Kostas Hatziantoniou
ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΛΟΙΩΝ - ΒΑΦΑΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Η αμερικανοποίηση της ελληνικής αριστεράς αποτελεί ένα παγκοσμίου ενδιαφέροντος πείραμα. Δεν αναφέρομαι στην προσωπική διαδρομή του γνωστού υποψηφίου αλλά σε μια γενικότερη ηθική, κοσμοθεωρητική, οντολογική θα τολμούσα να πω, μεταβολή. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του τόπου πειράματος.
Ένας ιστορικός λαός που βρίσκεται σε αποδρομή, αδυνατώντας να συντηρήσει παραγωγικά τη δανεική ευημερία του, εκμαυλισμένος από τα ΜΜΕ ακόμη και όταν τα βρίζει, είναι έτοιμος να παραδοθεί στη μεταπολιτική και τη μεταδημοκρατία. Λαός με χαρίσματα αλλά ενδιάθετη εμφυλιοπολεμική και δοσιλογική ροπή (πόσο έξυπνα αποκρύψαμε το εύρος της ροπής αυτής, από τη ρωμαιοκρατία και την τουρκοκρατία ως την ιταλογερμανική Κατοχή...), με πάθος για την εξουσία και άγχος για την επιβίωση, με βαριά επίκτητα χαρακτηριστικά από τη δουλεία τετρακοσίων ετών (να φταίει άραγε αυτό και για το γεγονός ότι οι όποιες αντιδράσεις λαμβάνουν σχήματα γελοία;), αποδέχεται τη μοίρα του προτεκτοράτου και του απέραντου ξενοδοχείου. Μετατρέπεται σε λαό φελλάχων που ο Οίκος του καίγεται και καταποντίζεται μα αυτός "ουκ ηβουλήθη συνιέναι". Φαντάζεται πάντα άκοπα, λαμπερά μεγαλεία χωρίς κανόνες.
Δεν ξέρω την έκβαση του πειράματος. Όμως η Γεωγραφία είναι αμείλικτη για τα προτεκτοράτα, πιο σκληρή κι από την Ιστορία. Είτε πετύχει το πείραμα (πολύ πιθανό: όταν χάσεις την ψυχή σου, μοιραία θα χάσεις και το σώμα σου), είτε αποτύχει (οπότε θα ξαναστηθεί ανανεωμένος ο γνώριμος δικομματισμός της μεταπολίτευσης και η αριστερά θα γυρίσει στα προ χρεωκοπίας ποσοστά της), το όραμα δύο αιώνων, μια ισχυρή Ελλάδα σε μια αυθεντική Ευρώπη, έχει σβήσει οριστικά.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Λίζα Μιχελή (Από το βιβλίο - λεύκωμα: Πειραιάς. Από το Πόρτο Λεόνε στη Μαγχεστρία της Ανατολής, 1988).
