Όταν ο πολιτικός αγώνας, η μεγαλειώδης απόφαση και ανάληψη δράσης για τον καθορισμό της κοινωνικής ροπής, εγκαταλείπεται στις μάζες τότε θα καταντήσει μια μάταιη υπόθεση που αργά ή γρήγορα θα ναυαγήσει και θʼ αποβληθεί από τις αλλοιωμένες συνειδήσεις των μικροαστών, που αποτελούν αυτές τις μάζες, όπως το στομάχι αποβάλλει τη δύσπεπτη τροφή. Η κοινωνική ροπή καθορίζεται πρωταρχικά από τον τρόπο σκέψης. Η οριοθέτηση των αξιών, των ιδεών, των επιδιώξεων αποτελεί την κύρια βάση, το κίνητρο για όλο το εγχείρημα του ιδεολογικού επανακαθορισμού του κράτους και της ανατροπής των κοινωνικών βάσεων που στήριξαν την παρακμή. Η παρακμή αυτή, αντικατοπτρίζεται πλήρως στην αστική σκέψη και το γνώρισμά της είναι η εξαφάνιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που προκαλούν:
α) η υλιστική ισοπέδωση ως χαρακτηριστικό των καθημερινών κερδοσκοπικών εμπορικών και τοκογλυφικών συναλλαγών,
β) ο μικροαστισμός ως συμπεριφορά,
γ) η πνευματική και η ψυχική κενότητα των μαζανθρώπων και
δ) η συσσώρευσή τους στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Ο τρόπος σκέψης της λαϊκής μάζας διαμορφώνεται σήμερα από τα Μέσα Μαζικής Ποδηγέτησης και κατευθύνεται μέρα τη μέρα προς τον μικροαστισμό με κύριο στόχο να αλωθεί κάθε ισχυρή συνείδηση, να καταρρεύσει κάθε διαφοροποιημένος στοχασμός, να εξαντληθεί κάθε ψυχική και πνευματική δύναμη - φυλετική ποιοτική ένδειξη και τελικά αυτή η ακαθόριστη εθνικά και πολιτισμικά μάζα να ποδηγετηθεί χωρίς αντιστάσεις. Υλοποιούνται σταδιακά οι προδιαγραφές της παγκοσμιοποίησης, με την καθιέρωση πρώτα της μη-σκέψης -που προκύπτει από την εθνικά ακαθόριστη τέχνη κι ιδεολογία που εφαρμόζεται στους λαούς- κι έπειτα με την καθιέρωση της μη-κρίσης -ως αποτέλεσμα της αποχαυνωτικής παιδείας που δημιουργεί σύγχυση στους νέους κι έλλειψη αξιών. Σε μια πνευματικά αφυδατωμένη και ψυχικά ακρωτηριασμένη μάζα είναι η συντριπτική πλειονότητα που αδυνατεί να αισθανθεί, να κατανοήσει και να υπηρετήσει συνειδητά τα οράματα και τους στόχους της επιδιωκόμενης πολιτικής ανακατεύθυνσης. Έξω από τη μάζα θα βρίσκονται πάντα οι εμπνευσμένοι αγωνιστές που δοκιμάστηκαν κι επιβίωσαν, χωρίς να υποκύψουν στην αδυσώπητη προπαγάνδα του μικροαστισμού και διατήρησαν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μέσα στους καλά περιφρουρημένους ψυχικούς και πνευματικούς τους κόσμους.
Για τους παραπάνω λόγους, η απόφαση για ανακατεύθυνση της κοινωνικής ροπής, δεν είναι ζήτημα της λαϊκής μάζας αλλά της πολιτικής πρωτοπορίας (όχι απαραίτητα συγκροτημένης σε κομματικές δομές αλλά εννοούμενη –αρχικά- ως διάσπαρτο σύνολο ενεργών κοινωνικών κυττάρων) που θα βρίσκεται εναρμονισμένη πνευματικά και ψυχικά με την πεμπτουσία του σύγχρονου εθνικισμού, που δεν είναι άλλη από τον επανανθρωπισμό των μελών της φυσικής κοινότητας και την κοινωνική συγκρότηση μέσω της απομαζοποίησης. Καμιά πατρίδα, κανένας πολιτισμός, καμιά γλώσσα, κανένα έθιμο, καμιά ιδεολογία δεν θα διασωθεί στο πέρασμα των γενεών αν πρώτα δε διασωθεί η ανθρώπινη ψυχική, πνευματική και βιολογική σύσταση του καθενός κοινωνικού κυττάρου κι αν δεν επανέλθουν οι άνθρωποι στην φυσική κατάσταση που τους εξασφαλίζει τη ζωτικότητά τους.
Για τον παραπάνω λόγο, ο τρόπος σκέψης της ακτιβιστικής πρωτοπορίας είναι αναγκαίο να μετουσιωθεί σε τρόπο ζωής και να καθοδηγήσει τις μάζες στην μάχη, πρώτα για την διάσωση των ανθρώπων κι ύστερα για τη διατήρηση των πολιτιστικών χαρακτηριστικών της φυσικής κοινότητας. Ο τρόπος ζωής δεν είναι άλλος από την ενεργή δράση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής και η μετουσίωση των ιδεών σε καθημερινή πράξη. Αρνούμενος την μαζοποίηση, μέσα από την ατομική αντίσταση έναντι της παρακμής, ο αγωνιστής, δημιουργεί καθημερινά τις συνθήκες του συνεχούς αγώνα αναπτύσσοντας τις ιδέες του στον περίγυρό του, αποδεικνύοντας στις κοινωνικές του συναναστροφές τα ισχυρά ιδεολογικά του ελατήρια μέσα από την διαμορφωμένη ισχυρή του προσωπικότητα, διατηρώντας ακμαία τα ιδεαλιστικά του ερεθίσματα και εμπλουτίζοντας το νόημα της ζωής του.
Η πρώτη και ουσιωδέστερη βαθμίδα πολιτικού αγώνα είναι η ατομική στάση απέναντι στον μικροαστισμό. Το ιδεολογικό και υλικό μποϊκοτάζ, οι πνευματικές αναζητήσεις, η αποστροφή της μικροαστικής υλιστικής καθημερινότητας, η διατήρηση της ανθρωπιάς, των συναισθημάτων και κάθε ενσυνείδητη προσπάθεια διάσωσης κάθε τι ανθρώπινου, κάθε τι που αποτελεί μέρος της φύσης διαπερνά την κλίμακα αξιών του ακτιβιστή κι αποτελεί τον τρόπο ζωής του. Κάθε τι που απομαζοποιεί, αποκαθιστά στους ανθρώπους την οργάνωση των ιδεών και τη μετουσίωσή τους σε δράση. Αυτή η δράση έρχεται σε αντίθεση με την οχλοποίηση που ευνοούν τα αστικά καθεστώτα τα οποία καταπιέζουν τον ανθρώπινο ψυχικό και πνευματικό κόσμο κι είναι εκ φύσεως αντιδραστικά απέναντι στην φυσική διαφοροποίηση εθνών, ανθρώπων, πολιτισμών.
Δρυς
