Από τον Στέφανο Τζουμάκα
Για τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024.
Οι Ευρωεκλογές, η διεθνής συγκυρία, οι δύο Στρατηγικές, η Προοδευτική επιλογή.
Σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, η κρίση είναι πολύπλευρη. Αρνητικό αποτέλεσμα φέρνουν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο οι επιλογές των κυρίαρχων συμφερόντων και των δυνάμεων τους.
Ήδη εδώ και πολύ καιρό οδηγούν σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του, ο οικονομικός πόλεμος με «παράπλευρες» συνέπειες τους συμβατικούς πολέμους στη σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας και Ισραήλ-Παλαιστίνης.
Έχουμε εισέλθει σε μία μακράς διαρκείας περίοδο ανταγωνισμού στην Οικονομία και σε γεωπολιτικές επιδιώξεις ισχύος.
Όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι το 2030, το ΑΕΠ της Κίνας θα είναι υπέρτερο αυτού των ΗΠΑ ενώ το 2035, θεωρείται βάσιμα ότι καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν θα συμμετέχει στους G7.
Το 2008, η οικονομία της ΕΕ ήταν μεγαλύτερη από των ΗΠΑ. Το 2023, η οικονομία των ΗΠΑ ήταν κατά ένα τρίτο μεγαλύτερη από της Ε.Ε και του ΗΒ από κοινού. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η οικονομία της ευρωζώνης έχει αναπτυχθεί περίπου 6% τα τελευταία 15 χρόνια, σε σύγκριση με το 82% των ΗΠΑ. Και μόνιμη επιδίωξη των ΗΠΑ είναι ο έλεγχος και πολιτικά και οικονομικά της Ε.Ε.
Οι ηγεσίες των Δυτικών χωρών αντί να προωθήσουν την αλληλεγγύη, την ανάπτυξη, τη δημιουργία, την ευημερία των πολιτών, επέλεξαν τομείς που οδηγούν σε μεγάλη δοκιμασία τη διεθνή κοινότητα.
Η νέα στρατηγική των δυνάμεων αυτών προσδιορίστηκε ως πολεμική οικονομία, όπου ήδη προωθούνται με τεράστιες δαπάνες εργοστάσια παραγωγής εξοπλισμών και πολεμικής βιομηχανίας.
Οι συνθήκες αυτές υπήρχαν στην ανθρωπότητα και πριν τον Α’ Π.Π. Πρωτοστατούν οι Η.Π.Α., ορισμένες χώρες της Ε.Ε., η Κίνα και η Ρωσία.
Με τις Ευρωεκλογές πρέπει να επιδιώξουμε την ανατροπή αυτής της στρατηγικής που οδηγεί την ανθρωπότητα σε μια σκοτεινή περίοδο. Μία από τις προϋποθέσεις είναι να δημιουργήσουμε όρους για μια Ευρωπαϊκή ένωση ως ενδιάμεση δύναμη Ειρήνης απέναντι στην επιχειρούμενη αναμέτρηση ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών. Και ως άμεση επιλογή να επιβάλλουμε την εκεχειρία στη σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας και Ισραήλ-Παλαιστίνης.
Για το σκοπό αυτό προφανώς και δεν αρκούν οι ευρωεκλογές μόνο.
Είναι επείγουσα η ανάγκη των προοδευτικών δυνάμεων και των ευρωπαϊκών λαών να οδηγήσουμε στην προοδευτική στρατηγική, να οδηγήσουμε στη ματαίωση των πολεμοχαρών επιλογών, την αποτροπή περαιτέρω συγκρούσεων και τον άμεσο διάλογο σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο για Ειρήνη, Ανάπτυξη, Δημοκρατία και Πρόοδο.
Χρειαζόμαστε επείγουσα εξέλιξη της Ε.Ε. με ριζοσπαστικές θεσμικές αλλαγές προκειμένου να δημιουργήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ως κρατική οντότητα, όπου η αποφάσεις θα παίρνονται σε αντιπροσωπευτικά σώματα, με βάση τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των ευρωπαϊκών λαών.
Άμεσα επείγουν πολιτικές πρωτοβουλίες για μία δημόσια συζήτηση για τις συνθήκες μέσω των οποίων ορισμένοι προωθούν τον οικονομικό και εμπορικό πόλεμο στη διεθνή κοινότητα με αθέμιτες και κερδοσκοπικές πρακτικές, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Ο αποκλεισμός των προϊόντων των αναπτυσσόμενων χωρών στο διεθνές εμπόριο αποτελεί τη βάση για μια διαρκή αναμέτρηση και ως υπόβαθρο για μελλοντικές συρράξεις.
Να αποτρέψουμε τη σχεδιαζόμενη σύγκρουση Δύσης-Ανατολής, να επαναφέρουμε τη διεθνή κοινότητα σε Ειρήνη και ανθρώπινη Ανάπτυξη.
Ένα από τα αποτελέσματα του οξύτατου αυτού ανταγωνισμού είναι η άνοδος της Ακροδεξιάς. Την ακροδεξιά τη δημιουργούν, οι δυνάμεις που επιλέγουν πολιτικές βλαπτικές για εκατομμύρια ανθρώπους. Κι ενώ είναι οι ίδιοι υπόλογοι, τώρα κινδυνολογούν.
Εφαρμόζουν πολιτικές κοινωνικών αποκλεισμών, ανισοτήτων, συνθήκες δημιουργίας χαμηλών εισοδημάτων και αντίστοιχης υποβαθμισμένης διαβίωσης. Είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των πολιτικών δυνάμεων της Δεξιάς και της Δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας στο δυτικό ημισφαίριο καθώς και οι συνθήκες υπερ-εκμετάλλευσης στης εργασία σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες με το μοντέλο του οικονομικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού dumping, με δύο 8ώρα εργασίας και 2 δολάρια αμοιβή ημερησίως.
Μια σημαντική πλευρά στο εν λόγω θέμα αποτελεί και το μεταναστευτικό ζήτημα στις χώρες της Ε.Ε. Όπου πολλοί εγχώριοι πληθυσμοί και εργαζόμενοι χωρών της Ε.Ε. αισθάνονται ανασφάλεια ως προς τις αμοιβές λόγω του ότι οι εργοδοσίες θέλουν τους μετανάστες με πολύ χαμηλές αμοιβές και αυτό επηρεάζει τις αμοιβές και των ημεδαπών εργαζομένων. Ναι στην μετανάστευση, όχι στην εκμετάλλευση των μεταναστών. Οι εργοδοτικές οργανώσεις των χωρών της Ε.Ε. έχουν ζητήσει 25.000.000 μετανάστες για τις επιχειρήσεις τους. Χρειάζεται πανευρωπαϊκή αντιμετώπιση του θέματος με όρους ισοτιμίας και αλληλεγγύης.
Είναι γνωστό ότι η Ευρωζώνη έχει εισέλθει σε μια αρνητική εξέλιξη αποβιομηχάνισης, πρόβλημα που έχει και η δική μας χώρα, η Ελλάδα. Αυτή η εξέλιξη οξύνει το πλαίσιο των ανισοτήτων συνολικά, γιατί χώρες που δεν παράγουν και δε διανέμουν πλούτο, οδηγούν τους ανθρώπους σε αδιέξοδο.
Και οι μεν προοδευτικές δυνάμεις αγωνίζονται για αλλαγές σε θετική κατεύθυνση, οι δε συντηρητικοί άνθρωποι οδηγούνται σε τιμωρητικές λογικές, συντηρητική αναδίπλωση και μίσος για τον «άλλο».
Χρειαζόμαστε αμοιβαιότητα και συναποδοχή, δηλαδή συνθήκες ανθρώπινης εργασίας και αξιοπρεπών αμοιβών. Διανύουμε μια περίοδο όπου το παγκόσμιο σύστημα είναι ο καπιταλισμός με μεγάλους ανταγωνισμούς. Η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι το αποτέλεσμα, όχι το αίτιο.
Στο επόμενο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, εκατομμύρια πολίτες θα ψηφίσουν με τη λογική του τιμωρητισμού και όχι των αλλαγών, λαμβάνοντας υπόψη και τις προβλέψεις που αναδεικνύουν ως πρώτη πολιτική δύναμη την Ακροδεξιά την Κυριακή των εκλογών.
Διερχόμαστε μια κρίση, η οποία και θα οξυνθεί και θα αναδειχθεί και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Όμως οι αποφάσεις των στρατηγικών επιλογών δε λαμβάνονται ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν μεγάλη ευθύνη ώστε να οδηγήσουν στην αντιμετώπιση των αιτίων και όχι των αποτελεσμάτων. Δεν αρκούν οι περιγραφές και η προπαγάνδα.
Χρειάζονται μεγάλες πρωτοβουλίες που μέχρι τώρα δεν έχουν αναληφθεί για την δημιουργία προοδευτικής εξέλιξης σε εθνικό, σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Για την αποτροπή της περαιτέρω όξυνσης του διεθνούς ανταγωνισμού, την ακύρωση της πολεμικής οικονομίας και αντίστοιχων ταμείων που προαναγγέλλονται.
Και πρώτο θέμα επ’ αυτών είναι η Πολιτική. Μετά την κρίση του 2008, είναι πολύ δύσκολο να βρούμε πολιτικές ηγεσίες σε δεκάδες χώρες. Πολλές αποφάσεις τους έχουν μόνο πολιτικό μανδύα.
Είναι αποτέλεσμα της ήττας της Πολιτικής και της υποκατάστασης και χειραγώγησης της από χρηματιστηριακά λόμπι, εταιρίες εξοπλισμών, λαθρεμπόριο καυσίμων, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ναρκωτικών, ελεγχόμενες εταιρίες νέων τεχνολογιών για πιο αποτελεσματικούς πυραύλους και ρουκέτες καθώς και των διαπλεκόμενων ιδιοκτητών των ΜΜΕ στα οποία άλλοι περιγράφουν και άλλοι αποσιωπούν αλλά «δεν ξέρουν, δεν είδαν» για αυτή την κρίση που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι.
Είναι επίσης, αποτέλεσμα και της μη συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, τις ιδιώτευσης και της γενίκευσης της άποψης «όλοι ίδιοι είναι» ή της μη επίγνωσης των αιτιών και των συνεπειών των νέων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, συμβάλλουν αρνητικά και πολιτικές ηγεσίες που είναι απλώς εκφραστές της δυσαρέσκειας με κυρίαρχη πολιτική τη φθορά του αντιπάλου. Δεν αρκεί μόνο ο αντικυβερνητισμός για συσπειρώσεις και αντί-συσπειρώσεις, πάγια πρακτική μειοψηφικών κομμάτων, ενώ το κύριο ζήτημα είναι η διαμόρφωση πολιτικής πλειοψηφίας και αντίστοιχων επιλογών για την Προοδευτική Εναλλακτική λύση με γνώση, εντιμότητα, αξιοπιστία, έμπνευση και προοπτική.
Η Στρατηγική των προοδευτικών δυνάμεων πρέπει να είναι δημιουργική και να δίνει κατευθύνσεις για το Αύριο.
Προϋπόθεση αποτελεί η συγκρότηση πολιτικών κομμάτων με αρχές, με αξίες, με σχέδιο και ρεαλιστικές λύσεις.
Στην Ελλάδα, υπάρχει σοβαρή κρίση στο επίπεδο αυτό, έχουμε υποκατάσταση του πολιτικού συστήματος, φαινόμενο που συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Στη χώρα μας από το 2000 και μετά, 2.000.000 πολίτες που έχουν δικαίωμα και υποχρέωση ψήφου, δεν προσέρχονται στις κάλπες. Κυρίαρχο ενδεχόμενο είναι την Κυριακή των εκλογών να είναι πρώτο «κόμμα», η αποχή. Με την αποχή, τα ποσοστά διαμορφώνουν δυνάμεις με ισχύ που δεν ανταποκρίνονται στην πλειοψηφία της κοινωνίας.
Δηλαδή δεν έχουμε σαφή έκφραση της πολιτικής πλειοψηφίας.
Η εν λόγω εξέλιξη θα έχει συνέπειες και σε κυβερνητικές επιλογές. Η πολιτική κρίση στη χώρα θα έχει και συνέχεια καθότι σε δέκα μήνες θα έχουμε νέα εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και ορισμένοι προετοιμάζονται ήδη για πρόωρες Εθνικές εκλογές το 2025.
Είναι προφανές ότι σε κάθε τομέα είτε θεσμικής συγκρότησης, είτε πολιτικών δυνάμεων, είτε κυβερνητικών προγραμμάτων έχουν διαμορφωθεί δύο Στρατηγικές σε όλες τις χώρες.
Η Συντηρητική με νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ευνοούν τα συμφέροντα των ολίγων και η Προοδευτική Στρατηγική για Ανάπτυξη, Δικαιοσύνη και Αξιοπρεπή διαβίωση.
Ο προοδευτικός χώρος διέρχεται κρίση και στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας ήττας των προοδευτικών δυνάμεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό είναι αποτέλεσμα. Γιατί χρειάζεται άλλη πορεία καθότι μέχρι τώρα οι πολιτικές δεν έχουν αξιοπιστία, δεν πείθουν, δεν εμπνέουν.
Δε θεωρούνται δυνάμεις που έχουν λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο.
Χρειαζόμαστε αξιόπιστη συμπόρευση στη βάση κοινών αρχών, αξιών και προοδευτικού πολιτικού σχεδίου, για μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, με σαφή δρόμο για το αύριο της χώρας και την έξοδο της ελληνικής κοινωνίας από την κρίση.
Στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, οι συντηρητικές δυνάμεις και οι δυνάμεις εκφυλισμού πρέπει να απομονωθούν και εκλογικά. Η απάντηση μας, άλλη προοδευτική επιλογή.
Επιδιώκουμε τη συγκρότηση νέας προοδευτικής παράταξης με αρχές, αξίες και πολιτικές εναλλακτικής λύσης.
Χρειαζόμαστε συλλογική προσπάθεια όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών της χώρας μας, με ειλικρινή συζήτηση και συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση.
Χρειαζόμαστε δημοκρατική αφύπνιση και εγρήγορση κάθε δημοκράτη πολίτη για να διαμορφωθούν οι πολιτικοί και κοινωνικοί όροι διορθωτικής πορείας, για να έχουμε όντως εδραίωση προοδευτικών εξελίξεων και επιτευγμάτων και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη.
Ας ξεκινήσουμε από αύριο την προσπάθεια και τη συμμετοχή στη δημιουργία της μεγάλης αυτής συμμαχίας που μπορεί να οδηγήσει με Δημοκρατία, με κριτική και συνεργασίες σε ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα και τον ελληνικό λαό.
