Ήταν 8 Μαίου του 2011 όταν γραψαμε:Νέο μνημόνιο ή χρεοκοπία. Μέχρι να βάλουμε μυαλό.
Η είδηση σήμερα είναι ότι η τρόικα γνωρίζει ότι Κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ φυλλοροεί και η κοινωνία είναι κουρασμένη. Παρόλα αυτά κολλάει την χώρα στο τοίχο.
Είναι σαφές ότι ποντάρουν -στην ΕΕ-, ότι κανείς ευρωπαϊστής εδώ δεν μπορεί να...
τραβήξει το σκοινί. Ίσως πονταρουν και στην συναίνεση Σαμαρά. Η Κυβέρνηση πάντως δια στόματος αντιπροέδρου έβαλε ουσιαστικά Αγγελία προς αναζήτηση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για μια σειρά μέτρων στην γραμμή της ύφεσης, της καταστροφής της κατανάλωσης, της εκποίησης δημόσιας περιουσίας.
Το πολιτικό θέμα είναι με 7% ύφεση, 16% ανεργία, καταστροφή της παραγωγικής βάσης, του εμπορίου και χιλιάδες θυσίες των Ελλήνων η Ευρωζώνη δεν «συγκινιέται». Ούτε η έννοια της αλληλεγγύης υπάρχει στην ατζέντα, ούτε οι έννοια της συνοχής, ούτε καν ο Έλληνας θεωρείται ισότιμος ευρωπαίος πολίτης.
Η Ελλάδα με τις ευρωσυνταγές μπαίνει στο τέταρτο χρόνο καταστροφικής ύφεσης και κάνεις δεν συνομιλεί, κανείς δεν νοιάζεται για τις ανάγκες του Έλληνα υποτιθέμενου ευρωπαίου πολίτη.
Αυτό αποδεικνύει ότι η συνταγή της αυτοθυσίας για χάρη του ευρω που θα μας έδινε Εθνική αξιοπιστία είναι λάθος. Έσωσε πρόσκαιρα την κλονισμένη αξιοπιστία ενός τμήματος του πολιτικού προσωπικού και τίποτα περισσότερο. Και αυτή την αξιοπιστία ενοχοποίησαν και πάλι λέγοντας ότι η Ελλάδα “δεν έχει πράξει τα συμφωνηθέντα”. Δεν μιλούν με την Ελλάδα αλλά με ένα χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που έχουν στήσει στον τοίχο.
Γεγονός είναι ότι η διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας είναι στο μηδέν και θα παραμείνει στο μηδέν όσο δεν πηγαίνουμε αποφασισμένοι για πλήρη σύγκρουση. Όσο δεν εμφανίζονται ριζοσπαστικές δυνάμεις οι οποίες θα θέσουν το θέμα υπερασπιζόμενοι μόνο το μέσο-μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον όπως έχουν υποχρέωση. Μόνο αυτό και όχι το ευρώ και την σωτηρία του. Όπως κάνουν οι Γερμανοί οι Φιλανδοί και όλοι οι άλλοι.
Ακόμη γίνεται προφανές ότι δεν μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση αυτή που μας έβαλαν σε αυτή. Κάτι που το ψυχανεμιζόμαστε και απορούσαμε από την έναρξη της κρίσης. Και επειδή αυτό δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητό πάμε σε νέα Μέτρα μέχρι να βάλουμε μυαλό.
Στο κάτω κάτω όλα τα μηνύματα από την Ελλάδα ακόμη και τα δημοκοπικά δείχνουν ότι προφανώς δεν αξίζει κάτι περισσότερο αυτός ο λαός. Δεν θέλει κάτι περισσότερο. Φοβάται.
Το πιο “ριζοσπαστικό” του αίτημα είναι να θέλει τον Σαμαρά.
