Ο Ραφαέλε Οριάνι διακόπτει τη συνεργασία του με τη "Repubblica" μετά από 12 χρόνια, τη ναυαρχίδα της ιταλικής αριστεράς (Νατοϊκής για να συνεννοούμαστε, όπως κι η ελληνόφωνη αριστερά). Μια παραίτηση/εναντίωση για τον τρόπο με τον οποίο η "Repubblica" και τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ αντιμετωπίζουν αυτό που συμβαίνει στη Γάζα...
«Αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι διακόπτω απρόθυμα τη συνεργασία μου με την "Παρασκευή" (ένθετο της "Repubblica"). Συνεργάζομαι με το περιοδικό ειδήσεων της "Repubblica" εδώ και δώδεκα χρόνια και είναι πάντα μεγάλη τιμή να βλέπω τα άρθρα σας να δημοσιεύονται σ' αυτήν το υπέροχο εβδομαδιαία ένθετο της εφημερίδας. Ωστόσο, τελειώνω εδώ, γιατί η Σφαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γάζα συνοδεύεται από την απίστευτη επιφυλακτικότητα μεγάλου μέρους του ευρωπαϊκού Τύπου, συμπεριλαμβανομένης της "Repubblica". Σήμερα δύο οικογένειες σφαγιάστηκαν και στην τελευταία γραμμή στη σελίδα 15 (η είδηση). Δεν έχω καταλάβει για 90 ημέρες. Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν και ακρωτηριάζονται, κυριευμένοι από μια πλημμύρα βίας που χρειάζεται φυγοπονία για να ονομάσουμε πόλεμο. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο σπάνια έχει φανεί μπροστά στα μάτια όλων...»
Δημοσιογραφική αργυρώνητη πορνεία...
Βιώνουμε μια φάση της λεγόμενης «δυτικής δημοκρατίας», στην οποία, αν και αναγνωρίζονται επίσημα ως "ανθρώπινα δικαιώματα" οι ιδιοτροπίες των τρανσέξουαλ, η αγορά, το εμπόριο της γυναικείας μήτρας για "τεκνοθεσία" ομοφυλόφιλων ζευγαριών (ως "παρένθετη μητέρα" βαπτίστηκε η εξαθλίωση της γυναίκας), προνόμια σε ρόλους (ασυλίες κι ακαταδίωκτα), και που μας πλασάρουν ως "θεμελιώδη στοιχεία της ελευθερίας", στην πραγματικότητα παρεμποδίζονται όλο και περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα άποψης.
Αυτή είναι η περίπτωση των ΜΜΕ. Ο ρόλος των δημοσιογράφων στην ενημέρωση των πολιτών, λειτουργεί ως «φύλακας» της κατεστημένης εξουσίας, του λεγόμενου "δυτικού πολιτισμού".
Η ερευνητική δημοσιογραφία, αλλά κι η απλή δημοσιογραφία δεν υπάρχουν, όπως επίσης δεν υπάρχει η διαφορετική άποψη στα δήθεν "μέσα κοινωνικής δικτύωσης" (facebook).
Η δημοσιογραφία αν δεν διώκεται, όπως στην εμβληματική περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ, είναι αργυρώνητες τσούλες ενός ιδιοκτησιακού συστήματος των ΜΜΕ που μπλέκονται στην πολιτική και τα συναφή συμφέροντα.
Αυτό το απόθεμα ασφαλείας είμαστε εμείς.
Μη έχοντας καμία δυνατότητα να αλλάξω τα πράγματα, φεύγω με ένοχη καθυστέρηση»
Ραφαέλε Οριάνι, Δημοσιογράφος (με Δ κεφαλαίο) και πολυγραφότατος συγγραφέας βιβλίων...
✔️ Την συνολική αρθρογραφία στο φιλόξενο "PRESS-GR", βρίσκουμε: ΕΔΩ
