Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει; Ό,τι ακμάζει παρακμάζει; Μπορούμε να το θέσουμε με διάφορους τρόπους, η ουσία βέβαια παραμένει η ίδια: Η Μύκονος δεν είναι αυτή που ήτανε. Μοιάζει να έχει παγιδευτεί σε ένα πλαίσιο «τα καλύτερα πέρασαν». Τα στοιχεία γι’ αυτό το καλοκαίρι είναι μάλλον αποκαρδιωτικά για τους επιχειρηματίες του νησιού κι ενώ ήδη «φάγαμε» πρακτικά τον Ιούλιο και μπαίνει Αύγουστος, ο πικ μήνας δηλαδή των διακοπών.
Το κακό φάνηκε από πιο νωρίς. Ο Ιούνιος έκλεισε με -20% στις κρατήσεις σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2024, ενώ οι Αμερικάνοι, που είναι και παραδοσιακοί επισκέπτες του νησιού αλλά και πολύ καλοί τουρίστες αφού αφήνουν πολύ χρήμα, ήρθαν σε ποσοστό κατά 33% λιγότερο. Οι αριθμοί αυτοί αποτυπώνουν αυτό που βλέπει κανείς με τα μάτια του. Ο κόσμος, στα σοκάκια, στα μαγαζιά, στις παραλίες δεν είναι τόσο πολύς όσο τα προηγούμενα χρόνια.
Το εύλογο ερώτημα είναι το «τι φταίει». «Τιμωρείται» η Μύκονος για το πόσο ακριβή – ελιτίστικη έγινε; Ή συμβαίνει κάτι άλλο; Στην πραγματικότητα, οι τιμές παίζουν αναπόφευκτα σημαντικό ρόλο, αλλά δεν είναι και ο πλέον κομβικός. Η «πελατεία» άλλωστε του νησιού είναι κατά κανόνα άνθρωποι με πολύ βαριά πορτοφόλια. Κι ύστερα, οι ντόπιοι επιχειρηματίες επιμένουν πως «τιμολογιακά» τα πράγματα είναι καλύτερα από το 2023 σε όλα, από τη διαμονή ως τη διασκέδαση και τη διατροφή. Η μετά-Covid τεράστια άνοδος των τιμών, υποστηρίζουν, διορθώθηκε στην πράξη ανάλογα με το πώς το επέβαλε η πραγματικότητα.
Έχουμε να κάνουμε συνεπώς και με άλλα ζητήματα. Όπως ότι πολλοί ξένοι, ειδικά Αμερικανοί, φοβούνται να έρθουν προς τα «δώθε» γιατί η χώρα μας βρίσκεται γεωγραφικά κοντά σε επικίνδυνες, αυτήν την εποχή, ζώνες του πλανήτη. Η διεθνής αστάθεια που προκαλούν γεγονότα όπως ο πόλεμος στη Γάζα έχει πολλαπλές επιπτώσεις. Και έπειτα, μπορεί οι Αμερικανοί τουρίστες που πάνε στη Μύκονο να έχουν κατά κανόνα μεγάλη οικονομική επιφάνεια, αλλά το γεγονός πως η διαμορφωθείσα ισοτιμία δολαρίου – ευρώ έχει αλλάξει εις βάρος τους εσχάτως, κάνοντας τα πάντα γι’ αυτούς να είναι κοντά στο 10% ακριβότερα μέσα σε ένα 6μηνο, τους βάζει τουλάχιστον σε σκέψεις. Κάνουν αμέσως και αυθόρμητα τη σύγκριση με παλαιότερα, ενώ ακόμα και οι πιο «λεφτάδες» μπορούν να γίνουν πολύ σφιχτοί – κάποιος θα έλεγε πως αλλιώς δεν γίνεσαι και πλούσιος. Αναζητούν έτσι άλλους, φθηνότερους προορισμούς για τις διακοπές τους. ‘Ή αν ακόμα κι έτσι, αποφασίσουν τελικά αποφασίσουν να πάνε στη Μύκονο, είναι πολύ πιο μαζεμένοι στα έξοδα που κάνουν εκεί.
Κι ύστερα είναι τα Airbnb. Η ραγδαία εξάπλωση αυτού του τύπου καταλυμάτων έχει αλλάξει τις ισορροπίες, τα ξενοδοχεία χάνουν αρκετούς πελάτες και προσπαθούν να «πατσίσουν» τη ζημιά με τις μεγάλες προσφορές που (αναγκάζονται να) κάνουν για να μην μείνουν με άδεια δωμάτια. Ψάχνοντας να δελεάσουν τους ταξιδιώτες της τελευταίας στιγμής ή αυτούς που «μυρίστηκαν» τι παίζει και περιμένουν να βρουν την καλύτερη δυνατή τιμή, εκμεταλλευόμενοι προς όφελός τους την κατάσταση. Για τα δεδομένα της Μυκόνου υπάρχουν, ντάλα καλοκαίρι, ευκαιρίες ακόμα και σε καταλύματα δίπλα στο κύμα. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, στην πράξη. Περισσότερα από 450 τουριστικά καταλύματα του νησιού, ανάμεσά τους και αρκετά πολυτελή, εμφανίζουν διαθεσιμότητα ακόμα και στην καρδιά του 15Αύγουστου, προσφέροντας εκπτώσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζουν ακόμα και το 50%.
Ναι, η Μύκονος είναι ένας προορισμός παγκοσμίου φήμης και απήχησης. Αλλά ακόμα και οι πιο μεγάλοι παίκτες διέρχονται περιόδους κρίσης. Είναι στο χέρι των ντόπιων να καταλάβουν τι έκαναν λάθος και έχασαν κόσμο, μαζί να βρουν τρόπο για να τους κερδίσουν ξανά, αλλά και να προσελκύσουν καινούριους. Γι’ αυτό το καλοκαίρι πάντως, ο ρεαλιστικός και κύριος στόχος είναι να περιοριστεί στο μίνιμουμ δυνατό η ζημιά…
