Τα σπουδαιότερα αποφθέγματα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου 1968.

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAhXYkBkt7KbzFQCj-6jw4YJFmDaPhanMPsIdSJ132DJwj_7n2ATDNUcrMNWeNWcv8fp81VkZZDsOVinL6hdJKvmcNjRnp5cr6CY7_tE7DCn5C1zkuzn-w8X4Ohy4L4sANH1Hm-ZWRnKq0/s1600/Martin_Luther_King_Jr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="257" data-original-width="350" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAhXYkBkt7KbzFQCj-6jw4YJFmDaPhanMPsIdSJ132DJwj_7n2ATDNUcrMNWeNWcv8fp81VkZZDsOVinL6hdJKvmcNjRnp5cr6CY7_tE7DCn5C1zkuzn-w8X4Ohy4L4sANH1Hm-ZWRnKq0/s320/Martin_Luther_King_Jr.jpg" width="320" /></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενστερνίστηκε την «πολιτική ανυπακοή» και τη «μη βία», ηγήθηκε ενός ιστορικού αγώνα εναντίον των φυλετικών διαχωρισμών και ονειρεύτηκε την ισότητα στη αμερικανική κοινωνία.  </span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το απόγευμα της 4ης Απριλίου του 1968, λίγο μετά τις 18.00, ο ιερέας των Βαπτιστών, ειρηνιστής και οπαδός της δράσης μέσω της παθητικής αντίστασης, πρωτοστάτης του Αφροαμερικανικού Κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ βρισκόταν στο μπαλκόνι της οδού Μέλμπερι, στο ξενοδοχείο «Λορέν» του Μέμφις, όταν μια σφαίρα κυνηγετικής καραμπίνας Ρέμιγκτον 30,06 χιλιοστών καρφώθηκε στο σβέρκο του.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ήταν ευδιάθετος και προετοίμαζε με τους συνεργάτες του την ομιλία που επρόκειτο να εκφωνήσει στην πορεία αλληλεγγύης των μαύρων απεργών που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στις 8 Απριλίου. Οι γιατροί επιβεβαίωσαν το θάνατό του δέκα λεπτά μετά την εκτέλεσή του.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">52 χρόνια και πλέον μετά τη δολοφονία του και με το λόγο του μίσους να βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, οι σκέψεις και οι ρήσεις του ακτιβιστή που χωρίς τη συμβολή του ο κόσμος δεν θα ήταν όπως τον ζούμε σήμερα, έχουν τη σημασία τους.</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Έχω αποφασίσει να επιμένω στην αγάπη. Το μίσος είναι ένα πολύ μεγάλο βάρος για να σηκώνει κανείς».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αγάπη: η μοναδική δύναμη, που έχει την ικανότητα να κάνει τον εχθρό φίλο».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Σχεδόν πάντοτε η μειονότητα των δημιουργικών, αφοσιωμένων ανθρώπων έκανε τον κόσμο καλύτερο».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Στο τέλος δεν θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αν δεν μπορείς να πετάξεις, τρέξε, αν δεν μπορείς να τρέξεις, περπάτα, αν δεν μπορείς να περπατήσεις σύρσου. Αλλά ό,τι και να κάνεις, θα πρέπει να συνεχίσεις να προχωράς».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Πίστη είναι να ξεκινάς ανεβαίνοντας το πρώτο σκαλοπάτι, χωρίς να βλέπεις ολόκληρη τη σκάλα».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αν ένας άνθρωπος δεν έχει βρει κάτι για το οποίο θα πέθαινε, δεν αξίζει να ζει».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Κανείς δεν μπορεί να σε καβαλήσει, αν δεν είσαι σκυμμένος».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε σύρει τόσο χαμηλά κάνοντάς να τον μισήσεις».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η πιο επίμονη και επείγουσα ερώτηση στη ζωή είναι: τι κάνεις για τους άλλους;»</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Μπορεί να έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Είναι αλήθεια ότι ο νόμος δεν μπορεί να αναγκάσει έναν άνθρωπο να με αγαπήσει, αλλά μπορεί να τον εμποδίσει να με λιντσάρει, και αυτό είναι αρκετά σημαντικό».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με το νόμο…»</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Ο παλιός νόμος “οφθαλμός αντί οφθαλμού” τους αφήνει όλους τυφλούς. Είναι πάντα σωστό να κάνει κανείς αυτό που είναι σωστό».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> «Η ελευθερία ποτέ δεν χαρίζεται από τον καταπιεστή. Πρέπει να απαιτηθεί από τον καταπιεσμένο».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η ζωή μας αρχίζει να τελειώνει όταν σιωπάμε για πράγματα που έχουν σημασία».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Όλα όσα βλέπουμε είναι η σκιά που ρίχνουν αυτά που δεν βλέπουμε».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Δεν είναι δυνατό να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Πάντα είναι ο κατάλληλος χρόνος για να κάνεις αυτό που είναι σωστό».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το χαρακτήρα τους».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Έχω ένα όνειρο, ότι μια μέρα, στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας, οι γιοι πρώην σκλάβων και οι γιοι πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα καθίσουν δίπλα-δίπλα στο τραπέζι της αδελφοσύνης».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τα μέσα που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι τόσο καθαρά και άγια όσο και ο σκοπός που επιδιώκουμε».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τραγικότερη από την καταπίεση και σκληρότητα κακών ανθρώπων είναι η αδιαμαρτύρητη σιωπή των καλών ανθρώπων για το κακό που γίνεται».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η γενιά μας, θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις σκληρές και άδικες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο για την απαράδεκτη σιωπή των καλών ανθρώπων».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Αν ένας άνθρωπος καλείται να είναι ένας οδοκαθαριστής, θα πρέπει να καθαρίζει τους δρόμους όπως  ο Μιχαήλ Άγγελος ζωγράφιζε, όπως ο Μπετόβεν συνέθεσε μουσική ή όπως ο Σαίξπηρ έγραψε ποίηση. Θα πρέπει να καθαρίζει δρόμους τόσο καλά, ώστε όλοι οι οικοδεσπότες του ουρανού και της γης με θαυμασμό να σταματούν και να λένε “εδώ έζησε ένας σπουδαίος οδοκαθαριστής ο οποίος έκανε τη δουλειά του καλά».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Όποια και αν είναι η εργασία σου φρόντισε να την κάνεις καλά. Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει τη δουλειά του τόσο καλά που κανείς ζωντανός, νεκρός ή αγέννητος δεν θα μπορούσε να την κάνει καλύτερα».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η λειτουργία της εκπαίδευσης είναι να διδάσκει σε κάποιον να σκέφτεται έντονα και να σκέφτεται κριτικά. Η ευφυΐα σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα, αυτός είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Οι ζωές μας τελειώνουν τη στιγμή που σιωπούμε, για πράγματα που έχουν σημασία».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Πρέπει να αποδεχόμαστε την τετελεσμένη απογοήτευση, αλλά να μην χάνουμε ποτέ την απέραντη ελπίδα».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο επικίνδυνο από την ειλικρινή άγνοια και τη συνειδητή ηλιθιότητα».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η αδικία, οπουδήποτε και αν συμβαίνει, απειλεί τη δικαιοσύνη παντού. Είμαστε παγιδευμένοι σε έναν ιστό αναπόφευκτης αμοιβαιότητας, δεμένοι με ένα νήμα κοινού πεπρωμένου. Οτιδήποτε επηρεάζει κάποιον άμεσα, επηρεάζει όλους μας έμμεσα».</span><br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Περιμένω την μέρα που οι άνθρωποι δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους».</span></div>

Τα σπουδαιότερα αποφθέγματα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου 1968.

Ενστερνίστηκε την «πολιτική ανυπακοή» και τη «μη βία», ηγήθηκε ενός ιστορικού αγώνα εναντίον των φυλετικών διαχωρισμών και ονειρεύτηκε την ισότητα στη αμερικανική κοινωνία.   Το απόγευμα της 4ης Απρι…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

14 Σεπτεμβρίου: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="separator" style="clear: both; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; text-align: center; user-select: auto !important;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidv_Er47Chd9-53R2kr459hVloxOFMDtTX8scgE1k8HlU3sJxUEPl42mwUl8BPpGGV1CCqfIjFFepCci_4aK39LnVCIpMx0sUVhgmJjBaebDWcHD-IpZexeISoeGOjluVq3VkY8b5_HbC7/s1600/Present.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #45818e; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease-in 0s; user-select: auto !important;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="650" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidv_Er47Chd9-53R2kr459hVloxOFMDtTX8scgE1k8HlU3sJxUEPl42mwUl8BPpGGV1CCqfIjFFepCci_4aK39LnVCIpMx0sUVhgmJjBaebDWcHD-IpZexeISoeGOjluVq3VkY8b5_HbC7/s320/Present.jpg" style="border: none; padding: 0px; user-select: auto !important;" width="320" /></a></div> <b style="font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;">Μην ξεχάσετε να τους πείτε χρόνια πολλά...</b><br style="font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;"></a><b style="font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; user-select: auto !important;"><br style="user-select: auto !important;" />Σήμερα Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουν οι: Θεοκλής, Θεοκλέας, Θεόκλεια, Σταύρος, Σταύρακας, Σταυράκιος, Σταυρής, Σταυριανός, Σταυράκης, Σταυρούλα, Σταυριανή, Σταυρίνα, Σταυρία.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />(Πηγή: Eortologio.gr)</b></div>

14 Σεπτεμβρίου: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα

Μην ξεχάσετε να τους πείτε χρόνια πολλά...Σήμερα Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουν οι: Θεοκλής, Θεοκλέας, Θεόκλεια, Σταύρος, Σταύρακας, Σταυράκιος, Σταυρής, Σταυριανός, Σταυράκης, Σταυρούλα, Σταυρι…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/4035/6290449/927000/w660/660/1.jpg" /></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κοκκινιά. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944. <span style="box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important;">Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.</span></span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρoς και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς.</span></div> <figure class="inlineElementPicture" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; margin: 0px; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/1798/6290453/951000/o/660/0/5.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" title="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" /></span><figcaption class="article-body__picture-descr" style="border-bottom: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #999999; font-style: italic; line-height: 16px; margin-bottom: 30px; outline: none; padding-bottom: 10px; padding-top: 10px; user-select: auto !important;"></figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους.</span></div> <h4 style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-weight: 400; letter-spacing: -0.5px; line-height: 30px; margin: 10px 50px 40px; outline: none; text-align: center; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα.</span></h4> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, τα παλικάρια γονατισμένα και με τα πρόσωπα τους γυρισμένα προς την Μάντρα περιμένουν με αγωνία.Οι γερμανοτσολιάδες πιάνουν δουλειά. Ο συνταγματάρχης των ταγματασφαλιτών Ι. Πλυτζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο ταγματάρχης Γ. Σγούρος με τον γιό του «μπέμπη» (Θεόδωρο Σγούρο) που είναι ντυμένος τσολιάς και οπλισμένος με αραβίδα παίρνουν θέσεις.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν.(...) Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του ΚΚΕ, Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομματιάζουν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος. Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος, μαζί με τον λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν με το δάχτυλο τεντωμένο: «Εσύ εκεί, και εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής».</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν ..και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα για να προδώσουν. Χαρακτηριστικό της ανδρείας, του υψηλού φρονήματος των εκτελεσθέντων είναι ότι λίγο πριν το θάνατο και με αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή, κανείς δεν πρόδωσε άλλο συναγωνιστή του. Ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πριν πέσουν νεκροί έδιναν θάρρος στους υπόλοιπους προτρέποντάς τους να αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο τόπος εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη μάντρα ενός ταπητουργείου , στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός δήμιος που βρίσκεται στο πόστο του μέσα στη Μάντρα πίνει συνέχεια ούζο και με το όπλο του συνεχώς εκτελεί. Πίνει , βρίζει, εκτελεί και συνεχώς αναφωνεί «άλλες κόμουνιστ καπούτ», («Όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).</span></div> <figure class="inlineElementPicture" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; margin: 0px; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/4244/6290450/131000/o/660/0/2.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" title="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" /></span><figcaption class="article-body__picture-descr" style="border-bottom: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #999999; font-style: italic; line-height: 16px; margin-bottom: 30px; outline: none; padding-bottom: 10px; padding-top: 10px; user-select: auto !important;"></figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν». Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη αντάρτισσα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Την ώρα που η Κουμπάκη και η Μαύρου έπεφταν στα χέρια των Γερμανών για να βρουν τραγικό θάνατο στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής το Θεόδωρο Μακρή συνεχίζει να δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί πέφτουν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός Αντιφασίστας που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ Νίνο ή Πέτρος.</span></div> <figure class="inlineElementPicture" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; margin: 0px; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/3706/6290451/232000/o/660/0/3.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" title="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" /></span><figcaption class="article-body__picture-descr" style="border-bottom: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #999999; font-style: italic; line-height: 16px; margin-bottom: 30px; outline: none; padding-bottom: 10px; padding-top: 10px; user-select: auto !important;"></figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στην πλατεία Οσίας Ξένης συνεχίζεται η τραγωδία. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών και με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, κλωτσάνε τις γυναίκες και βρίζουν... Τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν! Η ζέστη, η δίψα, ο φόβος έχει σκεπάσει τα πρόσωπα ψυχές όλων. Οι Γερμανοί και οι «Έλληνες» συνεργάτες τους χαμογελούν σαρκαστικά. Η αγωνία της διαλογής συνεχίζεται, οι ριπές στη Μάντρα συνεχίζονται, το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον χαφιέ Ι.Πλυντζανόπουλο, τον έπιασε από το λαιμό και του βγάζει την κουκούλα. Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι σταματούν οι εκτελέσεις.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έχουν προηγηθεί κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις στα Καμένα, στη συμβολή των οδών Ακροπόλεως και Αρτέμιδος. Εκεί εκτελούνται 46 οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή με καμιόνια από την Οσία Ξένη.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα τους και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου.</span></div> <figure class="inlineElementPicture" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; margin: 0px; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/7141/6290452/176000/o/660/0/4.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" title="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" /></span><figcaption class="article-body__picture-descr" style="border-bottom: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #999999; font-style: italic; line-height: 16px; margin-bottom: 30px; outline: none; padding-bottom: 10px; padding-top: 10px; user-select: auto !important;"></figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου (σ.σ. σύμφωνα με την σημείωση του συγγραφέα ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου ήταν μέλος του ΕΑΜ) λαμβάνει εντολή από το Διοικητή του 5ου Αστυνομικού Τμήματος να επιβλέψει την μεταφορά των εκτελεσμένων από το χώρο της Μάντρας στο Γ Νεκροταφείο. Ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει:</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <em style="box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">"Πήρα ανάλογη δύναμη και πήγα στη Μάντρα. Όλοι οι γύρω χώροι ήταν γιομάτοι από γυναίκες. Τις απομάκρυνα λίγα μέτρα. Έβαλα σκοπούς στις δυο γωνίες και στις δύο εισόδους και πήδησα τον μαντρότοιχο. Προχώρησα προς το κύριο οικοδόμημα. Την αίθουσα που στεγαζόταν οι αργαλειοί, όταν λειτουργούσε το υφαντουργείο. Το θέαμα με συγκλόνισε. Ρίγος ένιωσα σε όλο μου το σώμα. Δεν περίμενα να βρω τόσα θύματα. Πραγματικό σφαγείο. Όλο το δάπεδο του υφαντουργείου ήταν σκεπασμένο από τα κορμιά των εκτελεσμένων. Μόνο ένα διάδρομο είχαν αφήσει στην μέση σ' όλο το μήκος της αίθουσας. Τα κορμιά των εκτελεσμένων ήταν πεσμένα μπρούμυτα το ένα δίπλα στο άλλο, σε δύο σειρές και με το κεφάλι προς την ανατολική και δυτική πλευρά της αίθουσας. Στη νοτιοανατολική γωνία της αίθουσας, και πάνω στα κορμιά των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα το σώμα της Διαμάντως. Στη νοτιοδυτική γωνία της αίθουσας και πάνω από τα σώματα των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα επίσης το σώμα της Αθηνάς Μαύρου. Συνήλθα γρήγορα. Σκέφτηκα λίγο. Τους δράστες τους ξέρουμε. Τις αιτίες επίσης. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι η ταυτότητα των θυμάτων. Προέχει η διάσωση των στοιχείων της ταυτότητας τους και η μεταφορά τους στο Νεκροταφείο. Άρχισα αμέσως την έρευνα των εκτελεσθέντων. Ότι έβρισκα, ταυτότητα, αλυσίδα, κέρματα, φυλαχτά κλπ. τα τύλιγα σ' ένα μαντήλι και με ένα κομμάτι από φανέλα και πουκάμισο του θύματος. Ωρολόγια, χρυσά δαχτυλίδια και άλλα αντικείμενα αξίας δεν βρέθηκαν. Προφανώς οι νεκροί είχαν σκυλευθεί από τους Γερμανούς και τους τσολιάδες. Το συνήθιζαν άλλωστε. Ερεύνησα όλα τα θύματα και συγκέντρωσα τα δεματάκια και τα τύλιξα σ' ένα σακάκι ενός θύματος. Αγκάλιασα για μία ακόμη και τελευταία φορά, με το βλέμμα μου τα θύματα και με βουρκωμένα μάτια άνοιξα τη σιδερένια πόρτα του υφαντηρίο. Έδωσα εντολή στους εργάτες του Δήμου που είχαν έλθει στο μεταξύ, να αρχίσουν την φόρτωση και τους αστυφύλακες να κρατήσουν μακριά της γυναίκες. Όταν η φόρτωση τελείωσε και τα κάρρα με συνοδεία αστυνομικών έφυγαν για το Γ' Νεκροταφείο, εγώ με το σακάκι, το γιομάτο μικρά δεματάκια, στην αγκαλιά μου πήρα το δρόμο για το Ε' Αστυνομικό Τμήμα, όπου και παρέδωσα το πολύτιμο για εμένα φορτίο στον υπάλληλο του γραφείου του Ε.Ε.Σ. που στεγάζονταν σε γραφείο του οικήματος του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος. Απολογισμός: Εκτελεσμένοι στην Μάντρα της Οσίας Ξένης 72 άντρες, νέοι στην απόλυτη πλειοψηφία τους και νέες γυναίκες: Τη Διαμάντω και την Αθηνά. Χωρίς τα θύματα στα Αρμένικα".</span></em></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κατόπιν διαταγής οι Εργάτες του Δήμου, θάβουν τους εκτελεσμένους της Μάντρας στο Γ' Νεκροταφείο και τους εκτελεσμένους των Καμένων στο Νεκροταφείο της Ανάληψης.</span></div> <figure class="inlineElementPicture" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; margin: 0px; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/576/6290454/310000/o/660/0/m.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" title="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" /></span><figcaption class="article-body__picture-descr" style="border-bottom: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #999999; font-style: italic; line-height: 16px; margin-bottom: 30px; outline: none; padding-bottom: 10px; padding-top: 10px; user-select: auto !important;"></figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο.</span></div> <div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως αναφέρει ο μαχητής του ΕΛΑΣ Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, ο οποίος συμμετείχε σ΄ αυτήν την πορεία, ένας από τους ταγματασφαλίτες που τους συνόδευαν, καθ΄ όλη τη διαδρομή φώναζε «Η Κοκκινιά δεν είναι εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι και θα πεθάνετε όλοι σας». Από το Χαϊδάρι γύρω στα 1.800 άτομα σέρνονται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Κοκκινιώτες κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μανχάϊμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Άουσβιτς και αλλού. (...)</span></div> <figure class="inlineElementPicture" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; margin: 0px; outline: none; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" src="https://www.news247.gr/img/2359/6290457/411000/o/660/0/23.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; outline: none; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" title="74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς" /></span><figcaption class="article-body__picture-descr" style="border-bottom: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #999999; font-style: italic; line-height: 16px; margin-bottom: 30px; outline: none; padding-bottom: 10px; padding-top: 10px; user-select: auto !important;"></figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #292929; outline: none; padding-bottom: 15px; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none; user-select: auto !important;">Πηγή</span>: Λεύκωμα του Δήμου Νίκαιας για τα 60 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς</span></div> </div>

• 
• 
• 
• 
• 

1. 1
2. 2
3. 3
4. 4
5. 5

• Previous
• Next

74 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς

Κοκκινιά. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944. Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Σαν σήμερα στις 21 Μαρτίου το 1970 έφυγε από την ζωή ο Μανώλης Χιώτης

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1FyCdti4HiqiCV3HiPJ2N3cgRVQy8zxOC1-l2EKgMWeZw56n1SK003FNcxIl73TQKlYMNKMJlX_uS8q3s6AMWNS8unPek_Q5jZ7PUmaYAW6wTAuB4BlBSvo7NiVS_HGan_xFVPoEnik/s1600/Katagrafi6845497.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="526" data-original-width="800" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1FyCdti4HiqiCV3HiPJ2N3cgRVQy8zxOC1-l2EKgMWeZw56n1SK003FNcxIl73TQKlYMNKMJlX_uS8q3s6AMWNS8unPek_Q5jZ7PUmaYAW6wTAuB4BlBSvo7NiVS_HGan_xFVPoEnik/s320/Katagrafi6845497.JPG" width="320" /></a></b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, που εισήγαγε την τέταρτη -διπλή- χορδή στο μπουζούκι.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1920 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του από το Ναύπλιο. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων πήρε μαθήματα κιθάρας, μπουζουκιού και ούτι από τον διάσημο μουσικοδιδάσκαλο της εποχής Γεώργιο Λώλο. Το 1935 επέστρεψε με την οικογένειά του στο Ναύπλιο και σε ηλικία μόλις 15 ετών έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του σε μαγαζιά της περιοχή<span>ς.</span></b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Η αλήθεια είναι ότι ο Μανώλης Χιώτης δεν έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη (η μητέρα του μάλιστα διατηρούσε ένα από τα πλέον αριστοκρατικά μπαρ της εποχής) και αυτό το αρχοντικό στυλ στο πάλκο διατήρησε και ο ίδιος στη μετέπειτα πορεία του.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Το 1936 κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε για λίγες ημέρες στα «Παγώνια» (στη Σωκράτους και Αγίου Κωνσταντίνου γωνία) και αμέσως μετά στο «Δάσος», πλάι στον μεγάλο Στράτο Παγιουμτζή. Ήταν ακόμα 16 χρονών, ωστόσο ο Παγιουμτζής, διακρίνοντας το ταλέντο του, τον παρουσίασε στην Columbia, με την οποία υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο, ως «διευθύνον πρίμο όργανο», το χειμώνα του 1936.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Την επόμενη χρονιά φωνογράφησε και το πρώτο του τραγούδι «Γιατί δεν λες το ναι» (Το χρήμα δεν το λογαριάζω), με εκτελεστή τον Στράτο Παγιουμτζή. Λίγο αργότερα γνωρίζεται με τον Μπαγιαντέρα και παίζει μαζί του στις κλασικές εκτελέσεις των προπολεμικών επιτυχιών του, «Νυχτερίδα», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη» κ.ά.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο Μανώλης Χιώτης χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον ενισχυτή στις εμφανίσεις του και η καριέρα του εκτινάσσεται απότομα, όταν ηχογραφεί σε δεύτερη εκτέλεση το ήδη επιτυχημένο τραγούδι του «Ο πασατέμπος» (1946). Σε αυτό το τραγούδι κάνει -σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη- την πρώτη του εμφάνιση το τετράχορδο μπουζούκι, μία καινοτομία που εκτιμάται ότι πρώτος ο Χιώτης χρησιμοποίησε, αν και φαίνεται ότι τελικά το τετράχορδο μπουζούκι υπήρχε και νωρίτερα. Στο πάλκο, χρησιμοποιεί δύο μπουζούκια, ένα κλασικό, με μεταλλικές χορδές, κι ένα με χορδές από έντερα, ώστε η χροιά του να μοιάζει με το ούτι.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><img alt="" class="img-responsive" src="http://www.athensmagazine.gr/photos/w_800px/articles/201803/manolis_xiotis.jpg?0.7931088924280365" style="border: 0px; box-sizing: inherit; display: block; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; user-select: auto !important; vertical-align: middle;" /></b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Κατά τη δεκαετία του '40 γράφει τη μια επιτυχία μετά την άλλη: «Πάλι στις τρεις ήρθες εχθές να κοιμηθείς» (Ντουο Χάρμα), «Θα σου πω το μυστικό μου» (Μ. Νίνου), «Το φτωχομπούζουκο» (Στ. Τζουανάκος) κ.ά. Το 1950, έπειτα από δυο χρόνια χωρίς σουξέ, γράφει σε στίχους του Ν. Ρούτσου (που του έδινε στίχους που απέρριπτε ο Τσιτσάνης) «Τα πεταλάκια» και την ίδια χρονιά το «Σ' αυτό το φτωχοκάλυβο» με τη Στέλλα Χασκίλ.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Το 1954 παντρεύεται την πρώτη του γυναίκα, την τραγουδίστρια Ζωή Νάχη και αποκτά μαζί της δύο παιδιά. Λίγο αργότερα γνωρίζει τη Μαίρη Λίντα και κάνουν μαζί το ανεπανάληπτο ντουέτο που κυριάρχησε στο ελληνικό τραγούδι μέχρι το '66, οπότε και χώρισαν (είχαν παντρευτεί το 1959). Ανεπανάληπτες επιτυχίες, κλασικές φιγούρες στον κινηματογράφο και λάτιν ρυθμοί, που κορυφώνονταν σε οργιαστικά σόλα. Παράλληλα, δίνει και εκπληκτικά, κλασικού ύφους, σουξέ στον Στέλιο Καζαντζίδη, κυρίως σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Το 1959 ενορχηστρώνει τον «Επιτάφιο» του Μίκη Θεοδωράκη, που έχει κάνει ήδη μια αποτυχημένη έκδοση, και τον απογειώνει. Ακολουθούν οι «Λιποτάκτες», η «Πολιτεία» και το «Αρχιπέλαγος». Με τις ενορχηστρώσεις του Χιώτη και τις φωνές της Μαίρης Λίντα, του Γρηγόρη Μπιθικώτση, του Στέλιου Καζαντζίδη και της Μαρινέλλας, τα έργα του Θεοδωράκη, αλλά και του Χατζιδάκι -του οποίου υπήρξε για καιρό σολίστας- αποκτούν λαϊκή απήχηση. Είναι ουσιαστικά αυτός που ανοίγει το δρόμο και στους άλλους λαϊκούς μουσικούς να συνεργαστούν με τους λόγιους συνθέτες, με αποτέλεσμα την έκρηξη του λεγόμενου «Έντεχνου».</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του ήταν και τα πιο δραματικά. Χωρίζει με τη Λίντα (πράγμα που του στοίχισε πολύ), κάνει αποτυχημένες συνεργασίες και ο καρκίνος αρχίζει να τον κατατρώγει. Στις 21 Μαρτίου του 1970, ανήμερα των 50ων γενεθλίων του, ο Μανώλης Χιώτης αφήνει την τελευταία του πνοή. Στην κηδεία του, στο Α' νεκροταφείο Αθηνών, ο Γιάννης Καραμπεσίνης παίζει με το μπουζούκι του Χιώτη τα «Ηλιοβασιλέματα» και το δακρυσμένο πλήθος τραγουδά. Μαζί και οι τρεις συντρόφισσες της ζωής του: Ζωή Νάχη, Μαίρη Λίντα και Μπέμπα Κυριακίδου.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Ο Μανώλης Χιώτης υπήρξε μία προσωπικότητα που άλλαξε την ιστορία και την εξέλιξη της μουσικής στην Ελλάδα. Η καινοτομία των τεσσάρων χορδών στο μπουζούκι, που είτε αυτός εφάρμοσε πρώτος είτε την επέβαλλε, μπορεί μεν να προκάλεσε το μένος των παραδοσιακών τριχορδάδων, αλλά έκανε αποδεκτό το μπουζούκι σε όλη την Ελλάδα, μιας και μέχρι τότε ήτανε απαγορευμένο και χαρακτηρισμένο ως «υπερβολικά λαϊκό», αλλά και γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο.</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Δισκογραφία<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Ναι μάτια μου (1955)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Θέλω να πω τον πόνο μου (1955)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Έφυγες και που μ' αφήνεις (1956)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Ώρα καλή καράβι μου (1957)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Συγχώρα με μητέρα (1957)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Εσύ δεν είσαι άνθρωπος (1957)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Διάβασα πως παντρεύεσαι (1957)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Σκότωσέ με (1957)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Απότομα (1959)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Απόψε φίλα με (1959)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Πάρε το δάκρυ μου (1959)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω (1959)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Τα πεταλάκια (η σούστα) (1961)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Οριεντάλ σόλο (1962)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Συλβάνα (1962)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Hiotis Sorrow (1962)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Θεσσαλονίκη μου (1962)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Μελαχροινή τσιγγάνα μου (1963)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Σήκω κοπέλα μου (1964)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Σου γράφω μάνα από την Αμερική (1965)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Σαν πρώτα δεν μ' αγαπάς (1965)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Honeymoon (1965)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Ανοίχτε απόψε ουράνια (1965)<br style="box-sizing: inherit; margin: 0px; user-select: auto !important;" />Η μεγάλη μου αγάπη (1965)</b></span></div> <div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; display: block; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Πηγή: sansimera.gr</b></span></div> </div>

• 
• 

1. 1
2. 2

• Previous
• Next

Σαν σήμερα στις 21 Μαρτίου το 1970 έφυγε από την ζωή ο Μανώλης Χιώτης

Λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, που εισήγαγε την τέταρτη -διπλή- χορδή στο μπουζούκι. Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1920 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του από…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...