Έφυγε χθες Τέταρτη 1 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 19:00 το απόγευμα ο συγγραφέας, ερευνητής και δημοσιογράφος, Φουράκης Ιωάννης για το μεγάλο ταξίδι τις αιώνιας ζωής.Γεννήθηκε τό 13937 ἅ.ἕ. Ἕ. ἤ 1937 μ.Χ. εἰς τό χωριό Δραπανιά Χανίων. Ἀφοῦ κατορθώνει νά τελειώσει τό Δημοτικό Σχολεῖο δίδει εἰσαγωγικᾶς ἐξετάσεις εἷς τό Γυμνάσιο Κισσάμου ἀλλά ἀποτυγχάνει. Μετά τήν ἀποτυχία του, νά εἰσαχθεῖ εἷς τό Γυμνάσιο, καί εἷς ἡλικίαν 13 ἐτῶν φεύγει ἀπό τό χωριό του καί καταλήγει εἷς τήν Ἀθήνα ὅπου πιάνει δουλειά σερβιτόρου εἷς καφενεῖον τῆς Πλάκας. Τό ἴδιο ὀργανώνεται εἷς τήν Νεολαία τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων. Τό ἐπόμενο ἔτος διορίζεται εἰς τόν Ο.Τ.Ε. ὡς ὁδηγός ἀνελκυστῆρος. Μετά ἀπό 4 ἔτη τόν ἀπολύουν διά τήν κομματικήν τοῦ δράσιν. Ἅμα τήν ἀπόλυσίν του ἐπιστρέφει εἰς τό χωριό του καί ἀσχολεῖται μέ τό μικροεμπόριο.
Το ἴδιο ἔτος, τό 13955 ἅ.ἕ. Ἕ. ἤ 1955 μ.Χ., ἀρχίζει νά γράφει ἐπωνύμως ἐπιφυλλίδες καί ἄρθρα εἰς τήν Καθημερινή ἐφημερίδα Ἀθηνῶν «ΑΘΗΝΑΪΚΗ». Τό 13961 ἅ.ἕ. Ἕ. ἐγγράφεται εἰς τήν Δημοσιογραφική Σχολή «ΟΜΗΡΟΣ». Διᾶ τήν ἐγγραφήν του εἰς αὐτήν ἀντί ἀπολυτήριο Γυμνασίου προσκομίζει τίς ἐπιφυλλίδες καί τά ἄρθρα, τίς ὁποῖες καί τά ὁποῖα εἶχε γράψει εἰς τίς ἀνωτέρω ἐφημερίδες. Τίς μέρες ὅπου δέν ἐργάζεται εἰς τό ταξί, παρακολουθεῖ, ὡς ἀκροατής, τίς παραδόσεις τῆς Φιλοσοφικῆς καί Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Το μεθεπόμενο ἔτος προσλαμβάνεται Ἀνταποκριτής τοῦ «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ» καί τακτικός συνεργάτης (τῆς εἰδικῆς ἐκδόσεως, ὅπου ἔκανε τότε διά τήν Κρήτη) τοῦ «ΒΗΜΑΤΟΣ» τῶν Ἀθηνῶν. Τό 13963 ἅ.ἕ. Ἕ. προσλαμβάνεται εἰς τήν ἐπίσης Καθημερινή ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Μετά ἀπό 4 μῆνες ἀποχωρεῖ ἀπ' αὐτήν καί ἐκδίδει τήν Μηνιαία Πολιτική Ἐπιθεώρησιν «ΚΑΜΠΑΝΑ». ΑΠΟ τό 13961-67 ἅ.ἕ. Ἕ. πρωταγωνιστεῖ εἰς ὅλας τάς συγκεντρώσεις καί κινητοποιήσεις τοῦ Κόμματος τῆς ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΕΝΤΡΟΥ καί τῆς Νεολαίας του (Ο.Ν.Ε.Κ. καί Ε.ΔΗ.Ν.). ΚΑΤΑ τήν διάρκεια τῆς Δικτατορίας δέν συμμετέχει εἰς καμιά «ἀντιστασιακή» ὀργάνωση. Δίχως νά εἶναι «ἀντιστασιακός», οὔτε νά τό παριστάνει μετά τήν πτώσιν τῆς Κυβερνήσεως τῶν Συνταγματαρχῶν, τελευταία τόν συνέλαβε πολλές φορές καί τόν φυλάκισε «προληπτικῶς». Τό καλοκαίρι τοῦ 13968 ἅ.ἕ. Ἕ. τόν συλλαμβάνει πάλι καί τόν παραπέμπει εἰς τό Στρατοδικεῖο καί καταδικάζεται, «δι' ἁπλή ἀπείθειαν εἰς διαταγή στρατιωτικῆς ἀρχῆς», εἰς ἕξι μῆνες φυλάκισιν, τήν ὁποίαν ἐξέτισε εἷς τίς φυλακές Ἀβέρωφ καί Αἰγήνης. Μετά τήν ἀποφυλάκισίν του ἐργάζεται πάλι ὡς Ταξιτζής καί ἀπό τό 13972 ἅ.ἕ. Ἕ. καί διά μία περίπου τριετία Ἀσφαλιστής εἰς τήν Ἀσφαλιστικήν Ἑταιρείαν «ΦΟΙΝΙΞ». ΜΕΤΑ τήν ἀποκαλουμένη μεταπολίτευσιν, τοῦ 13974 ἅ.ἕ. Ἕ. συνεργάσθηκε μέ πολλές ἀθηναϊκές καί κρητικές ἐφημερίδες καί μέ πολλά περιοδικά. Τόσο εἰς τίς πρῶτες, ὅσο καί εἰς τά δεύτερα ἔγραψε πολλά σημαντικά πολιτικοστρατιωτικά ἄρθρα. Τά πλεῖστα ἐξ αὐτῶν ἀναδημοσιεύθησαν αὐτούσια ἤ ἀποσπασματικᾶ εἰς πολλά ἀπό τά μεγαλύτερα καί ἐγκυρότερα ἔντυπα (ἐφημερίδες καί περιοδικά) τῆς Εὐρώπης καί Ἀμερικῆς. Τό 13977 ἅ.ἕ. Ἕ. ἐξέδωσε τό πρῶτο τοῦ βιβλίο, τό: «ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ», τό ὁποῖο, ἕως τό 13998 ἅ.ἕ. Ἕ. ἐπραγματοποίησε ἕνδεκα ἐπανεκδώσεις. Μετά ἀπό δυό ἔτη κυκλοφορεῖ το μέ τόν τίτλον: «ΕΒΡΑΙΟΙ ΟΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» δίτομο ἔργο του, τό ὁποῖο, ἐῶς τό 13998 ἅ.ἕ. Ἕ. ἐπραγματοποίησε ἕξ ἐπανεκδόσεις. Τά ἑπόμενα δυό ἔτη κυκλοφορεῖ το μέ τόν τίτλο: «Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ», τό ὁποῖο, ἐῶς τό 13998 ἅ.ἕ. Ἕ. ἐπραγματοποίησε πέντε ἐπανεκδώσεις. Τό 13989 ἅ.ἕ. Ἕ. κυκλοφορεῖ το: «ΤΑ (ΠΡΟ)ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ», τό ὁποῖο εἰς τά διαρρεύσαντα ἔκτοτε δέκα ἔτη πραγματοποιεῖ πέντε ἐπανεκδόσεις. Τό 13997 ἅ.ἕ. Ἕ. κυκλοφορεῖ τα μέ τούς τίτλους: «ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» καί «ΜΕΙΞΙΣ ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ». Τό 14000 ἅ.ἕ. Ἕ κυκλοφορει τό «ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΝ».
