Γιατί τρώμε μπακαλιάρο κάθε 25η Μαρτίου ;

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <br /> <div dir="ltr" style="background-color: #f9fcff; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;" trbidi="on"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhICi8SRcyQD_zp_MDIjZYXhdfLxKTE9nzk32sDtw5Up8yPYBLWyDrLHnRtOrIPA12we17KbSpoTCtDawaYEey92A1Y61-VQt18DF-hbLKwftk_v0vWHAbcSn7pmuEyVfyc3_EiSHqCEdc/s1600/giati-trome-mpakaliaro-kathe-25i-martiou-1-315x236.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; outline: none; text-decoration: none;"><span style="color: black; font-size: large;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhICi8SRcyQD_zp_MDIjZYXhdfLxKTE9nzk32sDtw5Up8yPYBLWyDrLHnRtOrIPA12we17KbSpoTCtDawaYEey92A1Y61-VQt18DF-hbLKwftk_v0vWHAbcSn7pmuEyVfyc3_EiSHqCEdc/s320/giati-trome-mpakaliaro-kathe-25i-martiou-1-315x236.jpg" style="background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: none; max-width: 99%; padding: 0px;" width="320" /></span></a><br /> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-size: large;">Ο βακαλάος, μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και...απέκτησε τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο.</span></div> <span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7810643315133836753" name="more"></a> Παρόλο που η περίοδος της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία, επέτρεψε να υπάρχουν δυο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Μία από αυτές τις γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων.<br /><br />Γιατί όμως καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι; Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες περιοχές, δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον ορεινό πληθυσμό όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί. Όταν λοιπόν εισήχθηκε ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι το οποίο μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με τη χρήση αλατιού.<br /><br /> </span></div> <div style="background-color: #f9fcff; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; text-align: justify;"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div> <span style="font-size: large;">tampouloukia.gr</span></div> <div> <span style="font-size: large;"><a href="http://www.pireasnews.gr/">πηγη</a></span></div> </div> </div>

Γιατί τρώμε μπακαλιάρο κάθε 25η Μαρτίου ;

Ο βακαλάος, μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και...απέκτησε τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο.  Παρόλο που η περίοδος ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Γιατί η Καθαρά Δευτέρα λέγεται και Σκυλοδευτέρα;

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <a href="http://www.koutouzis.gr/i8i-e84.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; clear: left; color: #771000; float: left; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="261" src="http://www.koutouzis.gr/i8i-e84.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;">Τα Κούλουμα της Καθαρής Δευτέρας είναι ένα παλαιό έθιμο και στον Πόρο.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;">Οι παλιοί Ποριώτες, όμως, δεν πήγαιναν στη εξοχή, απλά έτρωγαν νηστίσιμα στα σπίτια τους, όπως χαλβά ,τουρσιά και ταραμοσαλάτα.   Ένα έθιμο...</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;" /><a href="" name="more" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;"></a><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;">που κρατούσαν οι νοικοκυρές ήταν ότι έδιναν τα αποφάγια από τα κρέατα το πρωί της Καθαρής Δευτέρας στους σκύλους.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 22px;"> Έτσι ονομάστηκε και Σκυλοδευτέρα! </span></span><br /> <span style="background-color: white; line-height: 22px;"><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: large;">http://press4dogs.blogspot.gr</span></span></div>

Γιατί η Καθαρά Δευτέρα λέγεται και Σκυλοδευτέρα;

Τα Κούλουμα της Καθαρής Δευτέρας είναι ένα παλαιό έθιμο και στον Πόρο. Οι παλιοί Ποριώτες, όμως, δεν πήγαιναν στη εξοχή, απλά έτρωγαν νηστ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Λαγάνα: Ο άρτος της Καθαράς Δευτέρας

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMKzsTJRQ3uY2OzmBX39OsmP4VLI0rOto3kawgavFqen4qWQosNk2Lyfp4sO-XIEg9TtbTWyp8CkdOGjLNa2qhlR4TRJ69-y2te_5g_f2U_s-KQ6wUtSXeRmDMhUO3U9oKBUi_L754rSw5/s1600/lagana.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #464646; float: left; margin: 0px 1em 1em 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMKzsTJRQ3uY2OzmBX39OsmP4VLI0rOto3kawgavFqen4qWQosNk2Lyfp4sO-XIEg9TtbTWyp8CkdOGjLNa2qhlR4TRJ69-y2te_5g_f2U_s-KQ6wUtSXeRmDMhUO3U9oKBUi_L754rSw5/s320/lagana.jpg" style="border: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0px; padding: 4px;" width="320" /></span></a></div> <span style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px;"><span style="font-size: large;">Η Καθαρά Δευτέρα γαστρονομικά είναι συνυφασμένη με τη λαγάνα και διάφορα νηστίσιμα εδέσματα όπως ντολμαδάκια, ταραμοσαλάτα, χαλβάς, φασολάδα, τουρσί και πίκλες, αστακομακαρονάδα, θαλασσινά, ελιές και πολλά λαχανικά.</span></span><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma, Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 15.796875px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 23px;">Σύμφωνα με την παράδοση, οι χριστιανοί την ημέρα αυτή “καθαρίζονται” σωματικά και πνευματικά από την κρεατοφαγία της Αποκριάς και ετοιμάζονται να μπουν στην περίοδο της Σαρακοστής. Με αφορμή την ιδιαίτερη αυτή μέρα, ας γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία της λαγάνας που χάνεται στα βάθη των αιώνων.</span></span></div> <div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma, Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 15.796875px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">Με τον όρο «λαγάνα» υποδηλώνεται ο άζυμος άρτος, το ψωμί δηλαδή που παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιου είδους άρτος χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλίτες κατά τη διάρκεια της εξόδου τους από την Αίγυπτο. Για την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία θεωρείται ότι συμβολίζει τα «άζυμα» με τα οποία ο Λωτ περιποιήθηκε τους καλεσμένους του δείχνοντας ότι ακόμα και σε μια κοινωνία αμαρτίας υπάρχει χώρος για όλους. Στον αντίποδα υπάρχει η άποψη ορισμένων μελετητών που υποστηρίζουν ότι η λαγάνα παραπέμπει στους λεπτούς ψημένους «χυλούς» των αρχαίων Ελλήνων.</span></span></span></div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />Η λαγάνα ως έδεσμα συναντάται, όσο παράξενο κι αν σας ακούγεται, σε πολλά κείμενα της αρχαιότητας γεγονός που αποδεικνύει εμπράκτως ότι ανέκαθεν αποτελούσε διατροφική συνήθεια του λαού μας. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη όπου αναφέρεται η φράση »Λαγάνα πέττετται» που σημαίνει ότι »Λαγάνες γίνονται» ενώ ο Οράτιος στα κείμενά του χαρακτηρίζει τη λαγάνα ως «Το γλύκισμα των φτωχών».</span></div> <div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma, Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 15.796875px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">Η παρασκευή της λαγάνας, του άρτου σχήματος επίπεδου και ελλειψοειδούς, απαιτεί ιδιαίτερη μαστοριά και μεράκι από τον αρτοποιό για αυτό το λόγο στα παραδοσιακά αρτοποιεία την Καθαρά Δευτέρα σχηματίζονται ουρές πελατών που θέλουν να προμηθευτούν το πατροπαράδοτο έδεσμα.</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><b style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;">Λαγάνα</span></b><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><b style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;">Υλικά</b><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">:</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">20 γραμμ μαγιά νωπή ή 2 κουταλάκια του γλυκού μαγιά σε σκόνη</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">½ φλιτζάνι ζεστό νερό</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">1 κιλό αλεύρι χωριάτικο ή μαλακό</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">1 κουταλιά της σούπας αλάτι</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">σουσάμι</span></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><b style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;">Εκτέλεση</b><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif;"><span style="line-height: 23px;">:</span></span></span><ul style="margin: 0px; padding: 0px;"> <li style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; list-style: inside url(http://img812.imageshack.us/img812/7667/bulletred.png); margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;">Διαλύετε τη μαγιά στο ζεστό νερό, ρίχνετε λίγο από το αλεύρι μέχρι να γίνει ένας πηχτός χυλός, τον σκεπάζετε με μια πλαστική μεμβράνη ή μια πετσέτα κουζίνας και αφήνετε τον χυλό να »ησυχάσει» σε ζεστό μέρος για περίπου 12 ώρες. </span></li> <li style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; list-style: inside url(http://img812.imageshack.us/img812/7667/bulletred.png); margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;">Σε μια λεκάνη κοσκινίζετε προσεκτικά το αλεύρι με το αλάτι και στο κέντρο κάνετε ένα λάκκο. Στο λάκκο αυτό προσθέτετε τη ζάχαρη, το ελαιόλαδο, την υπόλοιπη μαγιά και δύο κούπες χλιαρό νερό. </span></li> <li style="list-style: inside url(http://img812.imageshack.us/img812/7667/bulletred.png); margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; font-size: large;"><span style="line-height: 23px;">Ζυμώνετε μέχρι η ζύμη σας να μαλακώσει και να γίνει εύπλαστη. Τη χωρίζετε σε τρεις μπάλες, ανάλογα με το μέγεθος της λαγάνας που επιθυμείτε να φτιάξετε, τις σκεπάζετε με μια πετσέτα σε ένα μπολ και τις αφήνετε να ξεκουραστούν μέχρι να διπλασιαστεί ο όγκος της καθεμιάς. Εν συνεχεία, παίρνετε κάθε μπαλίτσα την πιέζετε με ένα πλάστη σε μια αλευρωμένη επιφάνεια και τις πλάθετε σε τρεις πίτες. </span></span></li> <li style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; list-style: inside url(http://img812.imageshack.us/img812/7667/bulletred.png); margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;">Τις βάζετε στα ταψιά, τις σκεπάζετε και τις αφήνετε να φουσκώσουν μέχρι να διπλασιαστεί ο όγκος τους. Πατήστε τις με τα δύο δάκτυλα σε διάφορα σημεία, κάνοντας βαθιές δακτυλιές σε όλη την επιφάνεια. </span></li> <li style="color: black; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; list-style: inside url(http://img812.imageshack.us/img812/7667/bulletred.png); margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;">Αλείψτε τις με λίγο νερό και πασπαλίστε τις με σουσάμι. Ψήστε τις λαγάνες στους 200° Κελσίου για 20 λεπτά. </span></li> </ul> </div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Οι λαγάνες στεγνώνουν γρήγορα. Είναι προτιμότερο να καταναλωθούν την ίδια μέρα. Διαφορετικά μπορείτε να τις φυλάξετε στην κατάψυξη, κλεισμένες ερμητικά σε πλαστική σακούλα καθώς μπορούν να διατηρηθούν για τρεις μήνες.</span></div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <a href="http://www.pireasnews.gr/"><span style="font-size: large;">πηγη</span></a></div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div> <div style="background-color: white; font-family: Georgia, Constantia, serif; font-size: 16px; line-height: 23px; margin: 0px; padding: 0px;"> <br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></div> </div>

Λαγάνα: Ο άρτος της Καθαράς Δευτέρας

Η Καθαρά Δευτέρα γαστρονομικά είναι συνυφασμένη με τη λαγάνα και διάφορα νηστίσιμα εδέσματα όπως ντολμαδάκια, ταραμοσαλάτα, χαλβάς, φασ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Η παράδοση της Τσικνοπέμπτης

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/h_paradosh_ths_tsiknopemnths/category/culture" style="outline: none;" target="_self"><img alt="Η παράδοση της Τσικνοπέμπτης" src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/h_paradosh_ths_tsiknopemnths_300.jpg" style="background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: none; float: left; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; width: 300px;" /></a>Η Τσικνοπέμπτη είναι ένα από τα πιο… λαχταριστά έθιμα των Ελλήνων. Στην κυριολεξία παίρνουν φωτιά οι σούβλες και τα πιρούνια, αφού… επιβάλλεται η κατανάλωση κρέατος, κατά προτίμηση ψητού στα κάρβουνα. Πώς, όμως, καθιερώθηκε το έθιμο και γιατί προτιμήθηκε η Πέμπτη και όχι μία άλλη ημέρα;</span></span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η απάντηση έρχεται από τις… ανάγκες του οργανισμού σε συνδυασμό με τις χριστιανικές παραδόσεις. Η Τσικνοπέμπτη στην ουσία παίζει το ρόλο της…  προετοιμασίας για τη Μεγάλη Σαρακοστή. Οι <strong>επτά εβδομάδες νηστείας</strong> και κυρίως αποχής από το κρέας ήταν επώδυνες ακόμα και τα παλιά χρόνια, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν την δυνατότητα να καταναλώσουν κρέας τόσο συχνά, όσο σήμερα. Ετσι, λοιπόν, η ίδια η παράδοση επέβαλε μία ημέρα κατά την οποία οι πιστοί θα πρέπει να το ρίξουν κι επισήμως έξω, να… <strong>αποθηκεύσουν λίπος</strong> στον οργανισμό τους, για να αισθανθούν όσο λιγότερους πειρασμούς κατά τη διάρκειας της Σαρακοστής.</span></span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/h_paradosh_ths_tsiknopemnths/category/culture" style="outline: none;" target="_self"><img alt="Η παράδοση της Τσικνοπέμπτης" src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/h_paradosh_ths_tsiknopemnths_300_2.jpg" style="background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: none; float: right; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; width: 300px;" /></a>Η επιλογή της συγκεκριμένης Πέμπτης ως ημέρας «χαλάρωσης» της αυστηρής χριστιανικής διατροφής έγινε παραδοσιακά. Ως γνωστόν οι τρεις εβδομάδες της Αποκριάς ονομάζονται <strong>Προφωνή, Κρεατινή και Τυροφάγος</strong>. Η Τσικνοπέμπτη είναι μέρος της παράδοσης της δεύτερης εβδομάδας, στην οποία καταναλώνεται όλο το αποθηκευμένο κρέας (κατά παράδοση, επίσης, το κυριακάτικο γεύμα της Κρεατινής είναι αρνάκι στο φούρνο). Το ψητό κρέας, όμως, δεν είναι τόσο οικογενειακό φαγητό, αλλά συνδέεται με το γλέντι. Ετσι, λοιπόν, επιλέχθηκε η μοναδική ημέρα που «επιτρέπεται», ανάμεσα στις αυστηρές νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής. Οσο για το όνομα της ημέρας, δεν χρειάζεται πολλή ανάλυση: Η μεθυστική τσίκνα που προκύπτει από το ψητό κρέας δελεάζει και τον καθένα…</span></span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η ημέρα της Τσικνοπέμπτης μπορεί να μην γιορτάζεται αλλού στον κόσμο παρά μόνο στην<strong>ελληνορθόδοξη παράδοση</strong>, όμως παρόμοιες ημέρες κατανάλωσης κρέατος σαν… προετοιμασία πριν από μεγάλες θρησκευτικές νηστείες υπάρχουν και σε άλλες χώρες. Η πιο γνωστή είναι η γαλλική Mardi Gras (η ακριβής μετάφραση είναι… Λιπαρή Τρίτη), η οποία συνδέεται λόγω ημερομηνίας περισσότερο με την Καθαρά Δευτέρα, όμως στην ουσία περιλαμβάνει κατανάλωση κρέατος. Ανάλογη είναι και η γιορτή <em>Weiberfastnacht</em> στη Γερμανία.</span></span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/h_paradosh_ths_tsiknopempths/category/culture" style="outline: none;" target="_blank">flowmagazine.gr</a> </span></span></span></div>

Η παράδοση της Τσικνοπέμπτης

Η Τσικνοπέμπτη είναι ένα από τα πιο… λαχταριστά έθιμα των Ελλήνων. Στην κυριολεξία παίρνουν φωτιά οι σούβλες και τα πιρούνια, αφού… επιβάλ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Λαογραφία και προγνωστικά του καιρού

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <br /> <div dir="ltr" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://personal.pblogs.gr/files/112306-rain-and-leaves.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="color: black; font-size: large;"><img border="0" height="320" src="http://personal.pblogs.gr/files/112306-rain-and-leaves.jpg" style="border: none; position: relative;" width="284" /></span></a></div> <span style="font-size: large;">Τίς παρατηρήσεις αύτές έκαμε καί τίς άποκρυστάλλωσε άπό στόμα σέ στόμα ό λαός μας -οί γεωργοί κι οι ναυτικοί κυρίως, άλλά κι οί μυλωνάδες καί άλλοι- παρακολουθώντας τίς κινήσεις καί τίς φωνές τών πουλιών (τών άρχαίων «οιωνών»), τά ζώα τής στεριάς καί τής θάλασσας, τά φυτά, τίς άνθρώπινες ένέργειες καί παθήσεις (αρθριτικά, ρευματικά καί λοιπά), τά στοιχεία καί τά φαινόμενα τής φύσης, τίς έπαναλαμβανόμενες καιρικές συνθήκες σέ ορισμένες ήμέρες τοϋ χρόνου.<br /><br />Οί φωνές καί τό πέταγμα τών πουλιών, πού έχουν μιά ιδιαίτερη εϋαισθησία καί διαίσθηση στίς μεταβολές του καιρού, πρώτα, έκαμαν τούς μέν άρχαίους ν’ άποδώσουν σ’ αύτά<br /><a href="" name="more"></a>μαντικές ιδιότητες -άφοΰ καί τό 'ίδιο τ’ όνομά τους, οιωνός (: πουλί, καί μάλιστα όρνεο), κατάντησε νά σημαίνει καί τό μαντικό σημάδι- τούς δέ νεότερους νά βλέπουν καιρικό σημάδι (βροχής, κρύου, άέρα, μεταβολής καιρικής γενικά).<br />Καί είναι φυσικό τά πουλιά ν' άντιδροϋν διαισθανόμενα τή μεταβολή, άλλοτε φωνάζοντας λυπημένα ή χαρούμενα, κι άλλοτε πετώντας σέ άσφαλέστερα ή πιό εύχάριστα ή πιό κατάλληλα γιά τήν τροφή τους ή τήν άνετότερη διαβίωσή τους μέρη.<br />'Εκτός άπό τά πασίγνωστα χελιδόνια, τούς κούκκους, πού «φέρνουνε τήν άνοιξη», τήν καλοκαιριά, τό πιό γνωστό μας κατοικίδιο, ό πετεινός, μέ τό συνηθισμένο του... ώρολογιακό κράξιμο έχει καί τό ιδιαίτερο τής άλλαξοκαιριάς (στή βροχή, στήν καλοσύνη):<br />Οί κοκόροι κράζουν,/ οί καιροί άλλάζουν άποφαίνονται στή Σαηδόνα τής "Εξω Μάνης, ένώ στούς Όθωνούς δέχονται ότι: Ό κόκορος λαλεί,/ σορόκος ή βροχή.<br />Την ίδια... βαρομετρική ευαισθησία διαθέτει καί ή κόττα. Γενική σχεδόν σέ όλο τόν έλληνικό χώρο είναι ή πεποίθηση πώς όταν ή κόττα μυριστεί πώς έρχεται βροχή, κακοκαιρία, καταγίνεται άπό πρίν στό... ψείρισμά της ή τό τίναγμα τών φτερών της.<br />Τά 'ίδια μάς λένε, μέ μαθηματική άντιστοιχία καί οί άρχαΐοι κι οί βυζαντινοί πρόγονοί μας: «"Ορνιθες καί άλεκτρύονες φθειριζόμενοι ύδατικόν τό σημεϊον» (Θεόφραστος) καί<br />«'Όταν ϊδης ή όρνιθα καί ό πετεινός ψειρίζονται, βροχήν ή χιόνι δηλοϊ» (βυζαντ.).<br />Τή βροχή προμηνοΰν κι άλλα πουλιά: Γιά τούς νησιώτες, οί γλάροι καί οί κορώνες όταν σέ καιρό καλοσύνης γυροφέρνουν κοπαδιαστά πάνω άπό τό λιμάνι κράζοντας λυπημένα:<br />Κορώνα κράζει,/ τής βροχής φωνάζει κατά τούς Μυκονιάτες, ένώ γιά τούς Μανιάτες:<br />ή πέρδικα λαλεί νερό,/ κι ή κουκουβάγια βδία (... εύδία, καλοσύνη). Παράβαλε τό άρχαϊο «κόρακες καί κολοιοί άθρόως έπιφαινόμενοι καί κρώζοντες... όμβρον σημαίνουσιν» (Γεωπον. I, 3, 8). Γενικά, τό κοπαδιαστό πέταγμα έχει τήν έννοια τής «ισχύος έν τή ένώσει» γιά τήν άντιμετώπιση τού κοινού κινδύνου. Οί Κώτες λένε: τού γλάρου κλάμα, γή βροχή γή άνεμος, ένώ οί Κεφαλονίτες: γλάροι στή στεριά, φουρτούνα στό πέλαο.<br />Ή καλικατσού (καλισακού, γιά τούς Μυκονιάτες, ή αϊθυια έπίσημα), όταν κάνει βουτιές στή θάλασσα, προμηνά βροχή, άέρα, τρικυμία. Τό 'ίδιο καί οί κέφοι ή μίχοι ή τά γλαρόνια, πού έκτός αύτοϋ δείχνουν καί τί καιρός θά πάρει μέ τό πέταγμά τους πρός τή διεύθυνσή του..<br />Οί Κύπριοι πάλι βλέπουν τή βροχή στό λούσιμο τών περιστεριών καί, μαζί μέ άλλους 'Έλληνες, στό πέρασμα τών γερανών.<br />'Ακόμα πολλοί, μαζί μέ τούς άρχαίους, όταν οί πάπιες καί οί χήνες φτεροκοπούν καί φωνάζουν χωρίς άλλο λόγο.<br />'Ανάλογα προμαντεύουν, κατά τό λαό πάντα, τό λάλημα ή ή καταφυγή σέ άπάγκεια ή ξέφωτα μέρη ή ή όλη συμπεριφορά<br />διαφόρων άλλων πουλιών, όπως ό κούκος, ό μελιοσοφάγος, τό ψαροπούλι, τό γεράκι, ή κουκουβάγια, τά κορακοειδή, τά σπουργίτια πού πέφτουν κοπαδιαστά καί φτερακδνε καί σκαλίζουνε τό χώμα στίς αύλές καί τούς δρόμους του χωριού, ό τσιμπογιάννης (ή κοκκινολαίμης) πού τρυπώνει στούς στάβλους («κελλιά», στή Μύκονο) καί τά σπίτια τά εξοχικά κι ερειπωμένα (στά δοκάρια τής οροφής), οί σουσουράδες μέ τό κοφτό τους τραγούδι καί τό νευρικό σκάλισμα τής γής, τά χελιδόνια καί τά κοτσύφια μέ τά χαμηλοπετάματά τους, οί τσίχλες μέ τόν πρώιμο έρχομό τους, τά ψαρόνια μέ τό κοπαδιαστό πέσιμό τους στήν άκτή, ό τσαλαπετει-νός, ό κορυδαλλός, πού οί Καλυμνιοί τόν ονομάζουνε «πουλί τής τραμουντάνας» (τού βοριά), έπειδή τόν προμηνά μέ τό νυχτερινό του κελάδημα.<br />Τά ζώα έπίσης, κατοικίδια καί άγρια, τό βόδι καί τά ύποζύγια γενικά, τά γιδοπρόβατα, ό χοίρος, ό σκύλος καί ή γάτα - μέ τίς άσυνήθιστες φωνές καί τά πηδήματά τους, τό γλύψιμο τοϋ σώματός τους μέ τή στροφή τοϋ κεφαλιού πρός τό μέρος τοϋ καιροϋ πού θά πάρει καί τήν άλλη συμπεριφορά τους, μάς προειδοποιούν γιά τήν άλλαγή τοϋ καιροϋ, στήν καλοκαιρία συνήθως:<br />Όταν χτυπιούνται μέ τά κέρατά τους τά βόδια ή όταν βόσκουν λαίμαργα καί μουγκρίζουν ή όσμίζονται τόν άέρα ψηλώνοντας τό κεφάλι, θά χομε βροχή. "Οταν χτυπούν τά πόδια τους στή γή τ' άλογα καί τά μουλάρια ή χοροπηδούν. Τ ό ίδιο κι όταν τρέχουνε τά πρόβατα ξαφνικά, κοπαδιαστά κι άλαφιασμένα.<br />"Οταν οί χοίροι φωνάζουν καί μαζεύουν χόρτα βιαστικά- κουμπάνια γιά τίς δύσκολες ώρες... "Οταν ούρλιάζει, κυλιέται καί σκάβει τή γή ό σκύλος. "Οταν νίβεται, νιαουρίζει, κυλιέται ή χώνεται στά σκεπάσματα ή γάτα ή στό τζάκι.<br />"Οταν χορεύουν τά ποντίκια, καί μάλιστα στή μέση τοϋ σπιτιού! "Οταν πιάνει ό λαγός τά προσηλιακά. "Οταν ό σκατζόχοιρος σκεπάζει μέ ξυλάκια τή μία ε'ίσοδο τής δίπορτης φωλιάς του – έκείνης πού κινδυνεύει άπό τόν καιρό. Όταν ούρλιάζουν τά τσακάλια, οί άλεποϋδες.<br />"Οταν βγαίνουν οί σκουληκαντέρες στήν έπιφάνεια τής γής ή σαλεύουνε τά σαλιγκάρια." "Οταν βγαίνουν άπό τό νερό ή φωνάζουν οί βάτραχοι. Όταν λιάζονται οί σαύρες ή μετακινούνται τά φίδια. Οταν τσιμπούν οί μύγες καί μπουλουκιάζουν νά μπούνε στίς κυψέλες των οί μέλισσες ή όταν κάνουν φασαρία. "Οταν λαλούν άποβραδύς ή πρωί πρωί τά τζιτζίκια. Όταν τά μυρμήγκια βγάζουν τις τροφές τους έξω άπό τήν τρύπα τους ή κάνουνε σωρούς μικρούς άπό χώμα τριγύρω της.<br />"Οταν πηδούνε τά ψάρια πάνω άπό τή θάλασσα. Άμα βγαίνει τό μελανούρι στά ρηχά ή οί σαρδέλες στήν έπιφάνεια τής θάλασσας. "Οταν κουβαριάζονται τά χέλια. "Οταν βγαίνουνε κατάγιαλα τά καλαμάρια ή πελαγώνουν οί σουπιές. Άμα βγαίνουν τά καβούρια έξω άπό τά ποτάμια γιά οί πεταλίδες καί τά κοχύλια κι οί άχινοί χώνονται στις τρύπες καί τίς σκισμές τών βράχων.<br />Άλλα προγνωστικά βγάζουν οί χωρικοί καί οί βοσκοί άπό τήν παρατήρηση τοϋ φυτικού κόσμου. ’Από τήν πρώιμη ή όψιμη άνθοφορία καί καρποφορία ορισμένων δέντρων καί θάμνων, γιά τήν αντίστοιχη πρώιμη ή όψιμη χειμωνιά: Βαρυχειμωνιά π.χ. δηλώνει τό πρώιμο άνθισμα τής άμυγδαλιάς. ’Από τό φθινόπωρο καί μέχρι τό Δεκέμβρη τό Ιδιο δηλώνει κι ή πολυκαρπία τοϋ σκίνου, τού πουρναριού καί τής βελανιδιάς. Τό πρώιμο άνθισμα τής σκυλλο- κρεμμύδας (άσκέλλας στή Μύκονο, άπό άρχικό σκίλλα) τόν Αύγουστο, δηλώνει πρώιμο άλλά καρπερό στά γεννήματα χειμώνα. Τό ϊδιο καί τού άσφόδελου.<br />Άλλοι προβλέπουν άέρα ή βροχή άπό άλλα φυτά. Όταν π.χ. τά κυπαρίσσια, τά έλατα κάνουν πολλά κυπαρισσόμηλα ή οί κορομηλιές, οί κυδωνιές, οί τζιτζιφιές καί λοιπά πολύν καρπό, θά χομε βαρυχειμωνιά. Άλλοι άκόμα προβλέπουνε καί τό χιονιά καί τόν άέρα πού θά φυσήξει άπό τή συστολή ή τό χρώμα τών φύλλων τού τριφυλλιού.<br />Άλλος τρόπος πρόγνωσης τού καιρού είναι άπό τήν παρατήρηση τής «σπάλας» (ώμοπλάτης) τών σφαζόμενων ζώων: "Αν είναι κόκκινη ή μαύρη, θά χομε κακοκαιρία. "Αν τού «καραβιού» (στέρνου) τής κόττας, τής χήνας... ’Από τήν κατασκευή τής σπλήνας τού χοίρου. Καί πολύ γνωστή άσφαλώς είναι ή... βαρομετρική δεινότητα τών άνθρώπων πού ύποφέρουνάπό ρευματοαρθριτικά, πού έχουν πόνους όταν πρόκειται νά τό γυρίσει σέ ύγρασία.<br /> Η παρατήρηση τοϋ ήλιου, τοϋ φεγγαριού, τών άστρων έπίσης προδηλώνει:<br /> Ή λαμπράδα τους, τό τρεμούλιασμά τους, ό κύκλος πού σχηματίζεται γύρω τους, ή άνατολή κι ή δύση τους, άνάλογα μέ τήν καθαρότητα καί τή θολούρα, τήν κοκκινίλα τους, άέρα ή βροχή ή καλοσύνη. "Οταν έχει «ποδάρια» (άκτίνες μέσα άπό κοκκινό- μαύρα συννεφάκια) ό ήλιος στό βασίλεμά του, θά πάρει άέρας, καί λοιπά καί λοιπά.<br />Λέμε συνήθως (στή Μύκονο κι άλλου - οί ναυτικοί):<br />Δίπλα φεγγάρι,/ όρθοί μαρινάροί<br />ορθό φεγγάρι,/ δίπλα μαρινάροί (όταν δηλαδή τό μισοφέγγαρο είναι πλαγιαστό, θά πάρει τρικυμία, όπότε δέν πρέπει νά κοιμάται ό ναυτικός• άντίθετα, όταν είναι μέ τις δύο μύτες σέ κάθετο άξονα. "Η: τού ήλιου κύκλος, άνεμος, τοϋ φεγγαριοιϋ χειμώνας (προμηνύματα άέρα - κακοκαιρίας - άντίστοιχα).<br />Τά σημάδια δέν είναι γιά όλο τόν έλληνικό χώρο καί γιά όλους τά ίδια.<br />Κάθε τόπος, κάθε περιοχή έχουν τά δικά τους προγνωστικά. Έτσι, π.χ. τά σύννεφα στό βουνό Τσυκνιά τής Τήνου, τά «καπούλια» ή «συννεφοκάπουλα», σημαίνουν γιά τούς Μυκονιάτες τήν έλευση δυνατού μελτεμιού τό καλοκαίρι ή δυνατής βροχής τό χειμώνα.<br />Βροχή έρχεται καί μέ τήν άπότομη μετάπτωση ένός καιρού στόν άντίθετό του, τόν «άντικρούστη» του, στό «πάλεμα» τών καιρών. Κατά κανόνα ό νοτιάς, ή όστρια.<br />Βροχή άκόμα προαγγέλλει καί τό κάψιμο τού ήλιου σέ μέρα φθινοπωρινή ή χειμωνιάτικη. Αντίθετα, φέρνουν καλοσύνη ό μαΐστρος ή μαΐστρος-τραμουντάνα (ό σκίρων-ΒΔ καί σκιρωνοβορράς ΒΔ-Δ).<br /> Ό σεισμός φέρνει συνήθως άλλαγή καιρού: ξηρασία κυρίως.<br />Η θάλασσα μέ τις κινήσεις καί τά χρώματά της προδηλώνει τόν καιρό: Όταν τραβιέται πρός τά μέσα ή βγάζει φύκια στή στεριά ή σχηματίζει λουλακιές ή άσπρες αύλακιές έδώ κι έκεϊ ή κούφια κύματα, θά πάρει τρικυμία. Ή «πλήμμη» ή «πλημμαδούρα», στή Μύκονο, προαγγέλλει συνήθως νοτιά καί βροχή. Καί ή βοή τής θάλασσας. Τή βροχή προβλέπουν κατά τόπους κι άπό τή θολούρα τής άτμόσφαιρας, πού τούς έμποδίζει νά δούνε μέρη γειτονικά, νησιά καί λοιπά.<br />Δυνατόν άέρα βλέπουν οί Μυκονιάτες όταν σέ καιρό άπόλυτης καλοσύνης, τά Καβουρονήσια, ξέρες πρός τά δυτικά τής πόλης, πρός τό μέρος τής Δήλου,σκεπάζονται ξαφνικά μέ άφρούς...<br />Ως έδώ οί προβλέψεις προέρχονται άπό χρόνιες παρατηρήσεις φυσικών λεπτομερειών-χαρακτηριστικών. Ό λαός όμως καταφεύγει καί σ’ άλλα σημάδια γιά νά έξιχνιάσει τίς βουλές τής φύσης, πού μερικά μπορείνά χαρακτηριστούν δεισιδαιμονικά:<br /> Έτσι οί «καύτρες» πού κάνει τό φιτίλι τού λυχναριού (άλλοτε), τό γρήγορο άναμμα τής φωτιάς στό τζάκι, τό κοκκίνισμα τής πυροστιάς, οί σπίθες πού πετάει ή ’ίδια ή τό τσουκάλι ολόγυρά του προαγγέλλουν άέρα, βροχή, άκόμα καί χιόνι. </span></div> <span style="font-size: large;"><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Τό ίδιο καί τό στριφογύρισμα του καπνού μέσα στό σπίτι, κι οί καπνιές τής καπνοδόχου πού πέφτουν. Τό βούλιασμα τής στάχτης στό τζάκι φέρνει χιόνι.</span><br style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Πηγή: Ο κύκλος του χρόνου (Εθιμικά-λατρευτικά-μετεωρολογικά)-Σταύρου Μάνεση-Αθήνα 1981</span></span><div style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;"> <span style="font-size: large;">Από το <a href="http://kykeon.ning.com/forum/topics/2937592:Topic:123182" style="text-decoration: initial;">kykeon</a></span></div> </div>

Λαογραφία και προγνωστικά του καιρού

Τίς παρατηρήσεις αύτές έκαμε καί τίς άποκρυστάλλωσε άπό στόμα σέ στόμα ό λαός μας -οί γεωργοί κι οι ναυτικοί κυρίως, άλλά κι οί μυλωνά...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΑ

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px; text-align: center;"> <a href="http://www.e-city.gr/heraklion/home/view/1106.jpg" imageanchor="1" style="color: #771100; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="267" src="http://www.e-city.gr/heraklion/home/view/1106.jpg" style="border: none; position: relative;" width="400" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Kάποτε οι δράκοι και τα άλλα μυθικά τέρατα (καλά και κακά) αποτελούσαν βασικό συστατικό στοιχείο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων περασμένων εποχών. Άλλα απ' αυτά ήταν ανθρώπινα κατασκευάσματα, για να κρατούν οι λίγοι καθηλωμένους τους πολλούς με το φόβο του ανώτερου, του ανεξήγητου, του υπερφυσικού και του ανίκητου (Διγενής Ακρίτας, Τάλως κ.ά.), και άλλα ήταν δημιουργήματα της φύσης που η αδυναμία προσέγγισης και εξήγησής τους – μια και η επιστήμη ήταν ακόμη στα σπάργανα ή ανύπαρκτη – οδηγούσε στη μυθοποίησή τους. Γιατί οι άνθρωποι (ακόμα και σήμερα) τις περισσότερες φορές ενδιαφέρονται για μια εξήγηση, χωρίς να νοιάζονται ιδιαίτερα για το αν η εξήγηση αυτή είναι και η σωστή. Μια εξήγηση που να καλύπτει τις ανησυχίες και τις ανασφάλειες των ανθρώπων και να βολέψει έτσι – όσο </span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><a href="" name="more" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;"></a><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">μπορεί – το νου και την καρδιά τους. Μια και για όλα ο λαός, ιδιαίτερα δε ο δικός μας, ο ελληνικός, με την τόσο πλούσια μυθολογία του, δε μπορεί να δεχτεί τον παράγοντα τύχη. Δε μπορεί να δεχτεί ότι κάτι έγινε από μόνο του, αλλά για όλα πρέπει να βρει μια αιτία, μια εξήγηση, ας είναι και υπερφυσική. Και δε μπορεί να περιμένει την επιστήμη, που περασμένες εποχές ήταν ιδιαίτερα αργή, να δώσει απάντηση. Και απ' όπου απουσιάζει η επιστήμη και η αντικειμενικότητα, οργιάζει η μυθοπλαστική φαντασία, η δεισιδαιμονία και η θρησκοληψία, κατασκευάζοντας έτσι μύθους, θρύλους και ιστορίες, που από στόμα σε στόμα έφτασαν και στις μέρες μας.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Αυτά σκεφτόμουν καθώς πήγαινα στον Άγιο Μύρωνα, την πρωτεύουσα της επαρχίας Μαλεβυζίου, που είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια της Μινωικής πόλης Ραύκου, για να "συναντήσω" το δράκο. Το δράκο που αποτελούσε το φόβο και τον τρόμο των κατοίκων της περιοχής και σήμερα το μόνο "ζωντανό" στοιχείο που μένει απ' αυτόν, για να θυμίζει σ' εμάς τους νεότερους ότι κάποτε υπήρξε, είναι η "φωνή" του. Μια "φωνή" εντελώς άκακη και ακίνδυνη πια, που δεν παύει όμως να ξυπνά οδυνηρές μνήμες στο συλλογικό υποσυνείδητο των Αγιομυριανών. Μνήμες που τους έχουν μεταφερθεί από τους προγενέστερους, πάππου προς πάππου, από στόμα σε στόμα, ίσως σε συνδυασμό και με την αντιπαιδαγωγική απειλή όταν ήταν παιδιά "κάθησε φρόνιμα γιατί θα σε δώσω του δράκου να σε φάει". Και σε αντίθεση με τα παιδιά άλλων χωριών, αυτοί είχαν το δράκο δίπλα τους, λίγο έξω από το χωριό τους, μόνιμο σημείο αναφοράς στις παιδικές αταξίες τους.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Ο δράκος του Αγίου Μύρωνα και ο φόρος αίματος που πλήρωναν κάποτε σ' αυτόν οι Αγιομυριανοί, δεν είναι βέβαια από τα πολύ γνωστά στον κόσμο φαινόμενα. Υπάρχουν άλλα, παρόμοια, με πανελλήνια ή παγκόσμια εμβέλεια, όπως ο μύθος του Μινώταυρου και του Θησέα ή του Αγίου Γεωργίου και του δράκου που σκοτώθηκε απ' αυτόν, για να μείνουμε μόνο σε παραδείγματα απ' τον δικό μας χώρο, δηλαδή την αρχαιοελληνική και χριστιανική μας παράδοση. Και που πρόσφεραν οι άνθρωποι στους κατά καιρούς Θεούς τους για να τους εξευμενίσουν, όπως η θυσία της Ιφιγένειας απ' τον πατέρα της τον Αγαμέμνονα στη Θεά Άρτεμη, για να φυσήξει ευνοϊκός άνεμος και να μπορέσουν να ξεκινήσουν τα καράβια των Ελλήνων για την Τροία, η θυσία της δούλης στα Ανεμόσπηλια στις Αρχάνες, για να σταματήσουν οι καταστροφικοί σεισμοί που έπλητταν εκείνη την περίοδο την Κρήτη και η παραλίγο θυσία του Ισαάκ απ' τον πατέρα του τον Αβραάμ όπως είναι πιο γνωστή, για να μείνουμε πάλι σε παραδείγματα απ' το δικό μας χώρο.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Μπορεί λοιπόν ο δράκος του Αγίου Μύρωνα να μην έχει την εμβέλεια που έχουν παρόμοια φαινόμενα, αλλά δεν παύει να ασκεί, ακόμη και σήμερα, τη δικιά του γοητεία, τόσο στους κατοίκους της περιοχής όσο και στον σύγχρονο περιπατητή-μελετητή των λεπτομερειών της Κρητικής ιστορίας και της τοπικής ηθολογίας και λαογραφίας. Και σήμερα μπορεί να υπάρχει μόνο η γοητεία του μύθου για το δράκο του Αγίου Μύρωνα και τα απομεινάρια του, το "απολιθωμένο", στα δυο κομμένο "σώμα" του και η "φωνή" του, που συντηρούν άσβεστο το μύθο στη σκέψη και στις διηγήσεις των Αγιομυριανών και των επισκεπτών του χωριού τους που τον μαθαίνουν απ' αυτούς, κάποτε όμως ο δράκος "υπήρχε" και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων, γιατί πλήρωναν βαρύ φόρο αίματος σ' αυτόν. Ώσπου μια μέρα ο δράκος έγινε πέτρα και έπαψε να ταλαιπωρεί τους κατοίκους του χωριού. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Εκεί που βρίσκεται σήμερα το χωριό Άγιος Μύρωνας, ήταν χτισμένη μια από τις πιο πλούσιες πόλεις της αρχαίας Κρήτης, η Ραύκος. Οι κάτοικοί της θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχείς, αν δεν υπήρχε ο δράκος. Ένα φοβερό θεριό που ανεβοκατέβαινε κάθε μέρα στην πόλη τους κι έτρωγε ανθρώπους και ζώα. Ύστερα έφευγε, για να ξαναγυρίσει την άλλη μέρα και να ξανακάνει τα ίδια. Φόβος και τρόμος έπιανε τους κατοίκους της Ραύκου στον ερχομό του δράκου και τα μοιρολόγια έσκιζαν τον αέρα όταν έφευγε. Κανείς δεν μπορούσε να τα βάλει μαζί του. Κι όσοι προσπάθησαν, νικήθηκαν. Έτσι οι υπόλοιποι αποθαρρύνθηκαν, αφήνοντας τους εαυτούς τους και το χωριό τους στη μοίρα του. Καρτερούσαν μοιρολατρικά τη μέρα που ο δράκος θα διάλεγε αυτούς για την τροφή του. Εκείνο τον καιρό, επίσκοπος στη Ραύκο ήταν ο Μύρωνας. Δεν ήταν ακόμα Άγιος, μα αγαπούσε το Θεό υπηρετώντας τους ανθρώπους. Έτσι όλοι τον σέβονταν και τον τιμούσαν. Μια Κυριακή, την ώρα της λειτουργίας, ακούστηκε το μουγκρητό του Θεριού και πάγωσε το αίμα των κατοίκων. Μερικοί έτρεξαν να φύγουν μακριά, άλλοι κλειδώθηκαν στα σπίτια τους και κάποιοι άλλοι έμειναν στην εκκλησία παρακαλώντας το Θεό να τους βοηθήσει.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Ο επίσκοπος τους έδωσε τότε την επισκοπική ράβδο και τους είπε να χτυπήσουν μ' αυτή το Θεριό ίσαμε να τελειώσει τη λειτουργία, οπότε θα πήγαινε ο ίδιος.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Έτσι κι έγινε. Με την "πατερίτσα" χτύπησαν το Θεριό που αμέσως πετρώθηκε. Άμα τέλειωσε η λειτουργία, ο Μύρωνας πήγε εκεί που είχε "απολιθωθεί" το Θεριό, έριξε μια πέτρα και στη στιγμή αμέτρητες πέτρες μαζεύτηκαν πάνω του και το σκέπασαν. Έτσι σχηματίστηκε ένας μεγάλος σωρός σαν λόφος από πέτρες, που και σήμερα λέγεται "Δράκος" ή στου "Δράκου το χαράκι".</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Αυτά αναφέρει στο βιβλίο του "Η Κρήτη των θρύλων" (τόμος Β΄) ο Βασίλης Γ. Χαρωνίτης. Υπάρχει όμως και μια παραλλαγή του θρύλου (συχνό φαινόμενο στην ελληνική παράδοση) που λέει ότι το θαύμα δεν έγινε όταν ο Άγιος Μύρωνας ήταν επίσκοπος, αλλά όταν ήταν παιδί, χωρίς όμως ν' αλλάζει τίποτα το ουσιαστικό.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Αλλά τα πράγματα δε σταματούν εδώ. Με "θαυμαστό" τρόπο, σύμφωνα με την παράδοση, ο πετρωμένος δράκος χωρίστηκε στα δυο. Το "σώμα" του δράκου έμεινε στον τόπο που πετρώθηκε, ανατολικά του χωριού, κάτω απ' το χαράκι, να "βογκά" ακόμα και σήμερα απ' το κακό που τον βρήκε, ενώ το "κεφάλι" αποχωρίστηκε από το "σώμα" και πήγε και λίθωσε στο τοίχωμα μιας μικρής σπηλιάς δυτικά του χωριού. Εκεί μπορεί να διακρίνει ο επισκέπτης το περίγραμμά του στο βράχο, καθώς και τα "μάτια" του και τα "ρουθούνια" του, ακίνδυνο πια. Σ' αυτή τη μικρή σπηλιά ζούσε ο Άγιος Μύρωνας. Σήμερα έχει γίνει ιερό προσκύνημα και οι πιστοί προσκυνούν την εικόνα του Αγίου και παίρνουν το αγίασμα που αναβλύζει σε μια μικρή κοιλότητα στο εσωτερικό της σπηλιάς.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Ίσως ο σταλακτίτης (γιατί περί σταλακτίτη πρόκειται) που μοιάζει πολύ με κεφάλι δράκου δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία αν δεν υπήρχε η "φωνή" του δράκου να υπενθυμίζει καθημερινά την ύπαρξή του. Στου "Δράκου το χαράκι", υπάρχει μια μικρή τρύπα που δεν χωρά μέσα της το ανθρώπινο χέρι. Απ' αυτή την τρύπα, ανάλογα με την εποχή και τις ατμοσφαιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή, πότε μπαίνει και πότε βγαίνει αέρας, προκαλώντας έτσι κάποιο θόρυβο. Το χειμώνα, πριν από κάθε κακοκαιρία, ο θόρυβος γίνεται έντονος, μοιάζει με βοή και από την τρύπα εκτός από αέρας, βγαίνουν και φυσαλίδες, κάτι σαν αφρός δηλαδή. Αποτελεί έτσι, σύμφωνα με τους ντόπιους, έναν αλάνθαστο προγνώστη του καιρού και μοιάζει σα να προειδοποιεί τους ανθρώπους για την επερχόμενη κακοκαιρία – οι οποίες είναι συχνές στην περιοχή – και να τους λέει να κλειστούν στα σπίτια τους για να την αποφύγουν.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Τις στιγμές αυτές της έντονης βοής, είναι που αναρωτιούνται θέλοντας και μη οι Αγιομυριανοί για την αλήθεια ή όχι του Θρύλου και ξυπνούν οδυνηρές μνήμες στο συλλογικό υποσυνείδητό τους, καθώς θυμούνται τις ιστορίες των προγόνων τους για το δράκο που έτρωγε ανθρώπους και ζώα.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Προφανώς από κάποια άλλα σημεία που βρίσκονται σε χαμηλότερο υψόμετρο (δυστυχώς δεν έγινε κατορθωτό να εντοπιστούν), μπαίνει ο αέρας που βγαίνει απ' του "Δράκου το χαράκι". Και επειδή η τρύπα είναι πολύ μικρών διαστάσεων, δημιουργείται έτσι ο θόρυβος που προκαλεί ο αέρας όταν περνά από κάποιο στενό πέρασμα. Κι όσο πιο μεγάλη η ροή του αέρα, τόσο πιο έντονος κι ο θόρυβος. Τούτο το παράξενο "φύσημα", σε συνδυασμό με το σταλακτίτη που μοιάζει καταπληκτικά με κεφάλι δράκου, υπήρξαν μάλλον οι αφορμές και όχι οι αιτίες, γιατί οι άνθρωποι κάθε εποχής κάτι θέλουν να έχουν ( ή πρέπει να έχουν ) για να φοβούνται και να μην αποθρασύνονται. Κι αυτό το κάτι πρέπει να είναι πιο "χειροπιαστό", πιο άμεσο απ' την έννοια Θεός. Κι αυτό ίσως γιατί οι αιτίες του φόβου βρίσκονται μέσα μας και αναζητούν αφορμές για να εκδηλωθούν.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">Επιστρέφοντας στο Ηράκλειο επανέρχομαι θέλοντας και μη στη σημερινή πραγματικότητα με τους σύγχρονους αδηφάγους δράκους της. Τα σπασμένα τζάμια και οι ανασχεδιασμένες λαμαρίνες δύο αυτοκινήτων που συναντώ στο δρόμο, με κάνουν να σκεφτώ όλους αυτούς που "θυσιάζονται" καθημερινά στο Μολώχ της ασφάλτου. "Πόσοι ακόμη πρέπει να "θυσιαστούν" για να χορτάσει κι αυτό το τέρας;" αναρωτιέμαι. Κι όλοι αυτοί που προσφέρουν καθημερινά βορά τους εαυτούς τους ή άλλους ανθρώπους στους σύγχρονους δράκους της εποχής μας; Όλοι αυτοί που "θυσιάζονται" καθημερινά στο βωμό των ναρκωτικών, του A.I.D.S., των πολέμων κ.λ.π.; Άραγε πότε θα σταματήσουν αυτές οι ανεπίσημες ανθρωποθυσίες-ανθρωποσφαγές; Πότε θα "απολιθωθούν" όλοι οι σύγχρονοι δράκοι, δράκοι που εμείς δημιουργήσαμε, χωρίς ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε άλλους που θα πρέπει κι αυτούς να τους χορτάσουμε;</span></span><br /> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;"><a href="http://www.kalyterotera.gr/2012/12/blog-post_5479.html">ΠΗΓΗ</a></span></span></div>

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΑ

Kάποτε οι δράκοι και τα άλλα μυθικά τέρατα (καλά και κακά) αποτελούσαν βασικό συστατικό στοιχείο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων περα...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div class="image" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><img alt="Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα" id="lm" src="http://static.madata.gr/files/rodia_402973608.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 5px; outline: 0px; padding: 0px;" /></span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"> </div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Πρώτη ημέρα ενός καινούργιού χρόνου η Πρωτοχρονιά, και όλη η Ελλάδα σπεύδει να τη γιορτάσει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Πάρτε μια γεύση πως υποδέχονται την ξεχωριστή αυτή ημέρα διάφορα μέρη στην χώρα μας:</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Σάμος: Η «προβέντα» και τα «μουλιστρίνα»</strong><br />Εκτός από την βασιλόπιτα, οι γυναίκες της Σάμου φτιάχνουν και την «προβέντα». Πρόκειται για ένα πιάτο με γλυκά που «κρίνει» τη νοικοκυροσύνη της Σαμιώτισσας. Απαραίτητο «συστατικό» κάθε σπιτιού είναι το σπάσιμο του ροδιού και το σκόρπισμα των σπόρων του ώστε να γεμίσει το σπίτι ευτυχία και υγεία, ενώ οι τυχεροί που θα κάνουν ποδαρικό, παίρνουν τα «μπουλιστρίνα», το γνωστό σε όλους μας χαρτζιλίκι.<br /><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><br />Θάσος:Το σκόρπισμα των φύλλων</strong><br />Πρόκειται για ένα πολύ παλιό έθιμο κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι κάθονται γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στ’ αναμμένα κάρβουνα, φύλλα ελιάς, βάζοντας στο νου τους από μια ευχή, χωρίς όμως να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο, εκείνου θα πραγματοποιηθεί και η ευχή του.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Καβάλα: Ψέλνουν τα κάλαντα ανάβοντας φωτιές</strong><br />Ένα πολύ παλιό έθιμο, προερχόμενο από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας: τα αγόρια που θα φύγουν στρατιώτες τη νέα χρονιά, συγκεντρώνουν μεγάλες στοίβες από ξύλα στην πλατεία. Την παραμονή ανάβουν μια μεγάλη φωτιά και ψέλνουν τα κάλαντα. Με το που ο δείκτης δείξει δώδεκα, ξεκινά το παραδοσιακό γλέντι με τσίπουρο και γλυκά. Σε άλλες περιοχές της Καβάλας, το μικρότερο μέλος της οικογένειας μεταφέρει μια πέτρα στο εσωτερικό του σπιτιού για να είναι στέρεο και γερή η οικογένεια, ενώ τα μικρότερα παιδιά κάνουν «ποδαρικό» σε όλα τα σπίτια του κάθε οικισμού, μπαίνοντας με το δεξί. Για την καλή τύχη που φέρνουν, ανταμείβονται από τους ιδιοκτήτες με δώρα και γλυκά.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ανατολική Μακεδονία: Οι «Μωμόγεροι»</strong><br />Με ρίζες από τον Πόντο, οι «Μωμόγεροι» αναβιώνουν κάθε χρόνο στους Σιταγρούς και στα Πλατανιά της Δράμας. Πρόκειται για ένα είδος λαϊκού παραδοσιακού θεάτρου, όπου οι πρωταγωνιστές μιμούνται γεροντικά πρόσωπα, εξ΄ου και η ετυμολογία της λέξης «μωμόγερος» από το μίμος+ γέρος.<br /><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><br />Ξάνθη: πρασόπιτα, όπως λέμε βασιλόπιτα</strong><br />Οι οικογένειες ανοίγουν φύλλο και παρασκευάζουν μια πίτα με πράσο, κιμά και μπαχαρικό κύμινο. Η πίτα ψήνεται σε παραδοσιακό ταψί, το οποίο ονομάζεται «σινί».</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ηράκλειο Κρήτης: η μπουγάτσα και η «καλή χέρα»</strong><br />Κάθε χρόνο η Πρωτοχρονιά στην Κρήτη συνοδεύεται από μεγάλη κατανάλωση μπουγάτσας. Για το σκοπό αυτό, σε όλους τους δρόμους του Ηρακλείου στήνονται υπαίθριοι πάγκοι για να είναι γλυκιά η πρώτη γεύση που θα πάρουν οι κάτοικοι του νησιού. Όσο για το χαρτζιλίκι; αυτό ονομάζεται «καλή χέρα» και ρέει άφθονο!</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Χίος: Τα Αγιοβασιλιάτικα καραβάκια</strong><br />Στην πόλη της Χίου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς υπάρχει ένα έθιμο, τα αγιοβασιλιάτικα καραβάκια. Σύμφωνα με αυτό, οι ενορίες φτιάχνουν μικρά πλοία. Αυτά συναγωνίζονται μεταξύ τους ως προς την ποιότητα κατασκευής και ως προς την ομοιότητα με τα πραγματικά πλοία, ενώ οι ομάδες, το πλήρωμα, του κάθε πλοίου τραγουδούν κάλαντα.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ήπειρος: Tο αναμμένο πουρνάρι</strong><br />Στην Ήπειρο,  όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα αλλά και στο πατρικό του, για να πει τα χρόνια πολλά, πρέπει να  κρατά στη χούφτα του δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα,. Τα πετά στο τζάκι, και όταν  τα φύλλα τα ξερά πιάσουν φωτιά κι αρχίσουν να τρίζουν και να πετάνε σπίθες, εύχονται: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!» Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Κεφαλλονιά: Οι Κολόνιες</strong><br />Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ, οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Χρόνου κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολόνια και ραίνουν ο ένας τον άλλο τραγουδώντας:” Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς.” Και η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι “Καλή Αποκοπή” δηλαδή “με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό το χρόνο”. “Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε ‘Oτι και αύριο εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζομεν περιτομήν Κυρίου, την εορτήν του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου”.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large;">Τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα των Ελλήνων</span></strong></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Υπάρχουν και έθιμα που κατά κανόνα τηρούνται την πρώτη μέρα του χρόνου, σε όλη τη χώρα και χαρακτηρίζονται από την ποσότητα και την ποικιλία.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την τύχη όπως είναι το ποδαρικό, το ρόδι και η χαρτοπαιξία. Μια άλλη κατηγορία είναι τα αμιγώς εορταστικά όπως είναι τα πυροτεχνήματα και η διασκέδαση, ενώ τέλος υπάρχουν και κάποια που τείνουν να εξαλειφθούν όπως το σφάξιμο του χοίρου και η κρεμύδα για γούρι.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Φυσικά, κύρια θέση σε αυτά έχει η βασιλόπιτα, έθιμο το οποίο τελείται ευλαβικά από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής οικογένειας.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Η Βασιλόπιτα</strong><br />Αναμφισβήτητα το κατεξοχήν Πρωτοχρονιάτικο έθιμο είναι η βασιλόπιτα, που ειρήσθω εν παρόδω, τη συναντάμε σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο με αρκετές βέβαια παραλλαγές. Οι παραλλαγές αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με την σύσταση της.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Έτσι σε κάποια μέρη είναι κέικ ή τσουρέκι, σε άλλα αλμυρή ή γλυκιά πίτα με φύλλα ενώ σε κάποια άλλα είναι ψωμί σαν το Χριστόψωμο. Διαφορές στις Βασιλόπιτες συναντάμε και στην διακόσμηση που φέρουν. Κοινό στοιχείο πάντως της διακόσμησης είναι ένας σταυρός και η αναγραφή του έτους. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις Βασιλόπιτα είναι στρογγυλή και μέσα της κρύβει ένα φλουρί.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Η βασιλόπιτα είναι συνδυασμός του «εορταστικού άρτου» και του «μελιπήκτου» των αρχαίων προσφορών, τόσο προς τους θεούς όσο και προς τους νεκρούς ή τους κακούς δαίμονες για την εξασφάλιση της υγείας, της καλής τύχης και της ευλογίας του Αγίου Βασιλείου.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες κόβουν τη βασιλόπιτα αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Σε μερικές όμως, περιοχές της Ελλάδας η Βασιλόπιτα κόβεται στο μεσημεριανό τραπέζι, ανήμερα του Αγίου Βασιλείου την 1η Ιανουαρίου. Όποτε πάντως και αν κοπεί, ακολουθείται το ίδιο εθιμοτυπικό: Ο νοικοκύρης την σταυρώνει τρεις φορές με ένα μαχαίρι και μετά αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα κομμάτια των μελών της οικογένειας με σειρά ηλικίας.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Πυροτεχνήματα</strong><br />Τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί τα πυροτεχνήματα στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Είναι με ευθύνη και διοργάνωση των δημοτικών αρχών που επίσης φροντίζουν για τον εορταστικό στολισμό των πόλεων, αλλά και τη διοργάνωση μουσικών εκδηλώσεων για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Η Καλή Χέρα</strong><br />Συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια.<br />Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μιας κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιγνίδια.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Το Ποδαρικό</strong><br />Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα σχετικά με το ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τον καινούριο χρόνο.<br />Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό. Πολλές φορές προτιμούν ένα μικρό παιδί για να κάνει ποδαρικό, γιατί τα παιδιά είναι αθώα και στην καρδιά τους δεν υπάρχει η ζήλια κι η κακία.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px;">Ο Αη βασίλης</strong><br />Οι παλιοί Αθηναίοι περίμεναν τον ‘Aη Βασίλη από το βράδυ της παραμονής με ολάνοιχτες τις πόρτες των σπιτιών τους και επειδή σύμφωνα με την παράδοση, θα ήταν… κουρασμένος και πεινασμένος από το μακρινό ταξίδι του, έστρωναν ένα μεγάλο τραπέζι και το φόρτωναν με τα πιο εκλεκτά γλυκίσματα και φαγητά για να τον φιλοξενήσουν… γύρω από το τραπέζι αυτό μαζευόταν το βράδυ της παραμονής όλη η οικογένεια και περίμενε για ν’ αρχίσει το φαγοπότι. … Τα μεσάνυχτα έσβηναν τις λάμπες τους κι έδιωχναν με γιουχαΐσματα τον παλιό χρόνο, πετώντας πίσω του (!) στο δρόμο ένα παλιοπάπουτσο.<br />Τα παιδιά κρεμούν, την παραμονή της πρωτοχρονιάς, τα παπούτσια και τις κάλτσες τους στα παράθυρα ή στο τζάκι περιμένοντας να περάσει ο ‘Aη Βασίλης να τα γεμίσει δώρα.</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;">Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές…</span></div> <div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; outline: 0px; padding: 0px;"> <span style="font-size: large;"><a href="http://www.pireasnews.gr/">πηγη</a></span></div> </div>

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

Πρώτη ημέρα ενός καινούργιού χρόνου η Πρωτοχρονιά, και όλη η Ελλάδα σπεύδει να τη γιορτάσει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Πάρτε μια...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Σπάσε το ρόδι και κρέμασε την αγριοκρεμμύδα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div id="tsimage" style="background-color: #fffbf9; border: 0px; float: left; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <div id="mainimage" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; height: 187px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <img alt="Σπάσε το ρόδι και κρέμασε την αγριοκρεμμύδα" class="alignleft post_thumbnail wp-post-image" height="187" src="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2012/12/rodi1.jpg" style="border: 0px rgb(227, 95, 20); float: left; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px 10px 10px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="Σπάσε το ρόδι και κρέμασε την αγριοκρεμμύδα" width="250" /></div> <span style="font-size: large;"><br /></span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <strong><span style="font-size: large;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά. Καλή χρονιά, χρονιά πολλά, χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά…»</em>, αυτοί είναι οι στίχοι του τραγουδιού που έχουμε όλοι τραγουδήσει, αποχαιρετώντας τον παλιό το χρόνο, και περιμένοντας να «μπει» ο καινούριος, με όνειρα, προσδοκίες κι ευχές.</span></strong></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Κάθε πρωτοχρονιά, αιώνες τώρα, τα σπιτικά προετοιμάζονται για να υποδεχτούν το νέο έτος κρατώντας τις παραδόσεις. Αν και κάθε τόπος έχει τα δικά του ήθη και έθιμα, δεν υπάρχει σπίτι που να μην τηρεί το «ποδαρικό», το σπάσιμο του ροδιού και – στην Κρήτη ιδιαίτερα – το «κρέμασμα» της αγριοκρεμμύδας ή ασκελετούρας.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"> <img alt="ροδι,πρωτοχρονιά" class="aligncenter" height="720" src="http://madeincreta.gr/sites/default/files/photos/main/Kriti/porfirogenniti.jpg" style="border: 0px; display: block; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px auto 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="540" /><span style="font-size: large;">Σύμβολο αφθονίας και καλοτυχίας</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <strong><span style="font-size: large;">Το «ποδαρικό» πάντα με το δεξί , «παντρεύεται» με το σπάσιμο του ροδιού, ένα έθιμο που λέγεται ότι κρατά τις ρίζες του από την Πελοπόννησο.</span></strong></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Τα παλαιότερα χρόνια, για την αποφυγή «παρατράγουδων», tο ποδαρικό το έκανε πάντα ο νοικοκύρης του σπιτιού ή μέλη της ίδιας οικογένειας, συνήθως ο πρωτότοκος, αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Έβγαινε από το σπίτι, πριν αλλάξει ο χρόνος κι έμπαινε μέσα αμέσως μετά την αλλαγή, εκφράζοντας τις καλύτερες ευχές για ευημερία, υγεία, και καλοτυχία.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Έσπαγε»</em> το ρόδι, χτυπώντας το, με δύναμη στο έδαφος, για να γεμίσει το σπίτι τους σπόρους της αφθονίας και της καλοτυχίας.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Σύμβολο γονιμότητας, το όμορφο αυτό φρούτο, που θεωρείται ότι φέρνει τύχη, σε πολλές θρησκείες και πολιτισμούς.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Σε άλλα μέρη μαζί με το ρόδι, έβαζαν στο σπίτι ένα πέταλο αλόγου, που θεωρείται ότι  φέρνει και αυτό τύχη και προσκαλεί την ευτυχία στο σπίτι.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Προφυλάσσει από την κακή ενέργεια ενώ πρέπει να κρεμιέται πίσω από την πόρτα με το άνοιγμα προς τα επάνω. Τυχερό μάλιστα θεωρείται αν βρείτε πέταλο -κατά τύχη- που να έχει 7 τρύπες (4+3).</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Σύμφωνα με άλλα έθιμα, οι νοικοκυραίοι άνοιγαν τα παράθυρα για να «φύγει» ο κακός ο χρόνος και να μπει ο καινούριος, και τις βρύσες του σπιτιού, για να «ρέει» αφθονία. Άλλοι πέταγαν και χρήματα μέσα στο σπίτι.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Εκτός από τον νοικοκύρη καλό θεωρείται το ποδαρικό να το κάνει και ένα μικρό παιδί. Και αλίμονο σε όποιον τύχαινε να κάνει ποδαρικό και να μην πήγαινε «καλά ο χρόνος»! «Βούκινο‘ γινόταν στο χωριό και τον απέφευγαν όλοι – τουλάχιστον εκείνη την πρώτη ημέρα.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;"><strong><span style="font-size: large;">Η αγριοκρεμμύδα ή ασκελετούρα στην Κρήτη</span></strong></span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Οι προληπτικοί στην Κρήτη πιστεύουν ιδιαίτερα ότι το άγριο ογκώδες κρεμμύδι, προλαμβάνει «τις κακές γλώσσες» μην μπουν στο σπίτι ή στο κατάστημα και το κυριότερο, δίνει μακροζωία στο σπιτικό και στην επιχείρηση. Και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, νιώθει βέβαιο ότι η ανάρτηση της αγριοκρεμμύδας, όπως είναι γνωστή στο νησί, τους παρέχει προστασία «από τα δυο κακά».</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"> <img alt="Ο Δημήτρης Καλλιτσουνάκης αγριοκρεμμυδα" class="aligncenter" height="418" src="http://madeincreta.gr/sites/default/files/photos/main/Kriti/kremmyda.jpg" style="border: 0px; display: block; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px auto 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="599" /><span style="font-size: large;">Ο Δημήτρης Καλλιτσουνάκης</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Βέβαια, αυτή την πρόληψη τη βρήκαν οι νεότεροι από τους παλαιότερους της οικογένειας, και συνεχίζουν. Ο Δημήτρης Καλλιτσουνάκης στο Κάτω Βαλσαμόνερο Ρεθύμνου, επί σειρά ετών κοινοτάρχης στον τόπο του, κάθε χρόνο βλέπει τους συγχωριανούς του, αλλά και άλλους κατοίκους γειτονικών χωριών και πόλεων να επιμένουν στην τήρηση του εθίμου.</span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Λέει σχετικά: <em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Την αγριοκρεμμύδα εδώ και στα άλλα χωριά τη βρίσκεις ως ασκελετούρα. Στις πόλεις της Κρήτης την πουλάνε άνθρωποι από χωριά που τη βρίσκουν και κάποιοι άλλοι τη δίνουν ως… πρωτοχρονιάτικο δώρο! Στο χωριό μας, εμείς  βρήκαμε το έθιμο από τους γονείς μας και το μεταδίδουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Είναι καθαρά κρητική συνήθεια, που δεν σβήνει όσα χρόνια και να περάσουν.</em></span></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">Όσοι την τοποθετούν στα σπίτια ή τα μαγαζιά τους πιστεύουν ότι προστατεύονται από τα κακά στόματα και εξασφαλίζουν μακροζωία.<img alt="αγριοκρεμμυδα πρωτοχρονια κρητη" class="aligncenter" height="192" src="http://madeincreta.gr/sites/default/files/photos/main/Kriti/agriokremmuda.jpg" style="border: 0px; display: block; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px auto 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="256" /></span></em></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <em style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">Από τότε που γνώρισα τον κόσμο θυμάμαι το έθιμο και ο συμβολισμός της είναι διπλός: Για μεν τους μοχθηρούς να «καούν» στη γλώσσα από το φυτό, όταν θα πουν κάποιες άδικες κουβέντες, για δε τον νοικοκύρη ή το μαγαζάτορα να παραμένει στεριωμένο για πολλά χρόνια το σπίτι ή η επιχείρησή του. Να έχει δηλαδή πολλά χρόνια επιβίωσης η οικογένεια και ο επαγγελματίας, όπως έχει και το φυτό που αντέχει στο χρόνο και χωρίς νερό ή περιποίηση…»</span></em></div> <div style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">ΠΗΓΗ: <a href="http://madeincreta.gr/el/article/%CF%83%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CE%B4%CE%B1" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">madeincreta.gr</a></span></div> </div>

Σπάσε το ρόδι και κρέμασε την αγριοκρεμμύδα

«Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά. Καλή χρονιά, χρονιά πολλά, χαρούμενη...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Το ελληνικής προελεύσεως δακτυλίδι του Hobbit...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span> <br /> <div dir="ltr" style="font-family: 'GFS Neohellenic'; line-height: 26px;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="background-color: white; font-family: inherit;"><a href="http://tinella.gr/img/116/1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img alt="Το ελληνικής προελεύσεως δακτυλίδι του Hobbit...." border="0" src="http://tinella.gr/img/116/1.jpg" style="border: none; position: relative;" title="Το ελληνικής προελεύσεως δακτυλίδι του Hobbit...." /></span></a></span></div> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας της ταινίας <b>Το Χόμπιτ</b>. Οι θεατές παρακολούθησαν τη σκηνή της ανεύρεσης σε μια σκοτεινή σπηλιά του Ενός Δαχτυλιδιού, που σε κάνει αόρατο όταν το φοράς και που με τον καιρό σε διαφθείρει.<br /><br />Έμπνευση του βρετανού συγγραφέα Τόλκιν η ιστορία; <b>Φυσικά και όχι</b>. Για ακόμη μια φορά ένας ελληνικός μύθος έγινε "copy-paste". Αυτός, <b>του Γύγη</b>:<br /><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3708432826247204395" name="more" style="text-decoration: initial;"></a><br />O Πλάτωνας, στο Β΄ βιβλίο της «Πολιτείας» του και με το στόμα του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο.<br /><br />Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης <b>βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι</b> μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα. Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντά του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και <b>εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης</b>, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες.<br /><a href="" name="more"></a><br /><br />Και το σημαντικότερο, <b>φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι</b>. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά του <b>είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα</b>. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, <b>γινόταν αόρατος</b> και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.<br /><br />Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο. Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, <b>πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα</b>. Και πραγματικά έτσι έγινε.<br /><br />Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα – συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση -τη δόξα και τον πλούτο.<br /><br /><br />Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί ο κοινός νους λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον. Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικείν η αδικείσθαι;» γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος: «αδικειν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.<br /><br /><b>Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία.</b> Διαπράχθηκε μια αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης.<br /><br />Ο άνθρωπος λοιπόν καλείται να αλλάξει νοοτροπία να παλέψει με το κακό να θεαθεί το φως δηλαδή το ωραίο, το δίκαιο, το αρμονικό,το αληθινό και τούτο γίνεται με ένα και μόνο όπλο σύμφωνα με τον Πλάτωνα ,ένα όπλο ανίκητο ακόμα και σήμερα: <b>Την Ολοκληρωμένη Παιδεία.</b><br /><br />[Ο Γύγης - ιστορικό πρόσωπο - ήταν βασιλιάς της Λυδίας κατά το πρώτο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. Πήρε το θρόνο με τη βοήθεια της συζύγου του τελευταίου βασιλιά από τους απογόνους του Ηρακλή και ίδρυσε νέα δυναστεία των Μερμναδών.<br /><br />Με το μύθο συμφωνεί ως ένα βαθμό και το γεγονός, ότι είχε στο σκήπτρο του και ένα δαχτυλίδι με μεγάλο πολύτιμο λίθο. Είναι επίσης γνωστό πως ήταν δραστήριος και ενεργητικός βασιλιάς και πως οδήγησε τη Λυδία και την πρωτεύουσα της, τις Σάρδεις, στην μεγαλύτερή της ακμή. Το βασίλειο του, συμπεριελάμβανε όλη τη δυτική Μικρά Ασία ως τον ποταμό Άλυ και η δυναστεία του έμεινε στην εξουσία πάνω από εκατό χρόνια.</span></span></div> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'GFS Neohellenic';"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span><span style="font-family: 'GFS Neohellenic'; line-height: 26px;"></span><span style="font-family: 'GFS Neohellenic';"><span style="font-family: inherit;"><br />Ο τελευταίος του απόγονος στο θρόνο της Λυδίας ήταν ο βασιλιάς Κροίσος, που έγινε ξακουστός για τα πλούτη του και για την κακή ερμηνεία που έδωσε στο χρησμό της Πυθίας.Ο μύθος του Γύγη έχει εμπνεύσει και πολλούς σύγχρονους συγγραφείς. Ίσως περισσότερο γνωστό να τον έκανε το δράμα του Φρίντριχ Χέμπελ « Ο Γύγης και το δαχτυλίδι του» (1856). Στο χώρο της λογοτεχνίας ο μύθος αξιοποιήθηκε από τον Θεόφιλο Γκωτιέ στη νουβέλα του «Ο βασιλιάς Κανδαύλης» (1844) και στο θέατρο πάλι από τον Αντρέ Ζίντ στο ομώνυμο θεατρικό του έργο (1901). Το 1920 ο Α. Μπρυνώ έγραψε την όπερα «Κανδαύλης».]</span></span><br style="font-family: 'GFS Neohellenic'; line-height: 26px;" /><span style="font-family: 'GFS Neohellenic';"><span style="font-family: inherit;"><br /><br />της Ιωάννας Μπισκιτζή (Λέκτορα Κλασσικής Φιλολογίας)</span></span><br style="font-family: 'GFS Neohellenic'; line-height: 26px;" /><span style="font-family: 'GFS Neohellenic';"><span style="font-family: inherit;"><br /><br /><a href="http://krasodad.blogspot.gr/2012/09/blog-post_2473.html" rel="nofollow" style="text-decoration: initial;" target="_blank">Πηγή</a></span></span><span style="font-family: 'GFS Neohellenic'; line-height: 26px;"> </span></span></span></div>

Το ελληνικής προελεύσεως δακτυλίδι του Hobbit...

Εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας της ταινίας  Το Χόμπιτ . Οι θεατές παρακολούθησαν τη σκηνή της ανεύρε...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Στολισμοί Χριστουγέννων: Από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <br /> <div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr4nabuk4Z2LFIsC_mt8QJ6H1xMt25XhNdxvk2VUvZ7w-fAWnjgHcEj-EyWe8KI1blYXutGCUJ_gNbwOLLnXq9jP0KP5_clAHY2tBVn6xdQcGKpJCf9R88cg-ccLfOSzfMFvMQid7GMas/s1600/tromaktiko287.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: red; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr4nabuk4Z2LFIsC_mt8QJ6H1xMt25XhNdxvk2VUvZ7w-fAWnjgHcEj-EyWe8KI1blYXutGCUJ_gNbwOLLnXq9jP0KP5_clAHY2tBVn6xdQcGKpJCf9R88cg-ccLfOSzfMFvMQid7GMas/s320/tromaktiko287.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και επομένως και στην χώρα μας, συνηθίζουν να στολίζουν δέντρο κατά τη διάρκεια των εορτών, οι οποίες διαρκούν από τα...</span><a href="" name="more" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;"></a><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Χριστούγεννα έως και τα Θεοφάνεια. Πρόκειται για το γνωστό 12ήμερο των εορτών κάθε χρόνο τέτοια περίοδο.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Ωστόσο, ο στολισμός τόσο των σπιτιών, όσο και των δρόμων κάθε τέτοια εποχή του χρόνου, δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε κάτι που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Πρόκειται για μία σειρά από έθιμα, των οποίων η απαρχή χάνεται στα βάθη των αιώνων και φτάνει μέχρι και την αρχαιότητα. Βέβαια, διαφορετικές ήταν οι προτεραιότητες των τότε κοινωνιών και διαφορετικές αυτές του σήμερα, όπως και με διαφορετικό τρόπο και μέσα εκφράζονταν τότε οι άνθρωποι σε σχέση με τις μέρες μας.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Στόλισμα στην αρχαιότητα</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ακόμα και σήμερα πως το στόλισμα δέντρου κατά την εποχή των Χριστουγέννων είναι ένα έθιμο που μας ήρθε από το εξωτερικό, αλλά αυτό είναι στην πραγματικότητα λάθος. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, παρόμοιο έθιμο υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα. Και τότε στόλιζαν δέντρο, αλλά όχι έλατο. Αναφερόμαστε φυσικά στην Ειρεσιώνη. Η ανάλυση της λέξης είναι από το είρος ή έριον, μαλλίον. Επρόκειτο για ένα μεγάλο κλαδί αγριελιάς (ή αλλιώς κότινος), το οποίο στόλιζαν με γιρλάντες από λευκό και κόκκινο μαλλί. Μαζί κρεμούσαν και καρπούς της εποχής (μεταξύ φθινοπώρου και χειμώνα) όπως σύκα, αμύγδαλα, κάστανα, καρύδια και δημητριακά.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Η περιφορά της Ειρεσιώνης</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Τους καρπούς τους έδεναν μόνους ή μαζί σε κλωστή και τους κρεμούσαν στα κλαδάκια. Βέβαια, το όλο σκηνικό δεν είχε σχέση με τη γέννηση του Χριστού, αλλά ήταν ένας τρόπος να ευχαριστήσουν τη φύση για τη γονιμότητα του χρόνου που έφευγε και να την παρακαλέσουν να συνεχιστεί αυτή και το ερχόμενο έτος. Η Ειρεσιώνη ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Ωστόσο, το όλο σκηνικό κρατούσε πολύ καιρό και ξεκινούσε αρκετά πιο πριν. Από τις 22 Σεπτεμβρίου έως και τις 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους των Αθηνών και άλλων πόλεων τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι. Οι νοικοκυραίοι τους έδιναν το φιλοδώρημα τους, συνήθως γλυκά και καρπούς και όταν επέστρεφαν σπίτι, κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους. Την άφηναν εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου χρόνου. Όταν άλλαζαν την Ειρεσιώνη έκαιγαν την παλιά, πριν τοποθετήσουν τη νέα, σε μια καθαρά συμβολική πράξη. Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε πως υπήρχαν και παιδιά, τα οποία είχαν επιφορτιστεί με το κρέμασμα της Ειρεσιώνης πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Το κείμενο από τα κάλαντα της εποχής</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Η μεταφορά του εθίμου</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως είναι απολύτως λογικό οι Έλληνες εκείνης της εποχής που ήταν δεινοί θαλασσοπόροι, λόγω των ταξιδιών και των αποικισμών που έκαναν σε άλλες χώρες να μετέφεραν το παραπάνω έθιμο στους εκεί κατοίκους. Βέβαια, επειδή σε αυτές τις περιοχές δεν υπήρχαν ελιές, επόμενο είναι αυτοί να στόλιζαν τα δικά τους δέντρα, όπως ας πούμε τα έλατα. Στη συνέχεια, την εποχή του Βυζαντίου, η μετεξέλιξη του εθίμου, χρησιμοποιήθηκε από τους Χριστιανούς της εποχής, προκειμένου να τιμήσουν τη χριστιανική παράδοση και τη γέννηση του Χριστού, αλλά και την Πρωτοχρονιά. Σύμφωνα με μελετητές και ιστορικούς που αναφέρονται σε αυτή την εποχή, ο έπαρχος της κάθε πόλης έδινε διαταγή να στολιστούν στύλοι με δενδρολίβανα, κλαδιά μύρτου και άνθη εποχής.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως στην αυτοκρατορία του Βυζαντίου συμμετείχαν και άνθρωποι από άλλα κράτη, τα οποία είχαν διαφορετική θρησκεία από την χριστιανική, ήσαν δηλαδή αλλόθρησκοι. Αυτοί θεωρείται από κάποιους πως έφεραν το έθιμο του στολισμού από τα δικά τους κράτη πίσω στο Βυζάντιο και συνεπώς την Ελλάδα. Εδώ δένει και η φράση από τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δενδρολιβανιά». Τα δενδρολίβανα μοιάζουν πολύ με τα έλατα. Οι στολισμοί στα έλατα με κεράκια αρχικά, ήταν για πολλούς ιδέα του Μαρτίνου Λούθηρου, που την εμπνεύστηκε από τα αστέρια που έλαμπαν και «έπαιζαν» με τα κλαδιά των δέντρων στο δάσος.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Επιστροφή στα πάτρια εδάφη</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Στη συνέχεια το έθιμο διαδόθηκε στις χώρες της Δύσης και παρέμεινε μέχρι σήμερα να τηρείται τόσο από Καθολικούς όσο και από Προτεστάντες. Στην Ελλάδα, οι πληροφορίες θέλουν το έθιμο να επιστρέφει χάρη στους Βαυαρούς μετά την λήξη της Επανάστασης του 1821 και τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Μάλιστα, το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στήθηκε και στολίστηκε στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833, για να έρθει αργότερα η καθιέρωση του. Στη Βαυαρία, αυτό συνέβαινε ήδη αρκετές δεκαετίες πριν, αφού η περιοχή είχε έλατα.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Ενδιάμεσα, κάποιες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως αυτές του Βορρά επέμεναν να στολίζουν το λεγόμενο Χριστόξυλο, γνωστό και ως Δωδεκαμερίτη ή Σκαρκάνζαλο. Έβαζαν ένα κούτσουρο από άγρια κερασιά, πεύκο ή ελιά, συνήθως μεγάλο, στο τζάκι και το άφηναν να καίει για όλο το 12ήμερο των εορτών. Με αυτό τον τρόπο έφερναν καλοτυχία στο σπίτι και το προστάτευαν από κακά πνεύματα, καλικάτζαρους και κλέφτες.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Το χριστόξυλο</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Το «ελληνικό» καραβάκι</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε πως το έθιμο του στολισμού δέντρου κατά τη διάρκεια του 12ήμερου εορτασμού από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Θεοφάνεια δεν είναι το μοναδικό στη χώρα μας. Κάθε γεωγραφική περιοχή έχει τα δικά της ήθη και έθιμα, που της δίνουν μια ξεχωριστή ταυτότητα και μια όμορφη διαφορετικότητα. Έτσι και στο θέμα των στολισμών από παλιά, οι οικογένειες που ζούσαν και ζουν στα νησιά, κυρίως του Αιγαίου και δη των Κυκλάδων, αλλά και άλλων παραθαλάσσιων περιοχών, κατασκεύαζαν με χαρτί και ξύλο ένα ομοίωμα καραβιού. Στη συνέχεια το στόλιζαν με σχοινιά και χαρτί διάφορων χρωμάτων. Με αυτό γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι για να πουν τα κάλαντα και να πάρουν το φιλοδώρημά τους.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Το συγκεκριμένο έθιμο το τηρούσαν πιστά κυρίως οι οικογένειες που είχαν ναυτικούς. Στο καραβάκι φύλαγαν τα χριστόψωμα και τα φιλοδωρήματα, (συνήθως γλυκά). Πάντως, το συγκεκριμένο έθιμο δεν είχε μόνο χαρούμενη «απόχρωση» αλλά αποτελούσε και ένα είδος τάματος και μνημόσυνου για τους ναυτικούς που είχαν χαθεί στις θάλασσες ή μια μορφή ευχής για όσους έλειπαν στα καράβια μακριά από την οικογένειά τους ετούτες τις άγιες μέρες. Αυτός ήταν και είναι ένας επιπλέον λόγος που το καραβάκι δεν το χρησιμοποιούσαν και δεν το χρησιμοποιούν ιδιαίτερα οι οικογένειες στην Ελλάδα.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Το καραβάκι</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Πάντως, σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούσε και ένα καλωσόρισμα στους ναυτικούς που επέστρεφαν στην οικία τους. Συμβολικά, σήμαινε και σημαίνει για πολλούς την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, με τη βοήθεια του Χριστού που γεννήθηκε. Μέχρι τη δεκαετία του 1950 αποτελούσε μια σημαντική επιλογή για πολλά σπίτια στην Ελλάδα, αλλά από εκεί και έπειτα άρχισε να φθίνει. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν τα σπίτια, τα κτήρια και οι πλατείες που θα επιλέγουν να στολίζουν καραβάκι αντί για δέντρο.</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;">Όπως και να έχει, αυτό που θα πρέπει να κρατήσουμε ως σημαντικό στοιχείο, είναι πως τα ήθη και τα έθιμα για κάθε τόπο και για κάθε εποχή, είναι πολύ σημαντικά και δεν πρέπει να τα ξεχνάει κανείς. Αντίθετα, θα πρέπει όλοι να τα γνωρίζουν, να επισημαίνουν την αξία τους και να συμμετέχουν όσο μπορούν σε αυτά. Μόνο έτσι διατηρείται αναλλοίωτη η ταυτότητα ενός έθνους. Πάνω από όλα όμως, θα πρέπει να μην ξεχνάμε ποτέ μας το αληθινό νόημα των εορτών του 12ημέρου από τα Χριστούγεννα έως τα Φώτα, να διδασκόμαστε από αυτό και να φερόμαστε ανάλογα κατά τη διάρκεια των εορτών.</span></span><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLIL3BT9h88hDE5JHabigdHAYysSFbnWTvfu_-LZqApVNdZtHnfmeTB5lpTYWaAQEfrdSSi0Y1T_ziOyGSexU690h7AF10IGwQDjgKdrLUCsHricaI8FKcdgBPcs9vBTKOrCyPJeuLc4I/s1600/tromaktiko287.jpg" imageanchor="1" style="color: red; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLIL3BT9h88hDE5JHabigdHAYysSFbnWTvfu_-LZqApVNdZtHnfmeTB5lpTYWaAQEfrdSSi0Y1T_ziOyGSexU690h7AF10IGwQDjgKdrLUCsHricaI8FKcdgBPcs9vBTKOrCyPJeuLc4I/s320/tromaktiko287.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /></span><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUtfaP69294YVUMq5smxeEQAZ7XwWKZqdEuDHkgcRZgE4WXg1DQLFqjwkglI5lwVpKUK4xEUIeDBmZYddzftKPCHNRgoKpKPLrLYGu0SiXGzmaohbGzJ3dzPIkJtaorP2ArWRqxTGtT44/s1600/tromaktiko303.jpg" imageanchor="1" style="color: red; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUtfaP69294YVUMq5smxeEQAZ7XwWKZqdEuDHkgcRZgE4WXg1DQLFqjwkglI5lwVpKUK4xEUIeDBmZYddzftKPCHNRgoKpKPLrLYGu0SiXGzmaohbGzJ3dzPIkJtaorP2ArWRqxTGtT44/s320/tromaktiko303.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;" /></span><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQxpp81aRRdFXAwhbas2wGNml8gwYC_bslCxBLvIyzZG-N7m_hOEz8W1WI1vzdlt_TtLzSD98vy72fahh95I2wj8_rU1jZDql8O8ypZNI3eZ20LOsKbKErpuvQtHBw44blVbmXQ8sC2qk/s1600/tromaktiko303.jpg" imageanchor="1" style="color: red; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQxpp81aRRdFXAwhbas2wGNml8gwYC_bslCxBLvIyzZG-N7m_hOEz8W1WI1vzdlt_TtLzSD98vy72fahh95I2wj8_rU1jZDql8O8ypZNI3eZ20LOsKbKErpuvQtHBw44blVbmXQ8sC2qk/s320/tromaktiko303.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <div style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; line-height: 19px;"> <a href="http://strange-news.gr/" style="color: red; text-decoration: initial;" target="_blank"><span style="font-size: large;">strange-news.gr</span></a></div> </div>

Στολισμοί Χριστουγέννων: Από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και επομένως και στην χώρα μας, συνηθίζουν να στολίζουν δέντρο κατά τη διάρκε...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

«Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου» – Πως προέκυψε η φράση;

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <h2 class="title" style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin: 0px 0px 3px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;"><br class="Apple-interchange-newline" /></span></h2> <div class="entry clearfix" style="background-color: #fffbf9; border: 0px; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 20px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <div id="tsimage" style="border: 0px; float: left; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div id="mainimage" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; height: 187px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <img alt="«Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου» – Πως προέκυψε η φράση;" class="alignleft post_thumbnail wp-post-image" height="187" src="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/12/img_05872-300x225.jpg" style="border: 0px rgb(227, 95, 20); float: left; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px 10px 10px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="«Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου» – Πως προέκυψε η φράση;" width="250" /></div> <span style="font-size: large;"><br /></span></div> <div style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <strong><span style="font-size: large;">Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου</span></strong></div> <div style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, <strong>οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης.</strong><br />Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του.<br />Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και <strong>χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους.</strong></span></div> <div style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη.<br />Με το σήμερα, όμως, και με το αύριο, <strong>ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε.</strong></span></div> <div style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">Οι Κρητικοί άρχισαν ν’ απελπίζονται.<strong> Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, εξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση</strong>. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τα πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: <strong>«Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μoυ!</strong>».</span></div> <div style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;"><strong>Έτσι προέκυψε και η αντίστοιχη παροιμιώδης φράση, η οποία υποδηλώνει μια κατάσταση, συνήθως ανεπιθύμητη, η οποία παραμένει αμετάβλητη</strong>.</span></div> <div style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 1.5em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;">ΠΗΓΗ: <a href="http://alexiptwto.blogspot.com/2011/12/blog-post_5129.html" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">alexiptwto</a></span></div> </div> </div>

«Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου» – Πως προέκυψε η φράση;

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου Η παροιμιώδης αυτή έκφραση,  οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστρ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...