«Μη συμφιλιωθείς με την παρακμή. Θα κάνουμε αντίσταση στην παρακμή. Σήμερα η παρακμή είναι διαφορετική από ό,τι παλαιότερα. Κάνε αντίσταση ποιότητας. Αντιστάσου...»
«Μπορεί να μη μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, όμως είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη, περισσότερη πίστη και περισσότερη ελπίδα».
Στην κατάληψη της Νομικής το 1973 μετέφερε τρόφιμα στους φοιτητές. Ήταν ήδη επίσκοπος και καθηγητής Πανεπιστημίου.
Σεπτέμβριος 2024: «Ο Χριστιανισμός είναι σε υποχώρηση σε όλον τον κόσμο. Παντού μειώνονται οι Χριστιανοί. Παντού εκτός από μία χώρα. Την Αλβανία».
Είχε προβλέψει πριν από 28 χρόνια την παγκόσμια επέκταση του Ισλάμ σε σημείο που σε λίγο θα είναι η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο. Κι έλεγε: "Εάν θες να μάθεις τον εχθρό σου καλά ξεκίνα μελετώντας σε βάθος τη θρησκεία του".
«Αν ο δυτικός κόσμος είχε ενισχύει το μετριοπαθές Ισλάμ , δεν θα είχαμε τσιχαντιστές» .
"Η βία εν ονόματι της θρησκείας βιάζει την ουσία της θρησκείας. Και κάθε έγκλημα στο όνομα της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της ίδιας της θρησκείας".
«Η φτώχεια παραμένει ο χειρότερος τύπος βίας. Όταν οι άνθρωποι στερούνται των στοιχειωδών μέσων για την επιβίωσή τους, δεν είναι παράξενο να στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις και να υιοθετούν ακραίες θρησκευτικές αντιλήψεις για την επίτευξη μιας δίκαιης κοινωνίας».
Η σφαίρα εκτοξεύτηκε από ελεύθερο σκοπευτή στη διάρκεια της πολιτικής αναταραχής του 1997 που εξώθησε την κατά πλειοψηφία μουσουλμανική Αλβανία στο χάος, απειλώντας τη ζωή του. Το παράθυρο με το διπλό τζάμι ανέκοψε την πορεία της σφαίρας. «Διατηρώ το παράθυρο», έλεγε, «για να μου θυμίζει ότι η ζωή μπορεί να τελειώσει σε ένα δευτερόλεπτο. Δεν πρέπει να χάσουμε ούτε μια μέρα».
Ο Μπερίσα διοργάνωσε δημοψήφισμα εκδίωξης του από την Αλβανία το οποίο (αν και φαινόταν απίθανο) έχασε. Την ημέρα του δημοψηφίσματος ο ίδιος ιερούργησε κανονικά.
Ο καθηγητής Ιατρικής και πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Δημήτρης Γλάρος του είχε χαρίσει ένα ειδικό, ακριβό, κρεβάτι τελευταίας τεχνολογίας για να τον ανακουφίζει από τους πόνους και τα αναπνευστικά προβλήματα που τον κρατούσαν ξάγρυπνο. Αντί να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος, το έδωσε σε έναν ηλικιωμένο άπορο Αλβανό που έπασχε από το ίδιο πρόβλημα.
Στην Αθήνα έμενε στο μικρό διαμέρισμα της αδελφής του. Το δωματιάκι του εκεί ήταν μοναστηριακό. Ένα στενό κρεββάτι, ένας ξύλινος σταυρός και βιβλία στο κομοδίνο του.
«Μιὰ γυναῖκα μὲ προβλήματα ὑγείας ἦταν ἔγκυος καὶ ἡ ἐγκυμοσύνη δὲν ἐξελισσόταν καλά. Ὁ γιατρός της συνέστησε νὰ ρίξει τὸ παιδί. Αὐτὴ ὅμως, πολὺ πιστὴ καὶ μὲ μεγάλη προσευχὴ τὸ κράτησε καὶ τὸ γέννησε». «Ναί. Καὶ ποιό τὸ ἀποτέλεσμα δηλαδή;» τον ρώτησε ἀπαξιωτικὰ ὁ Βασίλης Ραφαηλίδης.«Αὐτὸς ποὺ ἔχεις ἀπέναντί σου», ἀπάντησε ἤρεμα.
Αναστάσιος Γιαννουλάτος. Ένας σύγχρονος άγιος.
Ο ΚΟΡΙΟΣ
