«Στη χώρα αυτή πρέπει όλοι οι άρρωστοι να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, με τον τρόπο που τους αξίζει, και να μην φεύγουν 70 χρονών και 78. Δεν τους αξίζει ένα τέτοιο τέλος και μια τέτοια κατάσταση». Έτσι τελείωνε το δραματικό ξέσπασμα του Γιάννη Καλλιάνου, και δεν μπορώ να φανταστώ... κανέναν άνθρωπο σε αυτή τη χώρα ο οποίος δεν θα το συνυπέγραφε, που δεν θα υποστήριζε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Για να είμαστε ακριβείς, που δεν τα υποστηρίζει εδώ και χρόνια...
Η δραματική κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο πασίγνωστος μετεωρολόγος και βουλευτής του κυβερνώντος -εδώ και πέντε χρόνια, για να μην ξεχνιόμαστε- κόμματος προκαλεί ανατριχίλα σε όλους. Όχι βέβαια επειδή ακούμε για πρώτη φορά για τις τραγικές ελλείψεις προσωπικού στα νοσοκομεία της χώρας ή για τις τραγικές ελλείψεις σε Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας ή σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Κάθε άλλο. Τα έχουμε ακούσει και τα έχουμε βιώσει, κάποιοι εξίσου δραματικά. Απλώς, όταν το πανελλήνιο παρακολουθεί έναν ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο κυβερνητικό βουλευτή να διεκτραγωδεί με απολύτως κατανοητά αναφιλητά τι συνέβη στον πατέρα του, ακόμα και ο πιο δύσπιστος κατανοεί πως όσα έχουν ειπωθεί όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και πολύ πρόσφατα, στην τελευταία συζήτηση για το ΕΣΥ στη Βουλή, είναι ακριβώς έτσι και χειρότερα. Κατανοεί πως όσα έχουν λεχθεί δεν ήταν αντιπολιτευτικός λόγος, πόσο μάλλον αντιπολιτευτικές κορώνες, αλλά η ζοφερή πραγματικότητα ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας καταδικασμένου σε θάνατο. Θάνατο αργό και μεθοδικό που μας αφορά όλους. Απολύτως όλους. Χωρίς εξαιρέσεις.
Οσο και αν προσπαθεί ο υπουργός των θεσμοποιημένων ανισοτήτων Άδωνης Γεωργιάδης να απαντήσει επικαλούμενος την ισονομία και την ισότιμη μεταχείριση, ακόμα και ο πιο δύσπιστος έναντι των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων οπαδός του κυβερνώντος κόμματος μπορεί πλέον να αναλογιστεί ποιο ζοφερό μέλλον προετοίμασαν κάτι δηλώσεις κορυφαίων υπερυπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη επιπέδου «δεν υπάρχει και λόγος να δημιουργήσουμε ένα πολυτελές σύστημα Υγείας, το οποίο μετά την πάροδο της πανδημίας θα εκλείψει ο λόγος να έχουμε πάρα πολλές ΜΕΘ» (Σκέρτσος) ή... αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, θα είχαμε περισσότερους θανάτους (Γεραπετρίτης). Όπως μπορεί να αναλογιστεί τι σημαίνει η πλήρης ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Υγείας την οποία ανέλαβε εργολαβικά ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Λάμπρος Αθ. Τσουκνίδας
Η ΑΥΓΗ
