«Πράσινο φως» για τη μονιμοποίηση συμβασιούχων ανάβει δικαστική εισήγηση-έκπληξη
αφορούν τους συμβασιούχους.
Λίγες μέρες μετά τις αρνητικές για τους συμβασιούχους εισηγήσεις προς την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (τον εισαγγελέα ΑΠ Ιω. Τέντε και τον αρεοπαγίτη Αν. Δουλγεράρκη), συζητήθηκε στο εργατικό τμήμα του Αρείου Πάγου αίτηση αναίρεσης εργαζομένων με διάφορες ειδικότητες στον ΟΠΑΠ, τις αγωγές των οποίων απέρριψε το Εφετείο Θεσσαλονίκης.
Ο αρεοπαγίτης Σπ. Ζιάκας (μετέχει και στην κρίσιμη Ολομέλεια) παραμένοντας πιστός στις θέσεις που διατύπωσε παλαιότερα (στην περιβόητη απόφαση 20/07 της «τηλεφωνικής διάσκεψης») υποστηρίζει στην εισήγηση ότι πρέπει να ανατραπεί η απόφαση του Εφετείου, να γίνει δεκτή η αγωγή των συμβασιούχων και να κριθεί ότι συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις για μετατροπή των συμβάσεών τους από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Και τούτο διότι εργάζονται επί πολλά χρόνια με συνεχώς ανανεούμενες συμβάσεις, καλύπτοντας στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μάλιστα μέσα στα όρια που θέτουν τα διατάγματα Παυλόπουλου και Παναγιωτόπουλου (Π.Δ. 164 και 180/04), τα οποία αξιοποιούνται υπέρ των συμβασιούχων.
Η δικαστική εισήγηση ξεπερνά τα εμπόδια και τις απαγορεύσεις μονιμοποίησης που έθεσε το Σύνταγμα το 2001, χρησιμοποιώντας κατευθείαν τα Π.Δ. (που έχουν κριθεί ως ειδικό νομοθετικό καθεστώς, συνταγματικά ανεκτό για να συμμορφωθεί η χώρα στην κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ), δείχνοντας ότι υπάρχει «εύκολη» νομική λύση για τη δικαίωση των συμβασιούχων, τουλάχιστον όσων εργάζονται με διαδοχικές συμβάσεις για μία διετία (ή και περισσότερο) πριν από την έκδοση των επίμαχων Π.Δ.
Στη δίκη στο εργατικό τμήμα, ο νομικός εκπρόσωπος του ΟΠΑΠ ζήτησε να περιμένει το τμήμα την κρίση της Ολομέλειας και οι αποφάσεις αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λόγω του προφανούς διχασμού.
Καθαρίστριες
Συμβάσεις μίας μέρας
Στις υποθέσεις συμβασιούχων καθαριστριών του ΟΠΑΠ (με ανανεούμενες χιλιάδες συμβάσεις της μίας ημέρας!), οι αρνητικές εισηγήσεις προς την Ολομέλεια στηρίχθηκαν στις απαγορεύσεις του Συντάγματος το 2001 για μονιμοποίηση, ξεπερνώντας το γεγονός ότι πρόκειται για παλαιότατες συμβάσεις (από το 1990-95) που θα μπορούσαν να μετατραπούν κάλλιστα σε αορίστου χρόνου μέσω των Π.Δ., αφού είναι ολοφάνερο πως η εργασία μιας 15ετίας (αφού συνέχισαν να ανανεώνονται και μετά το 2004), υποκρύπτει στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Για τις εισηγήσεις στην Ολομέλεια, το Σύνταγμα δεν επιτρέπει πλέον τις μονιμοποιήσεις, ακόμα και αν καλύπτονται διαρκείς ανάγκες.
http://www.ethnos.gr
