Μέσα από τις φυλακές, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος απέστειλε επιστολή στην οποία καταγγέλλει αυτό που αποκαλεί “επιδημία απορρίψεων” αιτήσεων για υπό όρους αποφυλάκιση, παρότι – όπως σημειώνει – πληροί τις νόμιμες προϋποθέσεις.
Στην επιστολή του κάνει λόγο για «ντε φάκτο κατάργηση» του θεσμού της υπό όρους απόλυσης για το μεγαλύτερο μέρος των κρατουμένων, διευκρινίζοντας πως αυτός παραμένει μόνο «για τους δικούς τους, τους εγκληματίες του λευκού κολάρου».
«Μέχρι σήμερα έχω εκτίσει, με βάση τον ευεργετικό υπολογισμό, 42 χρόνια και 8 μήνες: 23 χρόνια πραγματικής ποινής, 16 χρόνια και 5 μήνες λόγω ηλικίας και 3 χρόνια και 3 μήνες για σπουδές (έως και το μεταπτυχιακό, χωρίς να περιλαμβάνονται τα έτη του διδακτορικού)», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Παράλληλα επισημαίνει ότι, σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο, θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί υπό όρο μετά την έκτιση 19 ετών πραγματικής ποινής, εφόσον είχε ήδη συγκεντρώσει τα υπόλοιπα 6 έτη από ευεργετικούς υπολογισμούς.
Καταλήγοντας, καταγγέλλει ότι η «ντε φάκτο κατάργηση» αυτών των ευεργετικών διατάξεων επιτυγχάνεται μέσα από το «δόλιο εργαλείο της ψευδεπίγραφης ‘κατά φαντασίαν καλής διαγωγής’».
Αναλυτικά η επιστολή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου:
«Σύμφωνα με τον κανονισμό, δύο μήνες μετά την κοινοποίηση στον κρατούμενο της απορριπτικής απόφασης του Συμβουλίου στην αίτηση του για υπό όρο απόλυση αυτός έχει το δικαίωμα να υποβάλει νέα αίτηση αποφυλάκισης.
Σύμφωνα όμως με το άρθρο 110 παρ. 2, του παλαιού αλλά και του νέου Π.Κ., πρέπει να υπάρχει αίτηση της διεύθυνσης της φυλακής, ένα ή δύο μήνες πριν. Στις 12 Απριλίου συμπληρώθηκαν 2 μήνες από τότε που μου κοινοποίησαν (12-2-25) την απόφαση απόρριψης της αίτησής μου που ήταν η τέταρτη. Η νέα διευθύντρια κ. Γύγου δεν έχει ακόμη συντάξει την έκθεσή της, ενώ έχουν περάσει από τότε σχεδόν τέσσερις μήνες, εμποδίζοντάς με έτσι να υποβάλω νέα αίτηση. Τη στιγμή που αυτή είναι τυπική, αποτελείται κυρίως από την αναφορά της κοινωνικής λειτουργού κι αν ήταν αρνητική δεν θα ’χαν δεχτεί τις τέσσερις προηγούμενες.
Σε παράσταση που έκανε η δικηγόρος μου στα μέσα Ιουλίου στη γραμματεία της απάντησαν ότι αιτία είναι η καθυστέρηση απ’ την κοινωνική λειτουργό. Ομως τον ίδιο χρόνο, σε ερώτησή μου, αυτή με πληροφόρησε ότι η διευθύντρια δεν της είχε αναθέσει τέτοια εργασία. Δηλ. μας εμπαίζουν κανονικά.
Σε νέα παράσταση στην κ. διευθύντρια στα τέλη Ιουλίου αυτή δεν απάντησε.
Επειτα απ’ αυτά ο καθένας αντιλαμβάνεται πώς αντιμετωπίζουν τη μάζα των κρατουμένων που δε γνωρίζει τη γλώσσα ή δε γνωρίζει γραφή κι ανάγνωση (μέρος τους Ρομά). Τα δικαιώματά τους καταπατούνται καθημερινά, σε μία φυλακή που βασιλεύουν η διαφθορά, η αθλιότητα και το αλαλούμ.
Η πρόσφατη αλλαγή της διευθύντριας δεν έγινε για βελτίωση, όπως παρουσιάστηκε, αλλά ήταν καραμπόλα. Επειδή το ποτήρι είχε ξεχειλίσει, υπήρχε κίνδυνος να αποκαλυφθούν ορισμένα ανώτερα στελέχη που ήταν υπεύθυνα. Με στόχο τη διάσωσή τους επινόησαν αυτές τις αλλαγές, που βέβαια είχαν προϋπόθεση ότι ο λίθος θα ριχτεί εναντίον άλλου, της διευθύντριας. Ενώ αυτά ουσιαστικά θα διασώζονταν, όπως κι έγινε.
Το κωμικό της υπόθεσης είναι ότι όλες οι γελοιότητες που της καταλόγισαν δεν είναι παρά οι εντολές που της έδιναν απ’ τα πάνω, απ’ την κυβέρνηση και τις μυστικές υπηρεσίες και που αυτή εκτελούσε υποτακτικά. Μπορεί να μην ήταν άριστη –με αδίκησε δύο φορές– αλλά τα βασικά της δουλειάς της τα έκανε. Ενώ η σημερινή δεν διστάζει να περάσει την κόκκινη γραμμή εναντίον των κρατουμένων, σαν να μην τρέχει τίποτε, ανέμελα, λες και έχει πιει το αμίλητο νερό.
Η νομική δεν είναι επιστήμη. Είναι ιδεολογία. Ως τέτοια είναι γεμάτη από προκατάληψη, ανορθολογισμούς, αντιεπιστημονικές θέσεις. Παράδειγμα των δύο τελευταίων είναι το σκεπτικό των βουλευμάτων «της κατ’ επίφαση καλής διαγωγής» με τα οποία μου απέρριψαν τέσσερις φορές την αίτησή μου για απόλυση υπό όρο.
Αν ήταν επιστήμη, δεν θα στέκονταν ούτε ένα λεπτό. Γιατί η απλή λογική λέει ότι δεν μπορεί να υπάρχει κατ’ επίφαση καλή διαγωγή, χωρίς ν’ αποκαλύπτεις και να ονομάζεις την κρυμμένη κακοποιητική διαγωγή πίσω απ’ τη φαινομενικά καλή. Πράγμα που δεν κάνουν. Αλλά και αν το έκαναν, αυτό θα ήταν από μόνο του αρκετό για να απορρίψουν την αίτηση, χωρίς να χρειάζονται οι φλυαρίες περί «επίφασης». Θα έλεγαν π.χ. «απορρίπτεται, γιατί διακινεί ναρκωτικά». Αρα αυτή η θέση δεν είναι παρά μία έμμεση ομολογία αυθαιρεσίας και άδικης απόφασης, χωρίς νομικό υπόβαθρο, για να παραμείνει ο κρατούμενος στη φυλακή, δηλ. είναι απάτη.
Η επιδημία απόρριψης των αιτήσεων για υπό όρο απόλυση, για τον παραπάνω λόγο ή παρεμφερείς προσχηματικούς, έχει οδηγήσει στην ντε φάκτο κατάργησή της για τη μεγάλη μάζα των κρατουμένων. Παρότι ισχύει βέβαια τυπικά, για χρήση στους ημετέρους εγκληματίες του λευκού κολάρου. Παράλληλα έχει οδηγήσει και στην ντε φάκτο κατάργηση του ευεργετικού υπολογισμού των ημερών ποινής λόγω εργασίας, σπουδών, ηλικίας κ.λπ.
Αφού δεν υπολογίζονται καθόλου και το μόνο που μετράει είναι η έκτιση πραγματικής ποινής. Παράδειγμα, η περίπτωσή μου. Σήμερα έχω εκτίσει με ευεργετικό υπολογισμό 42 έτη και 8 μήνες. 23 έτη πραγματικής ποινής, 16 έτη και 5 μήνες λόγω ηλικίας και 3 έτη και 3 μήνες για σπουδές (μέχρι το master, χωρίς να υπολογίζονται τα έτη για το διδακτορικό). Τα σχεδόν 20 έτη ευεργετικά δεν μου χρησιμεύουν σε τίποτε. Σύμφωνα με τον νόμο έπρεπε να εκτίσω 19 έτη πραγματικά και να αποφυλακιστώ υπό όρο, αφού τα υπόλοιπα 6 είναι με ευεργετικό υπολογισμό και τα διαθέτω απ’ τα σχεδόν 20.
Η σημερινή ντε φάκτο κατάργηση των ευεργετικών και η μετατροπή τους σε πραγματική ποινή επιτεύχθηκαν μέσω του δόλιου εργαλείου της ψευδεπίγραφης «κατ’ επίφαση καλής διαγωγής».
