Γράφει ο Καθηγητής Ανδρέας Αθηναίος*
Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ - Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ
Μια Οικονομική ανάλυση των αιτίων της Σιδηροδρομικής Τραγωδίας των Τεμπών
Η σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, δεν ήταν αποτέλεσμα των «χρόνιων παθογενειών του Ελληνικού Κράτους». Ακόμα και εάν όλα όσα καταγράφονται και ερευνώνται τεκμηριωθούν, όλα είναι αποτέλεσμα των εμμονικων μοντέλων που επιβάλει η ΕΕ και η εφαρμογή τους με ευρηματικότητα και κανιβαλισμό από όσους ασπάζονται το βαθύ κράτος των Βρυξελλών και την προσέγγισή του να «κατασπαράξει» τα πάντα.
Α. Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ : ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ-ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Για σχεδόν 20 Χρόνια η Ελλάδα υφίσταται την εφαρμογή του «Ιδεοληπτικού αφηγήματος του Μερκελισμού» και της μη Ομοσπονδίας-Ευρώπης, σύμφωνα με το οποίο :
1. Κάθε δραστηριότητα πρέπει να μεταλλαχθεί σε ιδιωτική επιχείρηση της οποίας η ύπαρξη εξαρτάται από το εάν αποφέρει Κέρδος η όχι . Ο «Μερκελισμος» επέβαλε τον Κανόνα «ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΚΕΡΔΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ».
2. Η εφαρμογή αυτού του Κανόνα καταργεί την Μακροοικονομία. Στην πράξη ΚΑΝΙΒΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ευνουχίζει το Κράτος από τα οικονομικά εργαλεία-δυνατότητες που του εχει αποδώσει η ιδια αυτή Επιστήμη, και ουσιαστικά καταργείται η ύπαρξη του Κράτους ως οντότητας που συνθέτει η οντολογική υπόσταση κάθε λαού, και ως εντολοδόχου υλοποίησης του συλλογικού του οράματος και διαχρονικής δικαίωσης της Κοινωνίας του .
3. Η ιδεοληψία του Μερκελισμού επιμένει ακόμα και στις μέρες μας ότι «ένα Κράτος πρέπει να ξοδεύει μόνο όσα εισπράττει θέση που σήμερα αποτελεί δημόσιο προβληματισμό των Γερμανών ιδίως ύστερα από την ύφεση που ξέσπασε στην Γερμανία και οδήγησε στις πρόσφατες εκλογές της 23 Φεβρουαρίου. 2025.
Ας θυμηθούμε ότι η Αγγελα Μερκελ ήταν Καγκελάριος της Γερμανίας από το 2005 εως το 2021, και είναι ακριβώς η Ταμειακή προσέγγιση που επέβαλε που οδήγησε ολόκληρη την Ευρώπη και τελικά και την Γερμανία την ιδια, σε οικονομική ύφεση, κοινωνική κρίση, και συλλογική παρακμή.
4. Η «Αναθέτοντας» την λήψη αποφάσεων στον αυτοματισμό ενός «ταμείου» ΕΣΟΔΩΝ-ΕΞΟΔΩΝ ευνουχίζεις το Κράτος από «Κυρίαρχη Δύναμη», με εξουσίες που πηγάζουν από το Λαό, και το μεταλλάσσεις … σε «Διαχειριστή Πολυκατοικίας», με «αρμοδιότητες» …να βγάζει τα Κοινόχρηστα και να ασχολείται με την είσπραξή τους.
5. Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ δεν καταργεί απλώς το Κράτος, αλλά ουσιαστικά την Συνταγματική Δημοκρατία, αφού οι εξουσίες δεν πηγάζουν από τον Λαό, αλλά από … «το βιβλίο Εσόδων -Εξόδων»… το οποίο είναι ο απόλυτος «Δικτάτορας» στην λήψη αποφάσεων. Αυτό εξηγεί τόσο την αυξανόμενη ΑΠΟΧΗ στις εκάστοτε εκλογές , όσο και στο ότι Ο ΚΑΝΕΝΑΣ θεωρείται ως ο Καταλληλότερος Πρωθυπουργός.
6. Το ότι τις αποφάσεις τις «παίρνει» (κατ’ εφαρμογή του Μερκελισμού) το βιβλίο Εσόδων – Εξόδων, εξηγεί απόλυτα την αδυναμία του Πολιτικού Συστήματος να ζει μεσα στην πραγματικότητα της Ελληνικής Κοινωνίας, όπως και να υπάρχει διαφορετικός πολιτικός λόγος μεταξύ των Κομμάτων και των πολιτικών σχηματισμών που θα διέφερε όπως οι Πολίτικες θέσεις και Πολιτική Πράξη μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 1981.
7. Η αποδοχή της επιβολής του Μερκελισμού στην ΕΕ και στην Ελλάδα και κυρίως η -με ευλάβεια- «συμμόρφωση» στο σύνολο των εφαρμογών της, εχει ως αποτέλεσμα την ομογενοποίηση του Πολιτικού Λόγου και την αδυναμία της Πολιτικής να κατοικεί στη ιδια Χώρα με τον Λαό. Η οποιαδήποτε Κυβέρνηση σήμερα ΕΦΟΣΟΝ ΑΣΠΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΜΕΡΚΕΛΙΣΜΟ, εχει λιγότερες δυνατότητες πολιτικών επιλογών και από αυτές που είχαν οι Νομάρχες τις 10ετιες 70 και 80. Θυμίζουμε ότι η Αγγελα Μερκελ ήταν Καγκελάριος της Γερμανίας από το 2005 εως το 2021.
Β. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΩΣ ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΟΝΑΔΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Η Οικονομική Επιστήμη διδάσκει ότι η Καλύτερη Μορφή μιας Παραγωγικής Διαδικασίας είναι η Καθετοποιημένη Παραγωγή. Δηλαδή Η ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ στην ΙΔΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ολων των σταδίων παραγωγής και διάθεσης ενός «προϊόντος». Η καθετοποίηση δίνει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της μείωσης του κόστους παραγωγής, την αύξηση των πωλήσεων, και τον καλύτερο ποιοτικό έλεγχο του προϊόντος. Αυτά διδάσκονταν οι φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ επι Πρυτανείας Καθηγητή Πέτρου Στεργιώτη, οικονομικές αρχές που έθεσε σε εφαρμογή και ως Υπουργός Οικονομικών στις Κυβερνήσεις Μαυρομιχάλη και Παρασκευόπουλου, αλλά και ως Διοικητής της ΕΤΒΑ 28/7/1974-30/9/1976.
Γ. Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΩΣ ΚΕΡΔΟΦΟΡΟ ΦΥΣΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ - ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, ΚΑΛΥΨΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ 5 ΗΠΕΙΡΩΝ
Το Μοντέλο ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΩΝΑΣΗ διδάσκει ότι μια Ιδιωτική Εταιρεία , μπορεί να είναι ΚΑΙ κερδοφόρα, ΚΑΙ να παράγει και Μακροοικονομικό αποτέλεσμα, υπό την προϋπόθεση ότι ο ιδιοκτήτης της εχει τα χαρακτηριστικά του Δημιουργού και γιατί όχι ΚΑΙ του «Ευπατρίδη» χωρίς να θυσιάσει το θετικό αποτέλεσμα της Εταιρείας του
Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ του Ωνάση ήταν ένα Φυσικό Μονοπώλιο αεροπορικού έργου ποιότητας στον Ελλαδικό Χώρο. Για τέτοια ποιότητα, αεροσκαφών, ασφάλειας, επιπέδου πληρωμάτων, και περιποίησης επιβατών, δεν χωρούσε άλλη αεροπορική εταιρεία στην Ελλάδα. Η Ολυμπιακή ήταν φυσικό Μονοπωλιο. Η Ολυμπιακή προσέφερε ένα αεροπορικό έργο για άρχοντες, με σαμπάνια και χαβιάρι για τους επιβάτες πρώτης θέσεως στις υπερατλαντικές πτήσεις ΟΑ411-412 Αθήνα Νέα Υόρκη, ή ΟΑ 416 (μέσω Βοστώνης). Η Ολυμπιακή ήταν μια πλήρως καθετοποιημένη επιχείρηση, με τον δικό της τομέα συντήρησης, το δικό της Catering, την δική της Εκπαίδευση, την δική της εξυπηρέτηση εδάφους (handling).
Ο ΩΝΑΣΗΣ εχει χαρακτηρισθεί ως ένας πανέξυπνος Σμυρνιός επιχειρηματίας. Ήταν όμως ταυτόχρονα και παιδί της Ιωνίας, που σημαίνει δημιουργικό πνεύμα ανένταχτο (20 Ιανουαρίου 1906), ευρηματικό που κατακτά με τον δικό του τρόπο νέους ορίζοντες.
Ο Ωνάσης έκανε το εξής απλό. Από τις Κερδοφόρες Γραμμές (Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Κρήτη, Ρόδος, Κέρκυρα) χρηματοδοτούσε όλες τις άλλες γραμμές που κάθε τόσο εγκαινίαζε καλύπτοντας σιγά σιγά ολόκληρη την Ελλάδα. Μπορεί κάποιες από τις περιφερειακές γραμμές να μην ήταν κερδοφόρες, (να ήταν ζημιογόνες, όπως θα έλεγε το δεκαροκόλικο μυαλό ενός Μερκελιστή) όμως η Ολυμπιακή στο σύνολό της ήταν κερδοφόρα. Και επι πλέον αυτός ο μεγάλος Εθνικός Αερομεταφορέας, όχι μόνο ήταν κερδοφόρος, αλλά με την ευρηματικότητα αυτή του Ωνάση παρείχε και Μακροοικονομικό – Εθνικό Έργο στηρίζοντας την Περιφερειακή ανάπτυξη της Χώρας και προσθέτοντας στο ΑΕΠ της και στο Τουριστικό αποτέλεσμα με τις απευθείας συνδέσεις μέχρι και με Αφρική και Αυστραλία, πού κράτησαν συνδεδεμένη με την Ελλάδα και την Ομογένεια.
Το Οικονομικό Μοντέλο της Ολυμπιακής του Ωνάση είναι ένα πετυχημένο μοντέλο Ιδιωτικής Επιχείρησης, που σε κερδοφορία, παράγει και Μακροοικονομικό αποτέλεσμα, και Εθνικό και Κοινωνικό Έργο, ενώ ταυτόχρονα υπηρετεί τον στόχο της Περιφερειακής Ανάπτυξης και δεν ακολουθεί και κυρίως δεν αναπαράγει/οξύνει τις Περιφερειακές ανισότητες της Χώρας.
Η ευρύτητα αυτή του μυαλού του Ωνάση, χάρισε σε αυτόν και στην Ελλάδα, μια ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟΥ ΟΓΚΟΥ-ΕΡΓΟΥ. Γιατί ο Ωνάσης δεν στόχευε να ανοίξει μια γραμμή μόνο αν ήταν κερδοφόρα, δεν στόχευε κοντόφθαλμα στο «Ταμείο», αλλά στόχευε σε ένα συνολικά μεγάλο αποτέλεσμα έργου που θα έφερνε και το «μεγάλο ταμείο». Και το πέτυχε.
Το Μοντέλο ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΩΝΑΣΗ διδάσκει ότι μια Ιδιωτική Εταιρεία, μπορεί να είναι ΚΑΙ κερδοφόρα, ΚΑΙ να παράγει και Μακροοικονομικό αποτέλεσμα.
Το αποτέλεσμα βέβαια αυτό είναι δυνατόν, υπό την προϋπόθεση ότι ο ιδιοκτήτης της Ιδιωτικής Επιχείρησης εχει τα χαρακτηριστικά του Δημιουργού και γιατί όχι ΚΑΙ του «Ευπατρίδη», χωρίς να θυσιάσει το θετικό αποτέλεσμα της Εταιρείας του, και χωρίς να την καταστήσει ζημιογόνο.
Παραδείγματα τέτοιων Ιδιωτικών Εταιρειών με επικεφαλής Ανθρώπους με ανώτερη ηθική και οπτική δημιουργίας, ήταν η ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ των Αδ. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ, με τον Ανδρεα Ποταμιάνο (21/11/1933-30/7/2021) να προσφέρει τεράστια υπηρεσία στο Έθνος, αλλά και στον Τουρισμό ως Πατριάρχης της Ελληνικής αλλά και της Διεθνούς Κρουαζιέρας, μέχρι την τωρινή Οικογένεια ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ που τιμά τις Εθνικές και Θρησκευτικές Εορτές και κάθε τι το Ελληνικό και κρατά τα καταστήματά της κλειστά όλες τις Κυριακές, αλλά ακόμα και στην Εθνική Απεργία για τα Τέμπη.
Αναφέρομαι μόνο σε δυο παραδείγματα Προσωπικοτήτων που γνώρισα από κοντά, και που ήταν/είναι ταυτόχρονα , Δημιουργοί, Ευπατρίδες και επιχειρηματίες κερδοφόρων επιχειρήσεων. Υπάρχουν και εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες άλλοι με αυτή την προσέγγιση στην Ζωή, στην Δημιουργία, στην Κοινωνία, στην Επιχειρηματικότητα. Αυτοί, είναι η απάντηση στο ερώτημα «Θεέ μου πως κρατάς τα κεραμίδια ξεκάρφωτα», που απευθύνεται στον ύψιστο, όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι στον αντίποδα των Δημιουργών (Υπόσχομαι την Δημιουργία σχετικού λευκώματος ώστε να αναγνωρισθούν ολοι) υπάρχει το Μερκελικό κέρδος ως μόνο μέτρο και επιδίωξη, σε μια τυφλή πορεία μεγιστοποίησής του.
Σε αυτή την τυφλή πορεία, αντί να μεταφερθεί η Ελληνική Μεραρχία στην Κύπρο εντελώς δωρεάν (1964 ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ), υπήρξε περίπτωση μετα το 2000 που το κράτος δεν τόλμησε να φορτώσει γεννήτριες σε αρματαγωγά για την άμεση αντιμετώπιση διακοπής ρεύματος σε νησί του Ιονίου, και η ΔΕΗ περίμενε να τους πάει με το πλοίο της γραμμής μπας και ταράξει την απολυτότητα της «αγοράς». Σε αυτή την τυφλή πορεία μεγιστοποίησης του χρηματικού κέρδους, ενώ άλλα σούπερ Μάρκετ είναι ανοιχτά ώστε να ρουφήξουν και την τελευταία δεκάρα της αγοράς στο Μερκελικό Ταμείο, ο Σκλαβενίτης είναι Κλειστός τις Κυριακές, και άλλες μέρες γιορτής της Ελλάδας, χωρίς να πάψει να είναι κερδοφόρος, και να αναπτύσσεται συνεχώς.
Τελικά είναι θέμα αξιών και συνολικής προσωπικότητας του Επιχειρηματία. Ο Μερκελισμός ή δεν εχει διαβάσει καθόλου, ή δεν ενδιαφέρθηκε να καταλάβει το βαθύτερο μήνυμα του παραμυθιού του Κάρολου Ντίκενς ¨Το πνεύμα των Χριστουγέννων» (A Christmas Carol) και θέλει να επιβάλει στον Επιχειρηματία τον ρόλο του Σκρουτζ ως στερεότυπο. Είναι βέβαιο ότι ο Σκρουτζ του Ντίκενς, δεν θα μπορούσε να εχει ως δημιούργημα την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ του ΩΝΑΣΗ, ούτε την Ανάπτυξη του ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ , ή το πως κοιτάζει το προσωπικό του ο ΚΑΡΕΛΙΑΣ.
Στο σημείο αυτό κάθε ηθικό άτομο θα έθετε το ερώτημα : Αφού ήταν όλα τόσο όμορφα, γιατί η Ολυμπιακή «Έκλεισε». …..
Με μια μικρή «παρέμβαση» στο ερώτημα, θα απαντηθεί λίγο πιο κάτω το «γιατί την έκλεισαν»
Δ. ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΟΥ ADAM SMITH
Η Μερκελική Ταμειακή Προσέγγιση, κατάργησε τις συνθήκες/προϋποθέσεις για την ύπαρξη ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς, και δημιούργησε μια πραγματικότητα εξαναγκαστικής δημιουργίας ολιγοπωλίων και Καρτέλ.
-Δ1 : ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ : Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Μερκελική Μη Ομοσπονδιακή Ευρώπη, δεν πιστεύει καθόλου στην «Ελεύθερη ανταγωνιστική Αγορά» του ADAM SMITH. Και τούτο διότι για να υπάρξει ελεύθερη ανταγωνιστική αγορά όπου το «αόρατο (κουλό) χέρι » της θα «κανονίζει τα πάντα», θα πρέπει να υπάρχει μεγάλος αριθμός «ζητούντων» και μεγάλος αριθμός «προσφερόντων¨. Η έννοια της ελεύθερης αγοράς όμως για την μη Ομόσπονδη-Μερκελική Ευρώπη είναι διαφορετική, από τον κλασσικό της ορισμό κατά τον ADAM SMITH (…πλήθος αγοραστών και πολίτων)
-Δ2-Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΣΕ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣΥΔΟΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ» .
--ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΩΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟ «ΟΝ» ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Η Μερκελική ανάδειξη του «Ταμείου» ως «κυρίαρχου όντος λήψης αποφάσεων», υποβαθμίζει το Κράτος στο απλό ρόλο του νομοθετικού οργάνου του, και έχει σαν αποτέλεσμα την πλήρη μετάλλαξη της έννοιας της Ελεύθερης Αγοράς του Adam Smith και του «αόρατου χεριού της». Η έννοια τη; Ελεύθερης αγοράς (που διδάσκει η επιστήμη και εμείς στους φοιτητές μας), προϋποθέτει την ύπαρξη πλήθους αγοραστών και πωλητών. (Ζητούντων και προσφερόντων), ώστε να υπάρχει «ανταγωνισμός», αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη ελεύθερης αγοράς.
--ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ – «ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ»
Το «ταμείο», ως «Κυρίαρχο ‘ον’ λήψης αποφάσεων» δεν σταματάει στον δικό του Κανόνα «ότι δεν εχει κέρδος να κλείσει», αλλά ως μετεξελισσόμενο ανεξέλεγκτο «τέρας επιστημονικής φαντασίας », αυτονομείται και δημιουργεί το επόμενο επίπεδο κανόνων. Εδώ το «τέρας» «ορίζει» ότι δεν αρκεί απλώς να υπάρχει κέρδος, ώστε να υπάρχει και να μην κλείσει μια οικονομική δραστηριότητα, αλλά πρέπει το κέρδος συνεχώς να μεγιστοποιείται.
Για να πετύχει αυτή την συνεχή μεγιστοποίηση κέρδους , «Το τέρας», αφού εχει ήδη Κανιβαλίσει την οικονομική Επιστήμη και εχει καταργήσει/εξαϋλώσει την Μακροοικονομία (μεσα από μια «πυρόσφαιρα») προελαύνει και στον Κανιβαλισμό των εννοιων και των εργαλείων της Μικροοικονομίας.
--ΚΑΝΙΒΑΛΙΖΕΤΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ- ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΑ ή ΚΑΡΤΕΛ
Κανιβαλιζεται πλήρως η έννοια του «ανταγωνισμού». Αντί το σύστημα να διασφαλίζει την μεγιστοποίηση του ανταγωνισμού, εμποδίζοντας συγχωνεύσεις και δημιουργία ολιγοπωλίων, Μονοπωλίων και καρτέλ, “To Τέρας», κάνει ακριβώς το αντίθετο. Θεσπίζει κανόνες που εξαναγκάζουν σε συγχωνεύσεις που δημιουργούν Μονοπώλια , ολιγοπώλια και καρτέλ.
Πάντα εφευρίσκονται διάφορα αληθοφανή επιχειρήματα ώστε ο πραγματικός σκοπός να συγκαλύπτεται, και οι μεταλλάξεις να παρουσιάζονται ως μονόδρομος, και ως καλοπροαίρετες. Παράδειγμα: με τους κανόνες που θέσπισε το Πλαίσιο ΒΑΣΙΛΕΙΑ Ι ΙΙ και ΙΙΙ, καθορίσθηκαν προϋποθέσεις Κεφαλαιακής Επάρκειας και ρευστότητας των Τραπεζών που «εξανάγκασαν» τις Τράπεζες να οδηγηθούν στην συγχώνευση. Στην Ελληνική πραγματικότητα το σημερινό ολιγοπώλιο των 4 Ελληνικών «συστημικών» Τραπεζών που είναι οι : Αlpha Bank, Eurobank, Εθνική και Πειραιώς, προήλθαν από την συγχώνευση σε αυτές μια σειράς πολύ μεγαλύτερου αριθμού τράπεζων με σημαντικό έργο στην Οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος. Η δυναμική των «αναγκαστικών συγχωνεύσεων» που κατέληξε στο σημερινό «ολιγοπώλιο», όχι μόνο στον τραπεζικό, αλλά σε πολλούς κυρίαρχους τομείς της Οικονομίας, θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα χωριστού Άρθρου.
-Ε-Η ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΔΑΠΑΝΩΝ
Η οικονομική επιστήμη διδάσκει ότι η μεγιστοποίηση του κέρδους προέρχεται από R&D δηλ. Έρευνα και Επένδυση με ένα από τα αποτελέσματα την συμπίεση του Κόστους. Η Μερκελικη ταμειακή προσέγγιση αγνόησε αυτή την βασική αρχή και οδήγησε την μείωση του κόστους μεσα από την συμπίεση της λειτουργικής δαπάνης.
Η ελαχιστοποίηση της λειτουργικής δαπάνης αντί της συμπίεσης του κόστους μόνο ως αποτέλεσμα Έρευνας και Επένδυσης, στον Τραπεζικό τομέα, μεταφράστηκε -όπως το βίωσαν οι Έλληνες- με κλείσιμο/εξαφάνιση ενός μεγάλου αριθμού καταστημάτων τραπεζών, αλλά και ΑΤΜ, ανά την Ελλάδα, μείωση προσωπικού Και θέσεων απασχόλησης και εντατικοποίηση της εργασίας.
Ιδίως για την Περιφέρεια η ύπαρξη Τραπεζικών Καταστημάτων ήταν πυρήνες οικονομικής δραστηριότητος και περιφερειακής ανάπτυξης. Ένα από τα προβλήματα της Ελληνικής Περιφέρειας είναι ότι αποψιλώνεται σιγά από Ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξή και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιφέρειας.
Φυσικά η ηδονή του Ταμειακού «όντος», είναι η υπερσυγκέντρωση των πληθυσμών και οι περιφερειακές ανισότητες είναι επιδιωκόμενες ώστε μεσα από αυτές να ερημώνει η Ελλάδα και να συγκεντρώνονται εργάτες και «πελάτες» ο ένας απάνω στον άλλο σε πολεοδομικά συγκροτήματα που συνεχώς υποβαθμίζονται σε ποιότητα ζωής. Η Ισόρροπη Περιφερειακή Ανάπτυξη ήταν πάντα αντίθετη με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του «οντος-Ταμειο». Τι και εάν Μακροπρόθεσμα αφήνονται αναξιοποίητοι οι πόροι της Περιφέρειας, μια και ο Άνθρωποι φεύγουν, και δεν υπάρχει στελεχιακό δυναμικό, ούτε και το απαραίτητο κρίσιμο μέγεθος πληθυσμού και κοινωνικού ιστού που χρειάζεται για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της Περιφέρειας. Μα σιγά σιγά ο τόπος πεθαίνει και δεν θα υπάρχουν ούτε εργάτες , ούτε πελάτες. Δεν θα υπάρχει ΑΕΠ… Το «Ον Ταμείο» εχει την λύση. Θα εισάγουμε και εργάτες και πελάτες. Και ο πλούτος θα έρθει από την εκποίηση όλου αυτού που γενιές Ελλήνων δημιούργησαν.
Η συνολική ανάπτυξη της Ελλάδας και της κοινωνίας περνάει κάτω από τα ραντάρ του «όντος- Ταμείο». Το ιδιο και η συνολική παρακμή εφόσον μεσα από αυτή το «Ον Ταμείο» εισπράττει.
ΣΤ. Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ «ΜΟΝΤΕΛΟΥ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ.
ΣΤ1 Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ : Εάν υπάρχει ένας λόγος για ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ, αυτός δεν είναι η «διάσωση» προσώπων από ευθύνες. Αυτό είναι σε χαμηλότερη προτεραιότητα. Για το σύστημα θα ήταν ευχής έργο να έκλεινε το θέμα στο λάθος του «σταθμάρχη» και στις «χρόνιες παθογένειες του Ελληνικού Κράτους». Έτσι θα φταίει η Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες. με όλο το στερεότυπο κατηγορητήριο εναντίον μας …»Συνημμένο».
Γιατί το σύστημα θέλει να μην παραδεχτεί -και για αυτό θέλει να κλείσει τα μάτια και να συγκαλύψει- τα βαθύτερα αίτια που προκάλεσαν την σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, και που διαμορφώθηκαν από τα μοντέλα που επέβαλε η ΕΕ στην Οικονομία και στον Σιδηρόδρομο, από τις εφαρμογές της ιδεοληψίας της και από την εμμονική προσήλωση στις Επιταγές της.
Στο «σκαμνί» θα πρέπει να καθίσει πριν από όλους η «Ευρώπη» με τα «Μοντελάκια» που φόρεσε με το ζόρι στα Κρατη-Μελη που παρεμπιπτόντως κατοικούνται από (ενοχλητικούς) Ανθρώπους που παρα τις προσδοκίες του συστήματος, φαίνεται ότι δεν υπνωτίσθηκαν επαρκώς. Μετα από μια 10ετια και πλέον από το άδειασμα της κολοτουμπας που έκανε το ΟΧΙ>ΝΑΙ, οι Έλληνες αναρρώσανε, ανανεώθηκε και η κοινωνία με νέες γενιές, και τώρα αντί μιας πλατείας, γεμίζουν εκατοντάδες πλατείες.
Η περιφρόνηση στον Άνθρωπο που επιβάλουν τα «Ευρωπαϊκά Μοντέλα», έφθασαν τις κοινωνίες σε λάθος -για το σύστημα- σημείο, Στο σημείο που δε εχουν να χάσουν τίποτα έτσι όπως είναι πετάμενοι στο «μπουντρούμι» της αδικίας και της παρακμής, έρμαια στις θελήσεις του «όντος Ταμείου».
Μήπως πρέπει να σταματήσει η συγκάλυψη αυτής της συγκεκριμένης Ευρώπης και των μοντέλων που «εφαρμόζει» προσβάλοντάς τον Άνθρωπο.
ΣΤ2 ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (Economics of Transportation)
Κατά την διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών, διαφώνησα ριζικά με τον Καθηγητή μου Bruce Alen στο μάθημα «Τα οικονομικά των Συγκοινωνιών» (Economics of Transportation) ο οποίος επέμενε ότι η μεγιστοποίηση του κέρδους ΙΣΟΥΤΑΙ (=) με την ελαχιστοποίηση των δαπανών. Επέμεινα ότι θα πρέπει να διακρίνουμε την μείωση του κόστους παραγωγής/διανομής που βασίζεται σε έρευνα και ανάπτυξη (R&D), από την ελαχιστοποίηση των δαπανών μέσω περικοπών που θα μείωναν την ποιότητα του προσφερόμενου συγκοινωνιακού έργου, και θα επιτυγχάνονταν μεσα από εντατικοποίηση της εργασίας, και μείωση του επιπέδου ασφαλείας του συγκοινωνιακού έργου.
Η αντιπαράθεσή μου αυτή με αντάμειψε με ένα ωραίο “C” ως βαθμό εξάμηνου στο μάθημα, που τότε -πριν 50+ χρόνια (..πω πω…πέρασε η ώρα….) - μου είχε στοιχίσει συναισθηματικά, και τώρα όχι μόνο γελάω αλλά δυστυχώς δικαιώνομαι.
Το πόρισμα για την σύγκρουσή των τραίνων στα Τέμπη καταγράφει ακριβώς αυτό που είχα προβλέψει στην εργασία μου. Καταγράφει υποστελέχωση, καταπόνηση του εναπομείναντος προσωπικού με συνεχείς βάρδιες, ελάχιστα ρεπό και έλλειψή χρόνου για εκπαίδευση. Για να μειωθεί το προσωπικό στον ΟΣΕ έγιναν μετατάξεις υπάλληλων του ΟΣΕ σε υπουργεία. Συνάντησα μερικούς εκ των μεταταχθέντων σιδηροδρομικών στο θυρωρείο του Υπουργείου Πολιτισμού στο κτήριο της οδού Ρεθυμνης.
Είναι ακριβώς η ιδεοληψία που πέρασε ως εφαρμογή στο Ευρωπαϊκό Μοντέλο και στον Ελληνικό Σιδηρόδρομο. Σε συνδυασμό και με την Μερκελικη «οδηγία» «Ότι δεν βγάζει Κέρδος Κλείνει», το τραίνο στην Πελοπόννησο έπαψε να υπάρχει. Υποδομές τεράστιας αξίας εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους,. Γέφυρες, Σταθμοί ιδιαίτερης αισθητικής λεηλατήθηκαν. Ακριβοπληρωμένη σήμανση , δίφρακτα, και τροχαίο υλικό σαπίζει όπου νάναι λες και φάνηκε ο Αλάριχος και εγκαταλείφθηκε όπως όπως. Οι σιδηροτροχιές βρήκαν χρήστες όσους μπορούν να τις κλέψουν….
Η προπαγάνδα ότι τα ΚΤΕΛ ζήτησαν να κλείσει ο Σιδηρόδρομος στην Πελοπόννησο, είναι απόλυτο ψέμα. Η «πελατεία» του τραίνου είναι κατά ένα μεγάλο μέρος της διαφορετική. Αυτό ισχύει και για τους αυτοκινητόδρομους. Το μόνο που επιτυγχάνεται εξαφανίζοντας το τραίνο από την Πελοπόννησο είναι λιγότερες μετακινήσεις και φυσικά την πολυπόθητη για το σύστημα ερήμωση της Ελλάδας.
Ζ. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΩΝ, ΑΠΟΣΠΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ «ΚΟΜΜΑΤΙΑ» ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ «ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ» ΕΚΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΗ.
Ο Επόμενος στόχος του Μερκελικού «Όντος Ταμείου», ήταν τα Κρατικά Μονοπώλια. Γνωστό ότι η «άνωθεν εντολή» ήταν από την αρχή η ιδιωτικοποίηση κάθε περιουσιακού στοιχείου που ανήκει στο Κράτος μεσα από οποιοδήποτε πειστικό αφήγημα.
Η Ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Εκ της φύσεως του το τραίνο εχει Μακροοικονομικό χαρακτήρα. Είναι υποδομή. Δεν είναι καταναλωτικό ή έστω επενδυτικό «προϊόν». Και η οικονομική του Βιωσιμότητα/Σκοπιμότητα δεν υπολογίζεται με βαση τα ΕΣΟΔΑ – ΕΞΟΔΑ. Οι υποδομές δημιουργούν ανάπτυξη και η ανάπτυξη ΑΕΠ. Για όποιον δεν εχει εμμονές με τις ιδιωτικοποιήσεις, η βιωσιμότητα του Σιδηροδρόμου ως Κρατικού Μονοπωλίου θα μετρηθεί έχοντας από την μια πλευρά την Δημόσια δαπάνη και από την άλλη τα φορολογικά έσοδα της ανάπτυξης που προκαλεί ο Σιδηρόδρομος και που δεν θα υπάρξει χωρίς αυτόν και την συνδεσιμότητα μεγάλων σε έκταση περιοχών της Ελλάδας που εξασφαλίζει, και την ισόρροπη ανάπτυξη που «κατορθώνει». Στην πλευρά του οφέλους από το Σιδηρόδρομο θα προσθέσουμε και την μείωση του κόστους που προκαλεί η Περιφερειακή Ανάπτυξη, ή αποφυγή αυτού που συμβαίνει σε κέντρα υπερσυγκέντρωσης δραστηριοτήτων.
Όλη αυτή η οικονομετρική αξιολόγηση του ΟΣΕ δεν ενδιαφέρει την Ευρώπη των Ιδιωτικοποιήσεων. Αυτή την εμμονική θέση της εξαφάνισης του Κράτους, κάθε έννοιας Μακροοικονομίας, και κάθε δραστηριότητος που στα στενά μικροοικονομικά κριτήριά, δεν είναι κερδοφόρα.
Αυτό που ενδιέφερε τους εμμονικους στο βαθύ κράτος των Βρυξελλών, ήταν να επιπέσουν σε κάθε Κρατικό Μονοπωλιο, να το «κανιβαλίσουν» και να αφαιρέσουν από αυτό «το κομμάτι» που θα μπορούσε να αποτελέσει κερδοφόρα ιδιωτική επιχείρηση.
Αυτό έκαναν και στον ΟΣΕ που ήταν και μια πλήρως «καθετοποιημένη» μονάδα παραγωγής και διανομής Συγκοινωνιακου-Σιδηροδρομικου Έργου. Με μια «δημιουργική Χειρουργική», «κανιβαλίζοντας» αυτή την ολοκληρωμένη δομή, αφαίρεσαν ένα κομμάτι από τον ΟΣΕ το οποίο θα μπορούσε να «παρουσιασθεί» ως «κερδοφόρα ιδιωτική επιχείρηση» και αυτό να ιδιωτικοποιηθεί στους κρατικούς Ιταλικούς σιδηροδρόμους έναντι της ευτελούς αξίας των 45 εκατομμυρίων. Σε παγκόσμια πρώτη, αυτή η -φερόμενη ως- κερδοφόρα ιδιωτική επιχείρηση, επιδοτήθηκε με 50 εκ για άγονες γραμμές, ενώ η υποδομή αυτής της «επιχείρησης» παρέμεινε στον ΟΣΕ.
Σε καμία θεωρία και βιβλιογραφία «επιχειρηματικότητας» δεν υποστηρίζεται μοντέλο ιδιωτικής επιχείρησης που το κόστος ύπαρξης, συντήρησης και λειτουργίας των υποδομών της , όπως και η Διοίκηση αυτού του «κομματιού» παραμένουν στην ευθύνη/υποχρέωση/δαπάνη του Κράτους και το υπόλοιπο «αποσπάται» (ως Lego), θεωρείται «κερδοφόρα Ιδιωτική επιχείρησή».
Αυτό που τεκμηριώνεται εδώ, είναι ότι η σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, δεν ήταν αποτέλεσμα των «χρόνιων παθογενειών του Ελληνικού Κράτους». Ακόμα και εάν όλα όσα καταγράφονται και ερευνώνται τεκμηριωθούν, όλα είναι αποτέλεσμα των εμμονικών μοντέλων που επιβάλει η ΕΕ και η εφαρμογή τους με ευρηματικότητα και κανιβαλισμό από όσους ασπάζονται το βαθύ κράτος των Βρυξελλών και την προσέγγισή του να «κατασπαράξει» τα πάντα.
Η όποια Συγκάλυψη, θα είναι συγκάλυψη των μοντέλων των Βρυξελλών που μοιραία θα οδηγούσε στην ευθύνη της διαχρονικής Πολιτικής επιλογής τους. Και αυτό είναι επαρκές κίνητρο για συγκάλυψη. Η συγκάλυψη της συνολικής αποτυχίας της ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση στο εδώλιο του Κατηγορουμένου θα έπρεπε να καθίσει «Η συγκεκριμένη ΕΕ».
-----------------------
(*)
Β.Α.,Μ.Α.,M.C.P., Ph.d , Post Doc
Case Western Reserve University
University of Pennsylvania
Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας ΗΠΑ (1987)
Διετέλεσε Μέλος της Διοικούσας (Συγκλήτου) του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πρόεδρος της Εταιρείας Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Σύμβουλος στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Νομάρχης Ρεθύμνης
Νομάρχης Θεσπρωτίας
#Αποφοίτησε από την Σχολή Μωραΐτη Πρότυπο Λύκειο Αθηνών
# Στον Άνθρωπο, στην Ελλάδα και στον Πολιτισμό, τον μύησε ο πατέρας του Δημοσιογράφος, λογοτέχνης, θεατρικός και μουσικός κριτικός Περσευς Αθηναίος
