Σαν σήμερα, στις 3 Ιουλίου 2015, η πλατεία Συντάγματος βούλιαζε κυριολεκτικά από την τεράστια συγκέντρωση υπέρ του “Όχι” για το δημοψήφισμα που θα διεξαγόταν ύστερα από δύο εικοσιτετράωρα. Οι εικόνες συγκλονιστικές και η συμμετοχή πρωτοφανής. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα. Καμιά σχέση με τη συγκέντρωση όσων υποστήριζαν το «ναι», με κεντρικό σύνθημα το «Μένουμε Ευρώπη», λίγες ημέρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο...
“Ε λοιπόν, ΟΧΙ. Θα τους πούμε ΟΧΙ την Κυριακή” βροντοφώναζε από την εξέδρα ο Αλέξης Τσίπρας και συμπλήρωνε: “Το ΟΧΙ θα γράψει ιστορία. Ο λαός μας θα προχωρήσει”. Eίχε προηγηθεί και η φοβερή συγκέντρωση στην Μυτιλήνη απ' όπου είχε καταχειροκροτούμενος αναφωνήσει το περίφημο «Go back κυρία Μέρκελ, κύριε Σόιμπλε. Η Ελλάδα δεν είναι πειραματόζωο...»
Εκείνη τη βραδιά λοιπόν ο κύβος φαινόταν να έχει ριφθεί, αν και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είχαν επιχειρήσει για άλλη μια φορά να παίξουν το (γνωστό) ρόλο τους. Έπαιζαν και τα ρέστα τους...
Έως σχεδόν και τα μέσα της τελευταίας εβδομάδας, πολλές από τις μετρήσεις δεν έδειχναν απλώς μια ισορροπία δυνάμεων αλλά και το “Ναι” να προηγείται. Άλλωστε η προπαγάνδα από τα ιδιωτικά κανάλια ήταν απροκάλυπτη, συμπληρώνοντας τον εκφοβισμό που ασκούσαν στο εσωτερικό τους οι περισσότερες επιχειρήσεις. Παρά ταύτα, η προσπάθεια χειραγώγησης δεν απέδωσε. Και τις ημέρες εκείνες κάποιοι από τους δημοσκόπους εξομολογούνταν, στον στενό τους κύκλο, ότι το “Όχι” είχε αρχίσει να παίρνει ανησυχητικά κεφάλι. Έως την Κυριακή αυτό είχε γίνει τσουνάμι...
Η καταγραφή αυτού του κλίματος, καθώς συμπληρώνεται μια δεκαετία, δεν έχει μόνο επετειακό ενδιαφέρον. Έχει και πολιτική σημασία διότι, σε συνδυασμό με όσα επακολούθησαν, εξηγεί γιατί η κεντροαριστερά δεν μπόρεσε -και δεν μπορεί- να σηκώσει κεφάλι, ειδικά στη χώρα μας...
Δεν είναι μόνο η διεθνής μετατόπιση του κέντρου βάρους προς τα δεξιά που λειτουργεί καταλυτικά. Για τη σύγχρονη ελληνική κεντροαριστερά, η κυνική κωλοτούμπα του καλοκαιριού του 2015 αποτελεί το “προπατορικό αμάρτημά” της. Η Ελλάδα παράμεινε και επί ΣΥΡΙΖΑ το “πειραματόζωο” της Ευρώπης...
Σε μια φάση μάλιστα κατά την οποία ο κ. Τσίπρας κάνει rebranding και επιχειρεί το come back του, οι σκιές παραμένουν -ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια- βαριές επάνω του. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τότε πήρε σταθερά την κατιούσα (παρά την προσωρινή ανάσχεση του Σεπτεμβρίου του 2015) για να φθάσει στην ιλαροτραγωδία της τελευταίας διετίας...
Με τα “αν” βεβαίως δεν γράφεται η Ιστορία. Και κανείς δεν γνωρίζει τι θα συνέβαινε εάν τιμούσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Όπως και τι θα είχε γίνει εάν ο ΓΑΠ αξιοποιούσε τα όπλα που είχε το 2010 για να αρνηθεί το Μνημόνιο. Αυτό που μετράει είναι ότι και η ελπίδα προδόθηκε -ρίχνοντας την κοινωνία στα τάρταρα της μοιρολατρίας και της κόπωσης- και η κατ΄ ευφημισμόν μεταμνημονιακή Ελλάδα εξακολουθεί, τόσα χρόνια μετά, να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο...
Ο ΚΟΡΙΟΣ
