Η συμφωνία για την ένταξη 400 αρμάτων μάχης Abrams και 700 τεθωρακισμένων οχημάτων στον Ελληνικό Στρατό,προκάλεσε χαμόγελα,αλλά και γκρίνιες που αναμένεται να συνεχιστούν και πιθανόν να ενταθούν.
Ποιοι “γελάνε” και ποιοι “κλαίνε” λοιπόν με την συμφωνία Αβραμόπουλου-Πανέτα;
•Στο ΓΕΣ αν και δεν είχαν προλάβει να ολοκληρώσουν την οικονομοτεχνική μελέτη που είχαν αρχίσει για το κόστος της συντήρησης και ένταξης των Abrams,είναι ικανοποιημένοι αφού μπορούν να αποσύρουν τα Μ 48.Κέρδος είναι και όπως και το κάνουμε το Abrams, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παλιό•Όποιες εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες μπορέσουν να επωφεληθούν από το “συμμάζεμα” των αρμάτων και των τεθωρακισμένων,ασφαλώς και είναι σ΄ αυτούς που προφανώς χαίρονται. Εγχώριες τονίζουμε. Από το ΥΕΘΑ πριν από το ταξίδι στις ΗΠΑ “πουλούσαν” αυτή τη διάσταση της συμφωνίας.
•Φυσικά αυτοί που πετάνε από τη χαρά τους είναι οι Αμερικανοί που μετά από δύο και πλέον δεκαετίες βάζουν γερά πόδι σ΄ένα καθαρά γερμανικό γήπεδο.
Ποιοι τα έχουν βάψει “μαύρα”;
•Οι Γερμανοί που όσο κι αν το “παίζουν” αδιάφοροι για τους ελληνικούς εξοπλισμού “καίγονται”! Και η “σφαλιάρα” που έφαγαν είναι διπλή:εκτός από τα άρματα μάχης,μην ξεχνάμε ότι είχαν επιχειρήσει με πολύ πίεση να πουλήσουν στην Ελλάδα τα τεθωρακισμένα Marder,χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ακόμη και τη σωτηρία της ΕΛΒΟ. Έπαιξαν κι έχασαν.
•Νέα πίκρα για όσους υποστήριξαν με πάθος μια αγορά που ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένη. Το “λόμπυ” που επιχείρησε με κάθε τρόπο να πείσει την Αθήνα ότι έπρεπε να αγοράσει ρωσικά BMP. Η αγορά ήταν καταδικασμένη ,γιατί πρώτα απ΄ όλα δεν τα ήθελε ο στρατός. Κι αυτό καθυστέρησε τις “πολιτικές” και άλλες πιέσεις που σε συνδυασμό με το τρελό κόστος της αγοράς -κοντά 2 δις ζήταγαν οι Ρώσοι- είχε οδηγήσει στο ναυάγιο. Παρόλα αυτά οι “λομπίστες” πούλαγαν ελπίδες,που μετά τη προχθεσινή συμφωνία δεν υπάρχουν ούτε σε θεωρητικό επίπεδο.
