Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Μου είπε ένας φίλος πρώην Νεοδημοκράτης: «Εγώ στο παραβάν των προσεχών εκλογών, θα βάλω μόνο τα κόμματα της Αριστεράς. Τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια, θα πω να μη μου τα δώσουν». Κι ίσως αυτή να είναι η λύση στην ακολούθως περιγραφόμενη κατάσταση:
Θα μειωθεί – κι άλλο – ο κατώτατος μισθός. Θα ψαλιδιστεί περεταίρω η σύνταξη. Θα αυξηθούν τα υπάρχοντα χαράτσια και θα προστεθούν κι άλλα – κι ας ακούγονται παράταιρα. Η οικοδομή αργοπεθαίνει – και μαζί της, ογδόντα – τόσα επαγγέλματα... Ο τουρισμός υποφέρει, η ναυτιλία σπαράσσεται, η ανεργία εκτινάσσεται, η φτώχεια μεγαλώνει, η κοινωνική συνοχή βρίσκεται στην εντατική. Η Εθνική μας κυριαρχία συνιστά πλέον δύσκολο ζητούμενο , μπερδεμένη μέσα στη χοάνη της ηττοπάθειας. Η δημοκρατία βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο απόσπασμα, για άλλη μια φορά στην μακραίωνη ιστορία του έθνους, κοιτάζοντας κατάματα τις κάννες των διεθνών τοκογλύφων, έτοιμες να ξεράσουν το θάνατο της πατρίδας και του λαού μας. Που το πάει λοιπόν η Χούντα των Αθηνών; Να μας αφήσει εν καιρώ πολέμου, δίχως όπλα. Φτωχούς, καχύποπτους, όπως είναι οι ιδανικοί επαίτες... Ξέρουν κι αυτοί, οι τρείς θλιβεροί εταίροι μιας κυβέρνησης – οπερέτας πως τα μέτρα που αποφασίζουν δεν οδηγούν παρά στον «Θάνατο του Εμποράκου», όπως τον περιγράφει στο έργο του ο Άρθουρ Μίλερ και σε ένα ατελέσφορο «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» πιο αβέβαιο από αυτό που θα φαντάστηκε ο Ευγένιος Ονήλ.
Δεν είναι ένα εύκολο μεροκάματο, αυτές οι αράδες. Δεν είναι ευχάριστο για κάποιον που έχει δημόσιο λόγο να διαπιστώνει πως δεν αντιπολιτεύεται, απλά, μια κυβέρνηση αλλά καταγγέλλει μια κατοχική κυβέρνηση.
Αυτή όμως είναι η οδυνηρή αλήθεια. Η οποία δεν θα ανατραπεί αν η δύναμη του λαού, η ψήφος στην κάλπη, δεν καταδικάσει εκκωφαντικά τους τρεις κυβερνητικούς συνεταίρους, αυτής της χούντας νέας κοπής. Τον Παπαδήμο τον ξέραμε. Είναι το πρόσωπο – κλειδί της φούσκας του Χρηματιστηρίου που φτωχοποίησε χιλιάδες Έλληνες. Είναι ο πλαστογράφος των στοιχείων που μας έβαλαν στη λαίλαπα του Ευρώ.
Είναι «ο άνθρωπος του Βερολίνου»... Τον Παπανδρέου τον γνωρίσαμε. Ακόμα κι αυτοί που χαρακτήριζαν γραφικούς, όσους για χρόνια προειδοποιούσαμε για την επικινδυνότητα του ανδρός, παραδέχονται ότι συνειδητά πήγε να ρίξει τη χώρα στα βράχια. Το Σαμαρά τον μάθαμε.
Ένας ακόμα επικίνδυνος συμπαίκτης στο παίγνιο με τη χώρα στη... «γκανιότα». Τον Καρατζαφέρη τον υποπτευόμαστε. «Πολιτικός» με ακόρεστη δίψα για εξουσία και «ρόλους ρυθμιστή» ο οποίος μάλλον αδιαφορεί αν αυτοί οι «ρόλοι» ανατίθενται από τον «σκηνοθέτη» του θεάτρου των εξελίξεων που κατά το σύνταγμα είναι ο λαός, ή από βρώμικα εξωθεσμικά κέντρα, όπως γίνεται τώρα. «Γαρνιτούρα» σε όλα αυτά και η καπηλεία της έννοιας του πατριωτισμού. Όλοι αυτοί τρέμουν την κάλπη.
Κι είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό γιατί συμπράττουν σε κάτι ανήθικο. Κι ότι είναι ανήθικο ισούται με βλάβη για την πατρίδα και τους πολίτες. Που απαιτούν την κάλπη για να απαντήσουν εκκωφαντικά.
http://www.newstrap.gr
