Για τους παροικούντες το Μέγαρο Μαξίμου η απομάκρυνση του Νότη Μηταράκη με την μορφή της παραίτησης το μεσημέρι της Παρασκευής δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στους κυβερνητικούς διαδρόμους μάλιστα ήδη η γίνονται προβλέψεις για το επόμενο ή τα επόμενα πιθανά θύματα….
Πριν προλάβει να συμπληρώσει καλά καλά τον πρώτο μήνα της ζωής της η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που προέκυψε από τις κάλπες της 25ης Ιουνίου, ο κ Μητσοτάκης βρέθηκε αντιμέτωπος με αλλεπάλληλες εσωτερικές “φωτιές”. Και οι πυρκαγιές που εξακολουθούσαν να μαίνονται επί ολόκληρες ημέρες σε όλη τη χώρα, ήρθαν για να δημιουργήσουν τα πρώτα αποκαΐδια στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Μάλιστα μέσα σε διάστημα μιας περίπου εβδομάδας, που κλιμακώθηκε η πύρινη καταστροφή, αποδείχθηκε ότι το διάστημα αυτό ήταν αρκετό για να “καεί” αναδρομικά το πολιτικό κεφάλαιο που είχε χτίσει ολόκληρη την προηγούμενη τετραετία ο κ Μητσοτάκης.
Με την παραίτηση του κ. Μηταράκη καταρχάς η κυβέρνηση καταγράφει ένα αρνητικό ρεκόρ αφού είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία που υπουργός οδηγείται στην έξοδο ένα μόλις μήνα μετά από τις εκλογές και την ορκωμοσία του.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες μάλιστα τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα καθώς σύμφωνα με πληροφορίες της κυριακάτικης δημοκρατίας ο κ. Μητσοτάκης “έχει πρόβλημα” όπως φέρεται να λέει και με άλλους υπουργούς του τους οποίους κατά τα λοιπά επέλεξε και διόρισε ο ίδιος ύστερα από τον πρόσφατο νέο εκλογικό του θρίαμβο...
Οι εκτιμήσεις ότι οι διακοπές του κ. Μηταράκη στην Πάτμο εν μέσω πυρκαγιών ήταν απλώς η αφορμή ενισχύονται από τις πληροφορίες ότι στο Μαξίμου γνώριζαν το γεγονός πριν δει -μέσω της Καθημερινής- το φως της δημοσιότητας. Η αντίστροφη μέτρηση για τον μέχρι προχθές υπουργό προστασίας του Πολίτη είχε ξεκινήσει από την αρχή κιόλας όταν έκανε τις δηλώσεις για την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και ακολούθησε το ευθύ άδειασμα του από την κυβέρνηση. Εκτιμάται πάντως ότι συντρέχουν και άλλες αιτίες για χειρισμούς του που προκάλεσαν την δυσαρέσκεια του πρωθυπουργού και έκαναν το ποτήρι της οργής να ξεχειλίσει.
Πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχουν ωστόσο οι πληροφορίες ότι ο κ. Μητσοτάκης μέσω της αποπομπής Μηταράκη θέλησε να χτυπήσει καμπανάκι και για άλλους υπουργούς του με τους οποίους είναι ήδη δυσαρεστημένος. Όπως αναφέρεται μάλιστα τουλάχιστον άλλα τέσσερα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που σχηματίστηκε στις 26 Ιουνίου θα είχαν πάρει -για διαφορετικούς όμως λόγους το καθένα- όχι απλώς κίτρινη αλλά και κόκκινη κάρτα αν δεν ήταν τόσο κοντινό το διάστημα από τις εκλογές και η τυχόν αποπομπή τους δεν απειλούσε με ολοκληρωτική κατεδάφιση το κυβερνητικό οικοδόμημα που πριν από ένα μόνο μήνα σάρωνε στις κάλπες με 40,5% και άφηνε πίσω του τα κόμματα της αντιπολίτευσης με πάνω από 23 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά.
Το τραγικό για τον κ Μητσοτάκη είναι ότι αυτά συμβαίνουν χωρίς να υπάρχει πλέον αντιπολίτευση στη χώρα παρά μόνο από τυπικής πλευράς και αυτό όχι πάντοτε. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι ενώ καίγεται η χώρα τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ -και όχι μόνο- αντί να έχουν ρίξει το βάρος τους στην καταστροφή και τα ζητήματα που ανακύπτουν στα μέτωπα των πυρκαγιών, ασχολούνται με τις εσωτερικές διευθετήσεις και ισορροπίες τους ή ακόμη και με τις μικροκομματικές συγκρούσεις τους. Η κατάσταση αυτή επιβεβαιώνει πολύ πρώιμα και όλους εκείνους που υποστήριζαν ότι η ανισορροπία του εκλογικού αποτελέσματος και η είσοδος σε περίοδο πολιτικού μονοπολισμού εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους για τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Μητσοτάκη από τις θριαμβολογίες και τα πανηγύρια που ανοήτως είχαν ξεκινήσει από τη Δευτέρα των εκλογών. Φαίνεται μάλιστα ότι τα περισσότερα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης εξακολουθούν να παραμένουν ακόμα και τώρα στον μικρόκοσμο τους αφήνοντας τον κ. Μητσοτάκη να διαχειρίζεται εκτός από τα της κυβέρνησης και τα της “αντιπολίτευσης” στον εαυτό του. Και αυτή η έλλειψη πραγματικής αντιπολίτευσης στρεβλώνει ακόμη περισσότερο τον ηδη προβληματικό τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας μας.
Όπως φάνηκε άλλωστε οι παραφωνίες στην κυβέρνηση άρχισαν να εκδηλώνονται από τις προγραμματικές κιόλας δηλώσεις στο τριήμερο της Βουλής. Μπορεί μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης να διακήρυξε ότι η βελτίωση του επιτελικού κράτους θα αποτελούσε βασική προτεραιότητα αμέσως μετά τις εκλογές, αλλά αυτό που φάνηκε στην πράξη ήταν η πρόωρη αποδιοργάνωση όλου του υπάρχοντος κατασκευάσματος. Για αυτό και κατά τις πληροφορίες τα προβλήματα συντονισμού και επάρκειας μεταξύ των υπουργών διαπιστώθηκαν από τις πρώτες κιόλας ημέρες υποχρεώνοντας τον πρωθυπουργό να επιδείξει αυξημένη κινητικότητα είτε μέσω των επισκέψεων σε υπουργεία είτε μέσω συσκέψεων σε μία προσπάθεια γρηγορης ομαλοποίησης της κατάστασης.
Δεν είναι γνωστό τι θα είχε συμβεί αν δεν είχαν μεσολαβήσει σε αυτό το μέγεθος οι καταστροφικές πυρκαγιές. Εκ του αποτελέσματος όμως τώρα ομολογείται ότι πέρα από την ανοργανωσιά και τις έλλειψεις στον κρατικό μηχανισμό και τις υποδομές για τις φωτιές και γενικότερα τις θεομηνίες, το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη -μέσα και στην παραζάλη και τη μέθη της μετεκλογικής παντοδυναμίας- μπήκε στη δεύτερη θητεία του εντελώς “κλαταρισμένο”. Εκτός από τις αρρυθμίες μάλιστα η οίηση φαίνεται ότι παράγει και άλλα συμπτώματα συμπεριφορών στο ευρύτερο γαλάζιο στρατόπεδο όπως φάνηκε και με τον περιφερειάρχη Αττικής -και εκ νέου υποστηριζόμενο επίσημα από τη Νέα Δημοκρατία- Γιώργο Πατούλη αυτές τις ημέρες. Την ώρα που ο κ. Μηταράκης βρισκόταν στην Πάτμο για μπάνια μέσω πυρκαγιών ο κ. Πατούλης από την πλευρά έριχνε ζεϊμπεκιές σε εκδήλωση στο Ζάππειο χωρίς καμία ενσυναίσθηση και ευαισθησία ακόμη και για το γεγονός ότι λίγες ώρες νωρίτερα είχαν χάσει τη ζωή τους πάνω στο καθήκον οι δύο νεαροί πιλότοι κατά την πτώση του Canadair στην Κάρυστο.
Πέρα από τα προβλήματα και την κοινωνική οργή που προκαλούν όλα αυτά, όπως και η έκταση των καταστροφών από τις πυρκαγιές ανά την Ελλάδα, ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται μπροστά και σε ένα διπλό εσωτερικό αδιέξοδο. Καταρχάς δεν μπορεί να λάβει σε αυτή τη φάση άλλα “μέτρα” κατά των υπουργών του παρά μόνο εσωτερικές συστάσεις και οδηγίες. Και δεν μπορεί παρά μόνο να ελπίζει ότι η παραίτηση - αποπομπή Μηταράκη θα λειτουργήσει ως σήμα για να “συμμαζευτεί” η κατάσταση. Και το δεύτερο είναι ότι δεν μπορεί να επιρρίψει σε κανέναν άλλο κυριολεκτικά ευθύνες για αυτό που συμβαίνει δεδομένου ότι -εκτός από το ότι είναι δικό του δημιούργημα το επιτελικό κράτος- ύστερα και από την εκλογική νίκη του Ιουνίου διαμόρφωσε το υπουργικό συμβούλιο απολύτως ελεύθερος και παντοδύναμος, με τα πρόσωπα που ήθελε, δίχως καμία δέσμευση και ισορροπία προς οποιαδήποτε πλευρά όπως σε κάποιο βαθμό είχε γίνει το 2019. Επομένως είναι πλήρως υπόλογος ο ίδιος και τώρα που διαπιστώνει -με τον όποιο τρόπο- ότι το κυβερνητικό του σχήμα είναι χαμηλών προσδοκιών αν όχι και ικανοτήτων, δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα, έστω κι αν την ίδια ώρα γενικεύεται η πεποίθηση ότι η παραίτηση Μηταράκη δεν θα έπρεπε να είναι η μόνη...
Ανδρέας Καψαμπέλης
