Σήμερα στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου άκουσα τον πρώην υπουργό και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Φλωρίδη ο οποίος παραιτήθηκε πριν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου τον Ιούνιο του 2011 να λέει μεταξύ άλλων πολύ σημαντικών και τα παρακάτω:"Δεν υπάρχει στην χώρα μας θεσμικός και δημοκρατικός τρόπος αναχαίτησης μιας κακής κυβέρνησης. Ενός ανίκανου πρωθυπουργού. Οταν κάποιος γίνει πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται την χώρα σαν τσιφλίκι του και έρχεται σαν κατακτητής με την παρέα του, την προσωπική του αυλή και κυβερνάει ανεξέλεγκτα! Δεν υπάρχει θεσμικός μηχανισμός να τον ελέγξει ή και να τον σταματήσει. Οταν τύχει κι ο πρωθυπουργός αυτός είναι χαρισματικός η χώρα πάει μπροστά. Αν όμως είναι ανίκανος κι επικίνδυνος η χώρα καταστρέφεται και δεν μπορεί κανείς να τον σταματήσει...."
Φίλοι μου είναι λόγια βαρύγδουπα. Λόγια με πολιτική βαρύτητα και λόγια που βγαίνουν από το στόμα ενός παραδοσιακού και παλιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Λόγια αληθινά που περιγράφουν απλά αλλά με τον καλύτερο τρόπο, την ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Κι όλοι καταλαβαίνουμε ποιον φωτογραφίζουν....
Αυτό είναι ένα παρήγορο στοιχείο αφού μας δείχνει ότι υπάρχουν κάποιοι σκεπτικιστές στο κίνημα αυτό που κυβέρνησε πάνω από 20 χρόνια την πατρίδα μας μετά την μεταπολίτευση.
Δεν θέλω να ασχοληθώ με το τι υπουργός ήταν ο Φλωρίδης και με το ποιά ευθύνη έχει προσωπικά για το κατάντημα της Ελλάδας....
Εξάλλου ανήκει κι αυτός σε αυτούς που ψήφισαν το πρώτο στάδιο της καταστροφής μας δηλαδή το Μνημόνιο 1 με όλους εκείνους τους προδοτικούς και απαράδεκτους όρους.
Ομως δεν θέλω και ούτε είναι της στιγμής να ασχοληθούμε με το παρελθόν.
Αυτό που προέχει είναι το αβέβαιο μέλλον της πατρίδα μας.
Το μέλλον που μας ετοιμάζουν με αργά αλλά σταθερά καταστροφικά βήματα τα 2 μεγαλύτερα κόμματα. Τα κόμματα εξουσίας όπως συνηθίζουν να λέγονται αφού μονοπώλησαν την εξουσία των 35 και πλέον προηγουμένων ετών.
Σήμερα πολλοί ασχολούνται με το τι λένε τα διεθνή πρακτορεία, τι λένε τα ξένα ΜΜΕ, πόσο ρεζίλι έχουμε γίνει στην παγκόσμια κοινή γνώμη κλπ...
Δεν είναι όμως αυτό το φλέγον θέμα....
Σήμερα πολλοί ασχολούνται με το αν θα μείνουμε στο ευρώ, αν θα έρθει η δραχμή, αν θα μας ανεχτούν οι εταίροι μας. Αν θα πάρουμε την 6η δόση, αν θα υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση κλπ.
Ούτε αυτά είναι όμως τα φλέγοντα θέματα....
Σήμερα πολλοί ασχολούνται με το τι θα κάνει ο ΓΑΠ. Θα παραιτηθεί; Θα μείνει στην εξουσία; Θα προκηρύξει εκλογές και πότε; Θα αναλάβει πρωθυπουργός ο Βενιζέλος; Θα γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας;
Ούτε όμως αυτά είναι τα φλέγοντα θέματα...
Το φλέγον θέμα είναι η ελληνική οικογένεια. ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.
Υπάρχει κανείς στο πολιτικό σύστημα της ξεφτίλας που να νοιώθει το σύγχρονο Ελληνα;
Η ελληνική οικογένεια βλέπει τον πατέρα που έχασε την δουλειά του πριν λίγες μέρες να ψάχνει απεγνωσμένα κάθε μέρα. Βλέπετε ήταν πωλητής και η εταιρεία που δούλευε έβαλε λουκέτο. Την μάνα να προσπαθεί να ταϊσει τα παιδιά της με ότι μπορεί. (Εκείνη ούτως ή άλλως έχασε την δουλειά της από πέρυσι....). Ο παπούς και η γιαγιά κάθε μέρα δακρυσμένοι και δυστυχισμένοι με την μειωμένη σύνταξη να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα...
Ομως δεν είναι δακρυσμένοι γι αυτό. Την ζωή τους την έζησαν. Τα παραγωγικά και δημιουργικά τους χρόνια πέρασαν. Είναι δακρυσμένοι τώρα στην δύση της ζωής τους με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Τα βλέπουν να ταλαιπωρούνται και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα να τα βοηθήσουν, να τους απαλείνουν την δυσκολία....
Αλλά δεν φτάνουν όλα αυτά. Δεν φτάνει η καθημερινή δυσκολία της εξασφάλισης του οικογενειακού πιάτου.
Χθες ήρθε το χαράτσι της ΔΕΗ. Ο παππούς με την δουλειά του κατάφερε σε χρόνια ευημερίας να φτιάξει ένα σπίτι να βάλουν το κεφαλι τους απο κάτω όλοι.
Τώρα όμως ακόμα κι αυτό για το οποίο υπερηφανευόταν φαντάζει ...κατάρα.
Το χαράτσι είναι δυσβάστακτο. Η απειλή να μείνουν χωρίς ρεύμα άμεση.
Πριν λίγες μέρες ήρθε και η έκτακτη είσφορά 500 ευρώ γιατί ο πατέρας πέρυσι είχε δουλειά.... Φυσικά κι αυτό απλήρωτο και κανείς δεν ξέρει πότε κι αν θα πληρωθεί...
Το τηλέφωνο χτυπά. Είναι η εισπρακτική. Η δόση του δανείου, που πήρε η οικογένεια πέρυσι όταν πατέρας και μητέρα δούλευαν για να αφήσουν κι αυτοί κάτι στα παιδιά τους όπως ο παππούς, δεν πληρώθηκε. Το σπίτι του παππού κινδυνεύει. Βλέπεις το έβαλε υποθήκη για να βοηθήσει την οικογένεια να πάρει το δάνειο.
Το μικρό αυτοκίνητο που είχε η οικογένεια ήταν αγορασμένο κι αυτό με δάνειο και το κατέσχεσε η τράπεζα πριν λίγες εβδομάδες... "Δεν πειράζει" σκέφτηκε ο πατέρας... "γλυτώσαμε τα τέλη κυκλοφορίας" και τις υπόλοιπες δόσεις.
Ομως όταν διαπίστωσε ότι το εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς είναι 1,40 Ευρω έπαθε σοκ... Για να πάει με το αυτοκίνητο στην πρώην δουλειά του που ήταν 10 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα, κατανάλωνε 1,30 ευρώ (0,13 ευρω/χλμ) βενζίνη.... τώρα χρειαζόταν 2,80 ευρώ για την ίδια απόσταση!!!! Απίστευτο.....
Η μάνα στο σούπερ μάρκετ κοιτάζει με έκπληξη το ράφι με τα γάλατα..... Ηταν σίγουρη ότι το 1 λίτρο που αγόρασε προχθές έκανε 1,05 ευρώ όμως τώρα γράφει 1,15 !!!!! "Πως είναι δυνατόν;" ψιθυρίζει. Πάει καιρός τώρα που ψωνίζει με "θρησκευτική ευλάβεια" ΜΟΝΟ τα απολύτως απαραίτητα κυρίως για τα παιδιά. Τις τιμές τις έχει μάθει απέξω....
Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται μαζεμένοι, αγέλαστοι και σκυθρωποί στο μικρό σαλόνι του σπιτιού τους. Μπροστά στην τηλεόραση. Είναι το τελευταίο πράγμα ψυχαγωγίας που τους έμεινε....
Την ανοίγουν όλο ελπίδα για μια καλύτερη μέρα....
Εμφανίζεται ο πρωθυπουργός στην Βουλή "Αγαπητοί συνάδελφοι σας ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης που μου δώσατε για να συνεχίσω το δύσκολο πατριωτικό μου έργο. Την σωτηρία της πατρίδας. Για την σωτηρία του Ελληνα πολίτη και της ελληνικής οικογένειας.".....
Καταλάβατε τώρα φίλοι μου ποιό είναι το φλέγον θέμα για την πατρίδα μας;
Αν όχι τότε ή ανήκετε σε αυτούς που έχουν καταθέσεις στην Ελβετία ή το όνομά σας είναι Γεώργιος Α. Παπανδρέου (με χαϊδευτικό Τζέφρυ).
ΘΑΝΟΣ
