Σαμαράς έχει δεσμευτεί, τουλάχιστον για την ώρα, ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τα μνημόνια ενώ η πρόεδρος της ΔΗΣΥ τάσσεται υπέρ της εφαρμογής των συμφωνηθέντων;
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κείμενο που υπογράφτηκε από τις δυο πλευρές, με το οποίο επισφραγίζεται η συμφωνία, αναφέρεται ότι θα γίνει «προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση όρων του μνημονίου, με φερεγγυότητα, αξιοπιστία και ρεαλισμό». Η διατύπωση αυτή κρίθηκε από πολλά στελέχη της Ν.Δ. γενικόλογη και ανούσια, ενώ και μόνο η λέξη ρεαλισμός επιδέχεται πολλών ερμηνειών.
Στην πραγματικότητα, το πολιτικό πλαίσιο πάνω στο οποίο έγινε η συμφωνία στηρίζεται σε μια απλή λογική. «Τα βρίσκουμε διότι αλλιώς υπάρχει και ο Τσίπρας». Είναι χαρακτηριστικό πως στις δηλώσεις τους και ο Σαμαράς και η Μπακογιάννη τόνισαν: «Μπροστά στον κίνδυνο καταστροφής της Ελλάδας είναι ανάγκη να παραμερίσουμε τις διαφορές, πολιτικές και προσωπικές. Πρέπει να εμποδίσουμε όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται την κοινωνική δυσαρέσκεια και οδηγούν την Ελλάδα στην καταστροφή».
Εμφύλιος
Εκτός όμως από την έλλειψη πραγματικού πολιτικού πλαισίου, αφού οι πυλώνες του κοινού κειμένου δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή των μνημονίων, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος και ανάμεσα στουςυποψήφιους βουλευτές των δυο κομμάτων για τις θέσεις που θα καταλάβουν στα ψηφοδέλτια.
♦ Η Μπακογιάννη πήρε την τιμητική πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ενώ ακολουθούν οι Χαρ. Αθανασίου, Χρ. Λαζαρίδης και Γ. Μιχελάκης.
♦ Στα Χανιά πρώτος στη λίστα θα βρεθεί ο Χρ. Μαρκογιαννάκης και θα ακολουθήσουν οι εκλεγμένοι στις εκλογές του Μαΐου Μ. Βολουδάκης και Κυρ. Βιρβιδάκης, ενώ εκτός θα βρεθεί ο εκλεγμένος Κ. Γύπαρης.
♦ Στη δεύτερη θέση, κάτω από τον Μανώλη Κεφαλογιάννη, στον Νομό Ηρακλείου θα τοποθετηθεί ο Ελ. Αυγενάκης και θα χάσει την έδρα ο Γ. Δεικτάκης.
♦ Στον Νομό Ηλείας κάτω από τον Κώστα Τζαβάρα θα βρεθεί ο Γ. Κοντογιάννης με αποτέλεσμα να εκτοπιστεί η Διονυσία Αυγερινοπούλου.
Ύστερα από αυτήν την κατανομή οι γκρίνιες, τα παράπονα, αλλά και οι έμμεσες απειλές περισσεύουν στο κόμμα του Σαμαρά, αφού την κεντροδεξιά προσέγγιση πολλοί ήθελαν, αλλά τον πολιτικό εκτοπισμό… κανείς.
Προβλήματα και αντιδράσεις υπήρξαν όμως και από τους στενούς συνεργάτες του Σαμαρά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστοσελίδα antinews, στην οποία αρθρογραφεί μεταξύ άλλων και ο στενός του φίλος και εκφραστής της σκληρής γραμμής Φαήλος Κρανιδιώτης, αναρτήθηκε – και σύντομα… αποσύρθηκε – άρθρο με τίτλο «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο», στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:
«Η επιστροφή της κ. Μπακογιάννη φαίνεται επίσης να ολοκληρώνει τη στροφή προς τις νεοφιλελεύθερες “μνημονιακές” και “μεσαιοχωρίτικες” θέσεις που εγκαινίασε τους τελευταίους μήνες η ηγεσία της [σ.σ.: της Ν.Δ.] αναβαθμίζοντας τον ρόλο όλων εκείνων που μέχρι πρότινος κατηγορούσε ως “εξαπτέρυγα” της συναινετικής διαπλοκής».
Αλλά και στη ΔΗΣΥ τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Πολλά στελέχη και απλά μέλη του κόμματος της Μπακογιάννη δεν έχουν πειστεί για την ορθότητα της απόφασής της, με αποτέλεσμα να απειλούν ότι δεν θα την ακολουθήσουν στο εγχείρημά της. Ο ευρωβουλευτής Θ. Σκυλακάκης ανακοίνωσε μάλιστα ότι αποχωρεί από τη ΔΗΣΥ και θα παραμείνει ανεξάρτητος στις τάξεις των Ευρωπαίων Φιλελευθέρων, ενώ και μια ομάδα κορυφαίων στελεχών του κόμματός της αποχώρησε διαφωνώντας με τη συνεργασία ανάμεσα στα δυο κόμματα.
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο οποίος είχε στηρίξει την Μπακογιάννη, τώρα εμφανίζεται αρνητικός σε οποιαδήποτε συνεργασία και δηλώνει ότι: «Δεν μένει παρά να περιμένουμε την επόμενη μέρα. Ελπίζοντας ο χώρος να ανανήψει με νέα πρόσωπα και καινούργιες δυναμικές πολιτικές».
Αυτό θα πει συνεργασία και σύμπνοια…
