Από τον Βασίλη Γαλούπη
Κάτω από το λαμπερό θέαμα του Σαββάτου θάφτηκαν ξανά βασικές αρχές και αξίες της Ευρώπης. Κάθε φορά που καταπνίγονταν με «βίαια» εφέ ψεύτικων χειροκροτημάτων τα διαρκή γιουχαΐσματα των θεατών για το Ισραήλ, η δημοκρατία υπέφερε. Η ετσιθελική και μυστικοπαθής αποπομπή της Ολλανδίας ντρόπιασε μια χώρα προκλητικά και ανεξήγητα. Η ενημέρωση επλήγη όταν στους τηλεθεατές δεν έφτασαν ποτέ οι εικόνες, ούτε καν η πληροφορία, του ξύλου που έπεφτε έξω από την αίθουσα. Αλλο νικητή ψήφισε το κοινό, άλλον επέβαλαν οι επιτροπές. Κι όχι με κριτήρια μουσικά.
Για την EBU, που στηρίζεται πολιτικά από την Κομισιόν διοργανώνοντας τα ντιμπέιτ των υποψήφιων προέδρων στις ευρωεκλογές, απαγορεύονταν άλλες σημαίες εκτός από αυτές των συμμετεχουσών χωρών, αλλά επιτράπηκε στον Ελβετό τραγουδιστή να προμοτάρει τη σημαία της άφυλης κοινότητάς του.
Η Ευρώπη της Ακρόπολης, του Πλάτωνα, του Σαίξπηρ, του Μότσαρτ, του Ντα Βίντσι είναι πλέον ανεπιθύμητη. Η αισθητική και η λογική είναι «εχθροί» των κρατών και των φορέων τους. Ο πολιτισμός που χτίστηκε σε 2.500 χρόνια έχει αποφασιστεί να καταστραφεί σε λίγες δεκαετίες. Η σημερινή Ευρώπη, που καθρεφτίζεται και μέσα από τη Eurovision, δεν θέλει να έχει ταυτότητα. Επιλέγει μέσω των κρατών και της EBU, κόντρα στους λαούς, να προωθεί υστερικά μόνο τα πρότυπα ενός περιθωριακού ακτιβισμού ως δήθεν παγιωμένη κουλτούρα και συλλογικό πεπρωμένο ολόκληρης της ηπείρου.
Οι λαοί της Ευρώπης, όμως, ψήφισαν με μεγάλη διαφορά την Κροατία ως καλύτερη της βραδιάς. Αλλά οι κρατικά διορισμένες επιτροπές είχαν προαποφασίσει τον νικητή, δίνοντας τόσα 12άρια στον Ελβετό «non binary» ώστε να γίνει αδύνατη η ανατροπή από το κοινό. Το συμπαθητικό τραγούδι της Ελβετίας βγήκε μόλις πέμπτο στην ψηφοφορία κοινού, το οποίο δεν αποφάσισε βάσει «ατζέντας», όπως οι κυβερνήσεις. Είναι αυταπόδεικτο ότι ο Ελβετός αναδείχθηκε νικητής από τις επιτροπές επειδή λίγους μήνες πριν από τον διαγωνισμό αποφάσισε να δηλώσει «non binary».
Η Βρετανία έστειλε στον διαγωνισμό ένα… τραγούδι με επιθετικά τριψίματα σε διάφορες σεξουαλικές στάσεις μεταξύ… ασυγκράτητων ανδρών με φουσκωμένα σπασουάρ πυγμαχίας. Οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι αντέδρασαν με αποστροφή σ’ αυτή την πειναλέα παρωδία σεξουαλικών απωθημένων και έδωσαν ένα εκκωφαντικό «μηδέν» στη Βρετανία. Παρόμοια αντίδραση είχαν και στην ανάλογη απόπειρα της Ισπανίας.
Ο δε νικητής, ενώ δηλώνει άφυλος και ζητάει να τον φωνάζουν με το ουδέτερο «το», βγήκε ντυμένος ως καρικατούρα γυναίκας. Λες και η γυναικεία φύση δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ρούχο ή ένας ρόλος που μπορεί ο καθένας, ακόμα κι όποιος πιστεύει πως είναι non binary, να φορά κατά βούληση για να παίζει θέατρο.
Η σαχλή παρουσίαση της ΕΡΤ ολοκλήρωνε την παρωδία για το ελληνικό κοινό. Δύο εκφωνητές χύμα και χωρίς καν στοιχειώδεις γνώσεις γελοιοποίησαν περαιτέρω τη μετάδοση. «Ανακάλυψαν» ότι το Σαν Μαρίνο είναι… νησί, δεν μετέδιδαν σημαντικές πληροφορίες για όσα συνέβαιναν εντός κι εκτός αίθουσας, μιλούσαν ακατάπαυστα για «το» Νέμο χωρίς να εξηγήσουν ποτέ περί τίνος πρόκειται, ενώ δεν γνώριζαν ούτε τα διαδικαστικά της ψηφοφορίας.
Σε ακόμα μία… επιτυχία της η ΕΡΤ έστειλε για να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα χορευτές της Σάττι που μετά τον ημιτελικό δήλωναν σε ξένα ΜΜΕ «είμαστε Τούρκοι της Δυτικής Θράκης». Κι αντί η δημόσια τηλεόραση, που υπάγεται διά νόμου στον ίδιο τον πρωθυπουργό, να διώξει αμέσως από την αποστολή τούς «Τούρκους της Δυτικής Θράκης», τους… αναγνώρισε επιτρέποντάς τους να δώσουν το «παρών» και στον τελικό.
Σήμερα στην Ελλάδα έχουν επιβληθεί όλα τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ ατζέντας. Από το σύμφωνο συμβίωσης, μέχρι τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου το 2017 ώστε ο καθένας να δηλώνει σε επίσημα έγγραφα του κράτους ό,τι θέλει, ακόμα και «το», και τελευταία με τον γάμο και την υιοθεσία. Νομικά αυτός ο «δικαιωματισμός» κατοχυρώθηκε.
Ομως, η ελληνική κοινωνία διατηρεί κι αυτή το δικαίωμα να έχει τις αρχές, τις αξίες και την αισθητική που την εκφράζουν.
Η συντριπτική πλειονότητα γέμισε ασφυκτικά τη Μεγάλη Εβδομάδα τις εκκλησίες. Συνεχίζει να πιστεύει στη γυναίκα μητέρα και στον άνδρα πατέρα. Ξέρει ότι ο άντρας δεν είναι ένας αγροίκος που υποτιμά ή δέρνει γυναίκες ούτε ότι η γυναίκα είναι το άβουλο πλάσμα που φτιάχνει μόνο μουσακάδες, όπως προσπαθούν να τον πείσουν όσοι επιλεκτικά στέκονται μόνο σε αποτρόπαιες εξαιρέσεις. Επίσης, πονάει την ιστορία του τόπου της, δεν την ευτελίζει ούτε την ξεπουλά.
Η αληθινή Ελλάδα της πραγματικότητας και όχι η καρικατούρα που φαντασιώνονται η Σακελλαροπούλου, ο Μητσοτάκης και οι διάφοροι Σκέρτσοι δεν έχει καμία σχέση με την κερδοφόρα βιομηχανία που προωθεί την παθητικότητα των πολιτών, την προπαγάνδα και την κατεδάφιση των κοινωνικών πυλώνων 2.000 ετών.
Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να παίρνει μέρος στο τσίρκο της Eurovision και ο Ελληνας πολίτης δεν πρέπει να στερείται ούτε ένα ευρώ γι’ αυτό το κιτσαριό της σάχλας και των ακραίων περιθωριακών. Αν η Ευρώπη της αποσύνθεσης και του τίποτα θέλει να ακυρώσει εντελώς τον εαυτό της και τον λόγο ύπαρξής της, η Ελλάδα δεν μπορεί να συναινεί άλλο. Είναι μονόδρομος να διαχωρίσει τη θέση της και να σνομπάρει από του χρόνου μια τέτοια Eurovision. Δεν είναι καν αστείος πια ο διαγωνισμός. Είναι θλιβερός!
Βιογραφικό
Ελβετός τραγουδιστής, νικητής Eurovision 2024
Ο Νέμο Μέτλερ γεννήθηκε το 1999 στη Βέρνη της Ελβετίας. Ο πατέρας του είναι επιχειρηματίας και η μητέρα του δημοσιογράφος. Διδάχθηκε βιολί, πιάνο, ντραμς και φωνητική. Από την εφηβεία του άρχισε να συμμετέχει με τραγούδια σε τηλε-διαγωνισμούς στη χώρα του. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο με τη φιλοδοξία να κάνει καριέρα ως μουσικός. Κυκλοφόρησε τα πρώτα τραγούδια του το 2015. Λίγο πριν από την υποψηφιότητά του για τον φετινό διαγωνισμό της Eurovision δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα «FAZ», τον Νοέμβριο 2023, ότι είναι «μη δυαδικός» (non binary), δηλαδή ότι θεωρεί πως δεν ταυτίζεται με κανένα από τα δύο φύλα. Γι’ αυτό θέλει να τον αποκαλούν «το Νέμο», όχι «ο Νέμο». Το Σάββατο το βράδυ νίκησε στη Eurovision 2024 χάρη κυρίως στις ψήφους των κρατικών επιτροπών.