Από τον Θύμιο Παπανικολάου
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5589, μέσω "press-gr"
Η μικροπολιτική είναι η ταχυδακτυλουργία της πεζότητας και της κοινοτοπίας: Ένα τέχνασμα που αποκρύβει το σημαντικό και προβάλλει το ασήμαντο, το κοινότοπο και το βλακώδες.
Η καθεστωτική λογική (συνακόλουθα και το σύστημα της πληροφόρησης αυτής της λογικής), θεμελιώνεται πάνω στα μικροπολιτικά τεχνάσματα των «κοινών τόπων», της πεζότητας και της επίπεδης ανοησίας: τεχνάσματα τα οποία δολοφονούν βάναυση την σκέψη, προβάλλουν το ψεύδος ως αλήθεια, το πεζό ως «εύρημα» και το βλακώδες ως ευφυΐα.
Αυτή η τυπική λογική της δημοσιογραφικής κοινοτοπίας και ανοησίας έχει...
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5589, μέσω "press-gr"
Η μικροπολιτική είναι η ταχυδακτυλουργία της πεζότητας και της κοινοτοπίας: Ένα τέχνασμα που αποκρύβει το σημαντικό και προβάλλει το ασήμαντο, το κοινότοπο και το βλακώδες.
Η καθεστωτική λογική (συνακόλουθα και το σύστημα της πληροφόρησης αυτής της λογικής), θεμελιώνεται πάνω στα μικροπολιτικά τεχνάσματα των «κοινών τόπων», της πεζότητας και της επίπεδης ανοησίας: τεχνάσματα τα οποία δολοφονούν βάναυση την σκέψη, προβάλλουν το ψεύδος ως αλήθεια, το πεζό ως «εύρημα» και το βλακώδες ως ευφυΐα.
Αυτή η τυπική λογική της δημοσιογραφικής κοινοτοπίας και ανοησίας έχει...
μολύνει και αυτούς που υποτίθεται (έτσι ισχυρίζονται) ότι πολεμούν την καθεστωτική βλακεία και αγωνίζονται για την αλήθεια.
Έχουν πλημμυρίσει και τα ιστολόγια από κείμενα αφόρητης μικροπολιτικής και παραπολιτικής κενολογίας, κοινοτοπίας και ανοησίας: κείμενα που απλώς γράφονται για να γράφονται, κείμενα που δεν λένε απολύτως τίποτα, που δεν αναπτύσσουν καμία ιδέα και σκέψη, αλλά αλυσίδες κοινοτοπιών, τα οποία μοιραία ΟΧΙ μόνο επικαλύπτουν το ουσιαστικό και το σημαντικό, αλλά, το χειρότερο, αλλοιώνουν κυριολεκτικά την πραγματικότητα.
Ένα μόνο ενδεικτικό παράδειγμα από τα άπειρα που υπάρχουν.
Διαβάσαμε:
«Ακυβέρνητο καράβι η χώρα. Τεράστιο το έλλειμμα εξουσίας...
Όλα πλέον δείχνουν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει χάσει κάθε έλεγχο. Ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη εντελώς άλλα πράγματα και από την πρώτη στιγμή δημιουργήθηκε μια ισχυρή διάσταση και δυσαρμονία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και των ενεργειών της κυβέρνησης. Από εκεί και έπειτα αναγκάστηκε να κάνει ένα σωρό....παραβιάσεις του Συντάγματος με σημαντικότερη την ψήφιση του μνημονίου με μειωμένη πλειοψηφία, την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και την απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας, την μη επικύρωση από τη Βουλή των δανειακών συμβάσεων κ.λ.π.».
Δύσκολα συναντάς ένα τέτοιοι αχταρμά κοινοτοπιών και ανοησιών, σύνθετων ανοησιών.
Συνοπτικές παρατηρήσεις:
α). Μιλάει για «έλλειμμα εξουσίας» δίχως ούτε να ορίζει το τι εννοεί «έλλειμμα εξουσίας», ούτε να το εντοπίζει.
«Έλλειμμα εξουσίας» δεν είναι: «ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει χάσει τον έλεγχο», ούτε ότι άλλα υποσχέθηκε και άλλα κάνει, ούτε ότι «αναγκάστηκε» να παραβιάσει το Σύνταγμα.
Η σύνθεση κοινότοπων και πεζών ανοησιών δεν απαντούν στο «έλλειμμα εξουσίας», ούτε στο «ακυβέρνητο καράβι η χώρα».
Έλλειμμα εξουσία πραγματικά υπάρχει όχι όμως μόνο από την πλευρά της κυβέρνησης, ούτε επειδή δεν κυβερνάτε η χώρα (η χώρα κυβερνάτε και μάλιστα μοχθηρά και συντονισμένα), αλλά από το γεγονός ότι ΣΥΝΟΛΙΚΑ το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί, βρίσκεται σε κατάρρευση και δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση που να καλύπτει αυτό το ΚΕΝΟ, το ΣΥΝΟΛΙΚΟ κενό της καθεστωτικής κατάρρευσης.
Αραδιάζουμε, λοιπόν, παρλαπίπες περί «ελλείμματος εξουσίας» για να μη πούμε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, να αποκρύψουμε την ΟΥΣΙΑ και να προβούμε σε μικροπολιτική αντιπολίτευση ΜΟΝΟ εναντίον της κυβέρνησης.
β). «Ακυβέρνητο καράβι η χώρα»: Άλλη κοινότοπη μπουρδολογία, σταθερά επαναλαμβανόμενη για κάθε κυβέρνηση από την αντιπολίτευση. Τα ίδια δεν λέγανε για την κυβέρνηση Καραμανλή και για τις προηγούμενες κυβερνήσεις;
Η χώρα δεν είναι ακυβέρνητη. Κυβερνάτε από τους μηχανισμούς της ΕΕ πάντα και σήμερα από την τρόικα με δικτατορικό τρόπο, με συντονισμό και αποτελεσματικότητα χωρίς ΙΣΤΟΡΙΚΟ προηγούμενο.
Για ποια «ακυβερνησία» μπορεί να μιλάμε όταν έχουν εκτελεστεί άπειρα «συμβόλαια θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας, όταν έχουν περάσει και εξακολουθούν να περνούν τα πιο επαχθή και βάρβαρα μέτρα λεηλασίας του ελληνικού λαού και καταστροφής της Ελλάδας, με τόση ευκολία;
Το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση αποσυντίθεται και παραπαίει κάτω από την κοχλάζουσα λαϊκή οργή δεν σημαίνει ακυβερνησία για το καθεστώς ΣΥΝΟΛΙΚΑ, αν δεν γκρεμιστεί αυτό το καθεστώς.
Το γεγονός ότι η αγωνία και ο πανικός της κατάρρευσης των ανδρεικέλων παραμορφώνει τα πρόσωπά τους δεν σημαίνει ότι έχουν πάψει να εκτελούν τις εντολές των μεγάλων αφεντικών.
Το γεγονός, επίσης, ότι με τέτοια κυβέρνηση αιμοβόρων δημίων ΚΑΝΕΝΑ κόμμα δεν μπορεί να προβάλλει σαν εναλλακτική λύση δείχνει ότι ΟΛΑ και κυρίως η Ν.Δ. βρίσκονται σε αποσύνθεση όπως η κυβέρνηση, αλλά παρόλα αυτά ακυβερνησία του καθεστώτος δεν υπάρχει: Υπάρχουν οι μηχανισμοί της πραγματικής πολιτικής εξουσίας που τα πολύχρωμα ανδρείκελά τους τα οποία εκτελούν συντονισμένα, μοχθηρά και αποτελεσματικά τις εντολές.
Και οι «εντολές» θα εκτελούνται με οποιαδήποτε κυβέρνηση, με οποιεσδήποτε μεταμφιέσεις σε κυβερνητικό επίπεδο, όσο δεν θα υπάρχει ο εναλλακτικός πολιτικός πόλος που θα αναιρεί ριζικά το υφιστάμενο καθεστώς και θα καλύψει το πολιτικό κενό.
Με το να ανακυκλώνουμε, λοιπόν, τις μικροπολιτικές κοινοτοπίες και την κυρίαρχη ανοησία σημαίνει ότι αποτελούμε και εμείς άθλια υποπροϊόντα του καθεστώτος.
Ένα καλό δείγμα της «ασυντόνιστης» κυβέρνησης μας δίνει ο Νίκος Μπογιόπουλος στο παρακάτω σχόλιο:
«Wall Street Journal»: Η Εφημερίς της ... Κυβερνήσεως!
«Το μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται να αλλάξει τη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας που βρίσκεται σε κρίση (...) το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων - που περιλαμβάνει ΟΣΕ, καζίνο, ακίνητη περιουσία, τυχερά παιχνίδια, εταιρείες ύδρευσης, λιμάνια, αεροδρόμια και άλλες υποδομές - δεν έχει σχεδιαστεί μόνο για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα, αλλά και για να οδηγήσει στην περαιτέρω ανάπτυξη των τομέων που αποκρατικοποιούνται και να προκαλέσει αλλαγή στις αντιλήψεις των επενδυτών για την Ελλάδα».
* Τα παραπάνω γράφτηκαν στην «Wall Street Journal», την εφημερίδα που αποτελεί το «ευαγγέλιο» της Μέκκας του καπιταλισμού και απηχεί τις απόψεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού τζόγου.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης (σ.σ.: η υπόθεση ισοδυναμεί με το γενικό ξεπούλημα των «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας στην Ελλάδα), δε βρίσκεται τόσο στο επαινετικό για το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ περιεχόμενο του εν λόγω άρθρου.
Το ενδιαφέρον βρίσκεται στην ημερομηνία που γράφτηκε αυτό το άρθρο. Και τούτο διότι δεν γράφτηκε χτες, ούτε προχτές, ούτε καν το Μάρτη, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τις αποφάσεις για την εκποίηση των 50 δισ. ευρώ.
Το συγκεκριμένο άρθρο, που περιγράφει εν είδει ακτινογραφίας και μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην «Wall Street Journal» την 1/10/2010!
Με άλλα λόγια, οι υποψήφιοι «επενδυτές», τόσο οι εγχώριοι όσο κι εκείνοι που βρίσκονται στα πέρατα του κόσμου, το τσουνάμι της εκποίησης που σχεδιάζει η κυβέρνηση, το γνωρίζουν - χαρτί και καλαμάρι - εδώ και έξι τουλάχιστον μήνες!
Το γεγονός αυτό συνιστά μια πρώτης τάξεως απόδειξη: Οι διάφοροι αδαείς, που ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου, του Λοβέρδου και της Μπιρμπίλη είναι «ασυντόνιστη» και «απρογραμμάτιστη», δεν σκαμπάζουν «γρι» από διαδικασίες και προεργασίες «φαστ τρακ» ξεπουλήματος. Μια χαρά «συντονισμό» και μια χαρά «πρόγραμμα» διαθέτουν οι άνθρωποι. Ρωτήστε, άλλωστε, και την «Wall Street Journal». Που - σε συνεννόηση με τους ξεπουληματίες - διαφημίζει έξι μήνες πριν, όλα όσα θα πάθει - «συντονισμένα» και «προγραμματισμένα» - ο ελληνικός λαός, έξι μήνες μετά.
Έχουν πλημμυρίσει και τα ιστολόγια από κείμενα αφόρητης μικροπολιτικής και παραπολιτικής κενολογίας, κοινοτοπίας και ανοησίας: κείμενα που απλώς γράφονται για να γράφονται, κείμενα που δεν λένε απολύτως τίποτα, που δεν αναπτύσσουν καμία ιδέα και σκέψη, αλλά αλυσίδες κοινοτοπιών, τα οποία μοιραία ΟΧΙ μόνο επικαλύπτουν το ουσιαστικό και το σημαντικό, αλλά, το χειρότερο, αλλοιώνουν κυριολεκτικά την πραγματικότητα.
Ένα μόνο ενδεικτικό παράδειγμα από τα άπειρα που υπάρχουν.
Διαβάσαμε:
«Ακυβέρνητο καράβι η χώρα. Τεράστιο το έλλειμμα εξουσίας...
Όλα πλέον δείχνουν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει χάσει κάθε έλεγχο. Ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη εντελώς άλλα πράγματα και από την πρώτη στιγμή δημιουργήθηκε μια ισχυρή διάσταση και δυσαρμονία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και των ενεργειών της κυβέρνησης. Από εκεί και έπειτα αναγκάστηκε να κάνει ένα σωρό....παραβιάσεις του Συντάγματος με σημαντικότερη την ψήφιση του μνημονίου με μειωμένη πλειοψηφία, την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας και την απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας, την μη επικύρωση από τη Βουλή των δανειακών συμβάσεων κ.λ.π.».
Δύσκολα συναντάς ένα τέτοιοι αχταρμά κοινοτοπιών και ανοησιών, σύνθετων ανοησιών.
Συνοπτικές παρατηρήσεις:
α). Μιλάει για «έλλειμμα εξουσίας» δίχως ούτε να ορίζει το τι εννοεί «έλλειμμα εξουσίας», ούτε να το εντοπίζει.
«Έλλειμμα εξουσίας» δεν είναι: «ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει χάσει τον έλεγχο», ούτε ότι άλλα υποσχέθηκε και άλλα κάνει, ούτε ότι «αναγκάστηκε» να παραβιάσει το Σύνταγμα.
Η σύνθεση κοινότοπων και πεζών ανοησιών δεν απαντούν στο «έλλειμμα εξουσίας», ούτε στο «ακυβέρνητο καράβι η χώρα».
Έλλειμμα εξουσία πραγματικά υπάρχει όχι όμως μόνο από την πλευρά της κυβέρνησης, ούτε επειδή δεν κυβερνάτε η χώρα (η χώρα κυβερνάτε και μάλιστα μοχθηρά και συντονισμένα), αλλά από το γεγονός ότι ΣΥΝΟΛΙΚΑ το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί, βρίσκεται σε κατάρρευση και δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση που να καλύπτει αυτό το ΚΕΝΟ, το ΣΥΝΟΛΙΚΟ κενό της καθεστωτικής κατάρρευσης.
Αραδιάζουμε, λοιπόν, παρλαπίπες περί «ελλείμματος εξουσίας» για να μη πούμε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, να αποκρύψουμε την ΟΥΣΙΑ και να προβούμε σε μικροπολιτική αντιπολίτευση ΜΟΝΟ εναντίον της κυβέρνησης.
β). «Ακυβέρνητο καράβι η χώρα»: Άλλη κοινότοπη μπουρδολογία, σταθερά επαναλαμβανόμενη για κάθε κυβέρνηση από την αντιπολίτευση. Τα ίδια δεν λέγανε για την κυβέρνηση Καραμανλή και για τις προηγούμενες κυβερνήσεις;
Η χώρα δεν είναι ακυβέρνητη. Κυβερνάτε από τους μηχανισμούς της ΕΕ πάντα και σήμερα από την τρόικα με δικτατορικό τρόπο, με συντονισμό και αποτελεσματικότητα χωρίς ΙΣΤΟΡΙΚΟ προηγούμενο.
Για ποια «ακυβερνησία» μπορεί να μιλάμε όταν έχουν εκτελεστεί άπειρα «συμβόλαια θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας, όταν έχουν περάσει και εξακολουθούν να περνούν τα πιο επαχθή και βάρβαρα μέτρα λεηλασίας του ελληνικού λαού και καταστροφής της Ελλάδας, με τόση ευκολία;
Το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση αποσυντίθεται και παραπαίει κάτω από την κοχλάζουσα λαϊκή οργή δεν σημαίνει ακυβερνησία για το καθεστώς ΣΥΝΟΛΙΚΑ, αν δεν γκρεμιστεί αυτό το καθεστώς.
Το γεγονός ότι η αγωνία και ο πανικός της κατάρρευσης των ανδρεικέλων παραμορφώνει τα πρόσωπά τους δεν σημαίνει ότι έχουν πάψει να εκτελούν τις εντολές των μεγάλων αφεντικών.
Το γεγονός, επίσης, ότι με τέτοια κυβέρνηση αιμοβόρων δημίων ΚΑΝΕΝΑ κόμμα δεν μπορεί να προβάλλει σαν εναλλακτική λύση δείχνει ότι ΟΛΑ και κυρίως η Ν.Δ. βρίσκονται σε αποσύνθεση όπως η κυβέρνηση, αλλά παρόλα αυτά ακυβερνησία του καθεστώτος δεν υπάρχει: Υπάρχουν οι μηχανισμοί της πραγματικής πολιτικής εξουσίας που τα πολύχρωμα ανδρείκελά τους τα οποία εκτελούν συντονισμένα, μοχθηρά και αποτελεσματικά τις εντολές.
Και οι «εντολές» θα εκτελούνται με οποιαδήποτε κυβέρνηση, με οποιεσδήποτε μεταμφιέσεις σε κυβερνητικό επίπεδο, όσο δεν θα υπάρχει ο εναλλακτικός πολιτικός πόλος που θα αναιρεί ριζικά το υφιστάμενο καθεστώς και θα καλύψει το πολιτικό κενό.
Με το να ανακυκλώνουμε, λοιπόν, τις μικροπολιτικές κοινοτοπίες και την κυρίαρχη ανοησία σημαίνει ότι αποτελούμε και εμείς άθλια υποπροϊόντα του καθεστώτος.
Ένα καλό δείγμα της «ασυντόνιστης» κυβέρνησης μας δίνει ο Νίκος Μπογιόπουλος στο παρακάτω σχόλιο:
«Wall Street Journal»: Η Εφημερίς της ... Κυβερνήσεως!
«Το μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται να αλλάξει τη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας που βρίσκεται σε κρίση (...) το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων - που περιλαμβάνει ΟΣΕ, καζίνο, ακίνητη περιουσία, τυχερά παιχνίδια, εταιρείες ύδρευσης, λιμάνια, αεροδρόμια και άλλες υποδομές - δεν έχει σχεδιαστεί μόνο για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα, αλλά και για να οδηγήσει στην περαιτέρω ανάπτυξη των τομέων που αποκρατικοποιούνται και να προκαλέσει αλλαγή στις αντιλήψεις των επενδυτών για την Ελλάδα».
* Τα παραπάνω γράφτηκαν στην «Wall Street Journal», την εφημερίδα που αποτελεί το «ευαγγέλιο» της Μέκκας του καπιταλισμού και απηχεί τις απόψεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού τζόγου.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης (σ.σ.: η υπόθεση ισοδυναμεί με το γενικό ξεπούλημα των «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας στην Ελλάδα), δε βρίσκεται τόσο στο επαινετικό για το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ περιεχόμενο του εν λόγω άρθρου.
Το ενδιαφέρον βρίσκεται στην ημερομηνία που γράφτηκε αυτό το άρθρο. Και τούτο διότι δεν γράφτηκε χτες, ούτε προχτές, ούτε καν το Μάρτη, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τις αποφάσεις για την εκποίηση των 50 δισ. ευρώ.
Το συγκεκριμένο άρθρο, που περιγράφει εν είδει ακτινογραφίας και μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην «Wall Street Journal» την 1/10/2010!
Με άλλα λόγια, οι υποψήφιοι «επενδυτές», τόσο οι εγχώριοι όσο κι εκείνοι που βρίσκονται στα πέρατα του κόσμου, το τσουνάμι της εκποίησης που σχεδιάζει η κυβέρνηση, το γνωρίζουν - χαρτί και καλαμάρι - εδώ και έξι τουλάχιστον μήνες!
Το γεγονός αυτό συνιστά μια πρώτης τάξεως απόδειξη: Οι διάφοροι αδαείς, που ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου, του Λοβέρδου και της Μπιρμπίλη είναι «ασυντόνιστη» και «απρογραμμάτιστη», δεν σκαμπάζουν «γρι» από διαδικασίες και προεργασίες «φαστ τρακ» ξεπουλήματος. Μια χαρά «συντονισμό» και μια χαρά «πρόγραμμα» διαθέτουν οι άνθρωποι. Ρωτήστε, άλλωστε, και την «Wall Street Journal». Που - σε συνεννόηση με τους ξεπουληματίες - διαφημίζει έξι μήνες πριν, όλα όσα θα πάθει - «συντονισμένα» και «προγραμματισμένα» - ο ελληνικός λαός, έξι μήνες μετά.
