Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά, εδώ... στη Δραπετσώνα: Βραδιά στα Λιπάσματα με ποντιακά, μικρασιατικά και ρεμπέτικα

<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL8pOShJRc6wqZ41oqrAWdyu_ImLQrDcb60y5aEBDEbwREbSSScDJWdNzcHd3Bo2of3jMaeGmh4DAKlr9Fm-5aHgFcf7ymzt8soZIyvaEsPLu_Ub-cT12c2TfquYqJj9ZwrWWgxrEAsqPutjJIUqOuf9ftmKT-PAuuqZ0pF8NOndL-A3ruHJKAsLcDLw/s478/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="478" data-original-width="320" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL8pOShJRc6wqZ41oqrAWdyu_ImLQrDcb60y5aEBDEbwREbSSScDJWdNzcHd3Bo2of3jMaeGmh4DAKlr9Fm-5aHgFcf7ymzt8soZIyvaEsPLu_Ub-cT12c2TfquYqJj9ZwrWWgxrEAsqPutjJIUqOuf9ftmKT-PAuuqZ0pF8NOndL-A3ruHJKAsLcDLw/w428-h640/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="428" /></a></div><br /><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; text-align: center;">Η</span><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; text-align: center;"> </span><b style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; text-align: center;">Ένωση Ποντίων Πειραιώς - Κερατσινίου - Δραπετσώνας</b><span style="background-color: white; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; text-align: center;">,</span><p></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">τιμώντας τη θλιβερή επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή,</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="color: black;">σας προσκαλεί</span></b><span style="color: black;"></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">σε μια μοναδική μουσικοχορευτική παράσταση</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="color: black;">«<i>Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά, εδώ… στη Δραπετσώνα</i>»</span></b><span style="color: black;">,</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">την Κυριακή <b>11 Σεπτεμβρίου</b> 2022 και ώρα 20:00, στο <b>Θέατρο του Πολυχώρου Λιπασμάτων του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας</b>.</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">Η εκδήλωση λαμβάνει χώρα</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">με την ευκαιρία της έκδοσης του ομώνυμου</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="color: black;">ιστορικού επετειακού λευκώματος του συλλόγου</span></b><span style="color: black;"></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">και θα πλαισιωθεί μουσικά από την <b>Ορχήστρα «1919»</b> και τους <b>«Κιουρντί»</b>.</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;">Ο παραθαλάσσιος χώρος της προσφυγικής Δραπετσώνας θα πλημμυρίσει με <b>ποντιακά</b>, <b>μικρασιατικά </b>και <b>ρεμπέτικα </b>ακούσματα και χορούς!</span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;"><b>Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.</b></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><span style="color: black;"> </span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="color: black;">Για το Δ.Σ.</span></b><span style="color: black;"></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt 0.5in; text-align: center; text-indent: 0.5in;"><span style="color: black;">Η Πρόεδρος                      <wbr></wbr>                        Η Γενική Γραμματέας</span><span style="color: black;"></span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="color: black;">       Ποιμενίδη – Ιωαννίδη Αναστασία                     <wbr></wbr>     Χαφουσίδου Χριστίνα</span></b></p>

Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά, εδώ... στη Δραπετσώνα: Βραδιά στα Λιπάσματα με ποντιακά, μικρασιατικά και ρεμπέτικα

 Η Ένωση Ποντίων Πειραιώς - Κερατσινίου - Δραπετσώνας,τιμώντας τη θλιβερή επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή,σας προσκαλείσε μια μοναδική μουσικοχορευτική παράσταση«Από τον Πόντο κα…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 4px; text-align: center; user-select: auto !important;"><tbody style="user-select: auto !important;"> <tr style="user-select: auto !important;"><td style="user-select: auto !important;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh34GCYWUIz0a8jes2uWr3QLYKSPKzD213fdMMHi_HRNb8AVTBrwUUc26ALRH6atWN5VUl59hg7c_mHN5vs3VYT3YlZ8ecq6R6Bwbs7Ro0famf8ZtTYYIGqDEGn5WVDtliHB1Mchsf7IiQq/s1600/smyrni-genoktonia-mikrasiatiki-katastrofi-1200x644.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><span style="background-color: white; color: black; font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού" border="0" data-original-height="644" data-original-width="1200" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh34GCYWUIz0a8jes2uWr3QLYKSPKzD213fdMMHi_HRNb8AVTBrwUUc26ALRH6atWN5VUl59hg7c_mHN5vs3VYT3YlZ8ecq6R6Bwbs7Ro0famf8ZtTYYIGqDEGn5WVDtliHB1Mchsf7IiQq/s640/smyrni-genoktonia-mikrasiatiki-katastrofi-1200x644.jpg" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255); user-select: auto !important;" title="14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού" width="640" /></span></a></td></tr> <tr style="user-select: auto !important;"><td class="tr-caption" style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;"><span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><b style="user-select: auto !important;"><i style="user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;">14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού</span></i></b></span></span></td></tr> </tbody></table> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών της Μικρά Ασίας της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου, αρχής γενομένης με την Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913 μέχρι το 1923. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με σφαγές, εξαναγκαστικό ξεριζωμό και πορείες στη έρημο, με βασανιστήρια, πείνα και...<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="user-select: auto !important;"></a> δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι Τούρκοι μπορεί να έφεραν σε πέρας αυτή την γενοκτονία, την εμπνευσή της όμως, τον σχεδιασμό της και τους τρόπους, τα σκέφτηκαν όλα, τα μεθόδευσαν όλα καιρό πριν οι Γερμανοί... και όλα αυτά για καθαρά οικονομικούς λόγους, για να μπορέσουν να εκδιώξουν το ελληνικό εύπορο στοιχείο και να εγκατασταθούν οι δικές τους επιχειρήσεις στην Μικρά Ασία και το δικό τους εμπόριο και οι δικές τους βιομηχανίες στην Τουρκία των φθηνών εργατικών χεριών... Αυτό το "όραμα" ήταν κάτι που ο Κεμάλ βέβαια, δεν το μοιράστηκε με τους νεοτουρκούς και τους τσέτες του...</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του ελληνικού λαού. Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και κατά τον ίδιο τρόπο όπως με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. O πρέσβης των Hνωμένων Πολιτειών στην Kωνσταντινούπολη Henry Morgenthau στο έργο του «Ambassador Morgenthau's Story» (1918) τονίζει: «Οι Αρμένιοι δεν είναι ο μοναδικός υπό τουρκικό έλεγχο λαός, ο οποίος υπέφερε στα πλαίσια της πολιτικής «Η Τουρκία για τους Τούρκους». Την ιστορία που διηγήθηκα για τους Αρμένιους, θα μπορούσα να την έλεγα, με μερικές παραλλαγές, για τους Έλληνες και τους Ασσύριους. Πραγματικά, οι Έλληνες ήταν τα πρώτα θύματα αυτής της εθνικιστικής ιδέας».</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 - 1.200.000 ψυχές. Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου αναφέρεται:</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 'Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...»</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πολιτικοί παράγοντες</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η τύχη των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά τις τελευταίες δεκαετίες της ύπαρξης της, συνδέεται άμεσα με την κορύφωση του τουρκικού εθνικισμού, όπως εκφράστηκε από την ιδεολογία των Νεότουρκων. Το κίνημα των τελευταίων, που ξέσπασε το 1908, υπήρξε αποφασιστικό σημείο στην τουρκική ιστορία και ταυτόχρονα σταθμός για την πορεία του Ελληνισμού της χώρας.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο τίτλος που έφερε το κόμμα των Νεότουρκων «Ένωση και Πρόοδος», ήταν κατάλληλος για να συγκινήσει όλα τα έθνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χωρίς όμως να δημιουργεί δεσμεύσεις για τους Νεότουρκους. Αλλά η αισιόδοξη ερμηνεία του όρου «Ένωσης», δηλαδή της ενότητας των υπηκόων της Αυτοκρατορίας, είχε ερμηνευτεί από τους Νεότουρκους ως αφομοίωση των μειονοτήτων με βίαιη κρατική παρέμβαση και όχι τελικά ως παράλληλη ειρηνική διαβίωση.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα σχέδια για ένα μονοεθνικό τουρκικό κράτος προανάγγειλε το στέλεχος των νεοτούρκων Ναζίμ μπέης σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε και στην «Αθήναι», την 8/9/1908. Στην ουσία, πολλά μέτρα που αναγγέλθηκαν προς όφελος, θεωρητικά, της ισότητας, αποδείχτηκαν τελικά στην πράξη μέσα καταπίεσης των Ελλήνων υπηκόων της Αυτοκρατορίας, όπως η υποχρεωτική στράτευση και η άρση των προνομίων των κοινοτήτων.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Παράλληλα, η εδαφική συρρίκνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προκάλεσαν περαιτέρω έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, ενώ οι μειονότητες της χώρας αντιμετωπίζονταν με απροκάλυπτη εχθρότητα. Κατά το διάστημα εκείνο (1908-1912) ξέσπασαν σειρά από εξεγέρσεις και πόλεμοι, όπως με την Ιταλία και τις χριστιανικές χώρες των Βαλκανίων (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος).</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οικονομικοί παράγοντες</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιπρόσθετος λόγος, που προκάλεσε τη γενοκτονία, ήταν και ο οικονομικός παράγοντας. Μεγάλο μέρος του εμπορίου και της βιομηχανίας είχε συγκεντρωθεί στα χέρια των Ελλήνων, γεγονός που αποτελούσε εμπόδιο στην επιδίωξη των Γερμανών να ολοκληρώσουν την οικονομική διείσδυση στην υπανάπτυκτη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Προς αυτό το σκοπό, προπαγανδιστικά φυλλάδια της Γερμανικής Τράπεζας Παλαιστίνης, το 1915, προέτρεπαν τους Τούρκους να μην έχουν καμία οικονομική σχέση με Έλληνες και Αρμένιους.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γερμανοί στρατιωτικοί υπέδειξαν τον εκτοπισμό των ελληνικών πληθυσμών της ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας, κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό τη συστηματική μεθόδευση της μαζικής μεταφοράς χιλιάδων Ελλήνων, θεωρητικά για «στρατιωτικούς λόγους», που στην εφαρμογή του, αποσκοπούσε στη φυσική τους εξόντωση.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Α΄ Φάση (1913-1914)</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προοίμιο αυτών των πολιτικών ήταν ο εμπορικός αποκλεισμός της περιόδου 1909-1911, ενώ τον Ιούλιο του 1913 εγκαθιδρύθηκε δικτατορία από το νεοτουρκικό κομιτάτο. Η έναρξη γενικευμένων διωγμών ξεκίνησε κατά τα τέλη του 1913, με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων,[9] ενώ αρχικός στόχος ήταν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Ανατολικής Θράκης. Με την καθοδήγηση όμως Γερμανών συμβούλων της Οθωμανικής Αυτοκρατορία, από τον Μαϊού του 1914, οι διώξεις επεκτάθηκαν επίσης και στη δυτική Μικρά Ασία.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιχειρήσεις μαζικών εκτοπισμών-Προγραμματισμός και υποστήριξη από Γερμανούς συμβούλους</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η φλεγόμενη Φώκαια, κατά τη διάρκεια των σφαγών από τουρκικές συμμορίες ατάκτων. Ο εκτοπισμός των Ελλήνων κατοίκων από αυτές τις περιοχές έγινε με το πρόσχημα της ασφάλειας των συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Ελλάδα, με την παράλληλη υποστήριξη Γερμανών. Όμως το ελληνικό κράτος, εκείνη την εποχή, ήταν ουδέτερο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν γερμανόφιλος. Παρ' όλα αυτά οι ελληνικές κοινότητες, ανεξαιρέτως, θεωρούνταν ύποπτες στις τουρκικές Αρχές.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σε διαταγή της Οθωμανικής Κυβέρνησης στις 14 Μαΐου 1914, η οποία διοχετεύτηκε στον ευρωπαϊκό τύπο, δίνονταν οδηγίες για τη διεξαγωγή του εκτοπισμού του ελληνικού πληθυσμού, ενώ υπενθυμίζονταν ότι έπρεπε οι εκτοπισμένοι να υπογράψουν πιστοποιητικά ότι εγκαταλείπουν ηθελημένα τα σπίτια τους. Για τους εκτοπισμούς φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι εμπνευσμένες από Γερμανούς συμβούλους. Ήδη από το τέλος του 1913 τη στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας είχε αναλάβει ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς. Ο τελευταίος θεώρησε ως επιτακτική ανάγκη την απομάκρυνση από τις περιοχές που γειτνιάζουν με την Ελλάδα, δηλαδή τα δυτικά μικρασιατικά παράλια, των ελληνικών πληθυσμών. Η ζώνη που έπρεπε να εκκενωθεί από τους Έλληνες ξεκινούσε από την περιοχή του Αδραμύττιου, βόρεια, ως και απέναντι από τη Σάμο, ενώ συπεριελάμβανε και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα προς την ενδοχώρα.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η επιχείρηση της εκκένωσης εκδηλώθηκε συντονισμένα και ομοιόμορφα σε όλους τους οικισμούς. Αρχικά σημειώθηκε οργανωμένη ανθελληνική εκστρατεία στον τουρκικό τύπο και εντάθηκαν οι πιέσεις ώστε να προκληθεί εκούσια φυγή των ελληνικών πληθυσμών. Ταυτόχρονα, δίνονταν οπλισμός στον τουρκικό πληθυσμό, ενώ απαγορεύονταν η κατοχή όπλων στους Έλληνες. Επίσης, δημιουργήθηκε πρόχειρη χωροφυλακή, αμιγώς από Τούρκους, για να αναλάβει την επιχείρηση της εκκένωση. Τελικά, όσοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν προς την Ελλάδα, που δέχτηκε εκείνο το διάστημα το πρώτο κύμα προσφύγων, εκτοπίστηκαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων από τη δυτική Μικρά Ασία (πριν εισέλθει η Οθωμανική Αυτοκρατορία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), σύμφωνα με στατιστική του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν 153.890 Έλληνες, σε αυτή τη φάση των διωγμών. Το ελληνικό στοιχείο εκδιώχθηκε τότε κυρίως από την περιοχή της Ερυθραίας, το Αδραμύττιο, το Δικελί, την Πέργαμο και τη Φώκαια. Μάλιστα, στη Φώκαια η επιχείρηση εκκένωσης, συνοδεύτηκε από ακρότητες και σφαγές κατά του άμαχου πληθυσμού.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από την άλλη πλευρά, ο Ελληνισμός των μεγάλων αστικών κέντρων, Κωνσταντινούπολης και Σμύρνης, δεν εκτοπίστηκε λόγω πρακτικών δυσκολιών που συναντούσε το εγχείρημα. Όμως δηλώσεις Οθωμανών αξιωματούχων προκαλούσαν ιδιαίτερο πανικό για το μέλλον των κοινοτήτων των αστικών αυτών κέντρων, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός να τα εγκαταλείψει. Παράλληλα, ο οικονομικός αποκλεισμός, οι διώξεις κατά συγκεκριμένων προσωπικοτήτων και η άρση των παλιών προνομίων των κοινοτήτων, δημιούργησαν κλίμα τρομοκρατίας, ενώ στις 22 Αυγούστου, πολιορκήθηκε το μητροπολιτικό μέγαρο στη Σμύρνη που τελικά κατέληξε σε εξορισμό του Μητροπολίτη Χρυσόστομου από τις οθωμανικές αρχές. Χαρακτηριστικό της εγκατάλειψης ήταν και η μείωση του αριθμού των μαθητών των ελληνικών σχολείων της Κωνσταντινούπολης κατά 30%-40%.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διαμαρτυρίες από την Ελληνική Κυβέρνηση</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η ελληνική αντίδραση για τους διωγμούς εκδηλώθηκε σε έντονο ύφος με δύο ρηματικές διακοινώσεις στις οθωμανικές αρχές. Ειδικά η δεύτερη είχε ως αποτέλεσμα να αναβληθεί η εκκένωση του Αϊβαλίου. Εκείνη την εποχή συμφωνήθηκε, σε διπλωματικό επίπεδο, η δημιουργία μεικτής επιτροπής, με σκοπό την ανταλλαγή Ελλήνων της Μικράς Ασίας, με Τούρκους των περιοχών που είχε ενσωματώσει η Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Αλλά και μετά τη συγκρότηση της επιτροπής οι διωγμοί των ελληνικών πληθυσμών δεν έπαυσαν. Μάλιστα οργανωμένες συμμορίες ατάκτων, καθώς και η πρόχειρη τουρκική χωροφυλακή, βρίσκονταν πολλές φορές εκτός ελέγχου, και εκτελούνταν δολοφονίες. Παράλληλα, η κωλυσιεργία της Υψηλής Πύλης στο θέμα της αναγνώρισης της κινητής περιουσίας των ελληνικών πληθυσμών οδήγησε σε ναυάγιο το εγχείρημα που είχε αναλάβει η επιτροπή.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν ακόμη και μέσα από το Οθωμανικό Κοινοβούλιο, από τον βουλευτή Αϊδινίου, Εμμανουήλ Εμμανουηλίδη, για τη συνέχιση των διωγμών.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Β΄ Φάση (1914-1918)</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br style="user-select: auto !important;" /></span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Νέα μέτρα εξόντωσης των μειονοτήτων</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η είσοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σήμανε και την έναρξη νέων κυμάτων διωγμών. Αρχικά εφαρμόστηκαν σειρά από οικονομικά μέτρα, για την ικανοποίηση των αναγκών του πολέμου. Πέρα από την κατάργηση των διομολογήσεων, πραγματοποιήθηκαν επιτάξεις με καθαρά εθνικές διακρίσεις εντός του πληθυσμού, ενώ επιτάσσονταν, θεωρητικά για τις πολεμικές ανάγκες, ακόμη και είδη πολυτελείας. Το 1915, η οθωμανική κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να θέσει το εμπόριο αποκλειστικά σε τουρκικά χέρια, ίδρυσε στη Σμύρνη μια αποκλειστικά μουσουλμανική εταιρεία, που ασκούσε το μονοπώλιο στις εισαγωγές και εξαγωγές.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επιπρόσθετα, οι οθωμανικές αρχές απαίτησαν την απόλυση όλων των Ελλήνων που απασχολούνταν σε ξένες επιχειρήσεις στη Σμύρνη και την αντικατάστασή τους με Μουσουλμάνους.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένα ακόμη σημαντικό μέτρο που ενεργοποίησε τη επόμενη φάση των μαζικών εξοντώσεων, ενώ αρχικά φαινόταν ως μέτρο προώθησης της ισότητας των μειονοτήτων, ήταν η στρατιωτική θητεία. Το διάταγμα για τη μαζική στρατολόγηση, αφορούσε όλους τους Οθωμανούς υπηκόους από 20 έως 45 ετών, ενώ υπήρχε η δυνατότητα εξαγοράς. Όμως όσοι ήταν πάνω από 45 ετών, υποχρεώθηκαν να εργαστούν στα περιβόητα "Τάγματα Εργασίας", το οποία στην ουσία ήταν στρατόπεδα συγκέντρωσης για την εξόντωση των ελληνικών, αλλά και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της χώρας. Δηλαδή, για τις μεγαλύτερες ηλικίες η στρατιωτική θητεία υποκαταστάθηκε με καταναγκαστικά έργα σε λατομεία, ορυχεία, δρόμους και αγρούς. Οι πορείες προς το εσωτερικό της Μικράς Ασίας, πραγματοποιούνταν σε άθλιες συνθήκες, ενώ όσοι επιβίωναν της απάνθρωπης πεζοπορίας και των επιδημιών, κατέληγαν και οδηγούνταν υποσιτισμένοι στα βάθη της Μικράς Ασίας, σε Άγκυρα, Ικόνιο, Σεβάστεια, Ερζερούμ ή Μερσίνη.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σύμφωνα με την έκθεση Ελλήνων βουλευτών της τουρκικής βουλής που υποβλήθηκε το 1918, τα θύματα των διωγμών συνολικά, νεκροί και εκτοπισμένοι υπολογίζονται σε 750.000.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα «Τάγματα Εργασίας»</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι εκτοπίσεις ελληνικών πληθυσμών στη δυτική Μικρά Ασία γενικεύτηκαν από τη στιγμή που ξεκίνησε η πολεμική επιχείρηση στα Δαρδανέλλια, τον Φεβρουάριο του 1915. Οι μετατοπίσεις εξυπηρετούσαν τη δημιουργία αμιγώς τουρκικών πληθυσμών στην περιοχή. Μάλιστα στους εκτοπισμένους ανακοινωνόταν ότι το μέτρο αυτό ήταν αναγκαίο λόγω του υποτιθέμενου κινδύνου από τον συμμαχικό στόλο. Όμως αμέσως μετά την αποχώρησή τους, τουρκικοί πληθυσμοί από γειτονικές περιοχές καταλάμβαναν τα σπίτια τους. Από τη συντονισμένη εκτέλεση του μέτρου αυτού σε όλους τους οικισμούς της περιοχής διαφαίνεται ότι μεθοδεύτηκε από κεντρικό όργανο της οθωμανικής εξουσίας.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η τουρκική χωροφυλακή εμφανιζόταν στους υπό διωγμό οικισμούς με ρητές διαταγές από την οθωμανική διοίκηση. Πραγματοποιούνταν άμεσα η συγκέντρωση των κατοίκων σε κάποιο κεντρικό σημείο (συνήθως στην πλατεία) και από εκεί διατάζονταν απ' ευθείας για αναχώρηση προς άγνωστο σημείο. Οι εκτοπισμένοι απαγορεύονταν αυστηρά να μεταφέρουν μαζί τους τρόφιμα, ρούχα ή στρώματα. Η εποχή που πραγματοποιούνταν οι εκτοπισμοί, ήταν συνήθως κατά τους χειμερινούς μήνες, με δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Κατά τη διάρκεια της πεζής πορείας πραγματοποιούνταν σταθμεύσεις μόνο σε ακατοίκητες περιοχές στο ύπαιθρο, ώστε να αποφεύγεται το ενδεχόμενο οι εκτοπισμένοι να εφοδιαστούν. Επίσης, απαγορεύονταν η περιποίηση των αρρώστων και η ταφή των νεκρών. Ιδιαίτερα, με θάνατο τιμωρούνταν η ελεημοσύνη από ομογενείς και η παροχή ασύλου στα εγκαταλειμμένα βρέφη.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, επιβάλλονταν η απολύμανση όλων σε οθωμανικά λουτρά (χαμάμ) και αμέσως μετά η έκθεση στην παγωμένη ύπαιθρο για επιθεώρηση και ιατρική εξέταση. Εκεί πραγματοποιούνταν και οι "εκκαθαρίσεις", μεταξύ των εκτοπισμένων, μέτρο που αποδίδεται σε γερμανική εισήγηση. Η πορεία συνεχίζονταν από τους εναπομείναντες, με πλήρη ασιτία.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προκειμένου να αποφύγουν, όσοι είχαν τη δυνατότητα, τα Τάγματα Εργασίας είτε εξαγόραζαν τη θητεία τους ξεπουλώντας όμως σε αυτή την περίπτωση την περιουσία τους, είτε, ιδιαίτερα οι φτωχότεροι, κατέφευγαν στα βουνά και χαρακτηρίζονταν λιποτάκτες από τις αρχές. Όμως οι συγγενείς τους αναγκάζονταν να υποστούν σκληρά αντίποινα, επομίζωμενοι βαρύτατες ευθύνες. Μάλιστα τον Μάρτιο του 1916, νέος οθωμανικός νόμος καταργεί την εφάπαξ εξαγορά της θητείας και θεσπίζει ετήσιο φόρο με αναδρομικό χαρακτήρα. Ως απόρροια αυτού του μέτρου, σημειώθηκαν χιλιάδες λιποταξίες, αλλά ακολούθησε αμείλικτη αντίδραση με κύμα εκτελέσεων από τους Τούρκους. Πάντως, σε σχέση με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, που διέπραξαν οι οθωμανικές αρχές κατά τα προηγούμενα έτη, για την εξόντωση των ελληνικών πληθυσμού, προτιμήθηκαν λύσεις που θα οδηγούσαν στον αργό, αλλά σταδιακό, αφανισμό, προκειμένου να αποφευχθεί, όσο το δυνατόν, η διεθνής κατακραυγή από το νέο κύμα ωμοτήτων.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δυτική Μικρά Ασία</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, σε αυτό το στάδιο, ξεκίνησαν από τη βορειοδυτική Μικρά Ασία (περιοχή Μαρμαρά) και επεκτάθηκαν στην Ιωνία, νοτιοδυτική Μικρά Ασία και τον Πόντο. Το φθινόπωρο του 1914 εκκενώθηκαν 70 οικισμοί στην περιοχή της Μάκρης και του Λιβισίου, ενώ οι περισσότεροι από τους εναπομείναντες κατοίκους, με την πίεση συνεχών διωγμών από την τουρκική χωροφυλακή, πέθαναν από ασιτία σε περιβάλλον απομόνωσης. Τον Φεβρουάριο του 1916 εκτοπίστηκαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Νέας Εφέσου και ακολούθησαν τους επόμενους μήνες, του Γκιουλ Μπαξέ και του Γιατζιλάρ.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κατά την άνοιξη του επόμενου έτους, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις επεκτάθηκαν στο Αϊβαλί, το οποίο είχε εξαιρεθεί κατά την πρώτη περίοδο των διωγμών.  Πάνω από 20.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν σε πορεία προς την ενδοχώρα, όπου μεγάλος μέρος πέθανε από τις κακουχίες και τις ακρότητες που υπέστη από τουρκικά τμήματα. Μάλιστα το γεγονός ότι η επιχείρηση εκκαθάρισης του Αϊβαλίου πραγματοποιήθηκε ύστερα από γερμανική εντολή, έκανε αμφίβολο το μέλλον του γερμανόφιλου Έλληνα βασιλιά Κωνσταντίνου</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πόντος</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μέχρι και τις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ελληνισμός του Πόντου βρισκόταν σε οικονομική άνθηση, αλλά με το ξέσπασμά του, είχε την ίδια τύχη με την υπόλοιπη Μικρά Ασία, με εκκενώσεις οικισμών, τάγματα εργασίας, εκτελέσεις λιποτακτών και με αντίποινα στις οικογένειές τους. Όμως η γεωστρατηγική θέση της περιοχής, κοντά στις επιχειρήσεις του ρωσσο-τουρκικού μετώπου, είχε ως επακόλουθο να δοκιμαστεί πιο έντονα. Ιδιαίτερα η τουρκική ήττα στην περιοχή, στο Σαρικαμίς το 1915, αποδόθηκε στους Έλληνες που υπηρετούσαν στον οθωμανικό στρατό. Ως συνέπεια αυτού, όλοι οι στρατολογημένοι Πόντιοι εξαναγκάστηκαν σε στρατολόγηση στα τάγματα εργασίας.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι δεν άργησαν να εκδηλώνονται κύματα λιποταξίας, με τον κόσμο να καταφεύγει στα βουνά. Μάλιστα στην επαρχία Κερασούντας, για αυτό τον λόγο, κάηκαν 88 χωριά ολοσχερώς μέσα σε τρεις μήνες. Οι Έλληνες της επαρχίας, περίπου 30.000, αναγκάστηκαν να διανύσουν πεζή πορεία προς την Άγκυρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αναπόφευκτα το ένα τέταρτο αυτών πέθαναν καθ' οδόν.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι διώξεις προκάλεσαν τη δημιουργία θυλάκων αντίστασης από τους Πόντιους. Τελικά οι διώξεις εντάθηκαν με την έκδοση διατάγματος, τον Δεκέμβριο του 1916, που προέβλεπε την εξορία όλων των ανδρών από 18 ως 40 ετών και τη μεταφορά των γυναικόπαιδων στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Η εφαρμογή αυτού του μέτρου ξεκίνησε από την Άνω Αμισό και στην Μπάφρα. Στην επαρχία Αμάσειας 72.375 Έλληνες, από τους συνολικά 136,768, εκτοπίστηκαν, από τους οποίους το 70% πέθανε από τις κακουχίες.[18] Πολλοί Πόντιοι θέλησαν να αντισταθούν οργανώνοντας, στις ορεινές εκτάσεις του Πόντου, αντάρτικα εναντίον του τακτικού στρατού, όπως στη Σάντα.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στον Άγιο Γεώργιο Πατλάμ της Κερασούντας είχαν συγκεντρωθεί 3.000 Έλληνες, οι οποίοι έγκλειστοι και σε συνθήκες ασιτίας από τις οθωμανικές αρχές, βρήκαν αργό θάνατο. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εξορίστηκαν συνολικά 235.000 Πόντιοι, ενώ 80.000 μετανάστευσαν στη Ρωσία.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πάντως, λιγότερο έντονες ήταν οι διώξεις που υπέστησαν, τότε, οι Έλληνες του ανατολικού Πόντου, στην περιοχή της Τραπεζούντας, κυρίως λόγω της ικανότητας του μητροπολίτη Χρύσανθου να συνδιαλλάσσεται με τις τοπικές αρχές, αλλά και από το γεγονός ότι από τον Απρίλιο του 1916 η περιοχή καταλήφθηκε από τον ρωσικό στρατό.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <b style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διεθνής αναγνώριση</span></b></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων. Στα πλαίσια της πολιτικής άρνησης των γενοκτονιών των Ελλήνων, όπως και των Αρμενίων και Χριστιανών Ασσυρίων, το τουρκικό κράτος χρηματοδοτεί στο εξωτερικό ενέργειες που αντισταθμίζουν, ελαχιστοποιούν, σχετικοποιούν και υποβαθμίζουν αυτές τις γενοκτονίες.</span></span></div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> </div> <div style="text-align: justify; user-select: auto !important;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή: <a href="http://www.thepressroom.gr/ellada/14-septemvrioy-imera-ethnikis-mnimis-tis-genoktonias" style="text-decoration-line: none; user-select: auto !important;" target="_blank">The Press Room</a>, μέσω "<a href="https://epontos.blogspot.com/2017/09/14.html" style="text-decoration-line: none; user-select: auto !important;" target="_blank">epontos</a>"</span></span></div> </div>

14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού

14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών της Μικρά Ασίας της Ανατολικής Θράκ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΣΜΥΡΝΗ: Απαγόρευση στα σχολεία να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br /></b></span> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; text-align: center; user-select: auto !important;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5A1bbqMim29RWJD6EpmNwetXPccE_qK9EgXzVFZHWx2aOPS7WtNRMWdoSEaDB28opErGQfCxwcLEHa8Ktb4sqVrNhy9xRD-vOWsK4LrMJUeKYvtnuXjXrBdbG72YczCKIR9rGktxVJu8P/s1600/apagoreusi-xristygenna.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none; user-select: auto !important;"><span style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><img border="0" data-original-height="344" data-original-width="620" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5A1bbqMim29RWJD6EpmNwetXPccE_qK9EgXzVFZHWx2aOPS7WtNRMWdoSEaDB28opErGQfCxwcLEHa8Ktb4sqVrNhy9xRD-vOWsK4LrMJUeKYvtnuXjXrBdbG72YczCKIR9rGktxVJu8P/s400/apagoreusi-xristygenna.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" width="400" /></b></span></a></div> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Μια πραγματικά πρωτοφανή είδηση μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA, σύμφωνα με την οποία το </span></span><br style="background-color: white; user-select: auto !important;" /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="background-color: white; user-select: auto !important;"></a><span style="background-color: white; user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">τουρκικό υπουργείο Παιδείας</span> με εγκύκλιο στου που εξεδόθη στην περιοχή της Σμύρνη απαγόρεψε στα σχολεία της περιοχής να γιορτάσουν την…. γέννηση του Χριστού!!! Μάλιστα!</span></b></span><br /> <div style="background-color: white; user-select: auto !important;"> <span style="user-select: auto !important;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><br style="user-select: auto !important;" /></b></span></span></div> <div style="background-color: white; user-select: auto !important;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="user-select: auto !important;"><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" /><img src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2017/12/ilce-milli-egitim-muduru-nden-hristiyan-rituellerinden-kacinin-uyarisi-403158-5.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" /></span><span style="user-select: auto !important;"><span style="user-select: auto !important;">Όπως αναφέρεται, ο τοπικός διευθυντής του υπουργείου Παιδείας της Τουρκίας στην Σμύρνη, ο Aydın Usman</span>, εξέδωσε μια πρωτοφανή εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία σε όλα στα σχολεία της πόλης και της περιοχής, δημόσια και ιδιωτικά,<span style="user-select: auto !important;"> απαγορεύεται φέτος να γίνουν εκδηλώσεις για τα Χριστούγεννα καθώς και τα διάφορα χριστιανικά τυπικά και λειτουργικά έθιμα της περιόδου αυτής.</span></span><span style="border-image: initial;"><img height="354" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2017/12/camagaci8801.jpg" style="border: 0px solid rgb(192, 192, 192); padding-top: 4px; user-select: auto !important;" width="640" /></span><span style="user-select: auto !important;"><br style="user-select: auto !important;" />Φυσικά το μεγάλο ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι αν τις προηγούμενες χρονιές είχαμε τέτοιες εορτές σε μια μουσουλμανική πόλη για να φτάσουν στο σημείο να τις απαγορέψουν και με ποιο χαρακτήρα γιόρταζαν<span style="user-select: auto !important;"> οι μουσουλμάνοι Τούρκοι στα σχολεία τους την γέννηση του Χριστού και μάλιστα σε μια σημερινή ισλαμική Τουρκία όπου ο ισλαμισμός γίνεται όλο και πιο ακραίος με τις… «ευλογιές» του Ερντογάν.</span><br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />Γνωστό πάντως είναι πως η Σμύρνη αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στην μουσουλμανική Τουρκία και πως ακόμα και σήμερα πολλοί στην γειτονική χώρα εξακολουθούν να την ονομάζουν «Γκιαούρ Ιζμίρ», δηλαδή, «Άπιστη Σμύρνη», τόσες δεκαετίες μετά την δραματική έξοδο των Ελλήνων από την πόλη.<br style="user-select: auto !important;" /><br style="user-select: auto !important;" />ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ<br style="user-select: auto !important;" />Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος<br style="user-select: auto !important;" />www.nikosxeiladakis.gr</span></b></span></div> </div>

• 
• 
• 

1. 1
2. 2
3. 3

• Previous
• Next

ΣΜΥΡΝΗ: Απαγόρευση στα σχολεία να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα

Μια πραγματικά πρωτοφανή είδηση μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA, σύμφωνα με την οποία το τουρκικό υπουργείο Παιδείας με εγκύκλιο στου που εξεδόθη στην περιοχή της Σμύρνη απαγόρεψε στα σ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Άστραψε και βρόντηξε ο Κώστας Βουτσάς! Απίστευτοι χαρακτηρισμοί για την Μαρία Ρεπούση

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <center style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: black; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: bold; letter-spacing: normal; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <span style="font-size: small;"><br /></span></center> <div dir="ltr" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: black; font-family: Verdana,Geneva,sans-serif; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: bold; letter-spacing: normal; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwAPdGgpDEYtr-Efsd1cZ9x-WxpM1UDEaL3zpYdSSKu4KcOEVh3R88rgmiOpVeAKGaUcKspH9GsIcDivWE6lehFmWxlpGHr80zCYnfGqTfCIT5i7B8HMqY-Bl9llHiYqvHg5ZY2hsqMSv_/s1600/tromaktiko7127.jpg" style="clear: left; color: red; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="457" data-original-width="820" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwAPdGgpDEYtr-Efsd1cZ9x-WxpM1UDEaL3zpYdSSKu4KcOEVh3R88rgmiOpVeAKGaUcKspH9GsIcDivWE6lehFmWxlpGHr80zCYnfGqTfCIT5i7B8HMqY-Bl9llHiYqvHg5ZY2hsqMSv_/s320/tromaktiko7127.jpg" style="border: medium none; position: relative;" width="320" /></a></span></div> <span style="font-size: small;">Άστραψε και βρόντηξε ο δημοφιλής ηθοποιός όταν...<br /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>θυμήθηκε τι είχε επιχειρήσει να κάνει η πρώην βουλευτής σε σχολείο του δημοτικού<br /><br />Άστραψε και βρόντηξε ο Κώστας Βουτσάς κατά της πρώην βουλευτή και ιστορικού Μαρίας Ρεπούση για τη λέξη «συνωστισμός» που είχε εντάξει στο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού πριν από μερικά χρόνια για την καταστροφή της Σμύρνης.<br /><br />Μιλώντας σε συνέντευξή του ενόψει θεατρικής παράστασης στην Οινόη ο δημοφιλής ηθοποιός θυμήθηκε τη φράση που είχε προκαλέσει σάλο όταν είχε γίνει γνωστή και αρχικά αναφέρθηκε στους Πόντιους.<br /><br />«Όλοι έχουμε ρίζες και προπαντώς εσείς οι Πόντιοι. Ταλαιπωρία που τραβήξατε» ανέφερε αρχικά.<br /><br />Και συμπλήρωσε: «Και δεν είναι συνωστισμός που είπε μια κυρία. Τι κυρία; Μια μα...μενη, συγγνώμη για το μια. Τι συνωστισμός μωρή; 350.000 συνωστιστήκαν και σφαχτήκαν μεταξύ τους;» </span></div> </div>

Άστραψε και βρόντηξε ο Κώστας Βουτσάς! Απίστευτοι χαρακτηρισμοί για την Μαρία Ρεπούση

Άστραψε και βρόντηξε ο δημοφιλής ηθοποιός όταν...θυμήθηκε τι είχε επιχειρήσει να κάνει η πρώην βουλευτής σε σχολείο του δημοτικούΆστραψε και βρόντηξε ο Κώστας Βουτσάς κατά της πρώην βουλευτή και ιστο…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ο αποκεφαλισμός του Γιάννη Φιλιππίδη! Μνήμες από την τέφρα της Σμύρνης...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div style="text-align: center;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="380" src="http://i.huffpost.com/gen/4690962/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?7" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /></span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Του<span class="Apple-converted-space"> </span><a href="http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/search/label/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CF%82" style="color: #80ff00; text-decoration: none;" target="_blank">Μανώλη Δημελλά</a></span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Υπάρχουν ανθρώπινες ιστορίες που μοιάζουν με τον κλάμα ενός βιολιού, θυμίζουν την οδύνη, τον πόνο που γεννάει ένα μουσικό όργανο, όταν βρίσκεται στην αγκαλιά κάποιου καλλιτέχνη. Τέτοιες ανίκητες μελωδίες ζωής, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα φέρνουν στα...</span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>μάτια δάκρυα και αληθινή συγκίνηση.</span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Η τραγική ιστορία των αδελφών Φιλιππίδη στην Σμύρνη το 1922</b>, ο αποκεφαλισμός του Γιάννη, το φευγιό των υπολοίπων κι έπειτα η αγωνία, να ξανασμίξουν οι ξεριζωμένες φαμίλιες και να παλέψουν από το μηδέν για τη ζωή τους.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Για τις επόμενες γενιές ετούτη η μνήμη είναι η πιο βαριά κληρονομιά, από κείνες που μας ακολουθούν σαν τη σκιά μας, μόνο που ετούτη η σκιά βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα πιο μπροστά! Ακόμη λοιπόν κι αν δε γνωρίζουμε την ιστορία, εκείνη εξακολουθεί να ανασαίνει πάνω στο χνώτο μας και θυμίζει την καταγωγή μας.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κάποτε, στις αρχές και τις δόξες του τηλεοπτικού σταθμού Μέγκα, σε ένα αφιέρωμα για την Σμύρνη που ετοίμαζε ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς, είχα την απίστευτη τύχη να γνωρίσω και να κινηματογραφήσω τον<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Γιώργο Κατραμόπουλο</b>, ακόμη και σήμερα θυμάμαι το άγγιγμα του χεριού του, και την κατάθεση της μνήμης του, τη δύναμη της αλήθειας που μοιάζει με το ξεσήκωμα ενός ανεμοστρόβιλου. Από τότε πέρασαν 20 χρόνια, μετρημένες φορές γνώρισα παρόμοιο μοίρασμα συναισθημάτων, όλο και περισσότερες στιγμές φέρνω στη μνήμη τον Κατραμόπουλο, εκείνο το καθάριο βλέμμα που έφτανε να αγγίξει τα τρίσβαθα της ψυχής.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ανιχνεύοντας τα πατήματα των Καρπαθίων στη Σμύρνη συνέβη ακριβώς το ίδιο!</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <blockquote style="border-color: rgb(51, 85, 102); border-style: solid; border-width: 2px 0px; line-height: 1.3em; margin: 1em 20px; padding: 5px 0px;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Αιτία μια 98χρονη κυρία! Η Ρηγοπούλα Διακίδη, για τους φίλους και τους συγγενείς η Ρηγώ, το γένος Φιλιππίδη</b>, με πνευματική διαύγεια που θα ζήλευαν 18χρονες άνοιξε τις πύλες της καρδιάς της και θυμήθηκε ιστορίες που μπορεί να πληγώνουν, να γεννούν σωρό ερωτήματα, αλλά κάνουν περήφανη όλη την Κάρπαθο.</span></span></b></blockquote> </div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στιγμές μεγαλείου, αλλά και πρωτάκουστης βαρβαρότητας, πόνου και δυστυχίας. Αγώνας για την επιβίωση, ανάγκη να ξεπεράσουμε τα χούγια ενός δίποδου θηλαστικού, του ζώου που κρύβουμε μέσα μας και να γίνουμε άνθρωποι.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η Ρηγοπούλα είναι η μικρότερη κόρη του Γιώργου Φιλιππίδη και της Καλλιόπης, της πρωτοκόρης από τα δέκα παιδιά του παπά-Νικόλαου Α. Νικολαΐδη και της Μαριγώς Εμμ. Μανωλακάκη, που με τη σειρά της ήταν πρωτοκόρη και κανακαρα του πρώτου λαογράφου της Καρπάθου και της Καλλίτσας του Μανωλή του Νικόλα.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η ιστορία ξεκινά από τα χείλη της Ρηγώς:</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>«Άκουσε παιδί μου, εγώ είμαι 98 χρονών και οι αναμνήσεις της καταστροφής έχουν ποτίσει τη ψυχή μου...».</b></span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="giagia" height="640" src="http://i.huffpost.com/gen/4690862/thumbs/o-GIAGIA-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="581" /><br /><b>Η αφηγήτρια της ιστορίας, κ. Ρηγώ Διακίδη, το γένος Φιλιππίδη</b></span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εκείνα τα χρόνια οι Δωδεκανήσιοι δεν έβλεπαν τα μικρασιατικά παράλια ως ξένο τόπο, άλλωστε και τα νησιά μέχρι το 1912 και τη συνθήκη των Σεβρών, αποτελούσαν για πολλούς αιώνες κτίση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με το υπόμνημά του στη «Συνδιάσκεψη της Ειρήνης» του Παρισιού,<span class="Apple-converted-space"> </span><b>στη Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες</b>.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η Σμύρνη ήταν μια πόλη υπόδειγμα και λίγο πριν από την καταστροφή, αριθμούσε 370.000 κατοίκους. Από αυτούς 165.000 ήταν Έλληνες, 80.000 Οθωμανοί Τούρκοι, 55.000 Εβραίοι, 40.000 Αρμένιοι, 6.000 Λεβαντίνοι και 30.000 διάφοροι άλλοι ξένοι.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <blockquote style="border-color: rgb(51, 85, 102); border-style: solid; border-width: 2px 0px; line-height: 1.3em; margin: 1em 20px; padding: 5px 0px;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι ελληνικές κοινότητες, πριν το 1922, ελέγχουν το 50% του κεφαλαίου του επενδεδυμένου στη βιομηχανία της Αυτοκρατορίας, το 60% των θέσεων εργασίας στους μεταποιητικούς κλάδους.<b>Κυριαρχούσαν απόλυτα στο εισαγωγικό και το εξαγωγικό εμπόριο</b>. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 1914 το 46% από τούς ιδιοκτήτες τραπεζών και τραπεζίτες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν Έλληνες. Την ίδια χρονιά από τις 6.507 βιομηχανίες και βιοτεχνίες της Αυτοκρατορίας το 49% ανήκε σε Έλληνες. Το 1914, Έλληνες ήταν το 52% των γιατρών, το 49% των φαρμακοποιών, το 52% των αρχιτεκτόνων, το 37% των μηχανικών και το 29% των δικηγόρων της Αυτοκρατορίας. Οι Ρωμιοί μαθητές αντιπροσωπεύουν σε απόλυτους αριθμούς το διπλάσιο σχεδόν των Μουσουλμάνων μαθητών σε όλη την Αυτοκρατορία.</span></span></b></blockquote> </div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η ελληνική γλώσσα είχε γίνει η γλώσσα των εμπόρων και της καλής κοινωνίας, σε βαθμό που σημαντικό ποσοστό Ρωμιών αγνοούσε την τουρκική.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ανάμεσα στους εκατοντάδες Καρπάθιους που βρέθηκαν και δούλεψαν στη Σμύρνη ήταν και ο κορυφαίος Καρπάθιος, ιστορικός - παιδαγωγός<b>Μιχαήλ Μιχαηλίδης - Νουάρος</b><span class="Apple-converted-space"> </span>(1879 -1954), που το 1920 είχε τη θέση του Γενικού Διευθυντή της εκπαιδεύσεως στη Σμύρνη και με τον διωγμό κι εκείνος βρέθηκε πρόσφυγας στην Αθήνα.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Σημαντική προσωπικότητα και ο<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Νικόλαος Σεβαστόπουλος</b><span class="Apple-converted-space"> </span>(σύζυγος της Καλλιόπης Παπαμαγγιώρου με μοναχοκόρη την πασίγνωστη για την δωρεά της Ουρανία Σεβαστοπούλου-Κουσουρελάκη). Ο Νικόλαος Σεβαστόπουλος, μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, ήταν από τις εύρωστες οικογένειες στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Κτήματα και αρκετά εμπορικά καταστήματα μέσα στη πόλη, συνθέτουν τις επιχειρήσεις της μεγάλης φαμίλιας.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Από τις διηγήσεις του Γιώργου Νισύριου, μαθαίνουμε ότι η οικογένεια Σεβαστοπούλου ήταν πράγματι ξεχωριστή</b>. Ο πρόγονος της φαμίλιας, ήταν κάποιος Νικολάου, με καταγωγή από τη Μαύρη θάλασσα. Άφησε πολλούς απογόνους, που τους συναντάμε σε θέσεις κλειδιά μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Το όνομα της φαμίλιας, άγνωστο πότε, αλλάζει και γίνεται<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Μαντόπουλος</b>, ωστόσο κάποιος προπάππος, φαίνεται να το γυρίζει σε<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Σεβαστόπουλος</b>. Μια αναφορά στον μεγάλο Χιώτη ευεργέτη, του εφοπλιστή Παντολέωντα Σεβαστόπουλο, που ήταν ένας εκ των θεμελιωτών της Ευαγγελικής σχολής στη Σμύρνη, αλλά και του πρώτου θεραπευτηρίου, που ιδρύθηκε στα 1733, αποδεικνύει τη δυναμική παρουσία της μεγάλης φαμίλιας στην περιοχή.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από τον Καρπάθιο αξιωματικό του Στρατού Κανονάρχο, που βρέθηκε με τη μονάδα του στη Σμύρνη, μαθαίνουμε ότι τα αδέλφια Σεβαστόπουλοι, είχαν αγροτοκτηνοτροφικές επιχειρήσεις και απασχολούσαν πολύ μεγάλο αριθμό εργαζομένων στα κτήματα τους.</span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ας επιστρέψουμε στα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας μας.<span class="Apple-converted-space"> </span></span></span></b><br /> <div style="text-align: center;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="503" src="http://i.huffpost.com/gen/4690884/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /></span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Ο παπα-Νικόλαος Ά. Νικολαΐδης</b><span class="Apple-converted-space"> </span>(1855-1933) υπήρξε από τις σπουδαιότερες φυσιογνωμίες της Καρπάθου, σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και σε ηλικία 25 ετών διορίσθηκε σχολάρχης των σχολών Απερίου, παρέμεινε 4 χρόνια και συνέχισε άλλα τόσα στην ίδια θέση, αυτή τη φορά στην Χάλκη. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Κάσο όπου παρέμεινε 15 χρόνια και από τα χέρια του πέρασαν επιφανείς Κασιώτες που δεν ξέχασαν το ζήλο και την αγωνία για να τους μάθει γράμματα.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από εκεί και για μια τριετία θα βρεθεί στο Σουέζ, Σχολάρχης των σχολών της πόλης και το 1893 θα επιστρέψει στην Κάρπαθο και θα υπηρετήσει ως Δικαστής και μάλιστα θα παρασημοφορηθεί από την Τουρκική κυβέρνηση για την τιμιότητα και την ευσυνειδησία του. Για λίγο πέρασε ως σχολάρχης στα χωριά Όθος και Μενετές.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Από το 1908, ήταν 53 ετών, αποφάσισε να χειροτονηθεί ιερέας, θα παραμείνει στο χωριό του, την Βωλάδα</b>. Η ζωή του ήταν σε διαρκή κίνηση, έτσι μετά το 1912 και τους Ιταλούς να έχουν πατήσει το νησί, θα φύγει με την οικογένειά του, προορισμός αυτή τη φορά ήταν η Σμύρνη. Εκεί είχε θέση του εφημέριου και δασκάλου στο ορφανοτροφείο και θα διδάξει στην Ευαγγελική Σχολής Σμύρνης (με διευθυντή τον Νικόλαο Λιθοξόο), ενώ η τύχη του επιφυλάσσει να βιώσει από την πρώτη στιγμή κάθε λεπτομέρεια από τα πικρά γεγονότα της καταστροφής.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Δε θα διστάσει να μπει μέσα στη φωτιά, να βοηθήσει ανθρώπους και να σώσει τα παιδιά της Ευαγγελικής σχολής, αφού είδε πρώτος τις φλόγες να ξεπηδούν από μια δάφνη έτρεξε και έβγαλε τους μαθητές από τις αίθουσες.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στην αναχώρηση και για πολλές ώρες θα κολυμπήσει στη θάλασσα πλάι σε μια μικρή βάρκα. Όταν κάποτε εκείνος η σύζυγος του και ορισμένα από τα παιδιά τους έφτασαν ταλαιπωρημένοι και απογοητευμένοι πρόσφυγες στο Πειραιά, τότε οι παλιοί Κασιώτες μαθητές ανέλαβαν δράση, βοήθησαν την οικογένεια Νικολαΐδη να επιβιώσει και ο παπά-Νικόλαος εργάστηκε μέχρι το τέλος του στον Άγιο Νικόλαο, την μεγάλη και πιο όμορφη εκκλησία του Πειραιά.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η πρωτοκόρη του παπά-Νικόλα, η Καλλιόπη, παντρεύτηκε με τον Γεώργιο Ανδρ. Φιλιππίδη στην Αθήνα το 1906, όπως γράφει στην αυτοβιογραφία του ο αδελφός της Νικόλας Φιλιππίδης παρακολούθησαν μαζί τους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες, που διεξήχθησαν από τις 22 Απριλίου μέχρι τις 2 Μαΐου 1906 στο Καλλιμάρμαρο!</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τότε η Καλλιόπη πρέπει να ήταν 30 ετών και ο Γεώργιος Φιλιππίδης 38 ετών.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Λίγο μετά τον γάμο το ζευγάρι θα βρεθεί στη Σμύρνη, εκεί τα αδέλφια Φιλιππίδη ακολουθούν εξαιρετική επαγγελματική πορεία. Από τις διηγήσεις της μητέρας της, η Ρηγοπούλα θυμάται ότι τα αδέλφια Φιλιππίδη ήταν έξι. Τρεις αδελφές, η Σεβαστούλα και η Μαρία και η Ρηγοπούλα και ο Γιώργος, ο Μιχάλης και ο μικρότερος αδελφός με την πιο άσχημη μοίρα, ο Γιάννης.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τα τρία αδέλφια είχαν τις οικογένειες τους στη Σμύρνη, αλλά τα μικρότερα παιδιά τους, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, τα άφηναν για ένα μικρό διάστημα στην Κάρπαθο.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τα αδέλφια Φιλιππίδη ξεκίνησαν εργαζόμενοι από τις επιχειρήσεις του Χρυσίδη και πολύ γρήγορα άνοιξαν δικά τους φτερά και κυριολεκτικά απογειώθηκαν.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ειδικά ο<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Γιάννης Φιλιππίδης</b><span class="Apple-converted-space"> </span>κατάφερε να αποκτήσει αγύριστη περιουσία και πολλά χρήματα, επίσης είχε σπουδαία θέση μέσα στην κοινωνία. Ανάμεσα στις επιχειρήσεις του ξεχώριζε η σαπωνοποιία, το ελαιοτριβείο, ήταν ακόμη και μέτοχος τράπεζας. Σύζυγος του ήταν η Κλεονίκη Σαρηγιάννη, κόρη κάποιου από τους επιφανείς Σμυρνιούς.</span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="514" src="http://i.huffpost.com/gen/4690910/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /><br /><b>Καμμένα χρεόγραφα του Γιάννη Φιλιππίδη</b></span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Όπως θυμάται η ανιψιά του, η Ρηγοπούλα, ο θείος Γιάννης ήταν μεγάλος προύχοντας στο Αϊδίνι, ήταν ο ιδοκτήτης ενός ελαιώνα με έκταση όσο η Κως! Και όταν το 1920 έφτασε εκεί ο ελληνικός στρατός εκείνος προσέφερε 100 λίρες για να πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο τραπέζι στην υποδοχή.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τα τρία αδέλφια ήταν ενωμένα και αγαπημένα και δεν λησμονούσαν τον τόπο τους, με κάθε ευκαιρία έστελναν χρήματα και φρόντιζαν να κρατούν ανοιχτούς τους δρόμους για την επιστροφή τους στην Κάρπαθο. Μάλιστα ο Μιχάλης Φιλιππίδης πρόσεφερε σημαντική βοήθεια στις σχολές Απερίου και μαζί με τον αδελφό του Γιώργο έστειλαν 25 χρυσές Οθωμανικές λίρες για την μνήμη του πατέρα τους Ανδρέα, τον Μάιο του 1911!</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το Αϊδίνι στις 15 Ιουνίου 1919 δέχθηκε την επίθεση των Τούρκων, με αρχηγό τον Γιουρούκ Αλή. Ο Ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Σχινά, οπισθοχώρησε, μια ολέθρια απόφαση που είχε αποτέλεσμα τον μαρτυρικό θάνατο 1.000 κατοίκων, ανάμεσα τους και 31 ηρωικοί πρόσκοποι του Αιδινίου που είχαν πάρει τα όπλα και βοηθούσαν τον ελληνικό στρατό (από το βιβλίο της Κυριακής Μαθιώτη, Αιδίνι).</span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="376" src="http://i.huffpost.com/gen/4690916/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /><br /><b>Σμύρνη, η αποτεφρωμένη πόλη</b><br /><b>Ώσπου έφτασε η καταστροφή. Στις 13 Σεπτέμβρη του 1922, 31 Αυγούστου με το παλαιό ημερολόγιο, και στη Σμύρνη δεν ξημέρωσε.<span class="Apple-converted-space"> </span></b></span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μόλις μια βδομάδα μετά την αποχώρηση του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από τη Μικρά Ασία, και τρεις μέρες μετά την είσοδο του κεμαλικού στρατού στην πόλη, σα να ξεπήδησε στη Σμύρνη όλο το κακό του κόσμου.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο ελληνικός στρατός, από τα μέσα του Αυγούστου, είχε ατάκτως υποχωρήσει στο Αφιόν Καραχισάρ. Ο ξεριζωμός ενός μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού, Ελλήνων και Αρμενίων, προς τη μικρασιατική ακτή, είχε ήδη ξεκινήσει.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο πολιτικός, νομικός και συγγραφέας<span class="Apple-converted-space"> </span><b>Χρήστος Σολομωνίδης</b><span class="Apple-converted-space"> </span>στο έργο του «Ύμνο και θρήνο της Σμύρνης» μας δίνει συγκεκριμένα στοιχεία για την καταστροφή:</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«<i>Στο χώρο αυτόν εκάησαν περί τις 55.000 σπίτια, από τα οποία 43.000 ελληνικά... Συγκεκριμένα εκάησαν: Η ελληνική αγορά, η γνωστή με το όνομα "Μεγάλες ταβέρνες", τα Γυαλάδικα, το Γερανιό... Επίσης οι συνοικίες του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Φωτεινής, του Αγίου Δημητρίου, της Ευαγγελιστρίας, του Αγίου Τρύφωνα, του Αγίου Ιωάννου, του Αγίου Νικολάου... Απετεφρώθησαν όλοι σχεδόν οι ορθόδοξοι ναοί, 117 σχολεία...</i>»</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη Τζωρτζ Χόρτον υπολόγισε τους Έλληνες που έπεσαν θύματα των σφαγών σε ένα εκατομμύριο άτομα!</b></span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αντιγράφουμε από το ντοκουμέντο μνήμης, το τρίτο βιβλίο του Γιώργου Κατραμόπουλου (1904-2004) «Η Σμύρνη των Σμυρνιών»:</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«<i>...Οι Τούρκοι στη Σμύρνη και σε δύο τρεις μέρες απέδειξαν ότι έχουν σχέδιο να εξαφανίσουν από την Ιωνία παν ό,τι θύμιζε Ελλάδα. Γι' αυτό τρεις ημέρες μετά την είσοδό τους στη Σμύρνη και την ψεύτικη ανακοίνωση του Νουρεντίν ότι τα πάντα είναι ήσυχα και ανοίξτε τα μαγαζιά σας και τις δουλειές σας, έρχεται η 31η Αυγούστου του 1922 και έκαψαν τη Σμύρνη. Και μετά δύο τρεις ημέρες έβγαλαν ανακοινωθέν ότι όλα τα γυναικόπαιδα της Σμύρνης το αργότερο έως τις 15 Σεπτεμβρίου του 1922 πρέπει να εγκαταλείψουν την πόλη και την ενδοχώρα, άλλως όσοι βρεθούν μετά τις 15 θα οδηγηθούν στο εσωτερικό και φυσικά στον θάνατο.</i></span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Οι άνδρες όμως από τα δεκαοκτώ έως τα εξήντα θα κρατηθούν ως αιχμάλωτοι πολέμου...</i>»</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η καταστροφή της Σμύρνης δεν έχει προηγούμενο, όποιοι κατάφεραν να βρεθούν σε ένα ατμόπλοιο μπορεί να γλίτωναν από τη φωτιά και το τσεκούρι των Τούρκων, ξεκινούσαν όμως ένα καινούριο μαρτυρικό κεφάλαιο ζωής. Πρόσφυγες σε έναν ήδη λαβωμένο τόπο.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Άραγε θυμίζουν κάτι σημερινό οι ιστορίες τους;</b></span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="360" src="http://i.huffpost.com/gen/4690928/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /><br /><b>Πρόσφυγες και μετανάστες 2016, άλλες εποχές ίδιες εικόνες</b></span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Η Καλλιόπη, σύζυγος του Γιώργου Φιλιππίδη</b>, υπέφερε από πέτρες στην χολή και βρισκόταν ήδη στο Λουτράκι κάνοντας λουτροθεραπεία για χολολιθίαση, ήταν ολομόναχη και ξεκίνησε να ψάχνει «ψύλλους στα άχυρα», να αναζητά την οικογένεια της στους δρόμους της Αθήνας που γέμιζε πρόσφυγες.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τα τρία από τα πέντε παιδιά τους, ο Ανδρέας, η Μαρία και ο δεκάχρονος Νικόλας με προτροπή του πατέρα τους είχαν φύγει λίγο νωρίτερα από το Αϊδίνι και τις πρώτες τρεις μέρες της καταστροφής τις πέρασαν κλεισμένοι στο προξενείο.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι ομάδα τους είχε εννέα άτομα, τη θεία τους Ευδοξία Κάσσιου, με τα παιδιά της, Καλλιόπη και Χαράλαμπο, τη θεία τους Ισμήνη, τον Λύσανδρο και τη Μαρία Καρακατσάνη.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με χίλια βάσανα κι άλλες τόσες δυσκολίες μπήκαν σε μια βάρκα και από εκεί σε ένα ιταλικό εμπορικό πλοίο που παρέμεινε στον κόλπο της Σμύρνης δυο μέρες και έτσι παρακολούθησαν τη δυστυχισμένη πόλη να καίγεται και μια απελπισμένη μάζα από ανθρώπους να τρέχει από τη μια στην άλλη άκρη της προκυμαίας.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι Καρπάθιοι και τα τρία παιδιά του Γ. ΦΙλιππίδη έμειναν στο πλοίο που είχε προορισμό τη Ρόδο. Ο<span class="Apple-converted-space"> </span><b>παπα-Νικόλας Νικολαϊδης και η παπαδιά του</b>, τα πεθερικά του Γιώργου Φιλιππίδη, έζησαν μια περιπέτεια που δε γράφεται ούτε σε φανταστικά μυθιστορήματα.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κατάφεραν με χίλια ζόρια να φτάσουν στην προκυμαία και με τη βοήθεια ενός έφηβου Αρμένη, που έψαχνε κι αυτός τρόπο να γλυτώσει, έσπασαν δυο σανίδες και πέρασαν στον κλειστό χώρο του τελωνείου.<b>Εκεί πρόσεξαν μια πολύ μικρή βαρκούλα, που χωρούσε ίσα-ίσα τους τρεις τους</b>. Η παπαδιά τα κατάφερε όχι όμως και ο παπάς που γλίστρησε και βρέθηκε να κολυμπά στη θάλασσα. Βοήθεια δε μπορούσαν να ζητήσουν, η βάρκα δε χωρούσε άλλους ανθρώπους, έτσι το παιδί με την παπαδιά μέσα στη βάρκα και ο παπάς στη θάλασσα προσπαθούσαν να ανοιχτούν προς τα έξω και να προσεγγίσουν ένα από τα βαπόρια που ήταν στα ανοιχτά.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το χειρότερο από όλα,<span class="Apple-converted-space"> </span><b>το βαρκάκι είχε μόνο ένα κουπί</b><span class="Apple-converted-space"> </span>και έτσι πέρασαν ατέλειωτες ώρες μέχρι να βρεθούν κοντά στα πλοία και από εκεί ακόμη ένας Γολγοθάς να τους δεχτούν.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η σωτηρία τους ήρθε με ένα γαλλικό βαπόρι, αφού αυτή τη γλώσσα μιλούσε καλά ο παπα-Νικόλας και μπόρεσε να συνεννοηθεί και να τους πείσει να ανέβουν.</span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /><img alt="photo" height="443" src="http://i.huffpost.com/gen/4690940/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /><br /><b>Η οικογένεια Γιώργου και Καλλιόπης Φιλιππίδη</b></span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Όρθιοι από αριστερά Αντρέας, Νικόλας και Μαρία στην πίσω γραμμή, στην μέση οι γονείς, Γιώργος και η σύζυγος του Καλλιόπη. Με το κασκέτο, μπροστά και αριστερά, ο Γιάννης και δίπλα του, ανάμεσα στους γονείς η Ρηγοπούλα. Στη Θεσσαλονίκη το 1925, όμως ο πατέρας της φαμίλιας δε θα τα καταφέρει, την επόμενη χρονιά θα σβήσει από τον καημό του.</i></span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Και ενώ η μάνα βρίσκεται μοναχή στην Αθήνα, οι γονείς της βολοδέρνουν και στεγνώνουν κάπου στον Πειραιά, ενώ τα τρία παιδιά στην Ρόδο, το μεγάλο δράμα παίζεται στη Σμύρνη και στα αδέλφια Φιλιππίδη. Ο Γιάννης, όπως περιγράφει η Ρηγώ, ήταν στην ομάδα των επιχειρηματιών που ρώτησαν τον ύπατο αρμοστή, τον δικηγόρο Αριστείδη Στεργιάδη, αν υπάρχει κίνδυνος και εκείνος απάντησε αρνητικά, μάλιστα συνέστησε την επόμενη ημέρα οι Έλληνες να ανοίξουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις τους.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <blockquote style="border-color: rgb(51, 85, 102); border-style: solid; border-width: 2px 0px; line-height: 1.3em; margin: 1em 20px; padding: 5px 0px;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στη συνέχεια και δυο μόλις μέρες πριν την καταστροφή ο αντιπαθητικός και αμφιλεγόμενος Στεργιάδης φρόντισε να αναχωρήσει ή καλύτερα να αποδράσει στα μουλωχτά από τη Σμύρνη, με το εγγλέζικο πολεμικό πλοίο «Iron Duke».</span></span></b></blockquote> </div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Γιώργος και ο μικρότερος αδελφός, ο Γιάννης, πιάστηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο της Πούντας, περιοχή της Σμύρνης κοντά στην ακτή που σήμερα λέγεται Αλσαντζάκ.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από τις πρώτες μέρες ο Γιάννης Φιλιππίδης έγινε στόχος, όπως περιγράφει η ανηψιά του Ρηγώ: « ήρθαν και έψαχναν τον Γιάννη Φιλιππίδη, ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Γιώργος, που αγαπούσε τον αδελφό του, πετάχτηκε και τους είπε πως είναι εκείνος, όμως οι Τσέτες τον γνώριζαν και δεν έδωσαν σημασία, συνέχισαν να τον ψάχνουν ανάμεσα στους αιχμαλώτους μέχρι που τον βρήκαν. Τότε του ζήτησαν τα κλειδιά από το χρηματοκιβώτιο με τα χρυσά και τις λίρες, εκείνος τους έδωσε μια μάτσα κλειδιά, όμως φαίνεται πως δεν κατάφεραν να το ανοίξουν, οι δολοφόνοι του επέστρεψαν τον έσυραν σε μια άκρη και τον αποκεφάλισαν».</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Ο Γιώργος Φιλιππίδης παρέμεινε 2,5 μήνες μέσα στο νεκροταφείο</b>. Ξάπλωνε πάνω στα μνήματα, βασανίστηκε, έζησε ζωντανός-νεκρός, για φαγητό είχε μια κουταλιά ρύζι μέσα σε ένα συκόφυλλο, μπορεί να γλύτωσε τον θάνατο και τα βασανιστήρια των «ταγμάτων εργασίας» αλλά ποτίστηκε με το πιο πικρό δηλητήριο.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Απερίγραπτα τραγικές συνθήκες που τον οδήγησαν στη τρέλα και τον θάνατο.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με την ανταλλαγή πληθυσμών ο Γιώργος Φιλιππίδης τα κατάφερε και έφτασε στην οικογένεια του, όμως δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο φόνος του αδελφού του μπροστά στα μάτια του, τα ανείπωτα βάσανα, η ζωή και η περιουσίες που χάθηκαν σε μια στιγμή τον πλήγωσαν βαθιά και ανεπανόρθωτα.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η μελαγχολία έγινε μόνιμη σύντροφος και μέχρι το τέλος της ζωής του δεν κατάφερε να της ξεφύγει. Ο πόνος και η αγάπη για τον αδελφό του φανερώνεται με δυο πράξεις του. Η πρώτη ήταν το μικρό οστεοφυλάκιο που έφερε κρυμμένο μέσα στην αγκαλιά του από την Σμύρνη, εκεί μέσα ήταν ό,τι μπόρεσε να μαζέψει από τα κομμάτια του αδελφού του! Δεύτερη, πικρή λεπτομέρεια, ήταν το μνημόσυνο που έκανε ο Γιώργος για τον Γιάννη.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η οικογένεια δεν είχε στον ήλιο μοίρα, πάλευαν να ζήσουν σε δυο δωμάτια με μια γκαζιέρα και τέσσερα πιάτα, όταν ο Γιώργος Φιλιππίδης πήγε κρυφά στην εκκλησία και οργάνωσε ένα λαμπρό μνημόσυνο για τον αδικοχαμένο αδελφό του.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με αυτές τις μνήμες να στέκουν ολοζώντανες και αγκιστρωμένες στην άκρη του μυαλού και της γλώσσας ζει σήμερα η μικρότερη κόρη του Ρηγώ.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Η μητέρα τράβηξε του Χριστού τα πάθη, πήρε τον πατέρα μου στο προσφυγικό νοσοκομείο, εκεί της είπαν ότι έχει ψυχοπάθεια και τους έστειλαν στο σπίτι.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο πατέρας μου ήρθε αρρωστημένος από την Σμύρνη, ήθελε να πεθάνει».</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Γιώργος Φιλιππίδης έφυγε το 1926, άντεξε τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφή. Πέρασαν 94 χρόνια από τότε, μα δεν μπορεί, δεν γίνεται να ξεχαστεί το αίμα των αδελφών.</span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="359" src="http://i.huffpost.com/gen/4690954/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640" /><br /><b>Ο κόλπος της Σμύρνης σήμερα</b></span></span></b><br /> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι επόμενες γενιές κοιτάμε πιο νηφάλια αλλά γεμάτοι απορίες εκείνη τη σφαγή, ευθύνες, λάθη και εκτιμήσεις, όλα στέκουν κλειδωμένα σε χοντρά βιβλία και ένα σωρό «καλοθελητές» αγγίζουν το παρελθόν όπως τους βολεύει.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Η φωτιά κράτησε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 και πίσω της άφησε μόνο στάχτες</b>, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία, στη Σμύρνη κάηκαν τα πάντα.</span></span></b></div> <div style="text-align: justify;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ακόμη κι αν εξαφανίσεις όλο το παρελθόν, αν διαγράψεις κάθε λέξη και εικόνα από τα περασμένα, θα αρκεί ένα μόνο δάκρυ, μια λέξη από την κυρία Ρηγώ, για να παίρνουν πνοή και να ξαναζωντανεύουν οι μαύροι ουρανοί και τα σβησμένα όνειρα.</span></span></b></div> <div style="text-align: center;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img alt="photo" height="640" src="http://i.huffpost.com/gen/4690984/thumbs/o-PHOTO-900.jpg?1" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="475" /></span></span></b></div> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">"<a href="http://www.huffingtonpost.gr/manolis-dimellas/-_7409_b_12025102.html?utm_hp_ref=greece" style="color: #80ff00; text-decoration: none;" target="_blank"><i>huffingtonpost</i></a>"</span></span></b><br /> <div style="text-align: center;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="fwn fcg"><span class="fcg"><span class="fwb"></span></span></span></i></span></span></b></div> <div style="text-align: center;"> <div dir="ltr" style="text-align: left;"> <b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br class="Apple-interchange-newline" /></span></span></b></div> </div> </div>

• 
• 
• 
• 
• 

1. 1
2. 2
3. 3
4. 4
5. 5

• Previous
• Next

Ο αποκεφαλισμός του Γιάννη Φιλιππίδη! Μνήμες από την τέφρα της Σμύρνης...

Του Μανώλη Δημελλά Υπάρχουν ανθρώπινες ιστορίες που μοιάζουν με τον κλάμα ενός βιολιού, θυμίζουν την οδύνη, τον πόνο που γεννάει ένα μουσικό όργανο, όταν βρίσκεται στην αγκαλιά κάποιου καλλιτέχνη. Τέ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Τά Φώτα στην Μικρά Ασία…

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br> <span style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeWeE0yZhYwd0RLhoR435WCLU8sGyVKp0E_NIQooh-7Lmcv7eWuS0_69igriHVMYkrKPBFjOhFgJoneOzecUvUIJrN4KHahzfmlfcG2Oz6UTHrG44QswrTgSZOivHRkz2BIzkNZkvVu7zb/s1600/AIVALH1.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; clear: left; color: blue; float: left; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; font-weight: bold; line-height: 21px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeWeE0yZhYwd0RLhoR435WCLU8sGyVKp0E_NIQooh-7Lmcv7eWuS0_69igriHVMYkrKPBFjOhFgJoneOzecUvUIJrN4KHahzfmlfcG2Oz6UTHrG44QswrTgSZOivHRkz2BIzkNZkvVu7zb/s320/AIVALH1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; background-color: black; border-bottom-left-radius: 0px; border-bottom-right-radius: 0px; border-top-left-radius: 0px; border-top-right-radius: 0px; border: 1px solid rgb(234, 234, 234); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="320"></span></a><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span style="font-weight: bold; line-height: 21px;"><b>Η γιορτή τών Φώτων στήν λησμονημένη Ιωνία μας...<br>Οί μέρες των εορτών αύριο μεθαύριο τελειώνουνε, πήραμε κάποια νότα χαράς έστω και με άδειες τσέπες αρκετοί από εμάς, μας περιμένει  τώρα στυγνό το αύριο, αλλά και πάλι να μάθουμε να μη απελπιζόμαστε γιατί κάθε μέρα πού περνάει φέρνει πάνω της και μια αλλαγή, και άς ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει στο τέλος, κάποια νέα κατάσταση θα ξεφυτρώσει…</b></span></span><br style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><a href="" name="more" style="background-color: white; font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"></a><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><b>Άντε παιδιά, δεν θα μας αφήσει στο τέλος ο Θεός , και άς έχουμε κουράγιο ελπίζοντας σε μια νέα Ανατολή τόσο για εμάς, όσο και για τα νέα παιδιά μας ελπίδα του αύριο, αλλά και για την Πατρίδα, για όλους μας…</b></span><br> </div>

Τά Φώτα στην Μικρά Ασία…

Η γιορτή τών Φώτων στήν λησμονημένη Ιωνία μας...Οί μέρες των εορτών αύριο μεθαύριο τελειώνουνε, πήραμε κάποια νότα χαράς έστω και με άδειες τσέπες αρκετοί από εμάς, μας περιμένει  τώρα στυγνό το αύρι…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΜΙΚΡΑΣΙΑ :Η θηριωδία στα Βουρλά με τη σφαγή των Ελλήνων

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br></span> <a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/HISTORY/SMYRNH/cache/woman-630x502.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; clear: left; float: left; line-height: 18px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black; font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="254" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/HISTORY/SMYRNH/cache/woman-630x502.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; border-bottom-left-radius: 0px; border-bottom-right-radius: 0px; border-top-left-radius: 0px; border-top-right-radius: 0px; border: 1px solid rgb(0, 0, 0); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="320"></span></a><b style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 16.796875px;">Στο κείμενο του Γάλλου δημοσιογράφου Rene Puaux εξηγείται αυτό που γενιές και γενιές Ελλήνων λένε: </span><span style="line-height: 16.796875px;">“ο Τούρκος δεν έχει μπέσα”. Διαβάστε πως ο Γάλλος δημοσιογράφος περιγράφει τα όσα έγιναν στα Βουρλά, από τους Τούρκους. Ο δημοσιογράφος αναφέρει ονόματα και γεγονότα και αποδεικνύει πως οι Τούρκοι εξαπάτησαν τους Έλληνες και τους κράτησαν στα σπίτια τους για να σφαγιασθούν!</span><br><span style="border: 0px; font-family: Verdana, sans-serif; font-style: italic !important; line-height: 16.796875px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; border: 0px; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“Για τις θηριωδίες στα Βουρλά είμαι σε θέση να δημοσιεύσω τις καταθέσεις πέντε μαρτύρων, του Γιάννη Μιχαηλίδη, των αδελφών του Αργυρώς Σιάχου και Αριστέας Μιχαηλίδη, και των δεσποινίδων Μαρίας και Αγγέλας Μακρομάλλα.</span><br>Ο Γιάννης Μιχαηλίδης σ' αυτή την τραγική αφήγηση είναι ο εκφραστής της γνώμης των άλλων μαρτύρων ο ίδιος δεν είχε πα ραστεί σε όλες τις φάσεις του δράματος:...</span></span></b><br> </div>

ΜΙΚΡΑΣΙΑ :Η θηριωδία στα Βουρλά με τη σφαγή των Ελλήνων

Στο κείμενο του Γάλλου δημοσιογράφου Rene Puaux εξηγείται αυτό που γενιές και γενιές Ελλήνων λένε: “ο Τούρκος δεν έχει μπέσα”. Διαβάστε πως ο Γάλλος δημοσιογράφος περιγράφει τα όσα έγιναν στα Βουρλά,…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Είναι χρήσιμο το έγγραφο σε εκείνους που στηρίζουν την συγκυβέρνηση Σαμαρά - Ρεπούση...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br></span></span> <span style="background-color: white; color: black; font-size: large;"><a href="http://www.facebook.com/sharer.php?u=http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5536.html&title=%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%20%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CE%A1%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7..." style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-family: Verdana, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: left; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;" target="_blank" title="Add To Facebook"></a></span><br> <div class="post-body entry-content" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-family: Verdana, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 0.75em; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; font-weight: normal; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPcltr2cKCSzFb6zk1yUw_dqSFrdUYzqxz3cLhIwg-G8dj5-6-zgnQ5EgMtGuvC_jzjnb3ckR5D8JLzcq-mJmhoZdATviUXQSAai7PYnIU6s2PZvNqmhRXBdZUJKEe6l-Mfqchs-_c6n8/s1600/9114_10152897026435085_1859098152_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="background-color: white; color: black; font-size: large;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPcltr2cKCSzFb6zk1yUw_dqSFrdUYzqxz3cLhIwg-G8dj5-6-zgnQ5EgMtGuvC_jzjnb3ckR5D8JLzcq-mJmhoZdATviUXQSAai7PYnIU6s2PZvNqmhRXBdZUJKEe6l-Mfqchs-_c6n8/s640/9114_10152897026435085_1859098152_n.jpg" style="border: 5px solid rgb(255, 255, 255);" width="640"></span></a></div> <div class="fbPhotoContributorName" id="fbPhotoPageAuthorName"> <a data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=255561140084" href="https://www.facebook.com/AnexartitoiEllines" style="text-decoration: none;"><span style="background-color: white; color: black; font-size: large;"><b>Panos Kammenos</b></span></a></div> <div style="font-weight: normal; text-align: justify;"> <span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"type":45}" id="fbPhotoPageCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption" style="background-color: white;"><div style="text-align: justify;"> <span style="font-size: large;">Είναι χρήσιμο το έγγραφο σε εκείνους που στηρίζουν την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Ρεπούση...</span></div></span></span></div></div></div></div>

Είναι χρήσιμο το έγγραφο σε εκείνους που στηρίζουν την συγκυβέρνηση Σαμαρά - Ρεπούση...

Panos Kammenos Είναι χρήσιμο το έγγραφο σε εκείνους που στηρίζουν την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Ρεπούση...…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Αυστραλία: Βιβλίο για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="itemImageBlock" style="font-family: Arial; line-height: 18px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span class="itemImage" style="display: block;"><span style="clear: left; float: left; font-size: large; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></span></span><div class="clr" style="clear: both; float: none; height: 0px; line-height: 1px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px;"> </div> </div> <div class="clr" style="clear: both; float: none; font-family: Arial; height: 0px; line-height: 1px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px;"> </div> <div class="itemFullText" style="font-family: Arial; line-height: 18px; margin: 0px; padding: 0px;"> <div style="padding: 0px 0px 12px;"> <a href="http://a.media.newsbomb.gr/items/cache/594c79e64ea03a909ea33ffede2f1bfc_XL.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Αυστραλία: Βιβλίο για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες" border="0" height="189" src="http://a.media.newsbomb.gr/items/cache/594c79e64ea03a909ea33ffede2f1bfc_XL.jpg" style="border: 0px;" width="320" /></a><strong><span style="font-size: large;">Το βιβλίο που κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα έχει τίτλο «90 Χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης. Οι πρόσφυγες που έκαναν ένα νέο ξεκίνημα στο West End, South Brisbane".</span></strong></div> <div style="padding: 0px 0px 12px;"> <span style="font-size: large;">Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τον Σύλλογο Μελέτης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας που λειτουργεί στο Κουίνσλαντ. <strong>Αξιοσημείωτο είναι πως στο Μπρίσμπαν εγκαταστάθηκαν πολλοί πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, αμέσως μετά την καταστροφή του 1922.</strong></span></div> <div style="padding: 0px 0px 12px;"> <span style="font-size: large;">Συγγραφέας του βιβλίου είναι η Δέσποινα Δράκου (αντιπρόεδρος του Συλλόγου) της οποίας ο πατέρας ήταν πρόσφυγας. «Ο πατέρας μου», λέει, «με ενέπνευσε να γράψω το βιβλίο αυτό. Ήταν μόλις δέκα χρόνων, επέζησε της καταστροφής της Σμύρνης και εγκαταστάθηκε στο Μπρίσμπαν μαζί με την οικογένειά του αμέσως μετά το 1922».</span></div> <div style="padding: 0px 0px 12px;"> <span style="font-size: large;">Η κ. Δράκου σημειώνει πως ο πατέρας της, Γιάννης Δρακάκης, τής είχε διηγηθεί πολλές ιστορίες που δεν μπορούσε να βρει στα βιβλία των «ιστορικών» και αυτό την έκανε να ψάξει και να βρει σπάνιο υλικό από επιζώντες, διπλωμάτες αλλά και δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής.</span></div> <div style="padding: 0px 0px 12px;"> <span style="font-size: large;">Η πρόεδρος του Συλλόγου Τζορτζίνα Μονζεράτ δήλωσε κατά την παρουσίαση του βιβλίου πως αποφασίστηκε η έκδοσή του για να τιμηθούν τα θύματα της καταστροφής αλλά και «για να ειπωθεί η ιστορία των Μικρασιατών προσφύγων που σκόρπισαν στα πέρατα της γης μετά τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες».</span></div> <div style="padding: 0px 0px 12px;"> <span style="font-size: large;">Στην παρουσίαση του βιβλίου τονίστηκε πως ήταν «τραγικά τα πρώτα χρόνια των προσφύγων στην Ελλάδα», αλλά γι' αυτούς που πήγαν σε Αυστραλία, ΗΠΑ και άλλες χώρες «τα πράγματα ήταν ακόμα πιο χειρότερα».</span></div> </div> <span style="font-family: Arial; line-height: 18px;"><span style="font-size: large;"><br /><br /></span></span></div>

Αυστραλία: Βιβλίο για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες

Το βιβλίο που κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα έχει τίτλο «90 Χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης. Οι πρόσφυγες που έκαναν ένα νέο ξεκίνημα στο West End, South Brisbane". Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Όταν στή Σμύρνη επικρατούσε ...συνωστισμός

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px; margin: 0px 0px 0.75em; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiQCjkUOeegl2p9NzQtwbKZzWIDw2TdVArQG-Xi9cRiBtkYuoJ_CFc1UnWTFuncpVez6yhaKTJdIndSkaejjeHRLTTCuDJoRcVDA-DOcSpcGu0UbWc4N57zOAIkWNQrYodIsIA2VqoE4zK/s1600/1922+The+%CE%A4urk+%CE%9Cehmet+%CE%91zit+%CE%9Frder.jpg" imageanchor="1" style="color: blue; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiQCjkUOeegl2p9NzQtwbKZzWIDw2TdVArQG-Xi9cRiBtkYuoJ_CFc1UnWTFuncpVez6yhaKTJdIndSkaejjeHRLTTCuDJoRcVDA-DOcSpcGu0UbWc4N57zOAIkWNQrYodIsIA2VqoE4zK/s640/1922+The+%CE%A4urk+%CE%9Cehmet+%CE%91zit+%CE%9Frder.jpg" style="border: 1px solid rgb(255, 255, 255); padding: 4px;" width="640" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><b style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα έγγραφα αυτά σπάνε κόκαλα...</span></b><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 19.59375px;">Να ερωτηθεί και να απαντήσει η Ρεπούση, όταν έγραφε δολοφονώντας την αλήθεια,περί συνωστισμού κ.τ.λ. αυτό το έγγραφο δεν το συνάντησε πουθενά; </span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;" /><b style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακόμη να ερωτηθούν και οι 300 όπου μεταξύ αυτών ανήκει</span></b><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;" /><a href="" name="more" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;"></a><b style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 19.59375px;">και η Ρεπούση οι οποίοι σήμερα αγωνίζονται για να καταλάβουν μία θέση στους 300 για να ζουν από αυτούς που με ψέματα και υποσχέσεις τους έχουν ψηφίσει, γνωρίζουν άραγε την ιστορία;</b></span><br /> <span style="background-color: white; line-height: 19.59375px;"><span style="color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;"><b>http://exomatiakaivlepo.blogspot.com</b></span></span></div>

Όταν στή Σμύρνη επικρατούσε ...συνωστισμός

Τα έγγραφα αυτά σπάνε κόκαλα...Να ερωτηθεί και να απαντήσει η Ρεπούση, όταν έγραφε δολοφονώντας την αλήθεια,περί συνωστισμού κ.τ.λ. αυτό το έγγραφο δεν το συνάντησε πουθενά; Ακόμη να ερωτηθούν και οι…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Η τελευταία Πρωτοχρονιά στη Μικρά Ασία

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div dir="ltr" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2013/01/smirni-1a.jpg?w=780" imageanchor="1" style="color: #771100; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="262" src="http://vatopaidi.files.wordpress.com/2013/01/smirni-1a.jpg?w=780" style="border: none; position: relative;" width="400" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><strong style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ενενήντα  χρόνια από την Τελευταία Πρωτοχρονιά της Μικρασίας, την Πρωτοχρονιά του μοιραίου έτους 1922, ας στρώσουμε τη θύμησή της με ροδανθούς και υάκινθους, αφήνοντας τη φαντασία να μας σεργιανίσει σε παρα­δείσους χαμένους αλλά όχι ξεχασμένους: το Αϊβαλί, τα Αλάτσατα, το Αδραμύτιο και τοΑίδίνι∙ τα Βουρλά, το Δικελί, την Έφεσο και τον Τσεσμέ∙ τη Μενεμένη και τα Μουδανιά∙ το Μαρμαρίσι και τα Μοσχονήσια∙ την Προύσα, την Πάνορμο και την Πέργαμο∙ τη Σινώ­πη, τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα∙ τις Φώκιες και τη Σμύρνη, το “Διαμάντι της Ανατολής”, το “Στέμμα της Ιωνίας” την “πόλη του θρύλου και του πόνου”…</strong></span><div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Η Σμύρνη, η “γκιαούρ Ισμίρ”, υποδέχεται την Πρωτοχρονιά του ’22 με<br /><a href="" name="more"></a>ευχές στα αρμενικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ολλανδικά και κυρίως στα ελληνικά, αφού η συντριπτική πλειο­ψηφία είναι Έλληνες. <strong>Η Σμύρνη με τα τριάντα σχολεία</strong> (: την Ευαγγελική Σχολή, το Κε­ντρικό Παρθεναγωγείο, το Ομήρειο Ίδρυμα κλπ,), <strong>με τα τέλεια οργανωμένα νοσοκομεία</strong> (με πρώτο και καλύτερο το Γκραικικόν) και τους αρρώστους που καταφθάνουν από παντού για να θεραπευτούν, με <strong>τα δραστήρια φιλανθρωπικά της ιδρύματα</strong> (: το Άσυλο των Αστέγων, το Λαϊκό Κέντρο, το Ορφανοτρο­φείο, τη Φιλόπτωχη Αδελφότητα, το Ταμείο Φτωχών, την Αδελφότητα “Ευσέβεια”, το Σύλλογο Κυριών κ.ά.), με τους δημιουργικούς πνευματικούς συλλόγους της (όπως ο Φι­λολογικός Σύλλογος “Όμηρος”, ο Καλλιτεχνικός, ο δημοσιογραφικός κ,ά,), <strong>με τα αθλη­τικά σωματεία της</strong> (όπως ο Πανιώνιος και ο Απόλλων) και τις λέσχες της, που συγκέντρωναν όλη την “εκλεκτή κοινωνία”, <strong>με τα πολυτελή θέατρα</strong> (όπως η Νέα Σκηνή, το Θέατρο Σμύρνης, το Σπόρτιγκ Κλαμπ, το Κράιμερ ή το Γκαίυ) και τους δώδεκα κινηματογρά­φους της, με τις κατάμεστες τράπεζες…<strong>και προπαντός η ονειροπόλα Σμύρνη με τον απελευθερωτικό ελληνικό στρατό και με τις δεκαέξι πανέμορ­φες ορθόδοξες εκκλησίες της υποδέχεται τον Αϊ-Βασίλη και τον καινούριο χρόνο….</strong></span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Η μητρόπολη Αγία Φωτεινή λαμποκοπά μέσα κι έξω. Ο επιβλητικός μητροπολίτης Χρυ­σόστομος με τα χρυσά άμφια και την πατερίτσα του αστράφτει σαν αληθινός βυζαντινός αυτοκράτορας πάνω στο θρόνο του. Το βλέμμα του όμως είναι βυθισμένο στοχαστικά και ανήσυχα στο μέλλον. Λαλεί χαρμόσυνα το πανύψηλο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής καθώς το μεγάλο βαυαρικό ρολόι του δείχνει ακριβώς 12 κι αντιλαλούν οι καμπάνες των άλλων εκκλησιών απ’ την πόλη και τα μαγευτικά περίχωρά της:</strong> το Κορδελλιό, το Αλάμπεη και την Παπασκάλα∙ τα Πετρωτά, την Αγία Τριάδα και το Μερσικλή∙ το Βαϊρακλή και το Δραγάτς∙ το Καρατάσι και το Σαλαγανό∙ την Καλλιθέα(Καραντίνα), την Ενόπη (Γκιοζ Τεπές) και τη Μυρακτή (Κοκάρ-Γιαλή)∙ το Βουρνόβα, το Χατζηλάρ και το Βουνάβασι∙ τον Παράδεισο, το Βουτζά και το Σεβδήκιοϊ…</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <strong><span style="font-size: large;">«Τα στενά της σοκάκια, οι φαντασμαγορικοί βερχανέδες της, τα αρχαϊκά της σπίτια, τα καφασωτά παράθυρα, τα αιώνια μπαλκόνια, οι μιναρέδες, τα ψηλά κωδωνοστάσια, οι τρούλοι της, τα σαχνισίδια της μέσα στο τρεμουλιαστό φως των φαναριών της έδιναν στην πόλη μια εντύπωση έντονα ειδυλλιακή, κάποιο μυστικισμό…»(2) πάντοτε. Μέσα όμως στη νύχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του ’22 οι μιναρέδες και τα κωδωνοστάσια έμοιαζαν να αποκρεμιούνται σ’ ένα αγκάλιασμα ερωτικό ή θανατηφόρο – δεν ήξερες!</span></strong></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">«Το Και, το Παραλλέλι, η Μπελαβίστα, οι Βερχανέδες, οι Μεγάλες Ταβέρνες, το Μπουλβάρ-Αλιότι, ο Κουλές, τα Τράσα (…), τα βαποράκια του Κορδελλιού, το τραμ της πλακόστρωτης προκυμαίας που το ‘σερναν άλογα, τα κατάμεστα με εύθυμο κόσμο κέντρα, τα μονά ζυγά φιστίκια, τα “πολιτάκια” με τα σαντούρια, όλα έμοιαζαν σαν εύθυμες κτυπητές κορδέλες που έπλεκαν ένα χαρωπό γαϊτανάκι. Και μέσα σ’ αυτά η μητέρα να μπαινοβγαίνει με τα παιδιά στα καταστήματα και ν’ αγοράζει τη χαρά του περιττού μέσα σε μεγάλα και μικρά πακέτα…».(3)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Άσε τι γινόταν με τη βασιλόπιτα. «Η νοικοκυρά έβαζε μέσα το φλουρί. Η ίδια σχεδίαζε δικέφαλους αητούς και διάφορα πλουμιά με καρεφύλλια και μύγδαλα</strong> [Συνή­θως πατούσε στη μέση μια ρομβοειδή σφραγίδα με το δικέφαλο αητό, απ' αυτές που σκά­λιζαν οι μοναχοί στο Άγιο Όρος]. Η ίδια σκαρίφιζε με ζυμάρι τη χρονολογία. Σαν τρελά μπαινόβγαιναν τα παιδιά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Πότε θα ‘ρθει η ώρα να κό­ψουν την πίτα… Να δουν σε ποιον θα πέσει το φλουρί… Πότε θα μοιράσουν τα ρεγάλα και τους μποναμάδες… Κι οι μεγάλοι αγωνιούσαν για τα ρεγάλα. Ήξεραν ότι όλα ήταν αγο­ρασμένα απ’ του Ξενόπουλου, απ’ τον Μπον Μαρσέ, απ’ τα μεγάλα καταστήματα της Σμύρνης.<strong> Πάνω στο στρογγυλό τραπέζι της τραπεζαρίας, η γελένη γεμάτη καρύδια, μύ­γδαλα, φουντούκια, “μάνα του Ουρανού”, κουκουνάρια, σταφίδες, σύκα, κουρμάδες, δα­μάσκηνα, λεμπλεμπούδες. Στη μέση ένα αναμμένο κερί, και τα παιδιά να μπαινοβγαί­νουν, να γεμίζουν τις τσέπες και να μασουλίζουν. Δε σταματούσαν τα κάλαντα και οι ευ­χές στην ξώπορτα…».(4)</strong></span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Βέβαια, <strong>«κάθε παλιά Σμυρνιά, την παραμονή στον εσπερινό, έστελνε στον εφημέριο της ενορίας το κόνισμα του Αγίου Βασιλείου με τον άρτον για το Ύψωμα. Και την άλλη μέρα, ξωλείτουργα ο παπάς ήθελε να πάει στο σπίτι να ψάλει το Απολυτίκιον και το Μεγαλυνά­ριον του Αγίου: “Τον ουρανοφάντορα του Χριστού…”.</strong> Η νοικοκυρά κρατούσε μια άσπρη πετσέτα ανοιχτή και ο παπάς βαστώντας τον άρτον τον ύψωνε εκ τρίτου αναφωνών: “Μέγα το όνομα…”. “Της Αγίας Τριάδος”, συμπλήρωνε η οικοδέσποινα. “Πάτερ όσιε, βοήθει τους δούλους σου”, ξανάλεγε ο παπάς κι έκοβε ανάλογες μερίδες, ευλογία για τους εορτάζοντας… Στο Γιαμανλάρ νταγ το πρωί της Πρωτοχρονιάς, όταν ξυπνούσαν οι άνθρωποι, ήθελε να κοιτάξουν το βουνό και να ευχηθούν: “Να είναι στερεωμένοι όλο το χρόνο”. Αν το βουνό ήταν χιονισμένο, αυτό σήμαινε ότι ο χρόνος θα τους ήταν ευτυχισμένος…».(5)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <strong><span style="font-size: large;">Παρόμοιες σκηνές εκτυλίσσονται παντού…</span></strong></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Στην Κρήνη</strong> (Τσεσμές), μετά το κόψιμο και το μοίρασμα της πίτας, άφηναν όλα τα κομμά­τια της πάνω στο τραπέζι μαζί με γλυκά και νερό, για<strong> να κατέβει τη νύχτα ο Αϊ-Βασίλης να φάει και να ξεδιψάσει.</strong>(6) Επίσης , έσφαζαν στο κατώφλι της πόρτας μια κόττα ή ένα διάνο “για το καλό”.(7)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Στη Χίο της Βιθυνίας</strong>, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς<strong> ο νοικοκύ­ρης κάρφωνε ένα κλαδάκι ελιάς πάνω στη βασιλόπιτα, </strong>που ακουμπούσαν όρθια στον τοίχο και λειτουργούσε ως ειδώλιο του Αϊ-Βασίλη. Πάνω στο κλαδάκι όλα τα μέλη κρεμούσαν τα χρυσά τους (βραχιόλια, αλυσίδες, σκουλαρίκια, δακτυλίδια κ.ά.) και τα άφηναν εκεί όλη τη νύχτα, για να τους φέρει ο Αϊ-Βασίλης ευτυχία.(8)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Στις Κυδωνίες (Αϊβαλί)</strong> η νοικοκυρά σχημάτιζε με ένα πιρούνι πάνω στην πίτα<strong> ένα σταυρό “τσιμπιστό”,</strong> για να… βγαίνουν τα μάτια των εχθρών και να μην τους γλωσσοτρώνε, ενώ με ένα κλειδί έκαναν διάφορα πλουμιά για να “κλειδώνεται” το στόμα των εχθρών. (9) Εξάλλου, όποιος κέρδιζε το φλουρί δεν το έπαιρνε. Το εξαγόραζε η νοικοκυρά, γιατί ήταν γρουσουζιά να φύγει από το σπίτι.(10)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Στον Πόντο τοποθετούσαν στο εικονοστάσι έξι κλαδιά ελιάς και έξι δάφνης</strong> με την ευχή: “ήρθε καλοχρονιά, ας πάει κακοχρονιά”.<strong>Επίσης τα κορίτσια έριχναν στη θάλασσα στάρι και αλάτι και έφερναν στο σπίτι θαλασσινό νερό με βότσαλα, που σκόρπιζαν στα δωμάτια, για να έχουν αφθονία αγαθών.</strong> Στη Σινώπη, ειδικότερα, κάθε Πρωτοχρονιά κάρφωναν πάνω από το τζάκι ένα νέο κλαδί ελιάς, για να τους δίνει νέα ζωή (11), ενώ όποιος έβρισκε το φλουρί έπρεπε να πάει πρωί πρωί στη βρύση να αφήσει ένα κομμάτι πίτα αλειμμένο με μέλι και βούτυρο, για να εξευμενίσει το στοιχειό που κατοικούσε σ’ αυτή, και να φέρει στο σπίτι ένα κουβά “αγιοβασιλιώτικο νερό” για ανανέωση. (12)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Στα Κοτύωρα</strong> καλό σημάδι για την οικογένεια ήταν <strong>να πέσει το νόμισμα στην Παναγία</strong>, που της “μελετούσαν” και το πρώτο κομμάτι. (l3)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Στην Κασταμονή</strong>, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οι νοικοκυρές εκτός από τη βασι­λόπιτα ετοίμαζαν και τον <strong>αϊβασιλιώτικο χαλβά</strong>και μάλιστα με ιδιαίτερη φροντίδα, γιατί από την επιτυχία του εξαρτούσαν την τύχη της χρονιάς. Μετά τον Εσπερινό, τέσσερις ομάδες μαθητών με λευκούς χιτώνες, γαρνιρισμένους με θαλασσί χρώμα και με πολύχρω­μα φαναράκια στα χέρια επισκέπτονταν όλα τα σπίτια. Τα κεράσματα ήταν ρακί και μεζέ­δες για τους μεγάλους και ξηροί καρποί ή φρούτα για τους μαθητές. Με τα χρήματα που εισέπρατταν κάλυπταν έξοδα του σχολείου…(14)</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Έτσι έγιναν όλα, όπως κάθε χρόνο, την Πρωτοχρονιά του 1922</strong>. Όμως, μήπως δε σταύ­ρωσαν την πίτα “τρις” με το μαχαίρι; Μήπως δε “μελέτησαν” σωστά τα κομμάτια της; Μήπως δεν πάτησαν σωστά πάνω της τη σφραγίδα και ο δικέφαλος αποτυπώθηκε μονοκέ­φαλος ή ακέφαλος; Μήπως το “φλουράκι” το κέρδισε το Τουρκάκι που παραστεκόταν ή του το “μαρτύρησε” το πονηρό Φραγκάκι; Μήπως δεν πέτυχε ο αϊβασιλιώτικος χαλβάς της Κασταμονίτισσας; Μήπως ξέχασαν να ανανεώσουν τα παλιά κλαδιά ελιάς και δάφνης στα εικονοστάσια τους; Ή μήπως το πρωί της Πρωτοχρονιάς του ’22 πυκνή ομίχλη έκρυβε τη θέα του αχιόνιστου Γιαμανλάρ Νταγ; Μήπως, πάλι, έπιασαν κάποιες κατάρες των Λε­βαντίνων εμπόρων που είχαν θησαυρίσει κάτω απ’ το παλιό τουρκικό καθεστώς των διο­μολογήσεων και τώρα έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τους Έλληνες; Ή μήπως πίσω απ’ τα καφάσια των παραθύρων τα κατακόκκινα από λύσσα μάτια των Τούρκων “μάτιαζαν” το Ελληνικό στοιχείο, που ζούσε το όνειρο της Ανάστασης; Δεν μπορεί, κά­ποιο κακό σημάδι θα είδαν οι Μικρασιάτες την παραμονή ή ανήμερα της Πρωτοχρονιάς!…</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong>Την Πρωτοχρονιά του 1922 η τραγωδία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας βρί­σκεται σε κορύφωση. Όλα όμως έγιναν όπως κάθε χρόνο στη “Βασιλίδα της Ιωνίας” και τα περίχωρά της</strong>. Γιατί, όπως γράφει ο Η. Βενέζης,<strong> «Η καταιγίδα, η καταστροφή πλησία­ζαν. Εμείς ήμαστε τότε σχεδόν παιδιά, δεν είχαμε νου και μάτια να δούμε. Αλλά οι πατέρες μας, που είχαν και τα δυο, δεν ήθελαν να δουν. Δεν είχαν μήτε φαντασία. Η ζωή των ελληνικών κοινοτήτων συνεχιζόταν μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα ευφορίας – που είναι χαρακτηριστική των απελπισμένων καταστάσεων…».(12)</strong>Για κάποιους ασφαλώς στα παρασκήνια ή και στις κερκίδες του παγκόσμιου αυτού θεάτρου όλα αυτά είναι απλώς στοιχεία τραγικής ειρωνείας, αφού το ξέρουν ή το φαντάζονται ότι πρόκειται για την τελευταία Πρωτοχρο­νιά των Ελλήνων στη Μικρά Ασία.</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Το τελευταίο, βέβαια, επεισόδιο της τραγωδίας (η «κα­ταστροφή», η «έξοδος») θα παιχτεί «επί σκηνής» τον Αύγουστο του ίδιου έτους…</span></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <strong><span style="font-size: large;">Από τότε οι Ελληνομικρασιάτες, μπορεί να μετρούσαν όπως όλοι οι χριστιανοί το χρόνο με αφετη­ρία τη Γέννηση του Χριστού, ως πρόσφυγες όμως αναμετρούσαν το χρόνο με αφετηρία την αποφράδα εκείνη μέρα του Αυγούστου που οι πύρινες γλώσσες έζωσαν θανατηφόρα τον Ελληνι­σμό της Μικρασίας, αφανίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του και ξεριζώνοντας το υπόλοιπο από τα χώματα όπου για τριάντα ολόκληρους αιώνες ζούσε και δημιουργούσε έργα θαυ­μαστά. Γι’ αυτό και η βασιλόπιτά τους ουσιαστικά ήταν συνδυασμός του “εορτα­στικού” άρτου και του “μελίπηκτου” των αρχαίων προσφορών προς τους θεούς και προς τους νεκρούς αντίστοιχα!…</span></strong></div> <div style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Υ.Γ. Πριν από 15 χρόνια, παρουσιάζοντας τα έθιμα αυτά στην εκδήλωση κοπής της πίτας του ενιαίου τότε Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνου στο Δημαρχείο της πόλης μας, είχα προτείνει να κόβονται δύο βασιλόπιτες, όπως ήταν το έθιμο στην Αρτάκη της Κυζίκου(15): μια «ανεβατή», αφιερωμένη στο Χριστό, τον Αϊ-Βασίλη και τους οικείους και μία «λειπανάβατη», αφιερωμένη στους νεκρούς μας, θαμμένους και άταφους. Πράγματι οι Μικρασιάτες του Ρεθύμνου δεν άργησαν να κόβουν δύο πίτες∙ όχι, όμως, κατά το έθιμο της Κυζίκου αλλά κατά τις ε-πιτα-γές του διχασμού, που του επέτρεψαν να τους κάνει “ποδαρικό”!!…</span></div> </div> <div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Ι) Ισαβέλλα Μαλόβρουββα, «Σμύρνη, Διαμάντι της Ανατολής. Περιοδεία φαντασίας στην παλαιά Σμύρνη», Μικρασιατικά Χρονικά, τόμος Α’, σελ. 181-184. 2) Διδώ Σωτηρίου, Οι νεκροί περιμένουν, σελ. 54. 3) lφιγένεια Χρυσοχόου, Ξεριζωμένη Γενιά, σελ. 394. 4) Σωκράτης Ρωνάς, «Λαϊκό Μηνολόγιο Σμύρνης», Μικρασιατικά Χρονικά, τόμος Ζ’, σελ. 310. 5) Δημ. Λουκάτος, ” Το έθιμο της Βασιλόπιτας”, Μικρασιατικά Χρονικά, Τόμος Ι΄, σελ. 121. 6) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 123. 7) Γεώργιος Μέγας, Ελληνικαί εορταί και έθιμα λαϊκής λατρείας, Αθήνα 1956, σελ. 61. 8 ) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 124. 9) Γ. Μέγας, ό.π., σελ. 60-61. 10) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 125. 11) Γ. Μέγας, ό.π., σελ. 72. 12) Γ. Μέγας, ό.π., σελ. 70. 13) Λύσανδρος Θεοδωρίδης, «Η Παραμονή του Αγίου Βασιλείου εις Κασταμονήν», Μικρασιατικά Χρονικά, τόμος Β’, σελ. 172. 14) Ηλίας Βενέζης, Μικρασία, Χαίρε, σελ. 37-38. 15) Δημ. Λουκάτος, ό.π., σελ. 108</span></div> <div style="background-color: white; color: #564e73; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Πηγές: άγονη γραμμή- <a href="http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/12/30/%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AC-%CE%B1%CF%83%CE%AF/" style="color: #0062a0; text-decoration: initial;"> fdathanasiou.wordpress.com</a></span></div> <div style="background-color: white; margin-bottom: 1.2em; margin-top: 0.6em; padding: 0px;"> <span style="color: #564e73; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large; line-height: 20px;"><a href="http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/12/30/%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AC-%CE%B1%CF%83%CE%AF/" style="color: #0062a0; text-decoration: initial;"> </a></span><span style="background-color: transparent; line-height: 20px;"><span style="color: #0062a0; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><a href="http://mikrasiateskeratsiniou.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html">http://mikrasiateskeratsiniou.blogspot.gr</a></span></span></div> </div>

Η τελευταία Πρωτοχρονιά στη Μικρά Ασία

Ενενήντα  χρόνια από την Τελευταία Πρωτοχρονιά της Μικρασίας, την Πρωτοχρονιά του μοιραίου έτους 1922, ας στρώσουμε τη θύμησή της με ροδανθούς και υάκινθους, αφήνοντας τη φαντασία να μας σεργιανίσει …

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...