ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σταύρος Λιλόγλου
Σε ένα καλαίσθητο λεύκωμα 212 σελίδων με 175 φωτογραφίες - το οποίο κυκλοφορεί και στα Αγγλικά- από τις Εκδόσεις ΜΙΛΗΤΟΣ, το βιβλίο του Γιώργου Ανωμερίτη με τον τίτλο "Το Κάστρο της Νάξου και οι εκκλησίες του – Ένας διαχρονικά ενεργός Μεσαιωνικός οικισμός", με εισαγωγικό σημείωμα του φιλόλογου – παλαιογράφου Αγαμέμνονα Τσελίκα.
Το βιβλίο το οποίο εμπλουτίζεται από 13 χρησιμότατους πίνακες στοιχείων, παρουσιάζει τη Νάξο διαχρονικά από την αρχαία Καλλίπολη μέχρι τη σημερινή Χώρα, με ιδιαίτερη έμφαση στο Μεσαιωνικό Φράγκικο Κάστρο, τους οικισμούς του και τα μνημεία του.
Ο συγγραφέας, ναξιακής άλλωστε καταγωγής από πατέρα, γνωστός για την πολιτική του ιστορία, εξιστορεί λιτά τις μεταβυζαντινές εκκλησίες της Χώρας Νάξου, οι οποίες με πλούσια κινητή εικονογραφία, κοσμούν το Κάστρο, το Μπούργκος και τις νεώτερες συνοικίες της Χώρας.
Ναούς, καθολικούς και ορθόδοξους, οι οποίοι είναι ταυτισμένοι με την εκπαιδευτική και πολιτιστική εξέλιξη της μεταβυζαντινής Νάξου.
Ο κ. Γιώργος Ανωμερίτης εξάλλου και με το προγενέστερο του βιβλίο με τον τίτλο "Βυζαντινό Πάρκο Τραγαίας – Ένας θρησκευτικός νησιωτικός Μυστράς στην Κεντρική Νάξο" μας είχε εισαγάγει στον εκπληκτικό κόσμο της βυζαντινής Νάξου, με τις 200 βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες του νησιού από τις οποίες οι 140 είναι τοιχογραφημένες με εικόνες του 6ου έως 13ου αιώνα, τριάντα δε εξ΄ αυτών μεταξύ των οποίων και η Παναγία η Δροσιανή (6ος αι.) βρίσκονται στο πάλαι ποτέ κεντρικό και παραγωγικό τμήμα του νησιού.
Το βιβλίο εμπεριέχει επίσης σύντομες αναφορές στη Βενετία και το Δουκάτο του Αιγαίου, στη Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία, για να σταθεί ιδιαίτερα στο Κάστρο, το οποίο ολόρθο δεσπόζει της Χώρας, της πρωτεύουσας της Νάξου.
Ένα Κάστρο, όπως παρατηρεί και ο συγγραφέας, από τα ελάχιστα της χώρας, το οποίο από την ίδρυσή του, λίγο μετά το 1207 παραμένει σήμερα συνεχώς κατοικημένο.
Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Ανωμερίτη και του Γιάννη Γιαννέλου.
Με την έκδοση του βιβλίου και στην αγγλική γλώσσα εμπλουτίζεται και η ξενόγλωσση βιβλιογραφία για τη Νάξο και δίδεται η δυνατότητα στους ξένους επισκέπτες του νησιού να διαβάσουν σε μια διεθνή γλώσσα όπως τα αγγλικά για την ιστορία της Νάξου και του Κάστρου.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:
Ο Γιώργος Ανωμερίτης γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη το 1945. Το «πολιτικό» βιογραφικό του είναι γνωστό. Το ίδιο και τα επιστημονικά του εφόδια, το τεχνοκρατικό του έργο, τα άρθρα, οι μελέτες και οι αναλύσεις του για την ελληνική οικονομία. Λίγοι σίγουρα γνωρίζουν την κοινωνική του προσφορά κι ακόμα πιο λίγοι την αφοσίωσή του στις τέχνες.
Κι όμως, θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να περιγράψει κανείς το ξόδεμα του ερευνητικού του χρόνου στον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, τη μουσική, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία, την ποίηση.
Τα πρώτα του ποιήματα τα παρουσίασε το 1964 σε κάποιες εκδηλώσεις τέχνης στη ΧΑΝ Αθηνών. Ηταν τα χρόνια της αναζήτησης, όταν ο χρόνος μοιραζόταν σε δύο γειτονικές πόρτες: της ΕΔΗΝ και της ΧΑΝ, στις δύο απέναντι γωνιές της Ακαδημίας με την Ομήρου. Ηταν τα χρόνια που μαζί με τα μουσικά και ποιητικά βραδινά πουλούσε εθελοντικά τις κάρτες της UNICEF, που πήγαινε και δούλευε στα εργοστάσια της Γερμανίας για να βοηθήσει τους ξένους εργάτες, που οργάνωνε συζητήσεις και διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, που έπαιρνε μέρος σε κατασκηνώσεις εργασίας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών για τους απόκληρους.
Ηταν τα χρόνια των «Αυτοσχεδιασμών», τα πρώτα χρόνια του «Κύκλου της Ανοιξης», που γρήγορα έκλεισε από την επιβολή της εφτάχρονης τυραννίας. Η λογοτεχνική και ποιητική δουλειά των χρόνων της φυλακής πολλές φορές καταστράφηκε από τους διώκτες του στους αιφνίδιους ελέγχους των κελιών.
Ο,τι σώθηκε, ό,τι βγήκε κρυφά από τις φυλακές, χάρη στους κώδικες επικοινωνίας με την αδελφή του Μαρία, καταγράφεται στις «Αναφορές» και στη συνέχεια στα «Συλλογικά».
Στα μεταπολεμικά χρόνια οι κύκλοι των ποιημάτων συνεχίζονται με τις «Αποτυπώσεις» και τους «Επαναπροσδιορισμούς», που πάντα όμως κρατούν τις φόρμες και τις ρίζες τους στα χρόνια των αγώνων, της συνεχούς αναζήτησης, της καθημερινής πολιτικής και κοινωνικής παρουσίας του.
Μετά από την επιλογή των ποιημάτων αυτής της πορείας, πράγματι η ποίησή του «μετάγεται» σε μια ολόκληρη ζωή. Κι όπως και ο ίδιος γράφει, «μετάγεται η ζωή ενός ενεργού πολίτη», ενός ονειροκρίτη, ενός ανθρώπου που συμμετέχοντας στα κοινά παραμένει αρνητικά στους «απέξω», έστω και μέσα από έναν ποιητικό, αφαιρετικά, λόγο.
Από το 2009 μέχρι και σήμερα , ο Γιώργος Ανωμερίτης έχει αναλάβει καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ)
